wrathul+love=...

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1หาเรื่อง

บทที่1 หาเรื่อง

 

 

 

 

 มินจี

 

 

 

ี "พี่ริน ตื่นได้เเล้ว มันเช้าเเล้วนะจะตื่นพรุ้งนี้เลยรึไง"

ฉันพยายามปลุกพี่สาวฉัน
"นี้มาเฟียน้อยจะปลุกฉันทำไมเนี้ย"
"ตื่นๆมาเถอะน่า เดียวบอกเหตุผล"
"ก็ได้"แล้วพี่รินก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อไปทำธุาะของตัวเอง ส่วนฉันก็ไปนั่งที่เตียงของพี่ริน
"เหตุผล ที่ปลุกฉันว่ามา"เดินมาก็ถามเลยนะ
"ตอนเย็นนี้จะมีงานเลี้ยง"

 "เเค่เนีย  แล้วจะปลุกฉันทำเพื่อ"พี่รินได้ยินเหตุผลของฉันเเล้วถึงกลับอารมณ์เสียเลยทีเดียว เเต่ยังไม่หมดเท่านั้นหรอก
"คนที่ชื่อว่าดาร่า ก็จะไปด้วยนะ"
"ทำไมไม่บอปตั่งแต่แรกละ มาเฟียน้อย"พี่รินเดินมาพร้อมกับลูบหัวฉัน

 "ว่าแล้วไงต้องหายโกรธ พี่รินพาฉันไปซื่อเสื้อหน่อยดิ"
"ได้เลยมาเฟียน้อยของฉัน"

 

 

 

 +ร้านขายเสื้อ+

 

 

 "ร้านนี้เหรอ"

 "อืม เดียวฉันเข้าไปก่อนละกัน"แล้วพี่รินก็ลงไปจากรถ  พี่รินอะไม่รู้จักเลือกร้านที่ไม่มีรถ

เลยอะ มันซวยตรงที่ฉันต้องหาที่จอดรถนี้ละT-T พอฉันจอดรถเสร็จ ฉันก็เดินไปเล่นโทรศัพท์ไป

 

 

ตุบ 

 

ฉันเดินชนใครเข้าก็ไม่รู้ เเต่ฉันไม่สนใจแล้วเดินต่อไป
"นี้เธอ"อยู่ๆ คนๆนั้นก็เดินมาหาเรื่องฉัน 

"นี้คุณ อะไรของคุณเนี้ย"พอฉันได้เห็นใบหน้าของเธอฉันสตันไป5วิ เพราะเธอน่ารักมากๆ ขาวเนียน เธอสามารถที่จะ.... 

"นี้เธอ เดินชนฉันทำไมไม่ขอโทษ"
"มันไม่ไช้เรื่องใหญ่นี้"
"เเต่มันเป็นมารยาทของคนในสังคมนะ"
"พอดีว่าฉันไม่มีเสียใจด้วยนะ"ฉันพูดออกไปแบบไม่รู้สึรู้สาอะไร
"นี้เธอกวนประสาธฉันเหรอ"เธอจับข้อมือฉันด้วยท่าทางที่โมโห ซึ่งฉันไม่ชอบ ฉันเลยบิดเเขนเธอสะเลย "ปล่อยนะฉันเจ็บ"
"ปล่อยก็ปล่อย"ฉันพูดแล้วก็ปล่อยแขนเธอ
"เธออย่าทำไห้ฉันโมโหนะไม่งั้นเธอจะ....." 

"จะอะไร??? ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใครแต่ฉันขอบอกว่าที่นี้เป็นถิ่นของฉันถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ออกไป" ฉันไม่อยากฟังเธอบ่นไห้ฉัน ฉันเลยขู่เธอสะ
"เธอเป็นใคร"เธอก็ทำหน้าสงสัยฉัน
"ฉันคง มินจี เเล้วเธอละ" 

"ฉัน ปาร์ค บอม" 

"ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันไปละ"ฉันก็รีบเดินออกมาจากที่นั้น แล้วปล่อยไห้เธอสงสัยฉันต่อไป


..............................................
ขอโทษนะ ไรท์เตอร์ไม่สบายเลยไม่ได้อัพเลย อย่าโกรธเค้านะ 🙏🙏