ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
แชริน
คุณเคยรักไครมากๆไหม
ไช้ทุกคนต้องเคย
เดต่พวกคุณเคยคิดไหมว่าคนที่คุณรักสามารถหักหลังคุณได้ทุกเมื่อ
หึ พวกคุณเคยคิดว่าคนที่หักหลังคุณมันเลวรึป่าว
สำหรับฉัน โครตเลว
เมื่อ7ปีก่อน
"แชริน นี้ลูกของเพื่อนพ่อเเนะนำตัวหน่อยสิ"
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแชริน ยินดีที่ได้รู้จัก"
"เช่นกันค่ะ ฉันซานดาร่า"
"อ่าชื่อแปลกจริงๆ"แล้วฉันก็ยิ้มไห้
เธอ
"ภาพี่เขาไปดูรอบๆบ้านสิลูก พี่เขาย้ายมาอยู่ที่นี้สัก2-3เดือน"
"จริงเหรอค่ะ"ฉันพูดด้วยท่าทางที่ดีไจเเล้วจับมือเธอ
"จริงค่ะ"
"ค่ะ ฉันจะพาไปดูรอบๆบ้าน"แล้ว
ฉันก็พาเธอเดินดูรอบๆบ้านของฉัน
ฉันก็พาเธอเดินดูรอบๆบ้านของฉัน
"ทำไมบ้านคุณอาถึงสวยจัง"เธอพูดออกมาแบบลอยๆ
"ก็บ้านมาเฟียนี้ค่ะ"เธอคนนั้นก็มองฉันไนสายตาเเปลกๆ
"ไม่ต้องกล้วหรอกค่ะมาเฟียไมาได้เลวร้ายอย่างที่คิด ยิ้มหน่อย ยิ้ม"หน้าของเธอน่ารักจนฉันห้ามไจไม่ไหว ฉันเลยยิกเเก้มสะเลย
"ปล่อยนะ ฉันเจ็บ"ตอนนั้นเธอดุไส่ฉัน ฉันเลยปล่อย
"น่ากลัวอะ กล้าดุไส่ฉันเหรอ งอนแล้ว" ฉันทำหน้าไม่พอไจไส่เธอ
ก่อนที่จะกอดอกแล้วหันหลังเพื่อไห้เธอมาง้อ
"ขอโทษ เค้าผิดไปแล้ว"เธอเดินมาจ้างหน้าฉัน ซึ่งมันทำไห้ฉันไจอ่อน
"อีมหายงอนก็ได้"
"เย้ ขอบคุณนะ"อยู่ๆเธอก็กระโดดกอดฉัน แล้วฉันก็เพลอล้มลงนอนที่พื้น
ฉันถูกเเขนทั้งสองข้างของเธอกักไว้ หน้าของฉันเเละเธอห่างกันไม่ถึงเซน จึงได้รู้สึกลมหายใจของกันเเละกัน
หัวใจของฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะเขาเรียกว่าอะไรกัน
"ไม่เป็นไรไช้ไหม"เธอก็รีบลุกขึ้นเดล้วก็พยุงตัวฉันขึ้น
"ไม่เป็นไรฉันขอตัวนะ" ฉันก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที
ความรู้สึกแบบนั้นมันคืออะไรกัน
ทำไมฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
1เดือนต่อมา
"แม่ค่ะหนูมีอะไรตะถาม"ฉันเดินมาแล้วก็นั้งไกล้ๆเเม่ของฉัน
"มีอะไรละลูก"แม่ฉันลูบหัวฉันเบาๆ
"หนูมีความรู้สึกไจสั่นๆเมื่อได้เจอ
หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ฟอร์มไม่จับเหมือนที่เคยเป็น เขาเรียกว่าอะไร"อยู่แม่ของฉันก็หัวเราะออกมา
"หัวเราะอะไร"
"ไปรักไครเข้าละ"
"ขอไม่บอกละกัน "
"ขอโทษนะครับ นายทั้นไห้เรียกคุณหนูไปหาที่ห้องครับ"
"อีมๆ ฉันจะรีบไป"ฉันก็ลุกขึ้นเเล้วไปที่ห้องทำงานของพ่อฉัน
ตุบ
"โทเว้ย"พ่อฉันทุบโต๊ะก่อนที่จะร้องออกมา
"เป็นอะไรค่ะพ่อ"
"ไอ้ลูกเพื่อนพ่อมันเป็นสายสืบ
แล้วพ่อยัยนั้นก็หักหลังพ่ออีก
พ่อไม่น่าโง่เลย"
"มันำม่ไช้เรื่องไหญ่นี้พ่อ"
"ไหญ่สิ เพราะยัยนั้นมันรู้ความลับหมดเเล้ว
หลักฐานก็มี ฉันได้กินข้าวเเดงเเน่เลย"
"ขอโทษนะครับ ผมจะภาคุณไปสอบปากคำตอนนี้นะครับ"อยู่ๆก็มีตำรวจเดินเข้ามา
"ครับ ผมขอพูดกรับลูกผมก่อนนะ"แล้วพ่อฉันก็พูดที่ข้างหูฉัน
"ฝากดูแลเเม่ด้วยละ มินจี ด้วย เเก๊งของลูกด้วย"พ่อฉันพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไป มันทำไห้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ฉันโกรธจัดมากๆเลยไนตอนนั้น
"ซานดาร่าฉันเกลียดเธอได้ยิ้นไหม"ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา
....................................................
ติเค้าได้นะ 👌👌😁😁บทนำ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น