จองชานอู...เกลียดเขาอย่างไร้เหตุผล
แต่มันน่าขันสิ้นดี ที่ต่อหน้าคนอื่น ชานอูกลับแสดงออกอีกอย่างหนึ่ง...
แสดงออก...ว่ารักเขามากเสียเต็มประดา
แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ?
แสดงละครเก่งใช่หรือเปล่า..? หรือต้องเรียกว่า
ตอแหล...
"ผมไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าผมทำอะไรผิด เพราะอะไรเขาถึงเกลียดผมมากขนาดนี้"
- ซงยุนฮยอง -
"เกลียดก็คือเกลียด ยังต้องถามหาเหตุผลอีกหรือไง? คุณไม่มีค่าพอที่จะได้รู้เหตุผลนั้นหรอก"
- จองชานอู -
ปุกาศๆ เนื่องจากไอดีเด็กดีอันเก่าของเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ เข้าไม่ได้เลย TT^TT เราเลยย้ายฟิคเรื่องนี้มาไว้ที่ไอดีนี้แทน บอกเลยว่าเสียใจมาก ฟิคที่เคยลงก็หายไปเกือบหมด มันเกิดอะไรขึ้น!!!!
แต่ถือโอกาสนี้รีไรท์เลยแล้วกันนะคะ ชานยุนเวอร์ชั่นนี้จะโตขึ้นมาจากเวอร์ชั่นแรกนะคะ
เราผูกปมเข้าไปใหม่ รวมถึงเพิ่มสกิลความตอแหลของน้องเข้าไปด้วยค่ะ
ยังไงใครที่ยังติดอยู่กับเนื้อเรื่องเก่า เราขอโทษด้วยนะคะ มันเข้าอันนั้นไม่ได้แล้วจริงๆ T^T
ด้วยรักและชานยุน ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น