ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : false love รักจอมปลอม ตอนที่1
ภายในห้องทำงานที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แทยอนที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจอยู่หน้ากองเอกสารทั้งหลาย ที่เขาต้องเคียร์ให้เสร็จ
ก๊อก ก๊อก ….
เสียงเคราะประตูห้องทำงานดังขึ้น แทยอนเงยหน้าขึ้น แล้วเอ่ยคำอณุญาติ ว่าเข้ามาได้
"คุณแทยอนคะ นี่ค่ะ เอกสารที่คุณแทยอนต้องการ"ฮานาเลขาสาว เดินเข้ามาพ้อมพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ
"ขอบคุณ" แทยอนตอบเพียงสั้นๆ แต่ก็พอที่จะทำให้หญิงสาวเข้าใจได้ก่อนทที่จะโค้งแล้วเดินออกจากห้อง แต่ก็ต้องหยุดเดิน เมื่อโดนแทยอนเรียกไว้ชะก่อน
"เดี๋ยว" เมื่อได้ยินเจ้านายเรียก เธอก็หันมา
"คะ?" หญิงสาวเอ่ยถาม
"เรียกจุนชู มาพบฉันหน่อย" เมื่อแทยอนสั่งเสร็จก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ฮานาที่ได้รับคำสั่งก็เดินออกไปทำงานที่เจ้านายสั่ง
สักพักนึงจุนชูก็มาถึงห้องทำงานสุดหรูของแทยอน
"มีอะไรหรอครับ" จุนชู บอดิกาดร์คนสำคัญของแทยอนเอ่ยขึ้น
"จุน ฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วยสืบหน่อย" แทยอนเอ่ยขึ้น พร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทร์
"ฉันอยากให้นาย ช่วยสืบให้หน่อย ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร" แทยอนยื่นรูปแม่สาวตายิ้มที่ที่ถ่ายกับน้องของเขาให้จุนชู
จุนชูเองก็รับไว้
"ฉันอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เรียนที่ไหน ลูกใคร แล้วก็คบกับใครอยู่ในตอนนี้" จุนชูพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่จะไปทำหน้าที่ของตน ที่แทยอนได้มอบให้....
ณ.บ้าน ตระกูรฮวัง
คุณฮวังนั่งที่ห้องทำงาน อย่างหัวเสียเมื่อรู้ว่า ธุรกิจโรงแรมของตน ที่กำลังแย่เอามากๆในช่วงนี้ เขาไม่มีใครช่วยเหลือ เขาไม่รู้จะต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ดี หรือเขาจะต้องขายหุ้นไม่คงต้องขายธรกิจเป็นแน่สินะ
"ท่านครับ ผมว่าเราคงต้องหาคนช่วยแล้วล่ะครับ" ควางมินที่ปรึกษา ของคุณฮวังเอ่ยขึ้น
"จะให้ใครล่ะ ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้วนะ" คุณฮวังนั่งเอามือกุมขมับอย่างหัวเสีย
"ทำไมท่านไม่ขอความช่วยเหลือจากบริษัทคิมเพื่อนรักเก่าท่านล่ะครับ เพราะไม่นานมานี้ผมรับทราบมาว่า ลูกชายของคุณคิม คิม แทยอนได้มาบริหารงานแทนคุณจองแล้วนะครับ หลังจากคุณคิมได้เสีบชิวิตไป" ควางมินเรียนให้เจ้านายฟัง
"แทยอน เจ้าหนูแทยอนน่ะหรอ เดี๋ยวนี้เขามาบริหารแทนคุณจองแล้วเรอะ ก็ดีนะความคิดนี้ก็ใช่ย่อย" คุณฮวังที่เริ่มคิดอะไรออกได้ ดีเลยล่ะ เขาน่าจะขอความช่วยเหลือจากแทยอนได้ อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนรักเก่าของพ่อกับแม่แทยอนมานานเหมือนกัน
"ควางมิน นายช่วยติดต่อไปที่บริษัทคิมเลยนะ บอกว่าฉันอยากพบเขา" คุณฮวังสั่งการลูกน้องอย่างที่เขาต้องการ ควางมินพยักหน้าอย่างเข้าใจ
รถคันหรูแล่นมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ทิฟฟานี่ก้าวลงมาจากรถ
"ขอบคุณนะคะยุน เอาไว้พรุ่งนี้เจอกันนะคะ" ทิฟฟานี่บอกกับยุนอา แฟนของเธอ(จะบอกว่าเด็กก็ได้นะ)
"คืนนี้อย่าลืมโทรหายุนนะ พี่ฟานี่" ยุนอาบอกกับหญิงสาว พร้อมรอยยิ้มที่สดใส
"ค่ะ บ๊าย บายค่ะยุน" ทิฟฟานี่พอพูดเสร็จก็ปิดประตูแล้วยืนโบกมือให้ยุนอา จนรถแล่นออกไปจนลับตา
พอเธอเดินเข้ามาในบ้าน ก็พบกับคุณหญิงฮวังแม่ของเธอยืนกอดอกมองเธออย่างดุนิดๆ
"ฟานนี่ นั่นใครอีกล่ะ หืม?" คุณหญิงฮวังที่เริ่มจะหมดความอดทนกับความดื้อของทิฟฟานี่ที่เปลี่ยนคนมาส่งไม่ช้ำหน้า
"ก็ยุนไงคะ ยุนอา อิม ยุนอาค่ะแม่" ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้นพรางนึกถึงหน้าทายาทของตระกูรดัง เด็กของเธอนั่นเอง
"อะไรนะ! คราวก่อนแม่ก็เห็นเป็นยูริอยู่เลย แล้วชูยองล่ะ แล้วไหนจะคนอื่นๆที่ลูกคบอีก" คุณหญิงฮวังที่รู้สึกไม่ไหวกับลูกคนนี้จริงๆ
"โธ่ แม่คะ ฟานี่ก็แค่คบเล่น ๆแค่นั้นเองค่ะ แม่อย่าชีเรียสสิคะ" ทิฟานี่เดินเข้าไปกอดแขนแม่อย่างออดอ้อน
"ฟานนี่ แม่ขอนะ อย่าทำอะไรให้คุณอิมเขาไม่พอใจเอาล่ะ ลูกรู้ใช่ไหมว่าคุณอิมก็ใช่ย่อย" ใช่ คุณอิมก็คือพ่อของยุนอา ที่ทำธุรกิจห้างสรรพสินค้ารายใหญ่ของกรุงโชล ชึ่งก็มีอำนาจอยู่ไม่ใช่ย่อย
"คร๊าาาา รู้แล้วค่ะแม่ งั้นเดี๋ยวฟานี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ทิฟฟานี่หอมแก้มแม่ฟ๊อดใหญ่แล้วเดินขึ้นห้องไป
ณ.ผับหรู ใจกลางกรุงโชล
แทยอนที่นั่งจิบวายในแก้วอย่างใช้ความคิด ร่วมกับรุ่นน้องที่เขาพึ่งโทรชวนมาเมื่อกี้
"พี่แททททท เป็นไรเนี่ยยย ปกติไม่เห็นดื่มเลยนะ" ยุนอาที่เอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นรุ่นพี่เอาแต่ดื่ม ไม่พูดไม่จา
"ไม่มีอะไรหรอกยุน พี่แค่มีเรื่องกลุ้มใจเรื่องงานนิดหน่อย" แทยอนพูดออกไป มือก็เอาแต่ยกวายในแก้วขึ้นดื่ม
ยุนอาที่รู้ว่าแทยอนคงไม่ได้เครียดเรื่องงานอย่างเดียวหรอก มันคงเป็นเรื่องของอายอน้องสุดที่รักของเขาที่พึ่งเสียชิวิตไปเมื่อกี้นี้แน่ๆ
"พี่โอเคนะ จะว่าไป คิดถึงอายอนเน๊าะพี่แททท" ยุนอาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ แต่ก็อที่จะทำให้แทยอนนึกถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้น้องของเขาต้องตายขึ้นมาได้
"พี่ ไม่ปล่อยไว้แน่...." แทยอนเอ่ยออกมา พร้อมบีบแก้วในมือแน่น ยุนอาที่สงสัยว่าพี่ตัวเองพูดอะไรจึงถามออกไป
"ห๊ะ อะไรนะ พี่จะไม่ปล่อยอะไรไว้นะ....?" ยุนอาเอ่ยถามอย่างสงสัย แทยอนสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อรู้สึกตัวว่าเผลอพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป
"เอ่อ….มะ…ไม่มีอะไรหรอกยุน พี่แค่พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ"แทยอนพูดพรางชูแก้วขึ้น เพื่อชนกับยุนอา
"แล้วนี่นายเรียปีไหนแล้วล่ะ" แทยอนเริ่มต้นถามอะไรๆไปแก้ความเงียบ
"ปีสุดท้ายแล้วล่ะ คอยดูนะถ้ายุนเรียนจบเมื่อไหร่ ยุนจะขอผู้หญิงคนๆหนึ่งแต่งงาน" ยุนอาพูดขึ้นพรางนึกไปถึงหน้าแม่สาวตายิ้มแฟนของเขา
"อันแน่ ใครกันอ่ะ เดี๋ยวนี้มีสาวที่ไหนไม่มีบอกพี่เลยน๊า" แทยอนเอ่ยแชวยุนอารุ่นน้องของตัวเองอย่างขำๆ
"ฮ่าๆ เอาไว้วันหลังยุนจะพามาแนะนำนะ รับรองพี่ชอบเขาแน่ๆ"ยุนอาพูดอย่างหมั้นใจ เพราะแม่สาวตายิ้มแฟนของเขาออกจะแสนดี
"อ่าๆ โอเคๆ เอาเป็นว่าวันหลังเรานัดทานข้าวกันเน๊าะ" แทยอนเอ่ยขึ้น
"แล้วพี่แทมีใครบ้างแล้วหรือยังล่ะ" ยุนอาเอ่ยขึ้นเพราะไม่ยักกะเห็นว่าพี่ตัวเองจะมีใครเลย
"อีกไม่นาน แกก็รู้เองหล่ะแล้วพี่จะพาไปเจอพร้อมกับแฟนแกแล้วกันนะ" แทยอนพูดอย่างมั่นใจ เพราะเขาต้องเอาชนะใจผู้หญิงคนนั้นให้ได้
แต่ในขณะนั้นก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแทยอน
"ขอโทษนะคะ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ" สาวสวยเช็กชี่พูดขึ้นกับแทยอนพร้อมรอยยิ้มหวานและสายตาที่หยาดเยิ้ม
แทยอนไม่ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้มที่มุมปาก เมื่อฮโยชินเห็นแบบนั้นก็ถือวิสาสะนั่งลงบนตักของอีกคนอย่างว่าง่าย
"ฮโยชินนะคะ ปาคร์ฮโยชิน" หญิงสาวเอ่ยบอกชื่อของตัวเองให้อีกฝ่ายให้รับรู้ แทยอนตอนนี้มือไม้ก็เริ่มไม่เป็นสุข ลูบไปแถวๆบริเวณสโพกของอีกอย่างมันส์มือ
"คุณคือ คิมแทยอน ใช่ไหมคะ" ฮโยชินพูด มือก็ยกขึ้นไปคล้องคอของแทยอน
"ใช่ ทำไม รู้จักฉันด้วยเหรอ" แทยอนเอ่ยพรางยิ้มร้ายกาจที่มุมปาก
"รู้จักสิคะ คุณแทยอนนักธรกิจหนุ่มน้อยเนื้อหอม ใครจะไม่รู้จักล่ะคะ" ฮโยชินพูดอย่างยั่วยวน
"รู้ได้ไงว่าหอม" เจอคำถามนี้เข้าไป ก็ยิ่งทำให้ฮโยชินชอบใจ
"ตอนนี้ก็ยังไม่รู้หรอกนะคะ แต่คืนนี้ไม่แน่ ไปต่อที่ห้องไหมคะ" ฮโยชินก้มลงมากระชิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย แทยอนที่ได้ยินคำชักชวนมีหรือจะปฎิเสษดื่อรวมกับอารมล์ที่มาจากแอลกอลฮอล์ยิ่งสร้างอารมล์ให้เขาได้ดีเลยล่ะ
แทยอนลุกขึ้น ยุนอาที่นั่งมองอยู่นานก็พอรู้ว่าพี่ตัวเองจะไปทำอะไรต่อ
"ยุน พี่ต้องไปทำภรกิจแล้วนะ พี่คงอยู่คุยด้วยไม่ได้แล้วล่ะ กลับบ้านดีๆนะ"แทยอนบอกพรางยื่นมือไปตบไหล่ของอีกคน
ยุนอาพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ไม่ลืมที่จะอวยพรพี่
"มีความสุขมากๆนะพี่แททททททท" ยุนอาพูดติดตลกนิดๆ แทยอนหัวเราะ พรางเดินโอบเอวฮโยชินเดินขึ้นไปชั้นบน พร้อมพนักงานที่เตรียมห้องให้แขกวีไอพีโดยเฉพาะ
ยุนอาที่กำลัจะเดินไปออกจากผับไป แต่แล้วก็ดันเดินชนกับหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังจะเดินเข้ามาภายในผับ
"ขอโทษค่ะ ขอโทษตริงๆดิฉันไม่ได้ตั้งใจ" เจสสิก้าก้มหัวขอโทษอีกคนอย่างรู้สึกผิด
"เอ่อ ไม่เป็นไรๆ" ยุนอาบอกออกไปพรางเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าของเขาก็ยิ่งตกใจ เมื่อเขาคนที่เธอเดินชน เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าของเธอนั่นเอง
"เห้ย นี่พี่ยุนอาใช่หรือป่าวคะ" เจสสิก้าเอ่ยด้วยความดีใจที่ได้เจอรุ่นพี่คนนี้อีกครั้ง
"ใช่…แล้วนี่เธอเป็น....." ยุนอาที่รู้สึกคุ้นๆหน้าอีกคน
"เจสเองค่ะ เจสสิก้า รุ่นน้องที่มาหาลัยเก่าไงคะ" เมื่อเธอบอกชื่อของเธอ ยุนอาก็ยิ้มอย่างดีใจ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเจสสิก้าอีกครั้ง
"อ่าาาาา สิก้านี้เอง เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเลย สบายดีมั้ย" ยุนอาพูดพรางยิ้มบางๆ แต่ก็พอที่จะทำให้เจสสิก้าเขิลได้
"สบายดีค่ะ เอ่อ พี่ยุนล่ะคะสบายดีไหม" เจสสิก้ถามกลับไปบ้าง ยุนอาพยักหน้า
"อื้ม พี่สบายดี ว่าแต่สิก้ามากับใครหรอ" ยุนอาชะโงกคอมองหาใครก็ไม่เจอ เห็นแต่เจสสิก้าที่เดินเข้ามาคนเดียว
"อ่อ สิก้านัดเพื่อนไว้อ่ะค่ะ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ สงสัยมันคงไม่มาแล้วล่ะมั้งคะ" พูดถึงแล้วเจสสิก้าก็รู้สึกโมโห แหมมมมยัยเพื่อนคนนี้ นัดไม่เป็นนัดเลยนะย่ะ
"นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ เพื่อนเจสคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง ให้พี่ไปส่งไหม" ยุนอาอาสาสมัคที่จะไปส่งหญิงสาว แล้วมีหรือที่หญิงเจสจะไม่ไป
"อ่าา ก็ได้ค่ะ มันคงไม่มาแล้วล่ะ" เจสสิก้าเอ่ยขึ้น พร้อมเดินออกไปจากผับพร้อมยุนอา
ไม่นานรถของยุนอาก็มาจอดที่หน้าบ้านของเจสสิก้า
"เข้าบ้านดีๆนะสิก้าาา" ยุนอาที่รู้สึกเป็นห่วงรุ่นน้องเอามากๆ
"ขอบคุณนะคะพี่ยุน กลับบ้านดีๆนะคะ" เจสสิก้าเอ่ยขอบคุณแล้วก็เดินลงจากรถไป
พอเดินเข้ามาในบ้าน เธอก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว จะมีใครรู้มั่งว่าเธอแอบชอบรุ่นพี่คนนี้มานานแล้ว ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่มัธยมแล้วล่ะ เพราะยุนอาเป็นคนที่นิสัยดีน่ารัก ถึงแม้จะเป็นลูดคนรวย แต่เขาก็ไม่มีนิสัยที่ดูหมิ่นคนเลยแม้แต่น้อย
ก็เพราะตรงนี้แหละ ที่ทำให้เธอหลงรักยุนอาเอามากๆ เพราะเธอเองก็ไม่ใช่ว่าจะรวยจะเป็นลูกคุณหนูมาจากที่ไหน แต่เป็นเพราะเธอเรียนเก่งจึงได้ทุนเข้าเรียนที่โรงเรียนคนรวย และเหติผลนี้จรึงทำให้เธอได้รู้จักกับยุนอาไงล่ะ
ทางด้านแทยอนที่เดินมาถึงห้องก็ผลักฮโยชินให้นอนลงกับเตียง แล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมอีกคน ก่อนจะก้มลงไปชุกไชร้ที่ชอกคอของฮโยชิน แล้วดูดเม้มเบาๆให้เกิดเป็ยรอยแดงจ้ำๆ
กระดุมเสื้อเชิต์ของแทยอนถูกเปีดออกโดยฝีมือของฮโยชิน ตามมาด้วยเข็มกลัดแล้วกางเกงของแทยอน ที่ถูกถอดออกจนหมด
แทยอนไม่รอช้า จับขาของฮโยชินแยกออกจากกัน แล้วเอาตัวเองแทรกระหว่างตรงกลาง ก่อนที่จะเริ่มขยับตัวขึ้นลงให้เป็นไปตามจังหวะ และเพื่อที่จะปดปล่อยอารมล์ที่ค้างคาอยู่ในตัวให้บรรเทาลง......
……………………….
เอาแค่นี้ไปก่อนนะคร๊าาาาา ไรท์ขอตัวไปแต่งอีกเรื่องก่อนนะ บอกตรงๆว่าแต่งสองเรื่องพร้อมกัน มันยิ่งทำให้ไรท์คิดไม่ออก ปล.อย่าลืมคอมเม้นท์ให้ไรท์ได้นั่งอ่านไปยิ้มไปด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น