ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ ช้อน กับ นักเลงข้างถนน
ณ ตึกโทรมหลังโรงรับจำนำขนาดใหญ่สุดหรูมีเสียงอึกทึกครึกโครมเกิดขึ้นเหมือนกับมีคนกำลังจะตีกัน
"ฮึ้ย รูนอฟ ไอ้เด็กอวดดีนั่นมันอยู๋ที่นี่จริงหรอวะ"ชายหนุ่มผมสีเงินที่ยืนอยู่หน้าตึกพร้อมพรรคพวกได้ถามกับชายหนุ่มผมทองอีกคน
"เออสิวะ รู้สึกไอ้เด็กนั่นจะชื่อว่า "เฟลเรีย" มั้ง?"ชายหนุ่มผมสีทองตอบกับชายหนุ่มผมเงินอีกคน
"งั้นก็ดี พวกเราบุกเลย!!"ชายหนุ่มผมเงินของเดิมอีกครั้งเริ่มวิ่งพาพรรคพวกเข้าไปในตึกแล้วมองเห็นชายหนุ่ม 4 คน ซึ่งมีเด็กที่เขาว่าอยู่ด้วย
"ว่าไงครับ คุณนักเลง รูนอฟ กับ คุณนักเลง มาเลเลีย"เวลาผ่านไปไม่นานก็มีชายหนุ่มผมสีส้มเดินเข้ามาทักทาบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับโค้งให้
"ไอ้เด็กอวดดี อย่ามาพูดพล่ำทำเพลงกันดีกว่ามาซัดกับพวกเราซักหน่อยดีมั้ย"ชายหนุ่มผมทองนามว่า "รูนอฟ" เริ่มโมโหแล้วหยิบดาบไม้ที่ลูกน้องยื่นให้ฟาดที่หัวของเฟลเรีย.....
"อย่าใช้กำลังกันสิครับ"ชายหนุ่มนามว่า"เฟลเรีย"หยิบช้อนที่อยู่ข้างๆขึ้นแล้วรับไว้ด้วยช้อน
"Sponse chop!!"ชายหนุ่มใช้ท่าไม้ตายควงช้อนคู่ไปมาแล้วฟาดไปที่หัวของรูนอฟด้วยความรุนแรงแล้วถีบให้กระเด็นไป
"เห้ย นี่แกทำกับลูกพี่เรามากไปแล้ว พวกเราลุมมมม!!"ชายหนุ่มผมสีขาวที่อยู่ข้างๆรูนอฟพาพวกบุกล้อมเฟลเรียแล้วรุมสะกำ
"ก็ไม่รู้สินะ"ชายหนุ่มผมสีบลอนทองขว้างหนังสือการ์ตูนไปที่หัวของคนที่พูดแล้วลุกขึ้นหยิบช้อนอีกคันขึ้นมา
"แกทำอะไรของแกฟะ"ชายหนุ่มที่โดนหนังสือการ์ตูนปาหัวร้องลั่นแล้วเดินไปต่อยที่หน้าของคนที่ขว้าง
"ก็ไม่รู้สินะ"ชายหนุ่มรับหมัดด้วยช้อนที่อยู่ในมือแล้วเอาเท้าเตะตรงจุดสำคัญ
"อ๊ากกก แกรู้มั้ยมันเจ็บนะเฟ้ย"ชายหนุ่มร้องลั่นแล้วคว้าปืนขึ้นมายิงหัวชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทอง
"ผมไม่ได้ชื่อแกครับ ผมชื่อ ไรนอล"ชายหนุ่มหยิบช้อนขึ้น 2 คัน แล้วเอาช้อนมาตีโฮมรันลูกกระสุนปืนแล้วเอาช้อยแทงที่จุดสำคัญที่เดิม
"อ๊ากกกก เจ็บบบบ!!"ชายหนุ่มตะโกนโหยหวนแล้ววิ่งกระโดดลงหน้าต่างไป
"มันน่ารำคาญนะครับ"ชายหนุ่มผมสีดำสวมเฮดโฟนคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างมองที่นักเลงด้วยสายตาเหยียดหยาม
"ชิ แกรำคาญหรอ"มาเลเลียตะโกนใส่ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนแล้วถีบลงไปตกหน้าต่าง "ถ้ารำคาญก็ตายไปเลยไป" มาเลียเลียพูดพลางหัวเราะลั่นในลำคอ
"ผมไม่ยอมตายหรอกครับเพราะผมยังมีคนๆนั้นอยู่"ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนคว้าช้อนไว้แล้วเอาเกาะไปที่กำแพงตึกอันเปราะบาง
"Sponse Shoot"ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนกระโดขึ้นมาจากหน้าแล้วเอาข้อนแทงไปที่ตาของมาเลเลียพร้อมกับเอาช้อนปาแทงคำไปที่จุดสำคัญ
"แก กล้าทำกับเพื่อนอย่างงีี้เลยหรอ"รูนอฟที่กระเด็นไปเพราะช้อนแล้วมีเลือดเต็มลุกขึ้นคว้าคอเสื้อชายหนุ่มสวมเฮดโฟน
"ก็ประมาณนั้นมั้งครับ"ชายหนุ่มผมทองหน้าม่ออีกคนโผล่ขึ้นมาตรงหน้าของรูนอฟแล้วหยิบช้อนขึ้นแทงเข้าไปที่หน้าจนรูนอฟทรงตัวไม่อยู่ตกหน้าต่างไป
"ท่านรูนอฟ ท่านมาเลเลีย จากไปอย่างสงบแล้วสินะ"ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินแดงพูดพลางยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
"พวกเราวิ่งงงงงงงงงงงง!"ชายหนุ่มคนนั้นรีบวิ่งกระโดดออกจากตึกไปพร้อมกับพรรคพวกมหาศาล
40 นาที ผ่านมา
ชายหนุ่มผมสีแดงซีดเดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มแต่งคอสเพลย์เฮตาเลียกำลังกินอมยิ้มอยู่
"อินเฟอร์นิตี้ เอสโอเอส โฟร์ รู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"ชายหนุ่มผมแดงซิดพูดพลางงมองไปรอบๆที่เต็มไปด้วยความเละเทะโซฟาเก่าล้มไม่เป็นท่า กำแพงทะลุบางส่วน ช้อนทั้ง100คู่หายไปประมาณ8คู่ เก้าอี้หักลงมา หน้าต่างเปื้อนเลือด
"ก็แค่นักเลงข้างถนนหนะครับคุณ เอนมอส" เฟลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบซึ่งดูท่าทางจะเปลีย่นบุคลิกไปจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง
"เอี๊ยดดดด"เสียงประตูที่ค่อยๆเปิดอย่างช้าๆแล้วก็มีร่างของผู้หญิง 6 คนโผล่ออกมาจากหลังประตู
"เออ ขอโทษนะค่ะ"เสียงขอผู้หญิงผมสีชมพูอ่อนดูสดใสเริ่มพูดขึ้น...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบบทนำแล้วครับ
"ฮึ้ย รูนอฟ ไอ้เด็กอวดดีนั่นมันอยู๋ที่นี่จริงหรอวะ"ชายหนุ่มผมสีเงินที่ยืนอยู่หน้าตึกพร้อมพรรคพวกได้ถามกับชายหนุ่มผมทองอีกคน
"เออสิวะ รู้สึกไอ้เด็กนั่นจะชื่อว่า "เฟลเรีย" มั้ง?"ชายหนุ่มผมสีทองตอบกับชายหนุ่มผมเงินอีกคน
"งั้นก็ดี พวกเราบุกเลย!!"ชายหนุ่มผมเงินของเดิมอีกครั้งเริ่มวิ่งพาพรรคพวกเข้าไปในตึกแล้วมองเห็นชายหนุ่ม 4 คน ซึ่งมีเด็กที่เขาว่าอยู่ด้วย
"ว่าไงครับ คุณนักเลง รูนอฟ กับ คุณนักเลง มาเลเลีย"เวลาผ่านไปไม่นานก็มีชายหนุ่มผมสีส้มเดินเข้ามาทักทาบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับโค้งให้
"ไอ้เด็กอวดดี อย่ามาพูดพล่ำทำเพลงกันดีกว่ามาซัดกับพวกเราซักหน่อยดีมั้ย"ชายหนุ่มผมทองนามว่า "รูนอฟ" เริ่มโมโหแล้วหยิบดาบไม้ที่ลูกน้องยื่นให้ฟาดที่หัวของเฟลเรีย.....
"อย่าใช้กำลังกันสิครับ"ชายหนุ่มนามว่า"เฟลเรีย"หยิบช้อนที่อยู่ข้างๆขึ้นแล้วรับไว้ด้วยช้อน
"Sponse chop!!"ชายหนุ่มใช้ท่าไม้ตายควงช้อนคู่ไปมาแล้วฟาดไปที่หัวของรูนอฟด้วยความรุนแรงแล้วถีบให้กระเด็นไป
"เห้ย นี่แกทำกับลูกพี่เรามากไปแล้ว พวกเราลุมมมม!!"ชายหนุ่มผมสีขาวที่อยู่ข้างๆรูนอฟพาพวกบุกล้อมเฟลเรียแล้วรุมสะกำ
"ก็ไม่รู้สินะ"ชายหนุ่มผมสีบลอนทองขว้างหนังสือการ์ตูนไปที่หัวของคนที่พูดแล้วลุกขึ้นหยิบช้อนอีกคันขึ้นมา
"แกทำอะไรของแกฟะ"ชายหนุ่มที่โดนหนังสือการ์ตูนปาหัวร้องลั่นแล้วเดินไปต่อยที่หน้าของคนที่ขว้าง
"ก็ไม่รู้สินะ"ชายหนุ่มรับหมัดด้วยช้อนที่อยู่ในมือแล้วเอาเท้าเตะตรงจุดสำคัญ
"อ๊ากกก แกรู้มั้ยมันเจ็บนะเฟ้ย"ชายหนุ่มร้องลั่นแล้วคว้าปืนขึ้นมายิงหัวชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทอง
"ผมไม่ได้ชื่อแกครับ ผมชื่อ ไรนอล"ชายหนุ่มหยิบช้อนขึ้น 2 คัน แล้วเอาช้อนมาตีโฮมรันลูกกระสุนปืนแล้วเอาช้อยแทงที่จุดสำคัญที่เดิม
"อ๊ากกกก เจ็บบบบ!!"ชายหนุ่มตะโกนโหยหวนแล้ววิ่งกระโดดลงหน้าต่างไป
"มันน่ารำคาญนะครับ"ชายหนุ่มผมสีดำสวมเฮดโฟนคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างมองที่นักเลงด้วยสายตาเหยียดหยาม
"ชิ แกรำคาญหรอ"มาเลเลียตะโกนใส่ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนแล้วถีบลงไปตกหน้าต่าง "ถ้ารำคาญก็ตายไปเลยไป" มาเลียเลียพูดพลางหัวเราะลั่นในลำคอ
"ผมไม่ยอมตายหรอกครับเพราะผมยังมีคนๆนั้นอยู่"ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนคว้าช้อนไว้แล้วเอาเกาะไปที่กำแพงตึกอันเปราะบาง
"Sponse Shoot"ชายหนุ่มสวมเฮดโฟนกระโดขึ้นมาจากหน้าแล้วเอาข้อนแทงไปที่ตาของมาเลเลียพร้อมกับเอาช้อนปาแทงคำไปที่จุดสำคัญ
"แก กล้าทำกับเพื่อนอย่างงีี้เลยหรอ"รูนอฟที่กระเด็นไปเพราะช้อนแล้วมีเลือดเต็มลุกขึ้นคว้าคอเสื้อชายหนุ่มสวมเฮดโฟน
"ก็ประมาณนั้นมั้งครับ"ชายหนุ่มผมทองหน้าม่ออีกคนโผล่ขึ้นมาตรงหน้าของรูนอฟแล้วหยิบช้อนขึ้นแทงเข้าไปที่หน้าจนรูนอฟทรงตัวไม่อยู่ตกหน้าต่างไป
"ท่านรูนอฟ ท่านมาเลเลีย จากไปอย่างสงบแล้วสินะ"ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินแดงพูดพลางยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
"พวกเราวิ่งงงงงงงงงงงง!"ชายหนุ่มคนนั้นรีบวิ่งกระโดดออกจากตึกไปพร้อมกับพรรคพวกมหาศาล
40 นาที ผ่านมา
ชายหนุ่มผมสีแดงซีดเดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มแต่งคอสเพลย์เฮตาเลียกำลังกินอมยิ้มอยู่
"อินเฟอร์นิตี้ เอสโอเอส โฟร์ รู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"ชายหนุ่มผมแดงซิดพูดพลางงมองไปรอบๆที่เต็มไปด้วยความเละเทะโซฟาเก่าล้มไม่เป็นท่า กำแพงทะลุบางส่วน ช้อนทั้ง100คู่หายไปประมาณ8คู่ เก้าอี้หักลงมา หน้าต่างเปื้อนเลือด
"ก็แค่นักเลงข้างถนนหนะครับคุณ เอนมอส" เฟลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบซึ่งดูท่าทางจะเปลีย่นบุคลิกไปจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง
"เอี๊ยดดดด"เสียงประตูที่ค่อยๆเปิดอย่างช้าๆแล้วก็มีร่างของผู้หญิง 6 คนโผล่ออกมาจากหลังประตู
"เออ ขอโทษนะค่ะ"เสียงขอผู้หญิงผมสีชมพูอ่อนดูสดใสเริ่มพูดขึ้น...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบบทนำแล้วครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น