เขาหาว่าข้าเป็นปีศาจ (E-book)

‘เจ้าเป็นใครกันแน่’ คำถามต่อมาทำให้เกาหรูหรูร่างเกร็ง หรือเขาจะรู้ว่านางคือวิญญาณยุคปัจจุบันย้อนกลับมาเข้าร่างเกาหรูหรู เช่นนั้นจะร้ายแรงกว่าปีศาจหรือไม่ นางจะต้องตายด้วยสภาพใด

‘ข้าไม่รู้ ข้าจำอะไรไม่ได้’ นางก้มหน้า สองมือเรียวเล็กขาวผ่องบีบกันแน่นชวนให้คนเห็นเวทนาสงสาร ‘ข้าแค่หิวจึงหนีออกมา หลังจากอิ่มแล้วก็จะกลับเข้าไปในกรงขังเหมือนเดิม ไม่ได้คิดจะทำร้ายใคร’

สรรพสิ่งรอบด้านเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง แม้เกาหรูหรูไม่เงยหน้าก็พอจะเดาออกว่าเขากำลังครุ่นคิด เขาอาจกำลังคิดว่าจะฆ่านางอย่างไรดีกระมัง

ห่าวหรานกำลังคิดว่าจะเก็บนางไว้เพื่อศึกษา นางอาจจะเป็นปีศาจประเภทหนึ่งที่มีการพัฒนาจนเหล่านักปราบอาจตามไม่ทัน แม้แต่ตำรามากมายที่วางสูงกว่าห้าจั้งในหอจิ้นปู้ยังไม่เล่าถึงปีศาจชนิดนี้ ‘หากเจ้าอยากเป็นอิสระก็อยู่ข้างกายข้า ข้าจะไม่ขังเจ้า แล้วจะให้เจ้าได้กินอิ่มนอนหลับ แต่มีข้อแม้ ถ้าจะทำอะไรให้ถามข้าก่อน’

มีหรือที่เกาหรูหรูจะทิ้งโอกาสนี้ นางไม่อยากกลับไปถูกขังเหมือนสัตว์และไม่อยากอดอาหารให้ทรมานอีก สาวน้อยวัยบุปผาแรกแย้มยิ้มตาเป็นประกาย โดยไม่รู้เลยว่าห่าวหรานหวังเก็บนางไว้เพื่อประโยชน์แก่ส่วนรวม หรือท้ายที่สุดอาจจะต้องทำให้นางหายไปจากโลกใบนี้