คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อุโนะฮานะ X เคมปาจิ ตอนที่6
“ไง! พวกแกหาเจอจนได้สินะ” ฮอลโลว์ตัวนั้นพูดขึ้นเมื่อเห็นเคมปาจิและอุโนะฮานะบุกมาถึงรังมัน ที่มันกล้าคงเพราะที่นี่มีแรงดันวิญญาณช่วยมันอยู่เยอะพอสมควร
“ฉันมาที่นี่เพื่อสู้กับแกโดยเฉพาะ” เคมปาจิปล่อยแรงดันวิญญาณเต็มที่ โดยมีอุโนะฮานะยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
และฮอลโลว์ก็เริ่มเข้ามาโจมตีก่อน เคมปาจิเข้ารับการโจมตีและฟันกลับอย่างดุเดือดสูสี ส่วนอุโนะฮานะ…ก็ยืนยิ้มอยู่เช่นเดิม
เคมปาจิใช้ดาบฟันไปที่ลำตัวมันหลายทีแต่ก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน มีแต่เคมปาจิที่เริ่มบาดเจ็บขึ้นเรื่อยๆ “ไม่มีคนฟันฉันเข้ามานานแล้ว ช่วยทำให้สนุกที่เถอะ!”
เคมปาจิหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พร้อมโจมตีหนักขึ้นเรื่อยๆ เหมือนไม่รู้สึกเจ็บ
“แก ขนาดฟันยังฟันฉันไม่เข้าอย่ามาปากดีหน่อยเลย เจอนี่หน่อย” ลำแสงขนาดใหญ่ถูกปล่อยใส่เคมปาจิเต็มแรง
ตูม!
แรงปะทะ ทำให้เกิดกลุ่มฝุ่นคลุ้งไปทั่ว แต่เคมปาจิกลับเดินออกมาด้วยรอยยิ้ม เผยให้เห็นร่างของเขาที่ปกติดีทุกประการ
“ของแค่นี้ ไม่เจ็บไม่คันสักนิด!”
อุโนะฮานะละสายตาจากเคมปาจิหันไปมองช่องว่างมิติขนาดใหญ่แทน มันค่อยๆขยายกว้างขึ้นพร้อมกับผีเสื้อนรกสองตัวที่บินออกมา
‘ถึงหัวหน้าซาราคิ เคมปาจิและหัวหน้าอุโนะฮานะ เร็ตสึ ทางโซลโซไซตี้ได้ทำการเปิดประตูมิติเพื่อกลับไปที่เซเรเทย์ ประตูจะทำการเปิดภายในเวลาห้านาที หากเกินกว่านั้นทางเราไม่รับประกันว่าจะสามารถเปิดได้อีก ขอให้รีบกลับโดยด่วน’
ข้อความของผีเสื้อนรกทำเอาหญิงสาวขมวดคิ้วพลางมองเคมปาจิที่ยังคงสู้อยู่
ภายในห้านาที…หากยังคงสู้ไปมาเช่นนี้อาจไม่ทัน เว้นแต่เคมปาจิจะจัดการศัตรูได้ด้วยดาบเดียว พลางคิดแถมอีกว่าคนที่คิดทำเรื่องยุ่งยากแบบนี้ คงไม่พ้นคุโรซึจิ มายูริเป็นแน่
คิดได้ดังนั้น อุโนะฮานะจึงตัดสินใจเข้าไปหาเคมปาจิทันที พอฮอลโลว์เห็นอุโนะฮานะเข้ามาเสริม ก็รีบถอยห่าง จนการต่อสู้ต้องชะงักไป
“หัวหน้าซาราคิคะ ดูท่าเราคงจะต้องรีบกลับกันแล้ว ถ้าไม่รีบกลับภายในห้านาที ก็จะกลับไม่ได้อีก…” อุโนะฮานะยังมีท่าทีนิ่งเรียบ
“…เธอไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะตามไป”
“…” อุโนะฮานะขมวดคิ้วนิดๆ พลางจ้องเคมปาจิไม่วางตา “ฉันเชื่อคำพูดคุณได้มากแต่ไหนกัน…ถ้าคุณอยู่ ฉันก็จะอยู่ที่นี่ด้วย ก็เพราะฉันมีหน้าที่ ที่ต้องรักษาคุณนี่คะ”
“ฉันกลับไปได้แน่ ไม่ต้องมาสนใจ! เพราะตอนนี้ฉันมีเป้าหมายแล้ว…ฉันจะฟันมันด้วยดาบเล่มนี้ แล้วพาเธอกลับไป ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกน่า!”
อุโนฮานะได้ยินก็ถึงกับหัวเราะ ทำเอาเคมปาจิรีบพูดใหม่ทันที
“ฮึ! ที่เธอต้องมาติดที่นี่ก็เพราะฉัน ฉันก็แค่จะพากลับไป มีอะไรน่าขำนักรึไง”
“ไม่มีค่ะ…ถ้างั้นฉันจะรอนะคะ” พูดจบอุโนะฮานะก็ใช้ก้าวพริบตาจากไปทันที ปล่อยให้เคมปาจิยืนอยู่คนเดียว ภาพสุดท้ายที่จำได้คือรอยยิ้มที่มักประดับอยู่บนใบหน้านั้นเสมอ
อุโนะฮานะ เร็ตสึ…
“ดูท่า ฉันคงต้องกลับไปสินะ” เคมปาจิตัดสินใจดึงผ้าคาดตาออกทันที แรงดันวิญญาณมหาศาลกว่าเดิม ทำให้ฮอลโลว์ที่ยืนห่างออกไปเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา
“ก็แค่พลังเพิ่มขึ้น…ยังไงแกก็สู้ฉันไม่ได้หรอก!”
ตูม!
ทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง ด้วยพลังที่รุนแรงกว่าเดิม ต่างฝ่ายต่างใส่พลังทุ่มใส่กันเต็มที่
“อย่างแก คิดเหรอว่าจะชนะฉันได้ด้วยดาบผุๆ เล่มนั้น ไม่มีวัน”
การปะทะครั้งสุดท้าย เมื่อดาบฟันเข้าใส่กรงเล็บมันอย่างแรง จากที่ตอนแรกฟันไม่เข้า แต่เมื่อใส่พลังเข้าไปอีก ดาบของเคมปาจิกลับตัดผ่านกรงเล็บของมันแล้วฟาดตัดร่างมันอย่างรวดเร็ว ในดาบเดียว
อ๊ากกกกก
ฮอลโลว์เลือดโชกไปทั้งตัว สภาพใกล้ตายเต็มที
“ได้…ยังไงกัน”
“หึ” เคมปาจิไม่ตอบเพียงยิ้มเล็กน้อย
“ถ้าฉันไม่รอด แกอย่าหวังว่าจะได้กลับไปเลย” พูดจบมันก็ปล่อยพลังขนาดใหญ่ลงสู่พื้นดิน
แผ่นดินค่อยๆแยกออกจากกัน พร้อมกับถล่มลง พื้นข้างล่างดำมืดลึกสุดหยั่งถึง ถ้าหากตกลงไปคงไม่สามารถกลับมาได้อีก
สายฟ้าฟาดไปทั่วพื้นที่ เคมปาจิตอนนี้ได้แต่กระโดดไปมาเพื่อไม่ให้หล่นเท่านั้น เขาถูกปิดทางไว้หมดแล้ว
ดูท่า ฉันคงทำตามที่พูดไว้ไม่ได้สินะ
“ขอโทษนะ อุโนะฮานะ” เคมปาจิเรียกชื่อหญิงสาวในครั้งสุดท้ายแผ่วเบา
ในตอนที่กำลังหมดหวังอยู่นั้น อยู่ๆ ก็มีบางอย่างบินเข้ามา
!?!
อุโนะฮานะที่ขี่มินาซึกิอยู่ยิ้มให้เคมปาจิอย่างอ่อนโยน
“พอมาคิดอีกที ฉันคงปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวไม่ได้ ^^”
รอยยิ้มนั่นทำให้เขาลืมทุกอย่างไปหมด เผลอจ้องมองเธออยู่นาน...
“กลับมาทำไม…” เคมปาจิรีบสะบัดหน้าหนีเหมือนไม่สนใจ แต่ความจริงแล้วไม่อยากให้เธอเห็นสีหน้าดีใจของเขาตอนนี้มากกว่า
“ก็เราจะกลับไปด้วยกันไม่ใช่เหรอคะ^^” อุโนะฮานะยื่นมือมาตรงหน้าของเคมปาจิ
“…ช่วยไม่ได้” เขาจับมือเธอตอบและกำมือนั้นแน่น ก่อนจะขึ้นหลังมินาซึกิไป
เพียงแค่ครู่เดียวที่มือได้สัมผัสกัน แต่เคมปาจิกลับรับรู้ถึงความอบอุ่นที่ผ่านทางมือนั้นอยู่เนินนาน จนไม่อยากปล่อยมันไปเลย
“กลับกันเถอะ”
ความคิดเห็น