คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน4 ฮอลโลว์บุก เสียงเรียกของอาชิโดะ (ซุยฟงXอาชิโดะ)
ทันทีที่ซุยฟงกลับไปทุกคนก็หันมามองเธอในจุดเดียว นั่นทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่คนอื่นต้องมาเห็นเธอในสภาพเปียกโชกไปทั้งตัว แถมครั้งนี้เธอยังมาสายเป็นคนสุดท้ายอีกแล้ว
“ว้าว! เห็นหายไปตั้งนานไปเล่นน้ำมาเองเหรอ” เคียวราคุพูดหยอกเล่น
“สภาพดูไม่ได้เลย พวกบ้าก็แบบนี้” มายูริเสริมอย่างสมเพช
“หุบปาก!”
ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ มีแต่แรงสังหารที่พวยพุ่งเรื่อยๆ
“เวลามีไม่มาก จากนี้ไปจะเป็นการแบ่งเขตพื้นที่ตรวจสอบ ขอให้ทุกหน่วยทำการตรวจสอบอย่างสุดความสามารถ” หัวหน้าใหญ่เริ่มประชุม
~ 30นาทีผ่านไป ~
หลังการประชุมจบ ซุยฟงก็ให้หน่วยของตนไปประจำตำแหน่ง
“หัวหน้า~ ผมไม่ไปไม่ได้เหรอครับ” โอมาเอดะพูดกับซุยฟงอย่าง…ออดอ้อน
“ -*- ข้าบอกแล้วไงว่าอย่าเอาหน้าเข้ามาใกล้ข้า” ซุยฟงเขยิบตัวออกห่าง “ทุกคนต่างก็ต้องไปทั้งนั้น ข้าก็ด้วย”
“ผมก็จะไปกับหัวหน้าด้วย”
“แกไม่จำเป็นต้องมาตามข้า ข้าจำได้ว่าให้งานเจ้าไปแล้วนะ หรือว่ายังอยากได้อีก”
“อะ…ไม่ต้องก็ได้ครับ -0-;;” โอมาเอดะรีบวิ่งหนีไปทำหน้าที่ตน
“เฮ้อ~ ให้ตายสิ”
“ซุยฟงมายืนทำอะไรที่นี่” เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น ซึ่งเธอไม่ต้องหันไปมองก็รู้
“…แกอีกแล้วงั้นเหรอ”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
“เจอกันทีไรมีแต่เรื่องซวยทุกที” ซุยฟงเดินหนี “ไปทำหน้าที่ของนายซะ ข้าก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเหมือนกัน”
“ฉันก็กำลังทำอยู่ หน้าที่ของฉันคืออยู่เฝ้าเซเรเทย์น่ะ” เขาบอกพร้อมเดินตาม “ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ฉันก็จะคอยเดินไปกับเธอด้วย เธอจะได้ไม่เหงาไง”
ซุยฟงหยุดเดินก่อนจะหันมามองหน้าอาชิโดะสักพัก
“…ไร้สาระ”
“อะไรเนี่ย ฉันพูดจริงๆนะ”
“ข้าดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้เจ้ามาคอยตามหรอก”
“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ” อาชิโดะเงียบไปสักพัก “แต่ฉันไม่อยากให้เธอต้องอยู่คนเดียว”
“ห๋า? พูดอะไรไร้สาระ ข้าเป็นหน่วยลับ เรื่องที่ต้องอยู่คนเดียวมันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจ”
“เฮ้อ~ เธอช่วยทำให้เหมือนผู้หญิงหน่อยสิ”
ซุยฟงหันมามองตาขวาง “มันเรื่องของข้า!”
พูดจบซุยฟงก็เดินจากไปทันที
หลังซุยฟงจากไป อาชิโดะก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้เพราะเขาตามเธอไม่ทัน จึงตัดสินใจเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่ทำหน้าที่เฝ้ายามอยู่
“กลับมาแล้วรึไง ตอนนี้ยังไม่มีอะไรผิดปกติหรอก แต่น่าเบื่อชะมัด อยากออกไปประจำข้างนอกบ้าง” ยมทูตคนหนึ่งพูด
“ไม่มีก็ดีแล้วน่า”
“ใช่ แล้วมันเป็นคำสั่งของหัวหน้าก็ช่วยไม่ได้ ก็ดีไม่ใช่เหรอที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังไงคงไม่มีฮอลโลว์ที่ไหนมันโผล่เข้ามาในโซลโซไซตี้หรอก” เพื่อนอีกคนช่วยเสริม
“นั้นสินะ” อาชิโดะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มแต่ก็ตอบสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินคำถามที่ตามมา
“อาชิโดะ นายเป็นอะไรกับหัวหน้าซุยฟง?”
“อยู่ๆ ทำไมถึงถามแบบนั้น”
“เรื่องของนายตอนนี้มันดังจะตาย แหม จะไม่ให้ดังได้ไง นายเล่นไปลูบหัวของ หน.ซุยฟงแบบนั้น รู้ไหมตอนนี้ชื่อนายน่ะติดบัญชีดำของพวกหน่วยลับแล้ว ระวังตัวหน่อยก็ดี”
“= =;; ก็ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นหัวหน้า” อาชิโดะปลงตก
“หืม? งั้นถ้าหัวหน้าซุยฟงเป็นแค่ยมทูตธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่หัวหน้าหน่วย นายจะทำยังไงต่อ”
“นายกำลังอยากบอกอะไรกันแน่..”
เพื่อนเขาไม่ตอบแต่ยิ้มอย่างมีเลศนัยจนอาชิโดะรู้สึกไม่ชอบมาพากล แต่ความคิดก็ต้องหยุดทันที เมื่อได้ยินเสียงของฮอลโลว์ดังขึ้น
“มีฮอลโลว์บุกมางั้นเหรอ”
ตูม!!
เสียงระเบิดดังขึ้นติดๆ จนในที่สุดอาชิโดะและเพื่อนๆ ก็รีบตามไปทันที และก็เป็นดังคาดฮอลโลว์กลุ่มนึงกำลังต่อสู้คนหน่วยเขา จึงรีบเข้าไปช่วย แต่สถานการณ์ก็ไม่ได้ดีขึ้น…
“ใครก็ได้ไปตามหัวหน้ามาที” ยมทูตคนหนึ่งร้อง
“แย่ล่ะสิ พวกมันมีกันเยอะเกินไป แถมยังเพิ่มมาเรื่อยๆอีก”
“โธ่เว้ย! มันปิดทางเอาไว้หมดเลย”
“เราต้องต้านไว้ก่อน” อาชิโดะพูดอย่างเยือกเย็น แต่เขาก็อดหวั่นใจไม่ได้ “แรงดันวิญญาณรุนแรงขนาดนี้ต้องมีคนสงสัยแน่”
ซุยฟง…
อาชิโดะเรียกชื่อหญิงสาวในใจ เขานึกถึงหน้าเธอเป็นคนแรก ทำไมกัน..ทั้งที่ได้เจอกันแค่ไม่นานแท้ แต่เรากลับคิด…เกินเลย และรู้สึก..
“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในเซเรเทย์หรอกนอกจากพวกเรา หรือต่อให้มีก็คงช่วยเราไม่ไหว” เพื่อนของเขาใช้ดาบฟาดฟันฮอลโลว์ที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น เริ่มแสดงอาการเหนื่อยอ่อน
ในจังหวะที่อาชิโดะหันไปสนใจทางอื่นฮอลโลว์ตัวหนึ่งก็เข้ามาโจมตีเขาจากด้านหลัง
‘หลบไม่พ้นแน่’
ตูม!!
ความคิดเห็น