คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน3 ซุยฟง...หญิงผู้มีดวงถูกกับน้ำ (ซุยฟงXอาชิโดะ)
--- 1 วันผ่านไป ---
ในจุดนัดพบเหล่ายมทูตแต่ละหน่วยก็มารวมตัวกันเยอะแยะไปหมด ส่วนหัวหน้าหน่วยบางคนก็มาแล้ว นี่แทบจะเป็นการรวมตัวของทั้งสิบสามหน่วยพิทักษ์ซึ่งหาได้ยาก
“หัวหน้า คนมาเยอะดีจัง” โอมาเอดะเดินยืดอกอย่างมีความสุข เพราะทุกคนกำลังทำความเคารพทั้งสองอยู่ (ต่างจากซุยฟงที่ไม่มีอกให้ยืด//ผัวะ!)
“ใครจะสน” ซุยฟงเดินเงียบๆ ต่อไป
และขณะที่ยมทูตหันไปเคารพหัวหน้าหน่วยคนอื่น อยู่ดีๆซุยฟงก็เหมือนได้ยินคนเรียกชื่อเธอ
‘สงสัยคิดไปเอง…’ เธอยังคงเดินต่อไป
“ซุยฟง” เสียงเรียกคราวนี้ทำเธอหยุดชะงัก แต่ยังไม่หันกลับไปมอง
‘หูแว่วๆ’ เธอคิดอย่างใจเย็น
“ซุยฟง!!” เสียงเรียกอีกครั้งทำเอาเธอขมวดคิ้วเคร่งเครียด
‘คนที่กล้าเรียกชื่อฉันแบบนี้มีคนเดียว…เจ้าบ้านั่น!’
ซุยฟงหันหลับทันที เป็นดังคาดเจ้าของเสียงเรียกไม่ใช่ใครนอกจากอาชิโดะ ที่ตอนนี้กำลังเดินเข้ามาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ไง ไม่นึกว่าจะได้มาเจอเธอที่นี่เลยแฮะ นึกว่าเธอจะหลงทางอีก555”
“หุบปากไปเลย!!”
“ใจเย็นน่าๆ” อาชิโดะไม่พูดเปล่าเอามือขึ้นมาลูบหัวซุยฟงทันที ท่ามกลางความตกใจของทุกคนที่เห็น
“นี่แก! บังอาจมาลูบหัวของหัวหน้างั้นเหรอ” โอมาเอดะที่ยืนอยู่ข้างๆ โวยวายขึ้นทันที ทำเอาอาชิโดะหันมามองงงๆ
“หัวหน้า? จะว่าไปวันนี้เธอก็ใส่เสื้อคลุมเหมือนพวกหัวหน้าหน่วยเลยแฮะ…ฮะๆๆ” อาชิโดะเริ่มหน้าซีดและปล่อยมือออกอย่างรวดเร็ว
“หึๆๆ” เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างน่ากลัว “แกอย่าหวังว่าจะมีชีวิตอยู่เลย!”
แรงดันวิญญาณของซุยฟงถูกปล่อยออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมจิตสังหาร
“เออ…เราพูดกันได้นะ ซุย…เอ่อ หัวหน้า” อาชิโดะพูดติดขัด คำพูดของเขาทำให้ซุยฟงโมโหหนักกว่าเดิม
“โอมาเอดะ…แกอยู่ดูทางนี้ไปก่อน เดี๋ยวฉันกลับมา” ซุยฟงพูดจบก็หายไปพร้อมกระชากคออาชิโดะไปด้วย
“อิจฉาเด็กๆจังนะ” เคียวราคุพูดขึ้นหลังจากมองเหตุการณ์อยู่ตลอดเวลา
“แหม…ซุยฟงก็ถึงวัยอันควรแล้วสินะ” อุคิทาเกะยิ้ม
“เอ๋! พวกหัวหน้ามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย” โอมาเอดะผงะอย่างตกใจ พลางมองหัวหน้าทั้งสองที่อยู่ข้างหลัง แถมยังเห็นหัวหน้าอุโนะฮานะยืนยิ้มอยู่ห่างๆอีก
กลับมาทางด้านของซุยฟงที่กระชากอาชิโดะมาไกลพอควร
“เฮ้! จะพาไปไหนน่ะ”
“…” ซุยฟงไม่ตอบแต่ยังคงวิ่งต่อไป
“อ..เออ…โกรธอยู่สินะ” ซุยฟงยังคงเงียบ “ฉันขอโทษ…ฉัน”
ตูม!!
ยังพูดไม่จบซุยฟงก็โยนเขาลงบ่อน้ำทันที
“เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย” อาชิโดะบ่นขณะลุกขึ้นด้วยตัวที่เปียกโชก
“นายนั้นแหละบ้า” ซุยฟงตอกกลับ จนอาชิโดะทำหน้าเหวอ “ใครใช้ให้เจ้ามาลูบหัวฉัน แกคิดว่าแกเป็นใคร”
“ขอโทษฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นหัวหน้าหน่วย”
“ฉันเป็นหัวหน้าหน่วยแล้วทำไม? ที่ฉันโกรธอยู่นี่เป็นเพราะนายมาลูบหัวฉัน ไม่เกี่ยวกับที่ฉันเป็นหรือไม่เป็นหัวหน้าหน่วย”
“ฉันเผลอไปหน่อย…ขอโทษ” อาชิโดะเริ่มสำนึกผิด
“ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง แต่ถ้าครั้งหน้าคงรู้นะว่าจะเป็นยังไง…”
อาชิโดะพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายบ่นออกมา “ก็เธอจับฉันโยนไปแล้วนี่”
“โฮ่! ดูท่าจะยังไม่เข็ดสินะ” ซุยฟงพูดพลางเดินมาข้างหน้า แต่ไม่รู้ว่าความซวยอะไรทำเอาซุยฟงลื่นลงบ่อน้ำไปด้วย
มันจะซวยอะไรกันนักหนา - -*
เธอคิดอย่างหงุดหงิดพร้อมหันมามองอาชิโดะด้วยสายตาอาฆาต
“เฮ้ๆ เธอลื่นลงมาเองนะอย่ามามองฉันแบบนั้นสิ…เออ…หัวหน้า” อาชิโดะพูดอย่างขำๆ ก่อนจะนึกได้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้ามีตำแหน่งไหน จึงรีบเปลี่ยนคำทันที
“…จะเรียกแบบเดิมข้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“เอ๋ ได้เหรอ?”
“อืม…มันเป็นข้อแลกเปลี่ยนไม่ใช่รึไง ข้าไม่ชอบผิดคำสัญญา” ซุยฟงหันหน้าหนี ทำให้อาชิโดะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
“แต่เธอเป็นถึงหัวหน้าหน่วยสองเลยนะ”
“แล้วยังไง ข้าไม่สนพวกตำแหน่งอะไรอยู่แล้ว ข้าแค่เดินตามเส้นทางของข้าเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องให้ใครมายกย่อง”
“เธอเป็นคนดีจังนะ…ซุยฟง” พอได้ยินอาชิโดะเรียกชื่อเธอแบบนั้นก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นมา
“รีบไปกันได้แล้ว -///-” พูดจบซุยฟงก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“ยังมาเร็วไปเร็วเหมือนเดิมเลยแฮะ” อาชิโดะเผลอยิ้มเล็กน้อย
ความคิดเห็น