คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ไฮบาระXสึบารุ ] ตอน วันที่ด็อกเตอร์ไม่อยู่บ้าน2
O_O
เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนฉันลืมเรื่องหนังไปเลย ริมฝีปากของเขายังชะงักค้างอยู่ที่มุมปากของฉัน ความอบอุ่นบางอย่างเกิดขึ้น พร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นรัว
“อะ ออกไปนะ” เมื่อได้สติฉันรีบผลักสึบารุออกอย่างสุดแรง สึบารุยอมถอยไปแต่โดยดี แม้สีหน้าจะยังคงความตกใจอยู่เล็กน้อย
“…ไม่นึกเลย ว่าฉันจะได้จูบกับเด็กที่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันจะติดคุกรึเปล่า” สึบารุพูดให้ติดตลกเพื่อแก้สถานการณ์ตึงเครียด แต่เมื่อเห็นไฮบาระยังคงทำหน้าตกใจอยู่เขาจึงเลิกเล่น
“ขอโทษ…เธอคงไม่คิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นใช่มั้ย?”
“ไม่หรอก…มันเป็นแค่อุบัติเหตุ…ฉันไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว” ฉันหลบสายตาด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงนิดๆ
“…เธอดูเป็นผู้ใหญ่จริง ผิดกับอายุเลยนะ…ทำเอาฉันรู้สึกอายขึ้นมานิดๆ ซะแล้ว” สึบารุยิ้มให้ก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ “โตขึ้นต้องเป็นผู้หญิงที่ดีแน่”
“ลามก!” ฉันค้อนเขาด้วยสายตา “ดูไม่ออกเลยนะ ว่าคุณจะคิดเรื่องแบบนี้ ระวังจะถูกจับเขาคุกสักวัน”
“ฮะๆๆ ตำรวจจับฉันไม่ได้หรอก” สึบารุหัวเราะออกมาพลางเงยหน้ามองทีวีที่เปิดค้างไว้ “แย่ละสิ หนังเดินมาถึงฉากจบซะแล้ว”
ฉันไม่ได้ถามอะไรเขา ปล่อยให้เขาเดินกลับมานั่งที่อย่างเงียบๆ
ถึงฉากจบงั้นเหรอ…สักวันชีวิตฉันก็ต้องถึงฉากจบเหมือนกัน…เหมือนพี่
“ไม่ดูหนังเหรอ?” สึบารุถามด้วยความหวังดี ฉันจึงตอบเขาด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบ
“เรื่องนี้ฉันดูมาหลายครั้งแล้ว ตอนจบสุดท้ายคนที่ทรยศก็ต้องตาย” เธอพูดพร้อมนึกถึงอนาคตตัวเองไปด้วย
“แต่ก็ไม่ได้ตายคนเดียวนี่…” เขาเปรยพร้อมยกน้ำขึ้นมาดื่ม
ฉันหันไปมองคนข้างตัวอย่างไม่เข้าใจ ที่เขาพูดต้องการจะสื่ออะไรรึเปล่า?
‘เบก้า!’
END
พระเอกตะโกนชื่อนางเอกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่หนังจะจบลง นางเอกที่เป็นคนทรยศสุดท้ายก็ตาย โดยที่พระเอกช่วยอะไรไม่ได้
“เป็นพระเอกที่ไม่ได้เรื่องเลยนะ สู้ ชิน ก็ไม่ได้”
‘ชิน’ เป็นคนในหนังที่ตายไปพร้อมนางเอก แอบชอบนางเอกมานานแล้ว แต่ก็ไม่อาจบอกให้เธอได้รู้ คอยปกป้องและคอยดูแลอยู่เงียบๆ คนเดียว ยอมปล่อยให้นางเอกไปอยู่กับคนที่ดีกว่า(พระเอก) แต่ก็ยังคอยตามดูแลเธอตลอดมา เขาเองก็เป็นคนทรยศ ในตอนท้ายๆ เขายอมยืนขวางศัตรูสิบกว่าคนเพื่อปล่อยให้พวกพระเอก นางเอกหนีไป จนบาดเจ็บสาหัส
ในตอนจบเมื่อนางเอกถูกยิงจนล้มไป ชินโกรธมากจึงใช้ชีวิตเข้าแลก ฆ่าบอสใหญ่และตายไปพร้อมกัน แม้สุดท้ายนางเอกก็ยังไม่เคยหันมามองเขาสักที…
“เห็นมั้ย..สุดท้ายนางเอกก็ไม่ได้ตายคนเดียว เธอยังมีคนที่คอยปกป้องเธอจนกระทั่งตายไปพร้อมกัน แม้นางเอกจะไม่รู้ก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้อยู่คนเดียว”
“…”
“เธอก็คิดเหมือนกันใช่มั้ย เรื่องของ ชิน น่ะ” สึบารุถาม
“ฉันคิดว่า ชิน เป็นคนที่โง่มาก…เอาแต่หลบอยู่ในเงามืด ไม่ยอมแสดงตัวออกมา แต่กลับช่วยเหลือนางเอกสารพัด นั่นคงเป็นความเห็นใจของคนทรยศด้วยกันสินะ”
“คนทรยศกับคนทรยศ งั้นเหรอ…จะว่าไปก็ดูเหมาะสมกันดี”
“…คุณดูจริงจังกับหนังเรื่องนี้มากนะคะ” ฉันเหลือบมองอย่างสงสัย
“นั่นสินะ อาจเป็นเพราะว่ามันคล้ายกับชีวิตของฉันก็ได้มั้ง” เขาหยุดถอนหายใจไปพักหนึ่ง “เรื่องที่ต้องสูญเสียคนรักน่ะ”
“หืม? คุณเคยมีคนรักด้วยเหรอ”
ฉันถาม แต่สึบารุแค่ยิ้มและเลี่ยงที่จะตอบคำถาม “ไม่ใช่เรื่องที่เด็กต้องรู้หรอกนะ”
“นี่…” ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ถ้าฉันอยู่ในอันตราย…คุณจะปกป้องฉันมั้ย”
ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ฉันได้ถามแบบนั้นออกไป ขนาดฉันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย
สึบารุอึ้งไป ก่อนจะค่อยๆ ยิ้มออกมา “แน่นอนฉันจะปกป้องเธอเอง ตราบใดที่เธอร้องเรียกฉันน่ะนะ”
“ไม่น่าเชื่อเอาซะเลย = =”
“ฮะๆๆ นั่นสินะ” เขาหัวเราะก่อนเปลี่ยนเรื่อง “นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว คงได้เวลาอาหารซะที”
“คุณจะกลับแล้วสินะ ขอให้โชคดี”
“คิดไปเองรึเปล่า เหมือนเธอไล่ฉันจังเลยนะ…ฉันจะทำข้าวเที่ยงให้ จะปล่อยให้เด็กหาอะไรกินคนเดียวได้ไง”
“ก็ตามใจ”
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า? ถ้าทำได้จะทำให้”
“ไม่มี ทำของที่คุณชอบก็พอ ฉันกินได้”
^^
และหลังจากนั้นสึบารุก็ลงมือทำอาหารเต็มตัว เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่ฉันจะได้กินอาหารฝีมือเขา…ฉันมองเขาตลอดเวลาที่ทำอาหาร บางครั้งถ้าสึบารุหันมามองก็จะยิ้มให้ ฉันจึงแกล้งทำเป็นไม่เห็นแทน
ขนาดเด็กก็ยังไม่เว้น…
ฉันหยิบหนังสือนิตยาสารแฟชั่นขึ้นอ่านฆ่าเวลา และพอเห็นรูปริมฝีปากในนิตยาสาร ก้ทำให้ฉันนึกเรื่องอะไรบางอย่างขึ้นมาได้…จูบ
-///-
ฉันแตะมุมปากของตัวเองอย่างเบามือ
ไม่สิ นี่ไม่ใช่จูบสักหน่อย เราจะคิดมากไปทำไม หรือต่อให้ใช่ ก็แค่จูบกับสึบารุ…กับสึบารุ…กับสึบารุ
“คิดอะไรอยู่เหรอ?” สึบารุถามขณะยืนอยู่ข้างหลังทำเอาฉันสะดุ้ง “อาหารเสร็จแล้วนะ”
“อืม”
ตลอดเวลาที่เรากินข้าวด้วยกัน ฉันก็ตั้งใจกินโดยไม่มองหน้าเขาเลย
ความคิดเห็น