คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อุโนะฮานะ X เคมปาจิ ตอนที่5
-เวลาล่วงเลยมาอีกพักใหญ่-
“ตอนนี้เราต้องรอจนกว่าโซลโซไซตี้จะหาเราเจอ”
เมื่อเห็นว่าเป็นที่ที่ไม่คุ้นเคย บวกกับมีศัตรูหลบซ่อนอยู่ สุดท้ายอุโนะฮานะจึงเสนอขึ้นมา แต่เคมปาจิไม่เห็นด้วย
“เชอะ! ไร้สาระ” เคมปาจิลุกขึ้น
“จะไปไหนเหรอคะ”
“ก็ต้องไปสู้กับฮอลโลว์ตัวนั้นไง ฉันยังสู้ไม่จบ”
“แล้วรู้เหรอคะ ว่าอยู่ที่ไหน”
“ก็ต้องเดินไปจนกว่าจะเจอนั้นแหละ ยังไงก็ดีกว่ารออยู่ที่นี่” เคมปาจิฮึดฮัดจะออกไปเต็มที่
“…ถ้าเช่นนั้นฉันจะนำทางให้เองค่ะ ฉันยังจับแรงดันวิญญาณของมันได้อยู่” อุโนะฮานะบอกและลุกขึ้นยิ้มให้เคมปาจิ “เพราะถ้าปล่อยคุณไปคนเดียว คงหลงทางอีกแน่”
“…จะลองเชื่อดูแล้วกัน ฉันเชื่อเธอได้ใช่มั้ย?”
“แน่นอนค่ะ”
หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มออกตามแรงดันวิญญาณศัตรูไป ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่ง…
“นี่…ถามอะไรหน่อยสิ” เคมปาจิพูดทั้งที่ยังวิ่งต่อไป ไม่แม้แต่หันมามองหน้า
“เรื่องอะไรเหรอคะ”
“ทำไมเธอถึงฟันมันเข้า” เมื่อเข้าใจว่าเคมปาจิตั้งใจจะถามอะไร เธอก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนตอบ
“ฉันก็แค่มีเป้าหมายเท่านั้น ในตอนนั้นฉันมีเป้าหมายที่จะลงดาบ ไม่ใช่ฟันอย่างไร้จุดหมาย”
“พูดอะไรไม่รู้เรื่อง”
“ ในตอนนั้นฉันแค่อยากช่วยคุณ…นั่นคือเป้าหมายของฉัน” พูดจบอุโนะฮานะก็วิ่งนำหน้าไปทันที โดยไม่หันกลับมาพูดอะไรอีก
“…”
ส่วนเคมปาจิก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองจึงวิ่งไปด้วยกันเงียบๆ
ทางด้านโซลโซไซตี้ คุโรซึจิได้หาพิกัดตำแหน่งของทั้งสองคนจนสามารถรู้ที่อยู่ได้ แต่ปัญหาคือการเปิดประตูเข้าไป ทำไมได้เด็ดขาดเพราะที่นั้นอยู่ใกล้กับประตูนรก
“ก็อย่างที่พูดแหละว่าเราจะเปิดประตูเข้าไปน่ะไม่ได้ แต่ว่าฉันก็มีแผนสำรองเตรียมไว้แล้ว” คุโรซึจิพูดอย่างสบายๆ ในที่ประชุม
“แผน?”
“เราเปิดประตูเข้าไปไม่ได้ แต่เราเปิดออกมาได้ ซึ่งฉันก็สร้างเครื่องเปิดจากข้างในได้แล้ว นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุด แต่ก็มีการกำจัดเวลาเหมือนกัน”
“แล้วมีเวลาเท่าไหร่” เคียวราคุถามอีกครั้ง
คุโรซึจิยกนิ้วขึ้นชูห้านิ้ว “ห้านาที!! ถ้าหากภายในห้านาทีทั้งสองคนยังไม่ออกมา ประตูก็จะถูกปิดไปและกว่าจะเปิดได้อีกครั้งคงต้องใช้เวลา…อีกร้อยปี!”
…..
คำพูดของคุโรซึจิทำเอาทุกคนเงียบทั้งห้อง
“แค่ห้านาทีงั้นรึ…แค่กินเหล้าให้หมดขวดยังไม่พอเลย” เคียวราคุรีบว่า
“แค่ให้อาหารปลาคาร์พให้หมดห่อก็ยังไม่พอเลย” เบียคุยะแอบพึมพำเบาๆ
ต่างคนต่างคิดกันไป สักพักเสียงไม้เท้าเคาะพื้นก็ดังขึ้น
“ถ้าเช่นนั้นเราก็จะใช้แผนที่หัวหน้าคุโรซึจิเสนอ ส่วนปัญหาที่ว่าทั้งสองจะออกมาได้ทันหรือไม่ก็เป็นปัญหาของพวกเขาเอง เราทำแค่เปิดประตูก็พอ” หัวหน้าใหญ่สรุป
“แบบนี้ก็ง่ายหน่อย” คุโรซึจิยิ้มพอใจ
“เช่นนั้นก็ขอจบการประชุมเพียงเท่านี้” พอหัวหน้าใหญ่พูดจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันไป….ในใจก็คิดปัญหาใหญ่ว่าถ้าทั้งสองคนเกิดออกมาไม่ได้ จะเป็นยังไงกัน
ความคิดเห็น