war! † สงคราม(รัก)จักรพรรดินี

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉากสงคราม

 

  ☀†★ 

 เปิดฉากสงคราม


 

 

               "เฮียเอ็ม! ผมมีเรื่องขอร้องงงง TT" เสียงร้องลั่นที่มาพร้อมร่างบางของเด็กหนุ่มรุ่นน้องส่งผลให้คนที่ถูกเรียกว่า 'เฮียเอ็ม' หันขวับยกมือขึ้นขั้นในท่าปางห้ามญาติเมื่อเห็นว่าร่างบางทำท่าจะกระโจนจู่โจม

 

 

               "มึงหยุดอยู่ตรงนั้นเลยไอ้เวน! ถ้าไม่อยากโดนถีบ ส่งเสียงโหวเวกเดี๋ยวพ่อก็ด่าให้ซะหรอก!!" เฮียเอ็มหรือเอ็มสบถลั่น แถมยังยกเท้าขึ้นกะจะถีบจริงๆ ถ้าหากไอ้เด็กเวนนี้มันไม่ยอมหยุด และถ้อยคำเหล่านั้นก็กำลังเรียกอาการหน้างอปากเบะเหมือนคนจะร้องไห้จากคนโดนด่า

 

 

               "เฮียด่าแล้วเหอะ" เด็กหนุ่มรุ่นน้องทำปากยื่น ก่อนจะกระโดดหลบฝ่ามือแทบไม่ทัน

               "แล้วอีกอย่างนะเฮีย ผมชื่อเวเนสครับเวเนส เฮียเลิกตัดสระเอกับสอเสือในชื่อผมออกสักทีเถอะครับ ผมขอร้อง" เวเนสหรือเวนที่เอ็มมักเรียกร้องขอทั้งน้ำตา เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเฮียเอ็มถึงชอบเรียกเขาด้วยชื่อเวนนักฟังเผินๆ เหมือนหลอกด่าชอบกล(พึ่งรู้?)

 

 

               "..." เอ็มปรายตามองเวเนสด้วยสายตาว่างเปล่า เด็กหนุ่มที่จริงก็ไม่เด็กเท่าไหร่เพราะอายุอานามก็ปาไป24แล้วแต่เสือกตัวเล็กแถมยังผอมแห้งเหมือนเด็กขาดสาร ทำให้เอ็มติดเรียกว่าเด็กหนุ่มมากกว่าชายหนุ่มเพราะโคตรจะไม่เข้ากัน ยิ่งเวเนสใส่แว่นเพราะสายตาสั้นยิ่งทำให้มันเหมือนเด็กเข้าไปใหญ่ 

               "แล้วเมื่อกี้มึงแหกปากทำไม?" เอ็มเลิกคิ้วถามก่อนจะดูดโกโก้อึกใหญ่ เวเนสทำท่าเหมือนพึ่งนึกออกถลาตัวมาเกาะแข็งเกาะขาเหมือนปริงกำลังจะดูดเลือด

 

 

               "เฮียยย เฮียต้องช่วยผมนะ! ฮึก ถ้าเฮียไม่ช่วยงานนี้ผมตายแน่!!"

 

 

                เอ็มขมวดคิ้วสลัดปริง(?)ที่เกาะขาออกอย่างรังเกียจ

               "ถ้ามึงทำเป็นแต่คร่ำครวญก็ไปตายซะ! กูจะรู้ไหมว่ามึงเป็นห่าอะไรไอ้เวนนี่" เอ็มถลึงตาด่าเวเนสอีกรอบเมื่อตนจับใจความเรื่องที่ฟังไม่ได้เพราะแม่งมั่วแต่สะอื้น

 

 

                "ก็ผมกลัวเฮียไม่ช่วยนี่ครับ" เวเนสสารภาพเสียงอ่อย

                "แต่ถ้าเฮียจะช่วยผมจะเล่าให้ฟังก็ได้! คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะครับ..."แล้วเวเนสก็เริ่มเล่าปัญหาใหญ่ที่ต้องได้รับความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน โดยที่เขายังไม่ได้ยินเอ็มรับปากสักคำว่าจะช่วย

 

 

                 พลั่ก!

                 "ไอ้เวน! ไอ้โง่! มึงนี่มีดีแค่ตอนถอดแว่นออกจริงๆ ตอนรับงานแม่งทำไมไม่ดูวันเวลาให้ดีๆ วะ" เอ็มถีบรุ่นน้องกระเด็นไปสองขืบเมื่อฟังมันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดจากความสะเพร่าของตัวเองจบ

 

    

                 "ขอโทษครับ" เวเนสสำนึกผิด จะบอกเฮียว่าตอนรับงานผมเมาค้างเลยเบลอรับงานซ้อนได้ยังไง มีหวังโดนกระทืบแน่ เวเนสคิดในใจ

 

 

                 "ขอโทษ? ขอโทษแล้วเรื่องมันจบไหม? ก็ไม่!  ทีหลังถ้าทำได้แค่ขอโทษก็นอนอยู่บ้านขอเงินพ่อแม่ใช้ซะ! มึงจะได้ไม่ต้องออกมาสร้างปัญหาให้คนอื่นตามเช็ด!!" เอ็มตวาดลั่นสาดคำด่าที่ค่อนข้างรุนแรงเพราะหากคนอื่นได้ยินคงโกรธจนขาดสติแต่นั่นไม่นับเด็กหนุ่มที่นั่งสำนึกผิดตรงหน้าเพราะเขา...ชินแล้ว =__=

 

 

                 "ผมขอโทษครับครั้งหน้าผมจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก" เวเนสย้ำและให้สัญญา 

 

 

                 เอ็มเลิกคิ้ว "อ่อ! แน่ละ เพราะครั้งหน้ามึงจะมาพร้อมปัญหาใหม่ที่แม่งไม่เคยจะซ้ำกันสักที! คำสัญญามึงหน้าเชื่อถือมากก" เวเนสสะอึกเถียงไม่ออกเพราะว่ามันเป็นความจริง เขาไม่เคยทำผิดซ้ำสองเว้นก็แต่ทำผิดเรื่องอื่น

                  "หงุดหงิดจริง!"

 

 

                  "หงุดหงิดเรื่องอะไรนักหนาวะเอ็ม?" เร็นหรือมิเร็นนายแบบหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจชาย(?)เอ่ยถามเพื่อสนิทที่อยู่ในอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด แล้วไอ้เด็กเวเนสนี่มันลงไปกองอยู่ที่พื้นทำไมวะ?

 

 

                  "กูยันมันไปเอง! แม่งหางานให้กูตลอด" เอ็มตอบพร้อมทำท่าจะยันไอ้คนที่นอนอยู่บนพื้นอีกรอบเพื่อระบายความหงุดหงิด

 

 

                  "หึ กูเห็นมึงด่าๆๆ แต่เอาเข้าจริงก็ใจอ่อนยอมพวกมันตลอด" เร็นแซว เมื่อทราบนิสัยขี้ใจอ่อนกับพวกเด็กในปกครองขนาดไหนของเพื่อน ปากร้ายใจดี คือคำที่พวกรุ่นน้องที่ทำงานให้คำนิยามตัวตนของเอ็ม ถึงบางครั้งปากมันจะน่าตบล้างน้ำสักสิบรอบก็ตาม

 

 

                  "ก็ถ้าไม่ช่วยพวกมันก็ง็องแง็งงุ้งงิ้งทำตัวน่ารำคาญไม่เลิก ไม่รู้ว่ากูหน้าเหมือนแม่พวกมันรึยังไงมีปัญหาทีไรแม่งร้องเฮียๆๆๆ ตลอด" เอ็มบ่นไม่จริงจัง กับเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กจะพูดจะทำอะไรมันก็รู้ทันไปหมด

                  "แล้วนี่มึงไม่มีงานรึไง? ว่างมาหากูถึงนี่เดี๋ยวพวกตัวผู้ที่เดินตามตูดมึงต้อยๆ ก็มาแหกอกกูพอดี"

 

 

                  "สัสเอ็ม! หุบปากเลยมึง! อย่าพูดถึงไอ้เหี้ยพวกนั้นให้กูได้ยิน ขนลุกเลยแม่ง" เร็นลูบแขนไปมาบ่งบอกให้รู้ว่าขนลุกจริงอย่างที่พูด ส่วนคนแซวก็หัวเราะร่าถูกใจ เพราะพูดเรื่องผู้ชายที่กะจะเครมมันทีไรเพื่อนสนิทของเอ็มคนนี้ก็มีอาการคันคะเยอทุกที

 

 

                 "กูจะรอดูว่ามึงจะพา 'เพื่อนเขย' มาแนะนำให้กูรู้จักเมื่อไหร่ หึๆ" พูดจบเอ็มก็วิ่งหลบเท้าเร็นทันทีพร้อมกับหัวเราะร่าสะใจ

 

 

                 "ไอ้เอ็ม! ไอ้เพื่อนเวรไอ้ปากหมาไอ้หน้าตัวเมีย!" เร็นที่โกรธจนหน้าแดงด่ากราดแทบจะปารองเท้าเขวียงหัวเพื่อน

 

 

                 "สัส มึงด่ากูได้แมนมาก แต่เสียใจกูไม่เจ็บ กูชอบบบบบ ฮ่าๆ" เอ็มยักคิ้วกวนๆ

 

 

                "ไอ้! ไอ้ โว้ยยย ด่าไม่ถูกเลยกู" เร็นขยี้ผมอย่างจนปัญญา เพราะไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับเพื่อนสนิทดี ยิ่งท่าทางลอยหน้าลอยตากวนตีนของเพื่อนด้วยแล้วมันทำให้น่าหมั่นไส้กว่าเดิม

                 หนอยย "มึงไอ้ 'เอ็มพริส'อย่างน้อยกูก็มีคนเอาเว้ยไม่เหมือนมึง! หน้าตาดีซะเปล่า'ผู้ชาย' ไม่เอา ล่อได้แต่ผู้หญิง! สัสสมน้ำหน้า"

 

 

                กึก!

                คนถูกด่า 'ผู้ชายไม่เอา' ชะงักกึกอ้าปากค้างเมื่อไอ้เพื่อนเวรมันจี้ถูกจุด ผู้ชายไม่เอาผิดหรอวะ แม่งตาไม่ถึง โทษกูได้ที่ไหน!

                "มึง..!"เอ็มชี้หน้าเร็น "ด่ากูงี้เอามีดมาแทงกูดีกว่า! สัสกูเจ็บสุด" ร่างโปร่งทรุดไปกองกับพื้น หน้าเรียวเหยเกแสดงให้ทุกคนเห็นว่า 'เธอ' เจ็บปวดมากกมายกับคำด่านั้น

 

                

:) Jaokha™