คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
บทเรียนที่ 1
“โรงเรียนใหม่ล่ะ น่าตื่นเต้นสุดๆ”
“ไม่เห็นจะน่าตื่นเต้นเลยยานางิ ฉันก็เห็นมันเหมือนโรงเรียนธรรมดาทั่วๆไปนั่นแหละ” ฉันโต้เพื่อนสนิทของตัวเอง ที่กำลังทำหน้าตาเริงร่าอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องน่ายินดีที่สามารถเข้าโรงเรียนชื่อดังอย่าง Rose Conceal ได้โดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช่จ่ายอะไรมากมาย เพราะฉันเป็นนักเรียนทุนจากโรงเรียนมัธยมต้นแห่งหนึ่งซึ่งมีเครือเกี่ยวข้องกับ Rose Conceal ในทางที่ไม่ค่อยจะดีนัก ส่วนยานางิเพื่อนของฉัน เธอแตกต่างจากฉันมาก เธอเกิดมาในสกูลผู้ดีเป็นใหญ่เป็นโต จึงไม่ต้องสอบชิงทุนเหมือนที่ฉันทำ ก่อนหน้านี้ไม่นานที่ยานางิคุยกับฉันเรื่องเรียนต่อม.ปลายที่ Rose Conceal
/ขอให้นักเรียนที่เพิ่งเข้าเรียนในปีการศึกษาใหม่นี้ ปละนักเรียนเก่าของเราไปรวมตัวกันที่หอประชุมกลาง ภายในเวลานี้ด้วย /
เสียงประกาศดังไปทั่วบริเวณโรงเรียน เล่านักเรียนเริ่มทยอยเดินไปทางเดียวกันอย่างพร้อมเพรียงเช่นเดียวกับฉันและยานางิ สองเท้าของฉันพาร่างกายเดินมาตามทางเรื่อยๆ จนถึงบริเวณหอประชุมกลางที่มีนักเรียนในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนยืนกระจัดกระจายไปทั่วทุกบริเวณในหอประชุม ฉันไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย ที่ๆ มีแต่ชนชั้นผู้ดีแบนี้มันไม่เหมาะกับฉันเลยจริงๆ
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิมิซาคิ ร่าเริงเข้าไว้” ยานางิคงสังเกตเห็นสีหน้าของฉันที่กระอักกระอวนเต็มที่กับการอยู่ในวงล้อมของชนชั้นผู้ดีแบบนี้ ฉันไม่ชินเอาซะเลยทั้งๆ ที่อยู่กับยานางิมาตั้งแต่ประถมฉันก็ยังไม่ชิน
“อืม ฉันจะพยายามแล้วกัน”
/นักเรียนทุกคนกรุณาเข้าแถวให้เป็นระเบียบด้วย/ เสียงประกาศดังกึกก้องไปทั่วหอประชุมกลางส่งผลให้ทุกคนเดินนวยนาดมาเข้าแถวตามคำสั่งอย่างเสียไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าคนพวกนี้ไม่ได้ชอบการถูกบังคับนักหรอก พวกเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีในฐานะ ‘คุณหนู’ ผู้สูงศักดิ์ ผิดกับฉันที่ไม่รู้จักแม้แต่พ่อแม่ ฉันเติบโตมาในครอบครัว ‘วากะชิโนะ’ ที่มักจะรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงจากศูนย์เลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ถึงจะไม่ใช่ครอบครัวจริงๆ พวกเขาก็ดูแลและให้ความอบอุ่นกับฉันเหมือนลูกคนหนึ่ง ครอบครัวของฉันก็ไม่ได้ถือว่ายากจนอะไร แต่เป็นเพราะฉันไม่อยากรบกวนพวกท่านเรื่องเงินค่าเล่าเรียนแค่พวกท่านให้ฉันใช่นามสกุลก็ดีมากพออยู่แล้ว
/ขอเชิญประธานกรรมการนักเรียนขึ้นมากล่าวเปิดการปฐมนิเทศครั้งที่ 13 ของการก่อตั้งโรงเรียน Rose Conceal ด้วยครับ/
สิ้นสุดเสียงประกาศก็ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งในเครื่องแบบยูนิฟอร์มสีดำสนิท ตัดกับเน็กไทสีแดงที่ใส่ได้เป็นอย่างดี นี่เป็นยูนิฟอร์มของนักเรียนชาย
“ใครกันน่ะ หล่อจัง”
“อ๋าย โรงเรียนเรามีพวกหน้าตาดีแบบนี้ด้วยเหรอกรี๊ด” เพื่อนรุ่นเดียวกันกับฉันเริ่มส่งเสียงซุบซิบนินทากันดังหึ่งๆ ไปทั่ว ก่อนที่เสียงนุ่มทุ้มจะเรียกความสนใจให้หันกลับไปมองอีกครั้ง
/ยินดีต้อนรับนักเรียนที่เข้าศึกษาใหม่และสมาชิกเดิม เข้าสู่โรงเรียน Rose Conceal ฉันในนามประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้ขอประกาศนะที่นี้ว่า ผู้ที่จะอยู่ภายในโรงเรียนแห่งนี้ได้นอกจากจะต้องปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัดแล้ว ปีนี้เราได้ประชุมและปรึกษากับผู้เกี่ยวข้องและเห็นพ้องต้องกันแล้วว่า ปีนี้โรงเรียน Rose Conceal ยังมีการทำสถานที่พักแรมที่โรงเรียนซึ่งนั่นก็คือหอพักในโรงเรียนนั่นเอง และแน่นอนสำหรับคนที่เพิ่งเข้าเรียนและคนที่เรียนที่นี้อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว เราจะให้ใบสมัครขอใช้สิทธิ์นักเรียนในการขอเข้าพักในหอที่แยกไว้นั้นๆ เพื่อความเป็นส่วนตัว และแบ่งแยกชายหญิง เพื่อป้องกันการเกิดเรื่องน่าเสื่อมเสียภายในโรงเรียน ทั้งนี้ถ้านักเรียนคนใดสนใจจะขอรับสิทธินั้นทางเราได้ตั้งกล่องรับสมัครไว้ทางดด้านขวาติดประตูทางออก/ สิ้นเสียงประกาศคนที่สนใจจะพักที่นี่ก็วิ่งกรูกันเข้าไปล้อมโต๊ะสมัครสมาชิกหอพัก ซึ่งนั้นไม่นับรวมฉัน
“นี่ เธอไม่ไปสมัครเข้าหอพักอะไรนั่นกับเขาหรอกเหรอ” ยานางิเดินเข้ามาแตะไหล่ฉันที่กำลังมองพวกไฮโซที่ทำตัวไม่สมศักดิ์ของตัวเอง ก่อนจะหันไปตอบเพื่อนด้วยสายตาเนือยๆ
“ไม่ล่ะ ฉันจะพักหรือไม่พักที่นี่ก็ไม่เหมาะสมกับฉันอยู่ดี”
“อืม ไม่รู้สิ ฉันว่าเธอน่าจะลองเอามาพิจารณาสักใบนะ หอพักข้างนอกที่เธอพักอยู่ออกจะอยู่ตั้งไกล อีกอย่างค่าใช่จ่ายก็สูง แต่ถ้าเทียบว่าถ้าเธอมาพักที่โรงเรียนทางโรงเรียนก็จะออกค่ากินค่าอยู่ให้อยู่แล้วนี่” ฉันประมวลคำพูดของนางิอย่างถี่ถ้วน มันก็ดีเหมือนกันนะ เพราะถ้าเทียบกับการที่ฉันต้องทนตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อมาโรงเรียนที่อยู่ไกลจากหอพัก ต้องขึ้นนั่นต่อนี่กว่าจะมาถึงโรงเรียนก็คงจะเกือบเข้าแถวไม่ทัน แต่ถ้าพักอยู่ที่นี่ฉันก็แทบจะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย
“อืม งั้นฉันจะลองเอาใบสมัครมาพิจารณานะ”
ความคิดเห็น