-เขตการศึกษา- ที่เก็บงานรร.หามีอันใดไม่

ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องย่อ จันทโครพ

    จันทโครพโอรสที่เป็นดั่งดวงหทัยของพระเจ้าพรหมทัต วันหนึ่งพระราชาทรงรับสั่งให้พระกุมารไปศึกษาศิลปะวิทยากับพระฤๅษีในป่า พระกุมารยินดีปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระราชบิดา และเดินทางไปอยู่กับพระฤๅษี หลังจากสำเร็จวิชาเจ้าชายจันทโครพได้ขอกราบลาพระอาจารย์กลับเมืองของตน พระฤๅษีมอบผอบให้พร้อมกับกำชับ ให้เจ้าชายจันทโครพเก็บผอบไว้กับตัว เปิดได้ต่อเมื่อถึงเมืองของตนเท่านั้น มิฉะนั้นจะประสบอันตราย  เจ้าชายตกปากรับคำยืนยันหนักแน่น

   จันทโครพมุ่งหน้าเดินทางกลับเมือง เมื่อถึงเวลาเสวยอาหารกลางวันจึงหลบร้อนนั่งใต้ร่มไม้และควักห่ออาหารมาเสวย หลังจากเสวยเสร็จก็เกิดเคลิ้มหลับไปและทรงสุบินว่า ผอบที่พระอาจารย์ให้ไว้นั้นหลุดจากมือตนตกลงน้ำไป พระสุบินนี้เองที่กระตุ้นให้พระองค์อยากเปิดผอบดู แต่ยังคงกังวลถึงคำสั่งของพระอาจารย์ ด้วยความอยากรู้ พระองค์ตัดสินพระทัยผิดคำพูดเปิดผอบออก ปรากฏหญิงสาวงดงามออกมาจากผอบ นางแนะนำตัวด้วยความตื่นเต้นว่านางชื่อโมรา  พระฤๅษีใส่นางไว้ในผอบ นางรู้สึกดีใจที่พระองค์ช่วยปลดปล่อยนาง และทันทีที่เห็นหญิงสาว เจ้าชายก็ตกหลุมรักขอให้นางเป็นชายาของพระองค์ เจ้าชายจันทโครพดีพระทัยมากที่มีเพื่อนร่วมเดินทาง ขณะเดียวกันทรงกังวลว่าเหตุใดพระฤๅษีจึงห้ามไม่ให้เปิดผอบระหว่างทาง ทรงครุ่นคิดเพียงลำพังแล้วสรุปเอาเองว่าพระฤๅษีอาจจะทดสอบดูว่าตนเป็นคนสอดรู้สอดเห็นเท่านั้น

   ขณะนั้นมีโจรป่าแอบซุ่มอยู่ในพุ่มไม้ใกล้ๆ คอยดูความเคลื่อนไหวของทั้งคู่อยู่อย่างเงียบๆ ครั้นได้เห็นความงามของนางโมราก็อยากได้เป็นภรรยา ช่วงเวลานั้นโมรารู้สึกกระหายน้ำมาก คอของนางแห้งผากทว่าไม่มีน้ำสักหยดให้นางดื่มได้ เจ้าชายจันทโครพจึงใช้พระขรรค์แทงเนื้อรินพระโลหิตให้โมราดื่มกินแก้กระหาย ในขณะนั้นเองโจรป่าก็โผล่ออกมาจากพุ่มไม้และยืนอยู่เบื้องหน้าของทั้งคู่ โจรป่ากล่าวหาทั้งคู่ว่าบุกรุกเข้ามายังถิ่นของตน แต่เจ้าชายยืนกรานว่าป่าไม่ใช่ที่ของผู้หนึ่งผู้ใดโดยเฉพาะ ชายทั้งสองจึงโต้เถียงกันอย่างรุนแรง

   โจรป่าพุ่งเข้าใส่เจ้าชายจันทโครพแล้วชกเขาล้มลงกับพื้นก่อนที่จันทโครพจะมีโอกาสชักพระขรรค์ออกมา ทั้งคู่ต่อสู้กันอยู่บนพื้นก่อนที่โจรป่าจะได้เปรียบ แต่เจ้าชายมีทักษะในการต่อสู้ดีกว่าเพราะได้รับการสั่งสอนมาจากพระฤๅษี จันทโครพจึงสามารถผลักโจรป่าและเรียกให้ภรรยานำพระขรรค์ให้ตน โมราจับพระขรรค์ไว้แต่ลังเลที่จะส่งให้สามีตนเพราะไม่ต้องการให้เจ้าชายฆ่าโจรป่าผู้ซึ่งนางมีใจให้ด้วยเหมือนกัน เมื่อไม่สามารถจะตัดสินใจได้ในยามคับขันเช่นนี้ นางจึงวางพระขรรค์ไว้ตรงกลางชายทั้งสอง แต่ว่าให้ด้ามหันไปทางโจรหันด้านคมไปทางสามีทั้งคู่จึงกรูกันไปแย่งอาวุธพร้อมกัน โจรป่าเข้าถึงกำด้ามพระขรรค์ได้ทันจึงแทงเจ้าชายจันทโครพสิ้นพระชนม์อยู่อย่างนั้นตรงนั้นเอง

   โมรารู้สึกเสียใจที่เห็นร่างไร้วิญญาณของเจ้าชายจันทโครพแต่สายเกิน ไปที่จะช่วยชีวิต โจรป่าจูงมือนำทางนางไป หลังจากได้โมราเป็นภรรยาแล้วโจรป่าก็มาคิดตรึกตรองว่า หญิงผู้นี้เป็นคนชั่วร้ายเพราะแม้แต่สามีนางยังทรยศได้ลงคอ นางฆ่าได้แม้กระทั่งชายผู้ซึ่งเสียสละเลือดให้นางดื่มกินแทนน้ำ ในภายภาคหน้านางก็อาจจะกระทำแบบนี้กับเขาก็ได้ ในขณะที่โมรานอนหลับโจรป่าก็ทิ้งนางไว้ในป่าแต่เพียงลำพัง เมื่อตื่นมา ไม่พบสามีใหม่ โมราก็หลงทางในป่าเพียงลำพัง และรู้สึกหิวอย่างมาก นางไม่รู้ว่า จะหาอาหารอย่างไร จึงได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น

  ฝ่ายพระอินทร์เมื่อเล็งทิพย์เนตรเห็นเหตุการณ์เสด็จลงมายังโลกมนุษย์เพื่อสอนบทเรียน แก่โมราให้เข็ดหลาบและช่วยชุบชีวิตจันทโครพ พระองค์ก็จำแลงกายเป็นเหยี่ยวคาบชิ้นเนื้อไว้ในปาก เมื่อเห็นชิ้นเนื้อในปาก โมราก็ร้องเรียกขอส่วนแบ่งบ้าง เหยี่ยวทำเป็นแกล้งถามว่านางจะให้อะไรเป็นของแลกเปลี่ยนกับชิ้นเนื้อของตน โมราไม่รีรอที่จะเสนอตนให้เป็นภรรยาของสัตว์เดรัจฉานเช่นเหยี่ยว เมื่อได้ยินเช่นนี้ นกเหยี่ยวก็โกรธมากและทันใดนั้นก็กลายร่างเป็นพระอินทร์อย่างเดิม พระองค์ชี้นิ้วไปที่โมราปรามาสนางว่า

“ เจ้าเป็นหญิงชั่วร้าย แม้ว่าเจ้าจะมีสามีที่ดีแสนดีก็ยังปันใจให้ชายอื่นที่ตนไม่รู้จักมาก่อน เมื่อโจรป่าหนีไปจากเจ้า ตอนนี้เจ้าก็ยังยกกายให้เป็นภรรยาของเหยี่ยวเพียงเพื่อ ให้ได้มาซึ่งชิ้นเนื้อเท่านั้น เจ้าพร้อมที่จะสมสู่กับสัตว์เดรัจฉานโดยปราศจากยางอาย ”

 ทันทีที่สิ้นคำปรามาสร่างของโมราก็กลายเป็นชะนี พร้อมน้ำตานองหน้าร้องเรียกหาผัว แล้วนางชะนีที่มีหน้าเศร้าก็กระโดดเข้าป่าหายไป ตั้งแต่นั้นมาชะนีก็จะร้องหาผัวอยู่ตลอดเวลา

   หลังพระอินทร์ทรงร่ายมนต์ชุบเจ้าชายจันทโครพให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง และทรงตรัสกับเจ้าชายเรื่องคู่ครองแท้จริงของเจ้าชายคือธิดาพญานาค แล้วหายไป ต่อมาเจ้าชายจันทโครพก็ได้พบนางซึ่งชื่อ “ นางมุจลินท์ ” อาศัยอยู่ในถ้ำทอง บิดาของนางรักนางดุจดวงใจ จึงให้นางอยู่แต่ในถ้ำท่ามกลางการอารักขาอย่างแน่นหนา

   อย่างไรก็ตาม จันทโครพก็สามารถเล็ดลอดเข้าไปเกี้ยวพาราสีนาง จนกระทั่งนางหลงรักพระองค์ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนกระทั่งนางมุจลินท์ตั้งครรภ์จันทโครพจึงตัดสินใจเข้าไปขอขมาพญานาค แล้วทั้งคู่จึงออกเดินทางไปยังเมืองของเจ้าชายจันทโครพ เพราะราชบิดาของพระองค์กำลังรอการกลับมาอยู่ ระหว่างที่ทั้งคู่เดินทางก็พบกับศัตรูและอุปสรรคมากมาย ท้ายที่สุดทั้งคู่ก็ได้ปกครองเมืองพรหมทัตจนกระทั่งชราภาพ และสิ้นพระชนม์อย่างสงบ พระโอรสของทั้งสองพระองค์พระนามว่า 

“ เจ้าชายจันทวงศ์ ” ได้ขึ้นครองราชย์แทน และปกครองพระนครอย่างมีความสุขเรื่อยมา