คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ [Rewritten]
บทนำ
ฉันมักใช้เวลาในช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนที่บ้านเกิดของคุณยายเสมอ และทุกครั้งที่ไปที่นั่น คุณยายมักเล่านิทานเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของท่านให้ฟัง ท่านบอกว่าเขาเป็นคนขี้เหงา และรอคอยสิ่งที่เรียกว่าความรัก คุณยายเล่าให้ฉันฟังทุกวัน แม้กระทั่งเมื่อนาทีสุดท้ายในชีวิตของท่านมาถึง
ฉันยังจำคำพูดสุดท้ายของคุณยายได้...
ในวันที่ต้นซากุระในสวนผลิบาน ท่านจับมือฉันไว้แน่น
“ฮารุกะ หลานรู้จักตำนานด้ายแดงหรือเปล่า”
“ด้ายแดง? ที่มัดกล่องพัสดุน่ะเหรอคะ”
“เด็กโง่เอ๋ย ยายหมายถึงด้ายแดงแห่งพรหมลิขิตต่างหาก”
“เอ๋...เรื่องยุ่งยากแบบนั้น หนูไม่รู้จักหรอกค่ะ”
“งั้นเหรอ...นั่นสินะ บางทีเจ้าอาจยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ แต่ฮารุกะเอ๋ย ยายเห็นด้ายแดงที่นิ้วของเจ้า ปลายอีกด้านของด้ายแดงนั้นเชื่อมต่อกับเขา...สหายขี้เหงาของยายไงล่ะ”
คุณยายยิ้มกว้างเช่นทุกครั้งที่พูดถึง ‘สหาย’ แล้วนั่นก็เป็นรอยยิ้มสุดท้ายก่อนที่ท่านจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ พร้อมกับสายลมที่พัดเอากลีบซากุระปลิดปลิว ฉันก้มลงประทับจุมพิตที่แก้มของท่าน จำได้ว่ามันเป็นวันที่ฉันเสียใจมากที่สุดในชีวิต ฉันร้องไห้หนัก และน้ำตาที่ไหลอาบแก้มก็ทำให้ดวงตาฉันพร่ามัว...
...มีด้ายแดงเส้นหนึ่งปรากฏแก่สายตาฉัน ปลายอีกด้านนั้นลากยาวจรดโคนต้นซากุระในสวน...
บุรุษผู้เป็นเจ้าของเรือนผมยาวสีเงินกับพวงหางทั้งเก้ายืนอยู่ตรงนั้น และสิ่งที่เรามีเหมือนกันคือด้ายแดงที่ผูกปมบนนิ้วนางข้างซ้าย
Talk สักนิด
ขอให้มีคนผ่านมาเห็น เพี้ยงงงงงงงงงงงง
ความคิดเห็น