วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ

บทนำ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!

ตุ๊บบบบ!!!

พลั๊กกก!!!

                เสียงนี้!! เสียงนี้!! ฉันเกลียดเสียงเน้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน  =_=

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันต้องเป็นเสียงของพวกอีตาบีฟอร์กับอีตาเคียฟสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งเวลเบอร์ลิน

อ๊ากกกกกกกกกก!!!!

มันจะอะไรกันหนักหนา!! ยกพวกตีกันได้ทุกวัน  มันจะไม่ใช่เรื่องของฉันเล้ยถ้าเกิดฉันไม่ใช่’ ซีเมล์’ ประธานนักเรียนของเวลเบอร์ลิน ฉันก็เข้าใจน่ะว่าเรื่องชกต่อยแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมด๊าธรรมดาแต่ที่เวลเบอร์ลินนี้มันจะไม่เกินไปหน่อยหรืออย่างไร ชกต่อยกันหลังอาหาร เช้า กลางวัน และเย็น ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าการชกต่อยเนี้ยมันทำให้พวกนายมีอายุยืนเกินกว่าคนปกติเขาหรือยังไง?? นักเรียนคนอื่นๆไม่เท่าไหร่หรอกน่ะแต่ที่หนักคือพวกของอีตาบีฟอร์กับอีตาเคียฟนี้สิเจอกันที่ไหนมีเรื่องกันทุกที่ ชาติที่แล้วพวกนายเป็นปลากัดกันหรือไงย่ะ!! ย๊ากกกกกกก!! ประธานโมโห

ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

ทันทีที่เสียงนกหวีดคู่ใจของฉันดังขึ้นพวกที่กำลังมีเรื่องชกต่อยกันก็ชะงักและหันมามองฉันเป็นจุดเดียวกัน

แง้ๆๆๆ T0T ไอ้พวกบ้าฉันเป็นประธานนักเรียนน่ะย่ะ! อย่ามองฉันแบบนี้สิ คนสวยเริ่มกลัวแล้วน่ะ

‘’ไง...ประธาน’’ นายบีฟอร์ร้องขึ้นหลังจากที่หันหน้ามาเจอฉัน  อีตาบีฟอร์ผู้เป็นหัวโจกประจำ ม.5/3 แค่นั้นยังไม่พอน่ะอีตาบ้านี้ยังป๊อปมากในหมู่สาวๆซ้ำยังเป็นมือวางอันดับหนึ่งในเรื่องชกต่อย -_-

‘’ตัวซวย’’ นายผมบลอนด์ทาลีนน์จอมกวนประสาทเอ่ยขึ้น

โอ๊ยยยยย!! อีตาบ้านี้! ฉันเป็นประธานนักเรียนน่ะเฟ้ย!!

‘’หุบปากซ่ะ!!ไอ้หัวเน่า’’ ฉันหันไปแว้ดใส่อีตาทาลินน์ ทาลินน์ถือว่าเป็นผู้ชายทีหล่อคนหนึ่งในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เพราะหมดนี้มีสีผมที่จี๊ดสุดๆ ฉันก็อยากจะถามทาลินน์เหลือเกิ๊นนนนนนนน! ว่าก่อนทำผมสีนี้นายฝันว่าอะไร?? หน้าตาดีอย่างเดียวทำไม่ได้น่ะสีนี้ ต้องโง่ด้วย ใช่! ฉันกำลังด่าไอ้บ้านี้ในใจว่าโง่ ฮ่าๆๆ ด่าตรงๆไม่ได้ขอในใจก็ยังดี

‘’นี้!! ยัยบ้า!! เธออยากตายหรือไงห๊ะ!!!’’ อีตาทาลินน์โวยวาย

‘’หน็อย!! นายกล้าว่าฉันหรอ?? ฉันเป็นประธานนักเรียนของนายน่ะย่ะ!!’’

‘’แล้วไง! ฉันเคยสนหรอ?? ‘’

‘’กรี๊ดดดดดด!! หุบปากเน่าๆของนายน่ะ!!”

‘’เธอ!! ยัย...”

‘’พอเถอะทาลินน์ยัยนี้เป็นประธานนักเรียนน่ะ’’ บีฟอร์หันไปปรามทาลีนน์ นายทำดีมากบีเฟอร์ ประณามมันเลย!! ไอ้บ้าทาลินน์ปากมอม ชิ! ฉันไม่กลัวนายหรอกเฟ้ยยยย!!

‘’พูดธุระของเธอมาประธานพวกเรามีเวลากันไม่มากหรอกน่ะ’’ เคียฟที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น

ฉันเกือบลืมไปแล้วน่ะเนี้ยว่ายังมีพวกนายอยู่ หน็อย!! เป็นเพราะไอ้บ้าทาลินน์คนเดียวเลย (เธอเคยมีความผิดไหม ซีเมล์)

บีฟอร์คือหัวโจก ม.5/3 ส่วนเคียฟคือหัวโจก ม.5/5 พวกที่อยู่ ม.5/3 จะไม่ค่อยลงรอยกับพวก ม.5/5 เท่าไหร่นักโดยเฉพาะพวกของไอ้ปีศาจ 2 แก๊งนี้

‘’พวกนายทำบ้าอะไรกันอยู่!!นี้โรงเรียนน่ะไม่ใช้สนามรบ!! จะฆ่ากันให้ตายเลยใช่ไหม??’’

‘’อือ’’ ฟางเอ่ยขึ้น

อะ...อะไรน่ะ!! อือ? อือ? อืออออออออออออออออ!! อย่างนั้นหรอ? ฉันพูดมาตั้งเยอะนายตอบว่า ‘อือ’ คำเดียวจบแล้ว -_-

‘’มันไม่ใช่เรื่องของเธอน่ะประธาน’’ นายโซลที่เงียบฟังเหตุการณ์เอ่ยขึ้นบาง ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะสวนกลับไป

 ‘’ฉันเป็นประธานนักเรียน!! ทำไมฉันจะไม่เกี่ยว”

‘’พวกเราไม่กลัวเธอหรอก’’ เอเธนส์เอ่ย

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!

อีตาบ้าเอเธนส์นายอยากตายนักใช่ไหม!!

‘’นายพวกนายกล้าก็ลองดู ถ้าฉันไม่เจ๋งจริงฉันเป็นประธานนักเรียนไม่ได้หรอกน่ะ...พวกนายก็รู้ว่าคนที่จะเป็นประธานนักเรียนได้จะต้องเป็น ม.6 เท่านั้นแต่ฉัน ม.5..’’ ฉันยักไหล่พลางกอดอกเชิดคอนิดๆ

ใช่! ฉันเป็นประธานนักเรียนที่อายุน้อยที่สุดในโรงเรียนก่อนที่ฉันจะมาเป็นประธานนักเรียนวีรกรรมของฉันก็ไม่ใช่เล่นเลยน่ะ ฉันเคยก่อคดีมาหลายครั้งซ้ำยังติดแบล็กลิสต์ของโรงเรียนไว้หลายคดี อาจาร์ยเลยยืนคำขาดว่าถ้าหากฉันไม่มาเป็นประธานนักเรียนก็เตรียมที่เรียนใหม่ได้เลยฉันเลยต้องมาเป็นประธานนักเรียนอย่างที่เห็นเนี้ยแหละ =_=

‘’หึๆ’’ เคียฟหัวเราะออกมานิดหน่อยแล้วมองหน้าฉัน

‘’มีอะไร -_-‘’ ฉันหันไปถามอย่างหวาดๆเมื่อ เอเธนส์ ทาลินน์ โซล มองหน้าฉัน

‘’เหอะ!’’ เอเธนส์มองหน้าฉันอย่างสมเพศนิดๆก่อนจะส่ายหน้า

หน็อย!! ไอ้พวกบ้ามองหน้าฉันแบบนี้หมายความว่ายังไงย่ะ!! ไม่เคยได้ยินวีรกรรมของฉันหรือไงห๊ะ!!

‘’ฉันจะเห็นแก่เธอน่ะซีเมล์พวกฉันจะไม่มีเรื่องตรงนี้ก็ได้’’ บีฟอร์ที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปชี้นิ้วหน้าเคียฟ

 ‘’ส่วนแก!!ไม่จบแค่นี้แน่’’ พูดจบบีฟอร์ก็หันหลังเอามือล่วงกระเป๋าแล้วเดินออกไปตามด้วย ทาลีนน์ ฟาง และฟีเอล ส่วนพวกที่เหลือคือพวกของเคียฟ

ฉันกอดอกและหลีตามองพวกที่เหลืออย่างจับผิดที่ล่ะคนเริ่มจากเอเธนส์ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าหล่อในสายชั้น โซลผู้ชายที่เย็ยชาติดหยิ่ง นิคเนม จอมแสบประจำโรงเรียนและเคียฟที่ยืนทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ ก่อนจะเอ่ย

‘’อย่าให้ฉันรู้น่ะ..ว่าพวกนายคิดจะทำอะไรไม่งั้นเราได้เห็นดีกันแน้’’

‘’ฉันไม่เข้าใจเรื่องที่เธอพูดซีเมล์’’ ว่าจบเคียฟก็เดินมาตบไหล่ฉันเบาๆก่อนจะหันหลังเดินไปอีกทางฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังของพวกไปจนลับสายตาแม้แต่ทางเดินพวกนายก็เดินคนละทางสิน่ะ -_-

‘’เฮ้ออออออออ! ฉันไม่เข้าใจพวกนายเลยจริงๆ’’ ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินไปอีกทางเพื่อขึ้นตึกเรียน