คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ทำไมต้องทำเหมือนเป็นห่วงผม...ทั้งที่เกลียด
“อ่า..” รามแร่บเ้าหาันนเป็นสันนูน ทันทีที่แอลอฮอล์ถูเ็รอบๆบาแผลที่แนวามแสบ็เ้าเล่นานเาทันที
“ทนหน่อยนะะ” ราิสารีบัารบาแผลที่แนเาอย่ารวเร็ว แผลไม่ไ้ลึมาระสุนเพียแ่ถาไปเท่านั้น แ่นั่น็เรียเลือานัวโไปไ้ไม่น้อยเลยทีเียว เอลอบมอหน้านเ็บเห็นเหื่อาฬเริ่มึมออมาาใบหน้ามสันที่เวลานี้ีเียวแทบไม่มีสีเลือ
“ทำไม้อทำเหมือนเป็นห่วผม...ทั้ที่เลีย” ประโยหลัเรย์ลั้นใถามออไปทั้ที่ใลับลัวำอบ แ่เา็ยัอยาไ้ยินมันาปาอเธอ
“อูแผลที่อหน่อย่ะ” ราิสาไม่ไ้อบำถามนเ็บแ่อย่าใ เอหันไปสนใแผลที่อแร่ มือเรียวสั่นเล็น้อยเมื่อเ้าไปใล้...บาแผลที่เธอเป็นนสร้ามันึ้นมาับมือ้วยอารม์โมโหอเธอ แม้ว่าแผละเล็แ่มัน่อน้าลึพอสมวร
“ไปโรพยาบาลเถอะ่ะ” เธอรู้ีว่าเยพูเรื่อนี้ับเาไปแล้วในรถ แ่อนนั้นยัไม่มีบาแผลถูแทาฝีมืออเธอ
ร่าสูส่ายหน้าแทนำอบ
“แ่แผลมัน่อน้าลึ” เธอเอยัอัวลไม่ไ้
“ไม่ายหรอ ทำแผลให้ผม็พอ”
ราิสาเหนื่อยใะเถียับนเ็บ ในเมื่อเายืนยันว่าะไม่ไปโรพยาบาลเธอ็ัารทำแผลให้เา ถ้าหาแผลิเื้อหรือเป็นอะไรึ้นมาอย่ามาโทษเธอทีหลั็แล้วัน
“ยา่ะ” ราิสาเ็บอุปร์ทำแผลลล่อเรียบร้อยและไม่ลืมที่ะส่ยาให้นเ็บ
“ไปนอนเถอะ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว” เรย์รับยามาินอย่า่ายาย่อนะ่อยๆเอนัวลนอน ารระทำอนัวเล็ทำให้เาอเ้า้าัวเอไม่ไ้ว่าเธอยัเป็นห่วเาอยู่...และเป็นห่วมาทีเียว
“ุพอะ...เอ่อ...มีุให้ันยืมบ้าหรือเปล่า” ราิสาัสินใถามออไป เธออยาอาบน้ำำระล้าร่าายเสียหน่อย ะให้นอนทัุ้นี้เธอหลับไม่ลเป็นแน่
“ในห้อนั้นมีเสื้อผ้าอแม่ผมอยู่ ุลอู็แล้วันอาะพอใส่ไ้” ร่าสูที่นอนเหยียยาวเอ่ยบอเสียแผ่ว วามุปิล ไม่นานลมหายใเ้าออ็เริ่มสม่ำเสมอ บ่บอให้ราิสารู้เป็นอย่าีว่าเาไม่สามารถฝืนร่าายที่อ่อนล้าไ้อี่อไปแล้ว...
ความคิดเห็น