ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ᴏs ᴅᴇᴘʀᴇssɪᴏɴ ʙᴏʏ
ᴏs ᴅᴇᴘʀᴇssɪᴏɴ ʙᴏʏ
สวัสีรับผมื่อ บยอน แบฮยอน , ผมป่วยเป็นโรึมเศร้าประเภทั้นรุนแร ผมเย่าัวายผมรอมาเพราะพ่อบุธรรมมาับไ้่อน และับผมส่เ้าโรพยาบาลบำบัิ , ผมใ้ีวิับไอห้อาวๆที่ไม่มีอะไรน่าสนในี่มาเป็นเวลา 8 เือน และมีเพียหน้า่ารเหล็พอะทำให้ผมหายเบื่อ และระาษับเมิมามายพอะทำให้ผมไ้วารูปบ้า
" บยอน แบฮยอน พรุ่นี้ะมีหมอนใหม่ที่ไม่ใ่ันมารัษานะ " ผมปรายามอนัวสูที่อยเ้ามารวผมลอ 8 เือน และลอ 8 เือนผมแย่ลนหมอนี่โนไล่ไปทำานอื่นมั้
" อย่าื้อล่ะ นนี้โหสุๆ " ผมไม่ไ้สนำพูอเ้า ผมเบื่อ อยาออไป้านอ ผมอยารู้ว่าโลภายนอมันเป็นยัไบ้า
' แร็ '
ผมมอามเสียาประู เพราะหมอนนั้นบอว่าวันนี้ะมีหมอมาใหม่ ผมไม่ไ้สนแม้แ่เ้าที่ำลัเินมานั่ร้ามับผมและอยสัเุว่าะวาอะไร ผมเพียแ่วาวิวที่ิไว้ว่าภายนอมันเป็นอย่าไร , ผมเห็นหมอนั่นำลัเินไปที่อระาษาที่ผมวาทิ้ไว้ ั่มันสิผมไม่ไ้สน
" ื่ออะไร " เ้าถาม แ่ผมไม่ไ้อบ นั่นทำให้เ้า้อเินมานั่ร้ามับผมและึระาษที่ผมำลัวาไปและเียนอะไรบาอย่า
' ื่ออะไร? '
' บยอน แบฮยอน ' ผมอบลับไปโยารเียน โอเ็ไ้ ผมไม่อยาพูับใร และผม็ไม่อบให้ใรมายุ่ เพราะผมี้รำา
' ัน ปาร์ านยอล '
' อืม แล้ว็ไม่้ออยาะเ้นอะไราผมมานัเลย รำา ' ผมเียน้วยวามไม่สบอารม์ วาปาาัปึ ลุึ้นโยไม่มอหน้าันิ ผมรไปยัหน้า่า แล้วถอนหายใออมา นั่มอใบไม้แ่ละใบเลื่อนไหว
" ื้อามที่หมอฮุนบอริๆ้วย " แบฮยอนไม่สนเสียเท้าที่ระทบเ้ามาใล้ๆ ไม่สนว่าไอหมอนั่นะพูอะไร , อารม์เสีย รู้เพียแ่อารม์เสียนแทบะพัห้อนี้ไ้ แ่แ่ไม่ไ้แสอะไรออมา
가끔씩 나도 모르게 짜증이나
าึมิ นาโ โมรือเ าือีนา
บารั้ัน็รำาัวเอโยไม่รู้สาเหุ
너를 향한 맘은 변하지 않았는데
นอรึล ฮยัฮัน มามึน พยอฮาี อานันึนเ
แ่วามรู้สึอันที่มีใหุ้ไม่เยเปลี่ยนเลยนะ
혹시 내가 이상한 걸까
ฮีแนา อีัฮัน อลา
ันอาะเป็นนประหลานหนึ่
혼자 힘들게 지내고 있었어
ฮนา ฮิมึลเ ีแนโ อีออ
ันิะทำวามเ้าใับัวเอ
หมอนั่นยัหูฟัมาในหูผม ผมหันไปเหลียวมอหน้าอีนนผม้อหันลับไปมออีรั้ โอเหมอนี่หล่อ หน้าเหมือนพระเอในอนิเมะอนเ็ๆที่ผมอบูมัน ผมไม่ไ้ถอหูฟัออ ผมเลือที่ะฟุบหน้าไปับมือัวเอ มอูวิว้านนอ่อ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ไ้ยินบทเพล
" ไ หายเรียรึยั " เ้าถามผมหน้าานิ่ เ้ารู้ว่าผมเรีย สสัยะเป็นหมอที่เี่ยวาเลยล่ะสิแฮะ
" ... " ผมไม่อบเพียแ่หันไปมอแย่หูฟัอี้าาในหูหมอนั่นมาใส่หูผมทั้สอ้า ผมไม่อบอบำถาม ผมรำา อยาฟัเพล
" อบำถามันถ้าอยาฟัเพล " ผมมวิ้ว หมอนั่นแย่หูฟัไปาผม ทำไมหมอนีู่แ่าานอื่น นอื่นมา็ะถามๆๆๆๆๆๆนผมเบื่อ ถ้าผมไม่อบหมอ็ะอารม์เสียใส่แ่ผม็ไม่สน ่าานรหน้าที่ให้เพลผมฟั
" อือ หายแล้ว " ผมอบหน้าายแบมืออหูฟันายนั่นมาแ่็ไม่ยอมให้ัที
" ให้ฟัไ้ แ่้ออบำถามที่ันถาม ถ้านายรำาที่ันถามันะยึหูฟัืน และถ้านายลั่ันะับนายไปียาสลบ นายอยู่นี่มา 8 เือน หมอฮุนามใมามาพอแล้ว " ผมถอนหายใ ยอมพยัหน้า ใ่หมอฮุนใี็ไ้อ่ะ เพราะหมอนี่ที่ทำัวโหว่าหมอฮุนนั่นแหละ
" มีอะไรอยาระบายมั้ย " เพียแ่ำถามำเียวทำเอาผมที่ำลัะฟัเพละัไปั่วรู่ แ่็เพียส่ายหัวหันหน้าออไป้านอ , ผมไม่้อาระเล่าเรื่อราวห่วยๆ ีวิห่วยๆ และไม่อบแสวามอ่อนแอ่อหน้าใร
" เอาเป็นว่าเรามาแลเปลี่ยนเรื่อราวัน " ผมหันมอ ไม่มีหมอนไหนที่ล้าเล่าเรื่อัวเอ ามที่ผมบอ มีแ่รว บำบั รว บำบั
" ันพึ่รู้มาว่านายมีแ่พ่อบุธรรม แ่ันไม่รู้ว่านายโนอะไรมา ันอเล่าเรื่ออัน่อน ถึนายะไม่อยาฟัมัน็เถอะ " นที่นั่้าๆผมเริ่มเล่าเรื่อราว่าๆในวัยเ็ านยอลเล่าว่า เ้าเิมาในระูลที่มีเินทอ แ่ไม่มีวามสุ านยอลเิมาเพราะวามไม่ั้ใ พ่อแม่ทะเลาะัน านยอลเล่าว่าเห็นพ่อพยายาม่าแม่ และ..แม่อเ้า็าย่อหน้า อนนั้นพ่อเือบ่าานยอลแ่านยอลหนีออมา และเริ่ม้นีวินเอ เริ่มหาานทำ เรียนหนัๆนมาถึวันนี้
" เรื่ออนายล่ะ " ปาเล็เม้มเ้าหาันแน่น ผม้อเล่าริๆหรอ ผมลัวผมร้อไห้ แ่อนหมอนี่เล่ายัไม่ร้อเลย...ทั้ๆที่พ่อ่าแม่่อหน้า่อาและรอเหุาร์เสี่ยายมา
" แม่เสียไปอนที่มีพ่อบุธรรมมาเพราะโรมะเร็ มีหลายรั้ที่เาะ่มืนผม แ่ผมหนีออมาไ้ พยายาม่าัวาย แ่เ้ามาเห็น่อน แลัวเ้า็ับผมมาไว้ในโรพยาบาลบำบัิ ผมไม่เ้าใทำไมไม่ให้ผมายไปเลย " านยอลมอนัวเล็ที่น้ำาไหลออมาโยไม่รู้ัว ไม่มีเสียสะอื้น มีเพียวาที่สั่นไหวและน้ำาหยให่ที่หลั่ไหลออมา , นิ้วให่เ็เ้ามี่ใบหน้าเรียบเนียนำลัเหม่อลอย นัวเล็หันหน้าหนี ลุึ้นเินไปที่เียนอนุมโปไม่ยอมลุมาุยัน
" ันเห็นนายวาวิว ันมีบ้านพัาอาาศิับทะเล ถ้านายบำบัแล้วหายันะพาไป ันสัา " าเล็โผล่ออมาเล็น้อย มอนที่ำลัมอมาทานี้...
" ันะเป็นนบำบันายเอ "
#ฟิปั๊ปปี้บอย
- 1 DAY
" มาเริ่มบำบัันไ้แล้ว แ่ันมี้อล ้อแรไม่ไหวให้บอ ้อสอถ้าอยาฟัเพล็บอ เ้าใใ่มั้ย " ารบำบัอหมอนี่่าไปานอื่น หรือเรียไ้ว่าไปนละทาับทาารแพทย์เลย็ไ้ ่วแรเ้าให้ผมวาภาพนว่าะเบื่อ ่วที่สอเ้าให้ผมอ่านหนัสือเี่ยวับโรึมเศร้าและให้ผมฟัเพลไป้วย
- 1 WEEK
ผมเริ่มเบื่อับสิ่ที่เ้าให้ทำ และารบำบัอผมเปลี่ยนไป วัน่อมาเ้ายี้าร์มา วนผมร้อเพลบ้า หรือร้อ้วยัน แ่ผม็ยัอ่านหนัสือและยัหลับาไหล่อเ้าเหมือนเิม
- 1 MONTH
เ้าบอับนทำอาหารว่าให้เปลี่ยนอาหารในทุมื้อ และผมอบมัน ผมยอมรับว่าหลัๆผมเริ่มพูมา และยิ้มบามาๆเป็นบารั้ แ่ิรรมที่ผมทำับเ้ายัเหมือนเิม อ่า ลืมเลยผมะอวว่าผมับเ้า่วยันแ่เพลอพวเราสอนึ้นมา้วยล่ะ
- 2 MONTH
ทุอย่าเหมือนเิม แ่หนัสือถูเปลี่ยนเป็นแนวล และผมไม่รู้ัวเอเลยว่าผมยิ้มึ้นมา หมอาน อ่า ใ่รับเ้าให้ผมเรียเ้าว่าหมอานเพราะเ้าอายุมาว่าผมเพียแ่ 5 ปีและให้ผมแทนัวเอว่าแบ วันนึผมไ้เล่นี้าร์ ร้อเพล อ่านหนัสือล วารูปแ่ับเ้า ใ่เ้าพล้อถ่ายรูปมาถ่ายับผม และอนถ่ายผมยิ้ม
- 7 MONTH
ทุนรับ ผมหายแล้ว อนนี้หมอานำลัพาผมไปที่พัาอาาศามที่เ้าสัาับผม ผมื่นเ้นและีใที่ผมะไ้ไปเที่ยว ลอเวลาที่อยู่ในโรพยาบาลนั้นมาเือบะสอปี่วปีแรๆผมไม่่อยมีวามสุ แ่หลัที่หมอานมาบำบัผม ผมยอมรับว่าเ้าเ่ เ้าเ้าใวามรู้สึผม มีบ่อยรั้ที่ผมอบพลาทำอะไรหลายๆอย่านเือบะเิอุบัิเหุ แ่็มีหมอานมา่วยลอ ผมรู้สึว่าอยู่ับหมอานแล้วปลอภัยลอเลย
" ื่นเ้นมั้ยรับ " นัวสูถามผมยิ้มว้าพยัหน้า มอูวิวที่พนะอาทิย์ำลัะิน ผมอบมัน ผมอบทุอย่า อบอนนี้ หรือแม้แ่อบนที่นั่อยู่้าๆผม...
" ...หมอานรับ หลัานี้มันะเป็นยัไ่อหรอ " ผมีใ... ีในลืมว่าอนาอผมะเป็นอย่าไร..
" ... " ผมรู้สึหน่ว ผมไม่รู้ะ้อทำยัไ ผมเพียแ่เียบ และเ้า็เียบและไม่ไ้อบำถามผม ผมมอพระอาทิย์ที่มันะลับอบฟ้าอย่าเหนื่อยอ่อน ผมมัวเอในใมาลอว่าทำีที่สุแล้ว แ่พอมาถึวันที่้อออมาเอโลภายนอผมลับลัว... ลัวว่าะไม่ไ้เอันอี ลัวว่าะไม่มีใรปป้อผม.. ลัวนไม่รู้ัวว่าำลัร้อไห้
" ร้อไห้ทำไมหื้ม " นที่ยืนอยู่้าๆรวบัวผมไปอ , ผออมันและฝัใบหน้าลับแผ่นอหนาว้า ผมเหนื่อย ผม้อทำยัไ ผมนึไม่ออ
" แบไม่รู้... แบลัว " ผมเ็น้ำาที่อยู่บนใบหน้าอผม ถอนหายใออมา ผมพยายามฮึให้ัวเอเ้มแ็อยู่
" มาอยู่้วยันมั้ย? " ำถามนั้นทำเอาผมะั ปาบาเม้มเ้าหาันพยายามลั้นเสียสะอื้น
" ันะูแลนายเอ... ันะเป็นผู้ปรออนาย " ใ่รับเหุผลที่ผมท้อแท้ือผมไม่เหลือใร พ่อบุธรรมอผมายเพราะเหล้า และผมไม่มีาิ
" ไม่สิ.. เป็นนรัอนาย " หัวใผมที่มันามานาน ลับเ้นให้นรหน้า นที่อยอยู่เีย้าผมมาลอเือบะหนึ่ปี ผมโผเ้าอ ร้อไห้ออมา ผมไม่รู้ว่านี่ือำสารภาพรัรึเปล่า ถ้ามันเป็นผม็ะบอรันรหน้าอผมเหมือนัน
" นี่แบฮยอน มันอาะฟัูไร้สาระ แ่ที่ผ่านมา...นายเหมือนมาเิมเ็มัน เวลาที่ันเรียพยายามหาทาให้นายบำบัแล้วหาย นาย็ะนำเสนอลอว่าอยาไ้อะไรโยไม่้อให้ันิหนั และนายให้ำลัใันลออนที่ันบำบันาย้วยวิธีอัน.. "
" อื้อ ฮึ...แบเ้าใแบ็รู้สึแบบนั้นรับ " านยอลรวบนรหน้ามาอ ุมพิที่หน้าผาสวยหลายๆที านยอลลูบหัวนัวเล็ที่ร้อไห้อยู่นาน นนในอ้อมอสบล..และหลับไปในที่สุ
— เรา่าเิมเ็มให้ันและัน
— อย่วยเหลือันเวลาท้อ
— เินผ่านอุปสรรทุอย่ามาพร้อมัน
— ถ้าไม่มีานยอล็ะไม่มีแบฮยอน ถ้าไม่มีแบฮยอน็ะไม่มีานยอล
END
talk; ทุนสามารถแสวามิเห็นเี่ยวับนิยายเราไ้เ้ออออ ว่าวรปรับปรุรไหนบ้า เราะไ้เอาไปปรับปรุให้นะ้าบ
twt:byunboyz
มาพูุยันในแท็ #ฟิปั๊ปปี้บอย ไ้เ้อ
ปล. ถ้าเราะัิรรมแอสนใมั้ยะ ่วยันเม้นหน่อยน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น