ตอนที่ 9 : สวรรค์ไพร

...สวรรค์ไพร...
เจ็ดสายรุ้ง พาดผ่าน เมฆาขาว
หยาดน้ำค้าง ร่วงพราว สู่โขดหิน
หญ้าใบเขียว งามชอุ่ม คลุมผืนดิน
แสงอาทิตย์ วิจิตร ตระการตา
ธรรมชาติ งดงาม กลางป่าใหญ่
ลำธารใส ซู่ซ่า พาอิจฉา
ผีเสื้อน้อย เริงระบำ กลางพนา
เจ้าลิงจ๋อ เล่นท่า ไต่เถาวัลย์
ต้นไม้ใหญ่ แผ่กิ่งก้าน สร้างอาณาเขต
ดอกไม้เด่น แย่งกันบาน อวดสีสัน
นกกระจิบ แลนกแก้ว แซวกันจัง
กระต่ายน้อย แสนซนนั้น วิ่งร่าเริง
สิงโตเฒ่า เจ้าพงไพร แอบงีบหลับ
เจ้าหมูป่า จ้องจะงับ กัดลูกเสือ
คู่ช้างพลาย ดวลพลัง อันเหลือเฟือ
แม่งูเหลือม เลื้อยเลาะ เซาะตามรู
สวรรค์งาม แดนสรวง ของสัตว์ป่า
เหล่าผองสัตว์ เฮฮา กลางไพรสณฑ์
ไร้อริ หมู่มนุษย์ มาผจญ
โลกนี้คง น่าอยู่ อีกยาวนาน

...ธรรมชาติที่น่ารัก...
เมื่อโลกร้อน คนเร่าร้อน ยากจะดับ
สายน้ำจัก ช่วยสงบ ร่มเย็นขึ้น
เมื่อพายุ ฝนกระหน่ำ ซัดครืนๆ
ป่าไม้เล่า ช่วยดูดดึง ให้เบาบาง
เพราะเรามี ธรรมชาติ ที่น่ารัก
คอยพิทักษ์ ปกปักษ์ อยู่ทุกด้าน
ช่วยคนสุข สงบ ทุกเหตุการณ์
โลกจะงาม หากเรารักษ์ จักตอบแทน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
