สุนทรีย์แห่งอารมณ์
ตอนที่ 13 : กำแพงใจ
...กำแพงใจ...
ฉันไม่รู้เหตุผล...
สิ่งใดที่ดลให้เราได้เหินห่าง
สิ่งใดที่ดลให้เราต้องแยกทาง
จากกัน ทั้งที่ต่างอยู่ใกล้กัน
สิ่งใดที่ดลให้เราได้เหินห่าง
สิ่งใดที่ดลให้เราต้องแยกทาง
จากกัน ทั้งที่ต่างอยู่ใกล้กัน
ระยะทางก็ไม่ใช่...
แม้น้อย แต่ก็เห็นหน้ากันทุกเช้าค่ำ
หรือ ต่างคน ไม่มีเวลาให้แก่กัน
หากทุกครั้งที่ใกล้กัน...เรากลับไร้เวลาที่ร่วมเดิน
แม้น้อย แต่ก็เห็นหน้ากันทุกเช้าค่ำ
หรือ ต่างคน ไม่มีเวลาให้แก่กัน
หากทุกครั้งที่ใกล้กัน...เรากลับไร้เวลาที่ร่วมเดิน
หรืออายุที่แตกต่าง...
ทว่า ปัญหานั้นใหญ่กว่าผิวเผิน
ความห่างระหว่างเรามิใช่บังเอิญ
มันมิเกิด เพราะช่องว่างระหว่างวัย
นิสัยที่ขัดแย้ง...
ไม่ใช่สาเหตุที่แท้ สัมผัสได้
ทุกคนไม่เหมือนกัน ย่อมเข้าใจ
คิดต่างไม่ใช่เรื่องใหญ่...ที่ใหญ่ คือ ไม่เคยคิดร่วมกัน
อาจเป็นปัจจัยภายนอก...
ที่ยากบ่งบอก นรก หรือ สวรรค์
ใครเป็นผู้ลิขิต ให้เป็นแบบนี้กัน
คนตัดความสัมพันธิ์ของเรา คือใคร
หรือจะเป็นเธอ...
ที่นิ่งเงียบ เพิกเฉย แทนการผลักไส
หรือเป็นฉัน ที่สร้างกำแพงสูงเกินไป
จนเธอไม่คิดจะไต่ข้ามมา
อยากให้มันไม่มี...
สิ่งกีดขวางทางใจนี้ อยากให้สลาย
เดินมาเจอกันเถิดนะ ตรงที่ว่างระหว่างใจ
ช่วยทุบกำแพงอันยิ่งใหญ่...หลุดพ้นจากความเดียวดายสักที
ทว่า ปัญหานั้นใหญ่กว่าผิวเผิน
ความห่างระหว่างเรามิใช่บังเอิญ
มันมิเกิด เพราะช่องว่างระหว่างวัย
นิสัยที่ขัดแย้ง...
ไม่ใช่สาเหตุที่แท้ สัมผัสได้
ทุกคนไม่เหมือนกัน ย่อมเข้าใจ
คิดต่างไม่ใช่เรื่องใหญ่...ที่ใหญ่ คือ ไม่เคยคิดร่วมกัน
อาจเป็นปัจจัยภายนอก...
ที่ยากบ่งบอก นรก หรือ สวรรค์
ใครเป็นผู้ลิขิต ให้เป็นแบบนี้กัน
คนตัดความสัมพันธิ์ของเรา คือใคร
หรือจะเป็นเธอ...
ที่นิ่งเงียบ เพิกเฉย แทนการผลักไส
หรือเป็นฉัน ที่สร้างกำแพงสูงเกินไป
จนเธอไม่คิดจะไต่ข้ามมา
อยากให้มันไม่มี...
สิ่งกีดขวางทางใจนี้ อยากให้สลาย
เดินมาเจอกันเถิดนะ ตรงที่ว่างระหว่างใจ
ช่วยทุบกำแพงอันยิ่งใหญ่...หลุดพ้นจากความเดียวดายสักที
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
#กลอนบทนี้ ไม่ค่อยอินดี๋เท่าไหร่เลย 555 ไม่รู้อารมไหนถึงได้แต่งมัน