สุนทรีย์แห่งอารมณ์

ตอนที่ 11 : ปลายทางที่เลือกแล้ว

...ปลายทางที่เลือกแล้ว...




 

อยู่กับความสับสน...
ท่ามกลางสายน้ำวกวน และไหลเชี่ยว
ถูกทอดทิ้ง อับจน อยู่คนเดียว
ทะเลเปลี่ยว เงียบเหงา ไร้คนแล

คลื่นวารี กระหน่ำ มาซ้ำเติม
กระแทกร่าง ยับเยิน แทบแหลกเหลว
แหงนหน้ามอง เบื้องหน้า คือ ป่าเลว
เบื้องหลังเล่า เป็นเหว ไร้ทางไป

ยึดก้อนหิน เป็นหลัก รั้งตัวมั่น
หากพลาดพลั้ง หลุดไป คงใจหาย
สุดเรี่ยวแรง ต้านฝืน มิยอมวาย
รอความหวัง สุดท้าย ยื่นมือมา

รอจนล้า โชคชะตา พาลิขิต
ไม่ใช่มิตร ยามยาก ที่โหยหา
สายฝนใหญ่ โหมกระหน่ำ ซัดโครมมา
ปลดปลิวร่าง ลอยคว้าง กลางสายชล

สู้ดิ้นรน ต่อชีวิต เฮือกสุดท้าย
มือคว้าจับ ขอนไม้ ได้อีกหน
เพียงทนฝืน ปีนป่าย ในบันดล
อาจรอดพ้น ห้วงหลุม มรณา

ทอดถอนใจ บนทาง ที่หนาวเหน็บ
ใจซีดเย็น ดุจหิน เจ็บหนักหนา
หวนให้คิด อดีต ที่ผ่านมา
วันเวลา ไร้ค่า ไม่เหลือใคร

สองมืออ่อน แรงรั้ง ค่อยๆ ปล่อย
แล้วล่องลอย สู่ดินแดน อันอ่อนไหว
หมดสิ้นทาง ให้หวน ย้อนกลับไป
เพียงหวังถิ่น ที่หมาย คงเมตตา

ไม่เคยคิด เสียใจหรอก นาทีนี้
หากว่ามี สักมือหนึ่ง ยื่นมาหา
คงจะเลือก กลับขึ้นฝั่ง ทั้งน้ำตา
เมื่อไร้มือ... ก็ไร้ค่า จะอยู่ไป


 

THE ORA