พายุกุหลาบ [E-Book]

ลำดับตอนที่ #1 : ตามฟ้า เรืองฤทธิ์ธารันท์

-1-

ตามฟ้า เรืองฤทธิ์ธารันท์ เลิกคิ้วเรียวเข้มด้วยความฉงน เมื่อเดินขึ้นบันไดเลื่อนมาชั้นสอง แลเห็นผู้คนมากมายยืนรุมล้อมหน้าร้านค้าเล็กๆ แห่งหนึ่ง ภายในห้างสรรพสินค้าตัวเมืองกรุงเทพฯ กันอย่างแน่นขนัดเลยทีเดียว ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายเสียด้วย เขามองไม่เห็นภายในร้านนั้น มองขึ้นไปด้านบน จึงเห็นแผ่นป้ายสลักอักษรตัวนูนสีแดงสดสวยงามว่า “พิงค์ จิวเวลรี่”

ที่แท้ก็ร้านขายเครื่องประดับอัญมณี แต่น่าแปลก...ที่มีลูกค้าผู้ชายเยอะขนาดนี้ มันผิดสังเกต

เขาขยับเท้า เดินเข้าไปดูใกล้ๆ ผู้ชายหลายคนที่ยืนอัดแน่นกันอยู่หน้าร้าน จนแทบจะขวางทางสัญจรไปมา ต่างขยับตัวหลีกหลบให้ แต่ไม่มีใครเดินจากไปเลยสักคน ทั้งๆ ที่เมื่อพินิจดูแล้ว คนพวกนี้เหมือนไม่ได้มาซื้อสินค้า

“...พลอยชนิดนี้ เรียกว่า มรกต ค่ะ เป็นหินประจำเดือนเกิดพฤษภาคม...”

เสียงกังวานใสดั่งแก้วกังสดาล แว่วมาเบาๆ ขณะเขาค่อยๆ เบียดแทรกผู้คนเข้ามา จวนจะถึงมุมที่มองเห็นชัด ชายรูปร่างสูงใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่นคนหนึ่ง กลับขยับตัวมาขวางหน้าไว้ หันหน้ามาแยกเขี้ยว ประมาณว่าไม่อนุญาตให้เขามาแย่งจุดชมวิวที่ดีที่สุดไป ตามฟ้ายิ้มน้อยๆ ปนขำ ถอนใจเบาๆ เมื่อเห็นว่าข้างในแน่นเสียจนไม่อาจฝ่าไปได้ จึงยืนกอดอกอยู่ตรงนั้น

“เดี๊ยนอยู่ราศีพฤษภ เกิดวันพุธ ก็แปลว่าถูกโฉลกใช่ไหมคะ”

เสียงของผู้หญิงมีอายุ ค่อนข้างดังเกินจริง หรือเพราะว่าในกลุ่มนี้ มันเงียบจนเกินไปก็ไม่รู้!

“ชาวราศีพฤษภ มีอัญมณีเสริมราศีหลายชนิดค่ะ เช่น หยก อเวนเจอรีน พลอยสีฟ้า โมรา โรสควอร์ทซ ส่วนอัญมณีประจำวันพุธ คล้ายคลึงกัน คือ เป็นโทนสีเขียว จะใช้ เพริดอต มาลาไคต์ พลอยไพลิน หรือ อเวนเจอรีน ก็ได้ค่ะ”

น้ำเสียงที่อธิบายนั้น คล่องแคล่ว สุภาพ แม้ไม่อ่อนหวานนัก แต่ฟังดูไพเราะ และมีเสน่ห์ลึกล้ำอย่างประหลาด

“อุ๊ย! อัญมณีอย่างอื่น ที่ชื่อเรียกยากๆ เดี๊ยนไม่ค่อยรู้จักนักหรอกค่ะ อยากรู้แค่ว่า มรกต ชิ้นนี้น่ะ มีอานุภาพอย่างไรบ้างล่ะ? เดี๊ยนนะชอบเจ็บนู่น เจ็บนี่ ป่วยบ่อย ซื้อไปใส่แล้ว จะทำให้หายขาดได้ไหมคะ”

ตามฟ้ากลั้นยิ้มอย่างนึกขัน เออแน่ะ คำถามแบบนี้ ไม่น่าจะมาปรากฏในร้านจิวเวลรี่เล็กๆ ในห้างสรรพสินค้านี้ได้เลย

“มรกต ช่วยในด้านการทำงานของสมอง เพิ่มความสามารถในการจำ การอ่าน คุณสมบัติในการบำบัดของมัน มีหลายอย่างค่ะ สามารถเป็นตัวช่วยได้ระดับหนึ่ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เรื่องการเจ็บไข้ได้ป่วย เกิดจากปัจจัยที่ซับซ้อนหลายประการ การจะบำบัดรักษา ก็ต้องพึ่งพาหลายทางประสานช่วยกัน เช่นว่า เมื่อคุณไม่สบาย ไปหาหมอ หมอแจกยามาให้ คุณต้องรับประทานยาตามกำหนด แล้วยังต้องดูแลตัวเองในด้านอื่นด้วย เช่น ไม่หักโหมงานหนัก พักผ่อนให้เพียงพอ หรือใช้ยาสมุนไพรร่วมด้วย โรคก็จะหายเร็วขึ้น ตรงข้าม ถ้าคุณทานแต่ยา ไม่สนใจเรื่องอื่น อาการอาจจะหนักกว่าเดิมได้เหมือนกัน”

เป็นคำตอบที่ตามฟ้าแทบอยากจะปรบมือดังๆ ให้ เบิกตานิดหนึ่งอย่างเลื่อมใส ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้ ในสถานที่เช่นนี้ คำอธิบายนี้ แสดงให้เห็นถึงระดับสติปัญญาของผู้พูด และความเข้าใจในเรื่องอัญมณีอย่างลึกซึ้งทีเดียว

“แหม เรื่องนี้ใครๆ ก็ทราบทั้งนั้นแหละค่ะ ที่เดี๊ยนถามน่ะ หมายถึงว่า ใส่มรกต จะช่วยได้มากน้อยแค่ไหนล่ะคะ”

“ทั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับอาการที่คุณเป็น การดูแลรักษาอัญมณี และการใช้ให้ถูกหลักค่ะ เอาอย่างนี้ดีกว่า ฉันมีแผ่นพับเกี่ยวกับอัญมณีมรกต แจกให้คุณไปศึกษาดู เมื่อคุณเข้าใจถ่องแท้แล้ว ค่อยตัดสินใจอีกทีก็ได้ค่ะ อ้อ ขอเสริมอย่างนึง จุดอ่อนของคนวันพุธ อยู่บริเวณมือ ควรระวังโรคที่เกี่ยวข้องกับระบบหายใจ หัวใจ ระบบประสาท และสมองไว้ด้วยนะคะ”

ตามฟ้าเห็นลูกค้าหญิงคนนั้น เดินจากไปพร้อมแผ่นพับในมือ ผู้ชายหลายคนเริ่มส่งเสียงขึ้นบ้าง ฟังดูเป็นทำนองจีบหญิงเสียมากกว่า และเริ่มจะแออัดยัดเยียดกันเข้ามาอีก ชายหนุ่มขี้เกียจจะเบียดด้วย เลยถอยมายืนห่างๆ เห็นชัดเจนว่า ผู้ชายพวกนั้น ไม่ได้มาซื้อสินค้าแน่นอน ก่อนจะวุ่นวายไปกว่านี้ พนักงานรักษาความปลอดภัยของห้างก็เดินมาจัดการเจ้า “ลูกค้าปลอม” ทั้งหลาย ให้ออกไปจนหมดสิ้น

ภาพที่ปรากฏต่อสายตาตามฟ้านั้น จึงกระจ่างใสชัดเจนยิ่งนัก พริบตานั้น ถึงกับตกตะลึงไปวูบใหญ่ทีเดียว...

ในระยะห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว หญิงสาวคนหนึ่ง ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าตู้กระจก ยืนมือไพล่หลังในลักษณะผ่อนคลาย หล่อนแต่งกายด้วยเสื้อคาร์ดิแกนสีเหลือง ปักเลื่อมสีเงินบนหน้าอกแวววาว ท่อนล่างคือกางเกงขายาวสีดำนิล คาดเข็มขัดสานสีขาวเข้ารูปกับช่วงขาเรียวยาว ร่างอันโปร่งบางระหง ท่อนแขนอ่อนช้อยเรียวงาม ข้อมือขาวกลมกลึงสวมกำไลโทปาซสีเหลือง  เจิดจรัสด้วยต่างหูระย้าบุษราคัมสีทอง บนลำคอประดับจี้ซิทรินรูปหัวใจห้อยด้วยเส้นไหมเงินยวง และสวมแหวนอำพันบนนิ้วนาง  

เพียงแค่ได้ยลรูปลักษณ์ ลักษณะเรือนร่าง ตามฟ้าก็แทบจะหยุดลมหายใจ หัวใจร้องตะโกนออกมาดังๆ ว่า

ผู้หญิงที่สวยเฉียบขาด...เป็นแบบนี้นี่เอง!!

ร่างสูงเด่นเป็นสง่า ดวงหน้ารูปไข่ขาวสะอาดหมดจด นัยน์ตาเรียวคมสีฟ้าใส เจิดจรัสราวกับก้อนเพชรเนื้อดี  เป็นประกายรับกับแพขนตาดำงอนสลวย จมูกโด่งเป็นสันงาม ริมฝีปากสีชมพูอ่อนนุ่มหยักเต็มราวกับถูกสลัก ผมยาวสีน้ำตาลทองเป็นเงางามปล่อยตรงสยายเคลียแผ่นหลัง ลำคอระหง  ผิวเนื้ออ่อนละมุนเป็นสีขาวนวลเนียน สันสะโพกอวบอิ่มกลมกลึง ช่วงขาเรียวยาวทำให้ดูสูงสง่าราวกับนางหงส์ ทุกส่วนสัดสะพรั่งสมบูรณ์เต็มที่ ความสวยงามหลอมรวมกันจนเรียกได้ว่า ไร้ที่ติ!

ความประทับใจในรูปโฉม และบุคลิกลักษณะอันงดงามเปี่ยมราศี เกิดขึ้นในจิตของตามฟ้าทันทีที่แรกเห็น

เมื่อหญิงสาวเดินเข้าไปอยู่หลังตู้กระจกแล้ว เขาจึงสืบเท้าเข้ามาหา เอ่ยอย่างสุภาพว่า

“ผมอยากจะได้อัญมณีสักชิ้น...”

“ค่ะ ต้องการอัญมณีแบบไหนคะ”

พิมพ์รมเยศเอ่ยถาม ขณะก้มหน้าพลิกดูสมุดบัญชีบนตู้กระจก ตามฟ้ายิ้มนิดหนึ่ง

“ผมไม่ใคร่มีความรู้เรื่องอัญมณีนัก วานคุณซึ่งเป็น “นักธุรกิจจิวเวลรี่” เลือกให้สักชิ้น มิทราบจะรังเกียจไหมครับ”

น้ำเสียงสุภาพที่ฟังดูนุ่มนวลลื่นหู กระตุ้นให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง พริบตานั้น หล่อนตกตะลึง...

สาบานได้! ในชีวิตเคยพบผู้ชายหน้าตาดีมามาก ผู้ชายมีเสน่ห์ก็เห็นมาจนเบื่อ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนใคร  ให้ความรู้สึกพิเศษที่แตกต่าง เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม ที่เรียกได้ว่าเป็นธรรมชาติที่สุดในความรู้สึกของหญิงสาว รังสีแห่งเสน่ห์ของเขา ผสมกลมกลืนกับออร่าราวกับเป็นเนื้อเดียวกัน เป็นสิ่งที่ติดตัวแนบสนิท จนแทบไม่ต้องโปรย หรือหว่านเสน่ห์ ผู้หญิงก็พร้อมจะสยบอยู่แทบเท้า เพียงแค่ได้จ้องตาเขา มองริมฝีปากของเขา หรือ เห็นรอยยิ้มอันนุ่มนวลน่าหลงใหลที่เขาทำอยู่ในขณะนี้!

ผู้ชายคนนี้...ไม่เพียงหล่อ...เปี่ยมเสน่ห์...ยังมีความน่ารัก...น่าค้นหา....อีกด้วย

“เอ่อ...ค่ะ คุณจะนำไปใช้เพื่อการใดล่ะคะ อัญมณีมีคุณค่าตรงที่ใช้ถูกจุด ฉันจะได้แนะนำถูก”

ระงับความหวั่นไหวได้ ก็ถามมาเบาๆ แม้หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะนัก

น้ำเสียงไพเราะเสนาะหูราวกับระฆังแก้ว ฟันซี่เล็กๆ เรียงกันเป็นระเบียบขาวราวกับเม็ดไข่มุก แถมกลิ่นหอมละมุนของดอกไอริสที่โชยมาจางๆ ให้ความรู้สึกสดชื่น ปลอดโปร่ง เย็นสบาย มันผสมแนบเนียนกับกลิ่นกายเพศของหล่อนได้อย่างมีลีลา

“ผมหรือ? เอ่อ...ผมก็...ไม่ได้มีเงื่อนไขอะไรพิเศษหรอกนะ เพียงแค่...อยากซื้อใส่เล่นๆ สักชิ้นน่ะ ได้ไหมล่ะ”

เขาพูดเหมือนกำลังหาซื้อขนมขบเคี้ยวทานเล่นสักห่อ ทำเอาสาวงามเลิกคิ้วสูง จ้องฉงน หรือหล่อนจะเจอพวก “ลูกค้าปลอม” เข้าให้อีกแล้ว ตามฟ้าเห็นสีหน้าหล่อน แล้วรู้สึกตัวว่าออกจะทำเป็นเล่นเกินไป

“อ้อ ขอโทษที ผมล้อเล่น ผมไม่มีเจตนาเหมือนผู้ชายพวกนั้นหรอก คุณอย่าเพิ่งเคือง แต่พูดจริงๆ นะ ดวงตาคุณสวยมาก ตอนมองจากที่ไกล ผมนึกว่าคุณเป็นลูกครึ่งไทย - อเมริกัน แต่มาเห็นใกล้ๆ แบบนี้ ยอมรับเลยว่ายิ่งกว่าพิเศษ คุณเป็นสาวลูกครึ่งไทย-รัสเซีย คนแรก ที่สวยมากๆ ในสายตาผม สวยเสียจนบรรยายออกมาเป็นภาษาไม่ถูก!”

ชายหนุ่มอดใจไม่อยู่ จึงหลุดปากออกไป ไม่ใช่ว่าเกี้ยวพาราสี แต่เป็นการชมในแง่ศิลปะจริงๆ

สาวลูกครึ่งไทย - รัสเซีย หน้าแดงวูบ หัวใจกระตุกวาบ เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ชมหล่อน แล้วทำให้หล่อนรู้สึกเขินอายได้!

“ขอบคุณค่ะ บางทีฉันคงสวยแค่ดวงตา แต่ว่าคุณ...ซึ่งเป็นผู้ชายรูปหล่อ สง่างามดูดีไร้ที่ติในทุกส่วน ผู้หญิงที่ได้เจอ คงยิ่งกว่าบรรยายออกมาเป็นภาษาถูก สินะคะ”

หล่อนย้อนเข้าให้อย่างคมกริบ ทำเอาตามฟ้าอึ้งปนทึ่ง หล่อนมิใช่สาวไทย ที่ชอบอายม้วนเวลาถูกชมเสียด้วย ชายหนุ่มยกนิ้วเกาหางคิ้วแก้เก้อ ทำหน้าพิกล

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อย่าพูดเรื่องนี้เลย เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า ผมไม่ได้มากวนคุณนะ เมื่อครู่เห็นคุณขายของให้ลูกค้าคนหนึ่ง แล้วรู้สึกประทับใจ ในความเข้าใจเรื่องอัญมณีอย่างลึกซึ้งของคุณ เลยอยากมาขอคำชี้แนะบ้าง ผมไม่ได้ต้องการอัญมณีชนิดไหนเป็นพิเศษ แต่ผมอยากให้คุณเป็นคนเลือกให้มากกว่า”

“ให้ฉันเลือกให้? ฉันจะเลือกให้คุณได้อย่างไร ในเมื่อฉันยังไม่รู้ว่าคุณจะนำไปใช้เพื่ออะไร”

“โจทย์ก็ไม่ยาก เอาเป็น... “อัญมณีที่สื่อถึงความเป็นตัวผม”  ละกัน ได้ไหมครับ”

ตามฟ้าบอกง่ายๆ พ่วงรอยยิ้มลึกลับ เขาอยากจะลองภูมิว่า หล่อนนั้นเป็น “ของจริง” หรือไม่ หญิงสาวนิ่งงันไป

“ถ้าอย่างนั้น ฉันคงต้องขอคำใบ้จากคุณแล้วค่ะ เพราะโจทย์ของคุณกว้างเกินไป เช่นว่า วันเดือนปีเกิด ลักษณะนิสัย ความชอบส่วนตัว การดำเนินชีวิต?”

“วันเดือนปีเกิด การดำเนินชีวิต ผมขอไม่บอก แต่ลักษณะนิสัย คุณสามารถใช้การสังเกตหาคำตอบได้ไม่ยาก”

พิมพ์รมเยศอ้าปาก อยากจะตอบกลับไปว่า เรื่องแบบนั้นหล่อนจะไปรู้ได้อย่างไร แต่แล้วฉุกใจคิด เพ่งพินิจพิจารณาเขาอย่างถ้วนถี่ แววตาเกิดประกายสดใส ยิ้มมุมปาก แล้วเดินเข้าไปด้านใน สักครู่ กลับออกมาพร้อมกล่องกำมะหยี่เล็กๆ วางบนตู้กระจก ผายมือเชิญให้เขาชม ตามฟ้ายิ้มมุมปาก เปิดกล่องออกดู แล้วต้องตาโต เงยหน้ามองหล่อนอย่างแปลกใจ

“เฮอร์คิมเมอร์! ประหลาดจริง นึกยังไงเลือกชิ้นนี้ให้ผม”

แม่ค้าสาวรู้สึกสะดุดใจ กับคำเรียกชื่อของเขาในทันทีที่แรกเห็นอัญมณี

“คุณต้องการจิวเวลรี่ที่สื่อถึงความเป็นตัวคุณ ฉันเดาว่า เฮอร์คิมเมอร์ ไดมอนด์ เหมาะสมที่สุด พลังของอัญมณีชนิดนี้วิเศษนัก เสริมด้านบุคลิกที่โดดเด่นอยู่แล้วให้ดียิ่งขึ้น เสริมสติปัญญา ทำให้จิตใจเบิกบาน ทางกายช่วยเพิ่มพลังงาน ใช้พกติดตัว เมื่อจะมีการเจรจาต่อรอง มีความเชื่อว่า สามารถสั่งจิตได้ด้วย และที่สำคัญ มันน่าจะ...ตรงกับลักษณะนิสัยของคุณ”

ตามฟ้าหัวเราะเบาๆ พยักหน้านิดหนึ่งอย่างพึงพอใจ

“ขอบคุณที่ชมว่าผมฉลาดหลักแหลม ไหวพริบดี สวยมาก เป็นนาฬิกาข้อมือที่สง่างามที่สุด คุณตอบโจทย์ได้เก่งมาก”

ตามฟ้าหยิบนาฬิกาข้อมือฝังเพชรเฮอร์คิมเมอร์ขึ้นมาทาบกับข้อมือตน ชื่นชมอย่างถูกใจ พิมพ์รมเยศมองเขาอย่างสนใจ ผู้ชายคนนี้...มีความรู้เรื่องอัญมณีที่หล่อนเลือกให้ ถึงกับตอบลักษณะนิสัยของอัญมณีชนิดนี้ได้โดยคล่อง มันแปลก... คนธรรมดา ไม่น่าจะมีความรู้ลึกซึ้งเกี่ยวกับจิวเวลรี่หรูหรา และหายาก แบบนี้ได้เลยนินา เขาเป็นใครกันแน่

“ตกลง ผมเอานาฬิกาที่คุณเลือกให้ ขอบคุณมากนะ รู้สึกถูกใจที่สุด คุณเป็นแม่ค้าที่...ขายของได้เก่งมากๆ ผมคิดว่าคุณสามารถรับมือลูกค้าได้ทุกประเภทแน่ๆ เชียว ขอชื่นชมจากใจจริง”

เขายังคงความเป็นสุภาพบุรุษอย่างสม่ำเสมอ แม้ท่วงท่าจะสบายๆ เป็นกันเอง แต่ก็ให้เกียรติหล่อนมากทีเดียว ทั้งแววตา และท่าทาง เต็มไปด้วยมิตรไมตรีที่นุ่มนวล

“แต่กับลูกค้าแบบคุณ ฉันขอภาวนาให้มีแค่คนเดียว เพราะไม่อยากจะปวดเศียรเวียนเกล้าอีกแล้ว”

หล่อนตอบเชิงล้อ แววตาเหมือนค้อน ก่อนจะหยิบบัตรที่เขายื่นให้ ไปกดเงินด้านใน แว่วเสียงชายหนุ่มหัวเราะมาเบาๆ

เมื่อเขาจากไปแล้ว หญิงสาวกลับใจมิสงบดั่งเก่า เหมือนมีพลังบางอย่างปั่นป่วนให้ว้าวุ่นอยู่ภายใน ยืนนิ่งซึม เหม่อลอย...

...เขาจะกลับมาอีกไหม...จะได้เจอเขาอีกไหม...เขาเป็นใคร...ชื่ออะไร...อยู่ที่ไหน

“พิมจ๊ะ เป็นอะไร ยืนเหม่อเชียว”

หล่อนสะดุ้ง ก่อนได้สติหันมามอง หญิงสาวชาวไทยวัยเดียวกันยืนยิ้มอยู่ข้างๆ

“พิมคงเบื่อ ที่เราให้เฝ้าร้านจนเย็น ขอโทษทีนะ ที่กลับมาช้า รถติดมากเลย ยังไงจะเลี้ยงข้าวตอบแทนวันหลังนะจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรหรอก พิงค์ อีกสองวันเราก็จะกลับอเมริกาแล้ว ถือว่าช่วยงานเพื่อน อีกทั้งงานก็สนุกดี ไม่น่าเบื่อหรอกจ้ะ”

สาวงามบอกยิ้มๆ พิงค์ เจ้าของร้าน “พิงค์ จิวเวลรี่” ตัวจริง ชื่นใจถึงกับเข้าไปกอดเพื่อนรัก

“แหม ขอบใจจริงๆ จ้า ต้องให้ดีไซเนอร์สาวมือหนึ่งแห่งบริษัทจิวเวลรี่มะกัน ลดตัวมาเป็นแม่ค้าห้างสรรพสินค้าตั้งหลายชั่วโมง รู้สึกไม่แฟร์เลย เอาอย่างนี้ ให้เราเลี้ยงส่งก่อนบินกลับละกันนะ O.K ไหม?”

พิมพ์รมเยศตอบตกลง ก่อนจะถอนใจเบาๆ มาเที่ยวเมืองไทยคราวนี้ ก็สนุกดีอยู่หรอก แต่การเป็น “แม่ค้าจำเป็น” ให้กับร้านของเพื่อนสาว ทำหล่อนปวดหัวเอาการ แม้จะแค่ครึ่งวันก็ตาม เพราะไม่ใช่อาชีพถนัด และลูกค้าส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นผู้ชาย ก็มักจะมาทำเจ้าชู้ มากกว่ามาซื้อของ จริงๆ นึกๆ ดู ผู้ชายที่เพิ่งจากไปคนล่าสุดนี้ กลับเป็นผู้ชายคนแรก ที่ตั้งใจมาซื้ออัญมณีจริงๆ

นึกว่า วันนี้จะน่าเบื่อเสียแล้ว โชคดีที่ยังมีเขา...เดินเข้ามา ผู้ชายที่มีความพิเศษ และแตกต่าง สร้างความรู้สึกบางอย่างให้เกิดขึ้นแก่หล่อนได้เพียงไม่กี่นาทีที่คุยกัน อธิบายไม่ถูก...รู้แต่ว่า...หล่อนคงจะนึกถึงหน้าเขาไปอีกนานทีเดียว 

CR.FMlLl