คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Starlight Jinv Feat.Monga
Title : Starlight
Auther : Jeon_Bomi
Rate : 15
Song : Starlight - Taeyeon (SNSD) Feat. DEAN
Talk : ฟิเรื่อแรฝาิาม้วยน๊า เนื้อหาเรื่อนี้เยอะเพราะเนื้อเพลล้วนๆ
555 อย่าลืมเปิเพลฟัเพื่อเพิ่มอรรถรสันน๊าาาา อย่าลืมเม้นัน้วยน๊าาาา นแ่ะไ้มีำลัใ
Love is amazing ah
วามรั่าวิเศษเหลือเิน
You are my
starlight 내 맘을 비춰
You are my
starlight แน มา มึล พี วอ
เธอือแสแห่วาวที่ส่อประายอยู่ในหัวใอัน
함께
있으면 온종일 꿈꾸는 기분
ฮัม
เ อิท ือ มยอน อน โ ิล ุม ู นึน ี บุน
เวลาอยู่ับเธอ
วันทั้วัน ันรู้สึราวับฝันไป
You are my
starlight 참 행복해져
You are my
starlight ัม แฮ บ แฮ ยอ
เธอือแสแห่วาวอัน
ันมีวามสุมา
선물
같아 너란 사랑
อน
มุล ัท ทา นอ รัน า รั
วามรัาเธอเป็นเหมือนัอวั
ุ้บ!!
“โอ๊ะ!! อโทษฮะ”
ร่าบาเอ่ยอโทษทันทีที่รู้ว่าเมื่อัวเอเินนใรัน
“ไม่เป็นไรรับ เี๋ยวผม่วยเ็บนะ”
อินนั่ล้าๆร่าบาและ่วยเ็บระาษอันมามายทันที
“อบุนะรับ ุ...”
“อินรับ ิม อิน”
อินลุึ้นและ้มหน้ามอร่าบาที่ัวเล็ว่าเาไม่มา
ใบหน้าสวยภายใ้รอบแว่นหนายิ้มให้บาๆและนั่น็ทำให้อินใเ้นไ้ไม่ยาเลย
“เอ่อ...แล้วุ”
“ิม แทฮยอฮะ”
เมื่อรู้ื่ออร่ารหน้าแล้ว
อินยิ้มให้บาๆเป็นรั้สุท้าย ร่าสูรีบหันหลัาแทฮยอและ้าวออมาทันที
ึ ั ึ ั
อินเินาแทฮยอมาพร้อมับหัวใอันเ้นแรอเาที่ไม่รู้ว่าะหลุออมาเมื่อไหร่
อินไม่เยเิอาารแบบนี้มา่อนแม้ว่าะเอผู้หิสวยแ่ไหนเา็ไม่เยใเ้นแรนานี้
แ่ับแทฮยอนั้นเพียแ่มอหน้านิหน่อย็ทำให้ให้เาใเ้นรัวแล้ว
หวัว่าะไ้เอันอีนะ ิม แทฮยอ
혼자가 익숙했던
ฮน า า อิ ุ แฮท อน
ันเยินับารอยู่นเียว
회색 빛의 나의 하루에
ฮเว แ พี เ นา เย ฮา รู เอ
แ่ละวันมีเพียสีเทา
사뿐히 다가와선
า ปุน นี ทา า วา อน
แ่ันยัำไ้ ถึวันที่เธอ่อย ๆยับเ้ามาใล้ัน
หลายวัน่อมา...
“อิน
มึอายุะ30แล้วนะไม่ิะหาแฟนหน่อยหรอ”
“ไม่อ่ะูอยู่นเียวนินแล้วล่ะ”
ผมอบเพื่อนผมไปอย่านั้น อา...ผมยัไม่ไ้แนะนำัวสินะ
ผมื่อิมอิน อายุ็...อา ะ30แล้วล่ะรับ ผมทำธุริเี่ยวารออแบบ
ส่วนไอ้นทีุ่ยับผมอยู่เนี่ยื่อิม นัมุนเป็นลูพี่ลูน้ออผม
เป็นรอประธานอบริษัทนี้
๊อ ๊อ ๊อ
“เ้ามาไ้รับ”
ผมส่เสียออไปเพื่อให้บุล้านอเปิประูเ้ามา
“ุอินรับ วันนี้ผมพาีไเนอร์นใหม่มา”
“อืม เี๋ยวพาไปแนะนำัวที่ห้อประุมเลย
นี่็ใล้ไ้เวลาแล้ว”
ผมเยหน้าไปบอ‘มิน
ยุนิ’เลาหน้าหวาน ผิวาววัในัมุน
“โอเรับ”
ยุนิพูบ็โ้หัวให้และเินออไปทันที
“ูไปทำานล่ะ บายยยย”
เมื่อยุนิออไปนัมุน็อัวามออไปทันที
เฮ้อ...ิม แทฮยอเมื่อไหร่เราะไ้เอันอี
날
두드린 그 날을 기억해
นัล
ทู ือ ริน ือ นา รึล ี ออ แ
เาะประูหัวใอัน
빛처럼
날 비춰
พิ
อ รอม นัล พี วอ
เธอส่อประายสใสให้ัน
어둠에서
나를 깨우곤
ออ
ู เม อ นา รึล แ อู น
ปลุันให้ื่นาวามมืมิ
닫힌
맘의 창을 열어 줬어
ทั
ิน มา เม า ึล ยอ รอ วอท อ
เปิประูหัวใอันที่ปิายไป
ห้อประุม
ผมเินเ้ามานั่ที่หัวแถวและสั่ให้ยุนิเิีไเนอร์นใหม่เ้ามาทันที
“สวัสีรับ ผมิม แทฮยอรับ
ฝาเนื้อฝาัว้วยนะรับ”
ึ ั ึ ั
ผมรีบเยหน้าึ้นทันทีที่ไ้ยินื่อ
ในที่สุเรา็ไ้เอันัทีผู้ที่เปิประูหัวใอันาย้านอผม
내
눈에 비친 잔뜩 찡그린
Yeah
แน
นู เน พี ิน ัน ึ ิ ือ ริน Yeah
ภาพเธอหรี่ามอสะท้อนอยู่ในวาอัน
어색한
얼굴 뒤로 조금씩 웃어보던
너
ออ
แ ัน ออล ุล ทวี โร โ ึม ิ อู อ โบ อน นอ
เธอำลัยิ้มภายใ้ใบหน้าเอะเินนั่น
사랑스러워
참을 수 없었지 Oh
า
รั ือ รอ วอ า มึล ู ออบ อท ี Oh
เธอน่ารันันวบุมไม่ไ้เลย
기적처럼
발견한 넌 늘 미소
짓게 해
ี
อ อ รอม พัล ยอน ฮัน นอน นึล มี โ ิ เ แฮ
ไ้พบเอับเธอเป็นเหมือนัปาิหาริย์
เธอือแสแห่วาวอัน
“อะแฮ่ม ุประธาน้อาไม่ระพริบเลยนะรับ”
นัมุนหันมาระิบผม
“เอ่อ...ุแทฮยอห้อทำานอุอยู่้า้ายอห้อผมนะรับ”
“นั่นห้อู”
เสียนัมุนประท้ว
“เอ่อ...ห้อวาใ่ไหมยุนิ??”
“นั่น็ห้อผมรับ”
อ้าว!!ะั้น
โอ๊ย...เสียฟอร์มะมั
“ฮ่าๆ ห้อร้ามรับ เมื่อี้ผมเพิ่ไปูมา”
แทฮยอยิ้มให้ผมอย่าเินๆ
โอ๊ย...ะบ้าายเสียฟอร์มแล้วเสียฟอร์มอี หัวหน้าแผนอื่น็แอบหัวเราะ ายๆๆ
แ่ผม็รู้สึีในะที่ไ้เอแทฮยอ อบุพระเ้าที่ทำให้เราลับมาเอันราวับปาิหาริย์
You are my
starlight 내 맘을 비춰
You are my
starlight แน มา มึล พี วอ
เธอือแสแห่วาวที่ส่อประายอยู่ในหัวใอัน
함께
있으면 온종일 꿈꾸는 기분
ฮัม
เ อิท ือ มยอน อน โ ิล ุม ู นึน ี บุน
เวลาอยู่ับเธอ
วันทั้วัน ันรู้สึราวับฝันไป
You are my
starlight 참 행복해져
You are my
starlight ัม แฮ บ แฮ ยอ
เธอือแสแห่วาวอัน
ันมีวามสุมา
선물
같아 너란 사랑
อน
มุล ัท ทา นอ รัน า รั
วามรัาเธอเป็นเหมือนัอวั
ั้แ่วันที่แทฮยอเ้ามาทำาน ผม็เอาแ่แอบมอห้ออแทฮยอเสมอๆและเวลาว่าๆอน่ำผม็มัะวนแทฮยอไปทาน้าวที่บ้านลอ
นนในบริษัทิว่าผมับแทฮยอเป็นแฟนัน ผม็อยาให้เป็นแบบนั้นเหมือนันนะ
๊อ ๊อ ๊อ
“เ้ามาไ้รับ”
ผมส่เสียออไป
“ุอินรับ”
“ว่าไแทฮยอ”
“ือ...วันนี้ผมมีนัับลู้าที่้อารให้เราออแบบเสื้อน่ะรับ
วันนี้ผมอลับบ้านเอนะรับ”
แทฮยอพูอย่าะุะั
“เี๋ยวผมไปสุ่เอ ผมะไุ้ยับลู้า้วย
โอเนะ”
ผมพูอย่าสรุป
ืนมัวแ่อธิบายแทฮยอ้อหาเรื่อมาปิเสธแน่ๆ
“ะ ็ไ้รับ”
แทฮยอพูบ็โ้ให้และเินออไป
아무런
의미 없던
อา
มู รอน อึย มี ออบ อน
ทุสิ่ทุอย่าที่ผ่านเ้ามา
아주
사소한 일상들도
อา
ู า โ ฮัน อิล ั ึล โ
ไร้วามหมาย
ูเหมือนสิ่ใหม่
처음
본 세상처럼 새로운
느낌
อ
อึม พน เ ั อ รอม แ โร อุน นือ ิม
ราวับันเพิ่เยพบเอโลใบนี้
난
매일 놀라
นัน
แม อิล นล รา
ันประหลาใในทุวัน
어느새
날 바꿔
ออ
นือ แ นัล พา วอ
เธอเปลี่ยนแปลันไป
텅
비어 있던 내 얼굴
위로
ทอ
พี ออ อิท อน แน ออล ุล วี โร
เธอวาันึ้นมาใหม่
새로운
날 그려 줘
แ
โร อุน นัล ือ รยอ
บนใบหน้าอันว่าเปล่าอันเอ
“โย่ววว ว่าไอิน”
ผมเยหน้าาเอสารเมื่อไ้ยินเสียอเพื่อนอผม
“เียบๆหน่อยโฮอูำลัทำาน”
“โห่วววว ไอ้เสือยิ้มยา มึยิ้มหน่อย
นี่เพื่อนลับมาาเมาเลยนะ”
โฮอบอและทิ้ัวลโฟา
ผมไม่ไ้อให้มันลับมาัหน่อย
๊อ ๊อ ๊อ
“เ้ามาไ้!!”
ผมทิ้ัวเอลที่เ้าอี้นวมอย่าเหนื่อยหน่าย
“ุอิน ผมเอาแบบมาส่รับ”
แทฮยอเินเ้ามาและยื่นแฟ้มานให้
“ผมอัว่อนนะรับ”
แทฮยอโ้ให้ผมับโฮอแล้วเินออไป
“ยิ้มน้อยยิ้มให่เลยนะ อบเาอ่ะิมึ”
โฮอพูึ้นผมรีบหุบยิ้มและหันหน้าไปมอแรใส่มันทันทีที่มันแว
“เรื่ออู”
ผมพูและหันลับมาูานอแทฮยอ
맘이
흐린 날에도 맑게 개어
มา
มี ฮือ ริน นา เร โ มัล เ แ ออ
เธอทำให้ันสใส
แม้ในวันฝนพรำ
너를
본 순간 오직 너만으로
충분해
นอ
รึล พน ุน ัน โอ ิ นอ มา นือ โร ุ บุน แฮ
่ววินาทีที่พบเธอ
ันมอเห็นเพียเธอ
널
그저 바라만 봐도
นอล
ือ อ พา รา มัน พวา โ
แ่ไ้มอเธอ
입가에
번지는 기쁨
อิบ
า เอ พอน ี นึน ี ปึม
วามสุใ็ลายัวอยู่บนริมฝีปาอัน
이토록
날 웃게 할 한
사람 너뿐이야
อี
โท ร นัล อุ เ ฮัล ฮัน า รัม นอ ปู นี ยา
เธอเป็นเพียนเียวที่ทำให้ันยิ้มไ้แบบนี้
รืนนนนน รืนนนนน
เสียฟ้าร้อทำให้ผมล่ะหน้าาแผ่นานและหันไปสนใบรรยาาศภายนอ
ฝนวันที่สามั้แ่ฝนมาผมไม่เยรู้สึเศร้าเลยั้แ่แทฮยอเ้ามาในีวิ
อา...แทฮยอนายนี่มีอำนาับหัวใันริๆ
ไปหาาแฟินีว่า
เมื่อผมนึไ้็ลุออาห้อไปทันที นานๆผมะออาห้อไปัทีอ่ะนะ
ผมเินไปที่เาท์เอร์เพื่อาแฟ
นี่มัน็เวลาพัไม่่อยมีใรอยู่หรออนนี้ลไปิน้าวันหม
“อ้าว!!ุอิน”
“ฮะ!! แทฮยอ”
ผมใเล็น้อยเมื่อแทฮยอเินเ้ามา
ึ ั ึ ั
“ทาน้าวหรือยัรับเนี่ย??”
แทฮยอถามผมและหันไปรินนมใส่แ้ว
“ยั ุล่ะ”
“ทานแล้วรับ อย่าลืมทาน้าวนะรับเป็นห่ว”
แทฮยอบอ่อนเินออไป
ผมยิ้มให้ัวเอเหมือนเป็นบ้า
แทฮยอถ้านายะทำร้ายหัวใันนานี้็ลับมารับผิอบ้วย
“ันว่าท่านประธาน้ออบุแทฮยอแน่ๆ”
ยุนิที่แอบูอยู่พูึ้น
นี่แอบเนียนมาเลยสินะผมเห็นหัวสีเียวๆ็รู้แล้วว่าเป็นยุนิน่ะ
“ผม็รู้ว่าอินมันอบุแทฮยอ
แุ่น่ะเมื่อไหร่ะอบผม”
เอออะ เอาเ้าไป ีบันเ้าไป
นัมุนถ้ามึีบยุนิไม่ิอย่ามาบอว่าเป็นลูพี่ลูน้อู
“บะ บ้าพูอะไร็ไม่รู้”
โอเ ยุนิมันอบนัมุน
สอนนี้อบันแ่ยุนิปาแ็เลยไม่ไ้บัน
แล้วทำไมผม้อมาบรรยายเรื่ออสอนนี้เนี่ย
You are my
starlight 감출 수 없어
You are my
starlight ัม ุล ู ออบ อ
เธอือแสแห่วาวอัน
ันปิบัเอาไว้ไม่ไ้
함께
있으면 내 맘이 춤추는
기분
ฮัม
เ อิท ือ มยอน แน มา มี ุม ู นึน ี บุน
เวลาอยู่ับเธอ
เหมือนหัวใอันำลัเ้นรำ
You are my
starlight 참 감사해져
You are my
starlight ัม ัม า แฮ ยอ
เธอือแสแห่วาวอัน
อบุเหลือเิน
꿈만
같아 너란 사랑
ุม
มัน ัท ทา นอ รัน า รั
วามรัาเธอเหมือนัวามฝัน
หลายวัน่อมา...
เฮ้อ ะหนึ่เือนแล้วผมยัไม่ไ้แทฮยอเป็นแฟนเลย
เหมือนอีฝ่ายะไม่รู้สึอะไร้วย โอ๊ย...อินมึะหาแฟนไ้ไหมเนี่ย
รื รื
‘แทฮยอี่~~’
ผมยิ้มออมาอย่าีใเมื่อเห็นื่ออปลายสาย
“ฮัลโหลรับ”
‘วันนี้เลิานแล้วไปแม่น้ำฮันันันนะรับ
ผมมีเรื่อะบอ’
“โอเๆ ไ้ๆเี๋ยวเลิานแล้วเอัน”
เลิาน
อนนี้ผมับแทฮยอนั่อยู่ที่ม้านั่ริมแม่น้ำฮัน
ื่นเ้นะมัแทฮยอมีอะไระบอผมันแน่
“ุมีอะไระบอผมหรือเปล่า??”
แทฮยอหันมาถามผม หือ...ทำไมแทฮยอถึถามแบบนี้
เาไม่ใ่หรอที่มีเรื่อะบอผม เอาว่ะไหนๆ็ไหนๆบอให้ัๆไปเลย
ะไ้ไม่้อมาอึอัแบบนี้อี
“มีสิ พูพร้อมันไ้ไหมล่ะ”
ผมหันไปมอหน้าแทฮยอที่นั่อยู่้าๆ
“็ไ้รับ”
แทฮยอบอพร้อมับยิ้มให้อย่าน่ารั
“ผมะนับ1ถึ3นะ”
แทฮยอพยัหน้าให้ผม
“1”
“2”
“3”
“ผมอบุ / ผมอบุอินนะรับ”
OMG!!! แทฮยออบผม โอ้!!นี่ผมฝันไปหรอ
้วยวามีใผมึแทฮยอเ้ามาอทันที
“แทฮยอ ผมไม่ิว่าุะอบผมริๆ”
“ผม็ไม่ิว่าุะอบผมเหมือนัน”
แทฮยอบอและอผมแน่น โอ้!!แม่รับผมไม่ึ้นานแล้วนะ
“เป็นแฟนันนะ”
ผมผละแทฮยอออาอ้อมออผมและอแทฮยอเป็นแฟน
“อื้อ”
เมื่อแทฮยออบล ผม็ัารแนบริมฝีปาอผมลที่ริมฝีปาบาๆอแทฮยอทันที
ผมูบลเบาๆไม่ไ้ล่วเลยอะไรเพียแ่้ำหลายๆรอบนแทฮยอส่เสียประท้วนั่นล่ะ
“ือออ ้ำหมแล้ว”
แทฮยอว่าและับริมฝีปาอัวเอเบาๆ
“โอ๋ ไม่อแนะ”
ผมพูบ็ึแทฮยอมาอ่อนที่ะฟัแ้มนุ่มนิ่มอแทฮยอ
“ปล่อยน๊า”
แทฮยอโวยวาย
แ่มีหรือะหยุวามี้แล้อผมไ้ รอมาั้นานแล้วนะ อฟัใหุ้้ม่อนเถอะ
You are my
starlight
เธอือแสแห่วาวอัน
My emotion you
feel me
วามรู้สึอัน
เธอสัมผัสไ้ถึันไหม
별처럼
빛나는 나를 봐 Oh
พยอล
อ รอม พิ นา นึน นา รึล พวา Oh
มอมาที่ัน
ส่อแสเหมือนัวาว
매일
깨달아
แม
อิล แ า รา
ในทุ
ๆวัน
You are my
starlight
เธอือแสแห่วาวอัน
Yeah Oh Oh Yeah
Yeah My baby baby
ที่รัอัน
ที่รั
Special Monga
มุมึแถวๆแม่น้ำฮัน
“ในที่สุ สอนนั้น็เป็นแฟนันัที
ว่าะรู้ใัวเอัน”
ผมยืนมอร่าาวๆที่ยืนบ่นอยู่ สอนนั้นัสินใบออบันไม่ใ่เพราะใรหรอนอาผมับยุนิว่าที่แม่อลูผม
“แล้วนแถวนี้รู้ใัวเอหรือยัล่ะ??”
ผมแล้ถามหยั่เิู
“หือ...ัน็เยพูไปแล้วนี่”
ยุนิบอพร้อมับหน้าแๆ
“อัๆอีัรั้”
ผมับมือาวึ้นมาและประทับูบลเบาๆ
“อบนายนะ ิม นัมุน”
ยุนิเย่ปลายเท้าและระิบบอผม โอ้!!พ่อรับยุนิบอรัผม
ทันทีที่ผมั้สิไ้
ผม็ึยุนิมาุ๊บแรๆหนึ่ที
“ย่าส์!!ิม
นัมุนเรายัไม่ไ้เป็นแฟนันเลยนะ”
ยุนิโวยวาย
ผมรู้สึว่าอนนี้เาเหมือนลูหมีัวเล็ๆที่ำลัโมโห
“ั้นเป็นแฟนันนะ”
“อะ อืม”
ความคิดเห็น