คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : สำนึกได้ในวันที่สาย
อิาลี
“”เนรทำอะไรอยู่หรือรับ””
เสียทุ่มออเล็าโเอ่ยถามเนราราออมา้วยวามีใเมื่อเนรารารับสายเา
“”เปล่า่ะ
เนรำลัะเ้านอน””
เนราราที่อนนี้ำลัะเ้านอนเอ่ยบอ
อเล็าโที่โทรมาหาเธอ้วยน้ำเสียราบเรียบ
“”เนระนอนแล้วหรือรับ””
อเล็าโที่รู้สึิถึเนราราอยู่ลอเวลาที่เาเินทามาอิาลีพูออมาอย่าผิหวัเมื่อเารู้ว่าเนราราำลัะเ้านอนแล้ว
“”ุทำอะไรอยู่หรือะอเล็์””
เนราราที่ไ้ยินน้ำเสียอันผิหวัออเล็าโเธอ็เอ่ยถามอเล็าโออมา
ทั้ที่สมออเธอสั่ให้เธออบเาไปว่าใ่เธอำลัะนอนแล้วเพื่อทำให้อเล็าโทุ์ใเพราะเธอรู้ว่าเานั้น้อาระพูุยับเธอ
แ่ปาเรียวสวยอเธอับเลือที่ะเอ่ยถามเาออมาว่าเาทำอะไรอยู่อย่าน่าเ็บใที่เธอใอ่อนให้ับนใร้ายอย่าอเล็าโ
“”ผมเ้ามารวาสิโน
และอนนี้ผม็รวเสร็แล้ว ผมเลยเ้ามานั่รวานอยู่ในห้อทำาน แล้วผม็รู้สึใหายยัไไม่รู้เมื่อผมิถึเนร
ผมเลยโทรมาหาเนรนะรับว่าเนรทำอะไรอยู่””
อเล็าโที่ไ้ยินำถามอเนราราเ้าเา็เล่าให้เนราราฟัว่าเาทำอะไรอยู่และรู้สึเ่นไรเพราะอเล็าโ้อาระให้เนราราสนใเาบ้า
“”อย่าั้นหรือะ””
เนราราที่ไ้ยินำบอเล่าออเล็าโ็พูออมาแผ่วเบา
“”เนรรับ่อนที่เนระนอนอผมเห็นหน้าเนร่อนไ้ไหมรับ
ผมิถึ””
อเล็าโเอ่ยอเนราราออมา้วยใบหน้าเศร้าๆเมื่อเาไ้ยินำพูที่ไม่บ่บอถึวามใส่ใใ
ๆ เาอเนรารา
“”่ะ””
เนราราอบรับำอออเล็าโออมาแผ่วเบาเมื่อเธอไ้ยินำอออเล็าโ
“”ถ้าั้นเี๋ยวผมโทรเ้าไปใหม่นะรับ””
อเล็าโที่ไ้ยินเนราราอนุาเา็พูออมาอย่าีใเมื่อเนรารายอมรับปาที่ะเปิล้อุยับเา
“”่ะ””
และสิ้นเสียอเนราราอเล็าโ็วาสายแล้วโทรออหาเนราราแบบเห็นหน้าทันที
“”เนรนอนเร็วัเลยนะรับ””
อเล็าโที่เห็นว่าเนราราำลันอนุยโทรศัพท์ับเาอยู่บนเียนอนสีาวนาให่้วยุนอนัวบาเบา
เา็พูับเนราราออมาอย่า้อาระวนเธอุยเมื่อเามอูนาฬิาใน้อมืออเาแล้วเห็นว่าอนนี้พึ่ะบ่ายสอ
และเาำนวนูแล้วที่ประเทศไทย็น่าะประมาสอทุ่ม
“”เนรไม่รู้ะทำอะไรนะะ””
เนราราอบำถามออเล็าโ้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“”เนรเหาไหมรับ””
อเล็าโเอ่ยถามเนราราออมา้วยน้ำเสียอ่อนโยนเมื่อเาไ้ยินำพูอเนรารา
“”่ะเนรเหา””
เนราราอบอเล็าโออมาว่าเธอรู้สึเหาเมื่ออเล็าโเอ่ยถามเธอ
“”เนรอทนหน่อยนะรับ และ่อไปนี้ ผมสัาว่าผมะไม่ทิ้ให้เนร้อเหาอี่อไปแล้ว เพราะ่อไปนี้ไม่ว่าผมะไปไหน ผมะพาเนรไป้วย เนรรอผมนะรับ””
อเล็าโพูับเนราราผ่านอสีเหลี่ยม้วยวามรู้สึสสารเนราราับใ
เมื่อเาิว่าที่ผ่านมาเานั้น่าละเลยเธอเหลือเิน
พร้อมับิว่า่อไปนี้เาะไม่ทิ้ให้เนรารา้อเหาหรืออยู่นเียวอี่อไปแล้วเพราะ่อไปนี้ไม่ว่าเาะไปไหนเาะเอาเธอไป้วย
“”มันสายไปแล้วล่ะะอเล็์
เพราะ่อไปนี้มันไม่มีำว่า่อไปนี้สำหรับเราอีแล้วล่ะะอเล็์””
เนราราบออเล็าโในใว่า่อไปนี้มันะไม่มีำว่าเราสำหรับเธอับอเล็าโอี่อไปแล้วล่ะ
เพราะเธอไม่สามารถให้อภัยับสิ่ที่อเล็าโทำับเธอไ
และไหนอเล็าโยัมีู่หมั้นที่้อแ่าน้วยอี
ันั้นเธอึเลือที่ะไปาอเล็าโเพราะเธอไม่สามารถทนใ้สามีร่วมับใรไ้
“”่ะ””
เนราราิแล้วอบอเล็าโออมายิ้มๆ
“”ผมรัเนรนะรับ””
อเล็าโที่ไ้ยินและเห็นเนราราอบรับเายิ้มๆผ่านอสีเหลี่ยม เา็บอรัเนราราออมาอย่า้อาระให้เนรารารู้ว่าเานั้นรัเธอเหลือเิน
”เนร็รัุ่ะอเล็์””
เนราราที่ไ้ยินอเล็าโบอรัเธอเธอ็ยิ้มและบอรัอเล็าโออมาพร้อมับั้นน้ำาเอาใอย่าสุวามสามารถ
“”ถ้าั้นเนรนอนพัผ่อนเถอะนะรับ
ผมไม่วนเนรแล้ว แ่ถ้าเนรื่นนอนแล้ว เนรโทรมาหาผมนะ ผมะรอเนรโทรมาหา ไม่ว่าที่อิาลีะี่โม
เนร็โทรมาหาผมนะรับ ผมอยาุยับเนร””
“”่ะ””
เนราราอบอเล็าโแผ่วเบาพร้อมับฝืนยิ้มให้ อเล็าโน้อย ๆ ่อนที่เธอะวาสายาเา
“”ุไม่้อรอเนรหรอ่ะอเล็์ เพราะเรื่ออเรามันไม่เหมือนเิมั้แุ่โหเนรและ็ทำร้ายเนรอย่าไม่น่าให้อภัยแล้วล่ะะอเล็์ แ่ถึเนระโรธุยัไ แ่เนร็อใหุ้มีวามสุับู่หมั้นอุนะะ เพราะ่อไปนี้เนรับลู็ะมีวามสุให้ไ้เหมือนัน””
เนราราพูับโทรศัพท์เรือหรูอเธอออมาทั้น้ำาเมื่อเธอวาสายาอเล็าโแล้ว แล้วใ้มือเรียวสวยราวับเล่มเทียนอเธอเ็น้ำาออาแ้มเนียนสวยอเธอเบาๆ
แล้วลุึ้นาเียนอนแล้วเินเ้าไปในห้อน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า้วยสายาที่เ็เี่ยว
หรือะเ้าเว็บไ์้านล่าเพื่อสั่ื้อไ้เลย่ะ
ความคิดเห็น