คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อิสระภาพที่กำลังจะหายไป
"ุไปไหนมา ทำไมถึไ้ลับห้อมาเอาป่านนี้ประายาว "
เมื่ออิรุ ที่รีบสั่ให้โว์ับรถให้เร็ว นแทบะบินไ้ รีบเินเ้ามาห้อนอน อิรุ็ะอถามประายาว ที่ำลันอนหลับใหลออมา ้วยวามโมโห ทั้ที่ประายาวนั้น ำลัหลับใหล ไม่รู้เรื่อรู้ราวอยู่แท้ๆ
"โอ๊ย!!ทำบ้าอะไรอุเนี่ย "
เมื่ออิรุเห็นว่า ประายาวำลันอนหลับอย่าสบายใ อยู่บนเียนอนอเา อย่าไม่รู้สึรู้สาอะไร ทั้ที่ทำให้เานั้น ระวนระวายใ ้วยวามรู้สึหลาหลาย ทั้เป็นห่ว ทั้ลัว ทั้ระแว ทั้อะไร่อมิอะไรสารพั ที่ทำให้เาอยู่ไม่เป็นสุ เมื่อเาทราบ ว่าประายาวนั้น หายไปทั้ืน อิรุึระาแนเรียวสวยอประายาวึ้นมาาที่นอน เ็มแร ้วยวามโมโห นเป็นเหุ ให้นที่ำลัหลับสบายอยู่ หลัาหอบร่าายอันเหนื่อยล้าอเธอ ับรถหรูไปส่เพื่อนรัทั้สอึ้นเรื่อ แล้วลับมานอน่อ ไ้ไม่นาน เธอนั้น็ถูรบวนารนอนาอิรุ มันเลยทำให้ ประายาวที่พึ่ะล้มัวลนอน ไ้เพียรู่เียว วาแวใส่อิรุออมา อย่าโมโห เมื่อเามารบวนารนอนอเธอ
" ผมถามว่าุไปไหนมา "
อิรุที่ถูประายาววา ะอถามประายาวลับ ้วยวามโรธ และ้อารำอบ านที่ทำท่าทาเหนื่อย ะเป็นะายอยู่บนเียในะนี้ อย่าอยารู้ และหวาระแว ว่าเธอไปทำอะไรมา ทำไมเธอถึไ้มีท่าทาเหนื่อยนานี้ พร้อมับบอัวเอ ว่าหาำอบอประายาว ไม่ีพอละ็ วันนี้ เธอไม่ายีแน่นอน
" นีุ่ไปื่มมาหรือประายาว "
อิรุพูึ้นมาอีรั้ เมื่อเาไ้ลิ่นแอลอฮอล์ออมาาลมหายใอประายาว พร้อมับับัวประายาว พลิลับไปพลิลับมา เพื่อสำรวรวรา เนื้อัวอเธออย่าับผิ
"นี่!ปล่อยันนะ ันะนอน"
เมื่อประายาวที่ เห็นารระทำออิรุ เธอ็พูออมา ้วยวามไม่พอใ พร้อมับสะบัแนเรียวสวยอเธอออ าารับุมออิรุแรๆ ้วยวามหุหิใ และเมื่อเธอ เป็นอิสระ าเาแล้ว ประายาว ็ทำท่าะล้มัวลนอน บนที่นอนอีรั้อย่าไม่ิะสนใ อบำถามออิรุ
"ไปไหนมาหะ"
อิรุ้อมอประายาว ้วยสายาเอาเรื่อ ราวับะ่าเธอให้าย พร้อมับะอถามประายาว ออมา้วยน้ำเสีย อันั้อไปทั่วห้อ อย่าแสเนา ว่าหาเาไม่รู้เรื่อ ที่เา้อาระรู้ ็อย่าหวัว่าเาะยอมหยุอยู่แ่นี้
" ไปเที่ยว พอใหรือยั ถ้าพอใแล้ว ็ปล่อยันไ้แล้ว ันะนอน"
ประายาวอบำถามออิรุ ที่ยัถามเธอ้ำ ๆ้วยวามรำาใ แล้วทำท่าะล้มัวลนอนอีรั้้วยท่าทาหุหิใ ที่อิรุ มาวนใเธอในอนนี้
" โอ๊ย!! เป็นบ้าอะไรึ้นมาอี"
เมื่อประายาว ำลัะล้มัวลนอนอีรั้ เธอ็ถูอิรุระาแนเรียวสวยอเธอเอาไว้ อย่าไม่ยอมให้เธอนอน่ายๆ ประายาวึวา ใส่อิรุออมาอย่าหุหิ เพราะวามเ็บ และเพราะ่ว เธอึเอ่ยำพู ที่ไม่น่าฟัออมา ้วยอาารหัวเสีย
"อยาายมานัใ่ไหม ถึไ้ล้า พูแบบนี้ออมา ถ้าไม่อยาาย ็พูออมาให้หม ว่าเมื่อืน เธอไปร่านที่ไหนมาประายาว "
อิรุะอถามประายาวออมา ้วยแรโทสะที่มีมาึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเาเอ ับท่าทาที่หุหิ และรำาเาอประายาว พร้อมับใ้มือหนา บีบแนเรียวสวยอเธอ อย่าแรๆามแรอารม์ วามหึหว เมื่ออิรุิว่า ประายาวอาะนอใเา็ไ้ เธอถึไ้ไม่ยอมับห้อเมื่อืนนี้
" ันถามว่าเมื่อืนเธอไปไหนมา หรือไปร่านับใรมาประายาว ถึไ้ลับ มาห้อเอาป่านนี้หะ "
เมื่อประายาวไม่ิะอบำถามอเาแถมเธอยัทำท่าทาหุหิใส่เาอี อิรุึวาถามเธอออมาอีรั้ ้วยน้ำเสียาั้นและับผิ เพราะวามหวาระแว และหึหว พร้อมับเพิ่มแรบีบ ้นแนสลวยอเธอ ้วยน้ำหนัที่เพิ่มมาึ้นเรื่อย ๆ เป็นาร่มู่ ว่าหาเธอไม่อบำถามอเาล่ะ็ เธอายแน่ หรือหาเธออบอะไร ที่ไม่เ้าหูเา เธอ็าย้วยเ่นัน
"ปล่อย ันเ็บ "
ประายาวพูออมา พร้อมับใ้วาลมโู่สวยอเธอ ้อมออิรุ อย่า่อว่า ่อาน เมื่อเาล้าทำให้เธอเ็บ ทั้ที่อิรุนั้น เป็นนทำผิ โยที่ประายาวนั้น ลืมนึไปเลย ว่าอิรุนั้น ไม่รับรู้ ว่าเธอไปรู้อะไรมา
"ีไม่พูใ่ไหม ไ้ ั้นวันนี้ เธอไ้ายาเียแน่ประายาว"
อิรุัฟันพู้วยท่าทาโรธั และเมื่อเาพูบ อิรุ็ผลัร่าบา อันามอประายาว ให้นอนราบลไปับที่นอนาวสะอา แล้วึ้นนั่ทาบทับ ร่าบาที่ำลัิ้นหนีเอาไว้ แล้ว้อมอเธอ ้วยแววาน่าลัวพร้อมับใ้มือหนาอเา ับ้อมือเรียวสวย ทั้สอ้าอประายาวเอาไว้เหนือศีรษะ ้วยมือให่เพีย้าเียว แล้ว้มหน้าลไปุไร้ออาวเนียนอประายาวอย่ารุนแร และยิ่ประายาวิ้นรนัืนอิรุ ็ยิ่ัและูรอบลำอาวเนียนระหอเธออย่าลทั์ เพราะวามโรธ พร้อมับใ้มือหนาอเา ระาุนอนเบาบา ที่ประายาวสวมใส่ อย่าไม่ใส่ใ ว่าเศษผ้า ะไปบาเนื้อเนียนละเอีย ราวับผ้าแพรเนื้อีอเธอหรือไม่ ึ่แม้อนนี้ ะเป็นเวลายัไม่่ำมานั แ่ประายาวนั้น ็เลือที่ะสวมใสุ่นอนเบาบา เพราะเธออยานอนให้สบายัว เพราะเธอไม่ิว่าอิรุะลับมาวนเธอทะเลาะเ่นในอนนี้ และเมื่ออิรุระาุนอนที่ประายาวสวมใส่เพียัวเียวาไม่มีิ้นีแล้ว อิรุ็ ลุึ้นาร่าามที่ไร้อาภร์ใ ๆอประายาว ที่พยายามะยับหนีห่าาเา เพราะวามหวาลัว เพื่อถอุสูทัวหรูอเา พร้อมับใ้สายามริบอเา มอร่าามที่พยายาม ะรนรานหนีเา ้วยแววาอำมหิ แล้วใ้มือหนาอเา ับ้อเท้าาวเนียน อประายาว ที่พยายามะพาร่าามอันเปล่าเปลือย อเธอออห่าาเาเอาไว้ แล้วระา้อเท้าสวยอเธอแร ๆ เพียรั้เียว ร่าบา ที่พยายามะถอยหนีเา ้วยวามื่นลัว ็มาอยู่ใ้ร่าหนาออิรุอย่าไร้หนทา ที่ะันืน พร้อมันนั้น มือหนาออิรุ ็ับาเรียวามอเธอ แยออาัน แล้วระแทวามให่โอเา เ้าไปในลีบุหลาบามอเธอ โยไม่ิะเล้าโลมใ ๆทั้สิ้น
" รี๊"
ประายาว รีร้อออมาเสียหล ้วยวามรู้สึเ็บปวลาใามอเธอ ับารระทำ อันิบเถื่อนออิรุ เพราแม้ว่าเธอะเยมีอะไรับอิรุอยู่บ่อยรั้ ึ่อาะทั้เ็มใ และไม่เ็มใ แ่เา็ไม่เยระทำรุนแรับเธอเท่ารั้นี้มา่อนเลย และเสียรีร้อ ที่แสถึวามเ็บปวอประายาว ็ไม่สามารถ ทำให้อิรุ ื่นาวามโรธและวามหึหวไ้เลย เมื่อเาเอาแ่ิว่า ร่าายอันเย้ายวน ที่เาแสนหวนี้ มีายอื่นไ้เยมนอาเา มันเลยทำให้อิรุนั้น ไม่ิะฟัเสียร่ำไห้ ราวับะาใาย เพราะวามเ็บปวอประายาว แม้แ่น้อย ทั้ที่ลีบปาสวย อประายาว ยับเอ่ยอร้อ และเว้าวอน ให้เาหยุทำร้ายเธออย่าน่าสสารเพียไร แ่อิรุ ็หาไ้สนใ ำออประายาว มีแ่เพิ่มแรระแทวามให่โอเา เ้าใส่ประายาว้วยวามโมโหึ้นเรื่อย ๆ ยิ่อิรุ โรธประายาวมาเท่าไร เายิ่ระบายวามโรธอเา ใส่เธอ้วยารร่วมรัับเธอ อย่ารุนแรมาึ้นเท่านั้น
"ำเอาไว้นะประายาว ว่าเธอเป็นอัน อันนเียว เธอไม่มีสิทธิ์มีใรนอาัน"
อิรุัฟันพู แล้วใ้มือหนาอเา ับหน้าออวบาวเนียน ที่อนนี้มีแ่รอยเียว้ำเ็มไปหมอประายาวแรๆ แล้ว้มลไปู และัร่าายาวเนียนอเธอ อย่าระหายหิว และป่าเถื่อน โยที่เอวสอบอเา ยัทำหน้าที่ ยับเ้าๆออๆอย่ารุ่นแรและุันไปเรื่อย ๆ
" ะ เ็บ ฮือ ๆ"
ปาเรียวสวยอประายาว พยายามเอ่ยออมา เมื่ออิรุเปลี่ยนท่า ให้เธอนอนะแ้า แล้วยาเรียวามอเธอ ึ้นไปามอาาศ แล้วใ้วามให่โ อเา ระแทเ้าไปในลีบุหลาบามอเธอ าทา้าน้า อย่ารุ่นแร อย่าไม่ิะหยุ่ายๆ แม้เาะเสร็ไปแล้ว ไม่รู้ี่รอบ่อี่รอบ แ่อิรุ ็ไม่มีทีท่า ว่าะหยุทำร้ายเธอเลยสันิ
" พะ พอ าวเบ พอ เบ"
ปาสวยอประายาว ยัวิวอนอร้ออิรุ ้วยน้ำเสียสั่นเรือ พร้อมับร้อไห้ออมา เพราะวามเ็บปว โยเพาะใลาาม ที่อิรุระแทระทั่้ำแล้ว้ำเล่า อย่าาสิ เพราวามหึหว โยไม่ิที่ะพอ ามที่ประายาวร้ออเลยแม้แ่น้อย หนำ้ำอิรุ ยัระแทเ้าออ ไปในัวประายาวอย่ารุนแรเพิ่มมาึ้นเรื่อย ๆเมื่ออิรุ ไ้ยินประายาวอให้ เาหยุทำร้ายเธอ และเมื่อพายุสวาทอันแสนยาวนาน เหลือเิน ในวามิอประายาวบล ร่าบาอประายาว ็่อยๆยับัวพาร่าายอันบอบ้ำอเธอ ถอยห่าาร่า อาานในาบมนุษย์ เ่นอิรุ ้วยวามหวาลัว ว่าเาะรัแ่เธออีรั้ โยมีวามริบ ูุ่ออิรุ อย้อมอร่าบา ที่เาลทั์ อย่า้อารให้เธอลาบำ ้วยแววาที่เ็บปว เมื่อเาเห็นร่าาม ที่เยาวเนียมอมมพูอประายาว มีแ่รอยเียว้ำ เ็มร่าายอันามอเธอ เพราะน้ำมืออเา และยิ่อิรุไ้เห็นท่าทีอันหวาลัว อประายาว ที่พยายามพาเรือนร่าระห อันเปลือยเปล่าอเธอ ถอยหนีเา เพราะวามหวาลัว ้วยท่าทาทุลัทุเล เพราะวามเ็บปว้วยแล้ว อิรุ ็ยิ่รู้สึเ็บปว ึ่แน่นอน ว่าเนื้อัว ที่เียว้ำ และท่าทาที่หวาลัวอประายาว ำลัทำให้วามโรธออิรุ่อย ๆลน้อย ลไปไ้บ้า เพราะมันทำให้อิรุนั้น เิวามสำนึผิึ้นมา แ่มัน็เป็นเพียแ่วูบเียวเท่านั้น เมื่อสมอและหัวใอันหึหวอเา ั้ำถามึ้นมาอี ว่าเมื่อืนทั้ืนประายาว ไปไหนมา แล้วไปับใร ทำไมพึ่ลับมา
"เธอไม่มีสิทธิ์มาหันหลัให้ันแบบนี้"
เมื่ออิรุิถึ เรื่อที่ประายาว บัอาไม่ยอมับห้อ นทำให้เา ้อลโทษเธอ ให้ลาบำเพราะ วามโรธเมื่อสัรู่ อิรุ็ะอถามประายาว ออมาอย่าโมโห แล้วใ้มือหนาอเา เอื้อมไปับนที่นอนะแ้าหันหลัให้เา แล้วระาร่าบา ที่มีท่าทาหวาลัวเาอย่าเห็นไ้ั ให้หันหน้าลับมาหาเาแรๆ
"ฮือ ๆ ๆ อย่าทำ เ็บ าวเ็บแล้ว พอแล้ว าวเ็บฮือ ๆ "
ประายาว ที่ถูอิรุระาให้ หันลับมาหาเา ยมือเรียวสวยราวับเล่มเทียนอเธอ ึ้นมาทั้สอ้าแล้วพนมมือสวย อันสั่นเทาอเธอ ไหว้อิรุอย่าหวาลัว พร้อมับพูับอิรุ อย่าื่นลัว ้วยน้ำเสียสะอื้นไห้ อย่าน่าสสาร โยที่วาลมโู่สวยอเธอ ็ไ้แ่มออิรุ อย่าื่นระหน ้วยหวาลัว ว่าอิรุะลโทษเธออีรั้ ึ่หาเป็นเ่นนั้น เธอ้อายแน่ ๆ เพราะั้แ่เล็นโประายาวถูเลี้ยูมาอย่าามใ และเอาใราวับไ่ในหินมาโยลอ เมื่ออิรุลทั์ให้เธอเ็บถึเพียนี้ ประายาวึหวาลัวอิรุับใ เพราะั้แ่เธอเิมา ประายาว็ไม่เย้อเ็บัว อะไรแบบนี้มา่อนเลยสัรั้
"เมื่อืนไปไหนมา"
เมื่ออิรุเห็นอาารหวาลัวเา นยอมพนมมือไหว้เาอประายาวเ้า อิรุึเอ่ยถามประายาวออมา ้วยน้ำเสียห้วน ๆ แ่็ไม่ไ้ะอเธอ เ่นในอนแร
"ฮือ ๆ ๆ ันอยู่ห้อเม"
ประายาวร้อไห้ พร้อมับอบอิรุ เพราะวามหวาลัว และไม่ล้าที่ะลอีับเาอี
"ับใร แล้วโทรไปทำไมไม่รับสาย แล้วผมสั่ใหุ้แทนัวเอว่ายัไ ประายาว"
อิรุพูออมา ้วยน้ำเสียที่อ่อนล เมื่อเาไ้ฟัำอบอประายาว แล้วเานั้น ็เอ่ยทบทวน วามำอประายาว ถึสิ่ที่เาบอให้เธอพู อย่านเผ็าร เมื่อประายาวไม่ใ้ สรรพนามที่เาเยบอให้เธอใ้
"าวอยู่ับเมแล้ว็ทิพย์่ะ ไม่มีใร ฮือ ๆ"
ประายาวรีบอบอิรุ พร้อมับใ่สรรพนาม ามที่เา้อารอย่าหวาลัว โยที่ประายาวนั้น ยัร่ำไห้ สะอึสะอื้นอยู่เ่นเย
"่อไป อย่าทำแบบนี้อี เ้าใไหมาว"
เมื่ออิรุเห็นอาารที่ื่นลัวเา อประายาว และรับรู้ ว่าเธอไม่ไ้ไปทำอะไร อย่าที่เาระแว อิรุึบอประายาว ้วยน้ำเสียที่อ่อนลว่าเิมมา แ่็ยัิะุอยู่ ึ่เมื่อประายาว ไ้ยินำถามออิรุเธอนั้น็รีบพยัหน้าามๆ อเธอไปมาเร็วๆเพราะวามหวาลัวอิรุ เมื่ออิรุพูบ
"อย่าทำ เ็บ ฮือ ๆ ๆ”
ประายาว ร่ำไห้ออมาเสียั อย่าหวาลัว เมื่ออิรุเอื้อมมือหนาอเา มาับายามที่มีแ่รอรอยเียว้ำอเธอ เพื่อที่ะึเธอเ้าไปโอบอ แ่ประายาวที่ิว่า อิรุะทำร้ายเธออี เธอ็ผวาสุัว พร้อมับร่ำไห้ออมาสุเสีย ้วยวามหวาลัว ว่าอิรุะทำร้ายเธอ
"นิ่นะรับนี ผมไม่ทำอะไรุแล้ว แ่่อไปนี้ ุอย่าื้อ อย่าทำให้ผมโรธแบบนี้อี ผม็ใีับุแล้วนี นอนนะรับ ผมไม่ทำอะไรุแล้ว”
เมื่ออิรุ ที่เห็นอาารหวาผวาอประายาว เพียแ่เาับัวเธอเ้ามาอ อิรุ็พูปลอบโยน ประายาวออมาเสียแผ่วเบา พร้อมับใ้มือหนาอเา ลูบแผ่นหลัเนียนเล็ ที่สั่นเทา เพราะวามหวาลัวเบา ๆเป็นารปลอบโยน ให้เธอหายลัวเา แล้วไม่นานเสียสะอื้นไห้ที่าเป็น่ว ๆ ็่อย ๆแปล่เปลี่ยนเป็นเสียลมหายใเ้าอออย่าสม่ำเสมอ เพราะวามเหนื่อยและอ่อนเพลีย นทำให้อิรุ ที่ำลันอนโอบอร่าาม ที่เมื่อสัรู่ เาเผลอัวทำร้ายเธอ อย่าไม่น่าให้อภัย รู้ว่าร่าบาที่อยู่ในอ้อมออเานั้น ไ้เ้านิทราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อิรุึ้มใบหน้าอันหล่อเหลาอเา ลไปมอใบหน้าาม ๆอประายาว ที่บอยู่บนอว้าอเา อย่าใ้วามิ และรู้สึสสารเธอึ้นับใ เมื่อเาิว่า เธอเ็บน่าู เพราะเาูาอาารที่ื่นลัวเา เมื่อสัรู่อประายาว เา็รู้แล้ว ว่าเธอเ็บมา แล้วสายามริบออิรุ ็รู้สึัในั ที่เาเห็นน้ำาเม็โ ที่ยัเาะิ อยู่บนใบหน้าอันาม อน ที่ทำให้หัวใอเา รู้สึหวั่นไหวทุรั้ เมื่อเาไ้เห็น หรือนึถึ
ความคิดเห็น