คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อย่าไว้ใจความเหงา
ประเทศไทย
โเฟียเอ่ยถามเนราราที่วันนี้เล่นลุึ้นมาแ่ัว้วยุเรสเาะอสีแเพลิอวเนินอาวเนียนสวยและเรียวาาวอเธอที่ใรเห็นแล้ว้อมอเหลียวหลัันเป็นแถวแน่
ๆ
และในะเียวันหาผู้ที่พบเห็นเป็นนายเหนือหัวอเธอล่ะ็
โเฟียไม่อยาะิเลยว่าะเป็นเ่นไร
แ่นที่ะโนเป็นนแรเป็นเ้าอร่าามที่หาที่ิไม่ไ้นี้แน่นอนที่บัอาเอาอรัอหวอนายเหนือหัวอเธอออมาโว์เ่นนี้
“"ันะออไปเที่ยวับเพื่อน"”
เนราราที่นับั้แ่อเล็าโเินทาไปอิาลี็อยู่แ่ในฤหาสน์เอ่ยโหโเฟียออมา้วยน้ำเสียราบเรียบว่าเธอะออไปเที่ยวับเพื่อน
“"เพื่อนที่ไหนะ แล้วนายหิบอนายหรือยัะ”"
โเฟียเอ่ยถามเนราราออมาอย่าล้าๆลัวๆ เมื่อเธอเอับสายาุๆอเนรารา
"”ยั!!เี๋ยวันะโทรบอเาเอ”"
เนราราบอโเฟียออมาเสียุและิะไม่พอใเมื่อโเฟียเอ่ยถึนที่เธอไม่อยาพูหรือิถึอย่าอเล็าโ
“"เอ่อออแล้วถ้าวันนี้นายโทรมาล่ะะนายหิ”"
โเฟียเอ่ยถามเนราราึ้นมาอีรั้อย่าัวลว่าหาเนราราออไป้านอแล้ว
ถ้าหานายอเธอโทรมาะทำเ่นไรพวเธอไม่้อายันหมหรือ
“"เี๋ยวันะัารเอ”"
เนราราอบโเฟียออมา้วยอารม์ทีุ่่นเือ
เมื่อเธอิถึอเล็าโพร้อมับเินหนีโเฟียไปึ้นรถันหรูอเธออย่าไม่ิะสนใโเฟียอี
เพราะหลายวันมานี้เธอมาิทบทวนูแล้วว่าถึเธอะอยู่ับอเล็าโแ่็ไม่ไ้หมายวามว่าเธอะยอมอเล็าโทุอย่า
ส่วนสาธาระแห่หนึ่
""ะอโทษรับ””
ธามเอ่ยำอโทษพร้อมับว้าร่าบาระหที่เาเินนเอาไว้
เมื่อธามเห็นว่าเธอำลัะหล้ม
“” มะไม่เป็นไร่ะ"”
เนราราอบเสียระุระั้วยหัวใที่เ้นรัวึ้นมาื้อ
ๆเมื่อเธอเผลอไป้อาั้นเียวอหนุ่มี๋หน้าหล่อที่ำลัโอบอเธอไว้อยู่อนนี้
"”ผะผม้ออโทษุริ ๆนะรับ ที่เินไมูุ่นเผลอเินนุเ้า"”
ธามเอ่ยอโทษเนราราออมาอีรั้อย่ารู้สึผิ
โยที่ยัไม่ยอมปล่อยเนราราออาอ้อมแนอเาพร้อมับ้อมอร่าามระหที่เาเผลอัวอเธอไว้ในอนนี้อย่าพินิพิารา
แล้วแอบนึมเธออยู่ในใับวามามที่ลัวราวับรูปปั้นอเธอนนี้
“"ไม่เป็นไร่ะ ว่าแุ่ะปล่อยันไ้หรือยัะ"”
เนราราอบธามออมาเสียเบาและเวลา่อมาเนรารา็้อยิ้มออมาน้อย
ๆ เมื่อเธอเห็นแ้มาวๆอธามแเรื่อยึ้นมาเพราะวามเินอายเมื่อเาไ้ยินำถามอเธอ
“"ผะผมอโทษรับผมไม่ไ้ั้ใะล่วเินุเลยริ ๆนะรับ”"
ธามรีบปล่อยมือออาัวอเนราราราวับับอร้อนพร้อมับล่าวอโทษเนราราหน้าาื่นเพราะเาลัวว่าเนราราะเ้าใผิิว่าเาวยโอาสับเธอ
“”อโทษบ่อยัเลยนะะ
ันไม่โรธุหรอ่ะ “”
เนราราพูหยอล้อธามออมายิ้มๆเมื่อเธอเห็นว่าธามท่าทาไม่มีพิษมีภัยอะไรอธาม
"เอ่อ"
เมื่อธามเอรอยยิ้มับำพูหยอล้ออเนราราเ้าธาม็ถึับไปไม่เป็น
เพราะเาไม่รู้ะพูับเธอยัไเมื่อเาเอับวามน่ารัและี้เล่นอเธอ
และเมื่อธามเห็นเนราราแล้ว็ทำให้เาิถึน้อสาวผู้ลาโลไปเมื่อหลายปี่อนึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้
เพราะหาเธอยัมีีวิอยู่เธอะอายุเท่าๆับสาวสวยรหน้าเาในอนนี้นี่แหละ
""มีอะไรหรือเปล่าะ""
เมื่อเนราราเห็นธามเอาแ่้อมอเธอเนราราึเอยถามธามออมาอย่าไม่่อยะแน่ในัับสายาอเาที่้อมอเธอราวับนำลัิอะไรอยู่
“"ปะเปล่ารับ ผมแ่ิถึน้อสาวนะรับว่าหาเธอยัอยู่ในโลใบนี้อนนี้เธออายุเท่าๆับุ”"
ธามอบเนราราออมาแผ่วเบา้วยวามเ็บปว
เมื่อเาิถึบิามาราและน้อสาวอเา
นเนราราสามารถมอเห็นวามทุ์ในวาเล็
ๆอเาไ้และมัน็ทำให้เธอรู้สึเศร้าใไปับเา้วย เพราะแม้เนราราะมีบิามารา
แ่เธอ็เหมือนไม่มีเพราะบิาับมาราอเธอไม่เยมาใยีับเธอเลยสัรั้นับั้แ่เธอำวามไ้
พร้อมับิว่าหาีวิอเธอไม่มีุาุยายที่ไ้ล่วลับไปแล้วเมื่อสอปีที่แล้ว่อยเลี้ยูเธอเธอ็ไม่รู้เหมือนันว่าีวินี้อเธอะเป็นเ่นไรหาไม่มีท่านทั้สอ
""ันำลัะไปให้อาหาปลาอยู่พอีุอยาไปับันไหมะ""
เนราราิพร้อมับปาเอ่ยวนธามออมาเพราะเธอรู้สึสสารธามเมื่อเธอมอเ้าไปในวาั้นเียวอธามแล้วเธอเห็นแ่วามเศร้าหมออเา
""ผะผมไปไ้หรือรับ""
ธามถามเนราราออมาอย่าไม่อยาะเื่อหูัวเอว่าเธอะวนเา
ให้ไปับเธอไ้ทั้ที่เธอับเาพึ่เยเอัน
""ไปไ้สิะ ถ้าุไม่รัเีย""
เนราราบอธามออมา้วยรอยยิ้มำันับท่าทาื่นเ้นและีใอเาพร้อมิว่าเธอวนเาไปให้อาหารปลานะไม่ไ้่วนไปทำอย่าอื่นัหน่อยทำไมเาะ้อทำท่าทาีอีในานั้น้วย
""มะไม่รัเียเลยรับ ""
ธามอบเนราราออมาทันที้วยวามีใ
และแปลใในัวเอเหมือนันว่าทำไมเาถึไ้สนิทใับเธอนนี้่ายนั
ทั้ที่ที่ผ่านมาเาแทบะไม่อยาุยหรือพบปะับใรเลยนอาเรื่อานที่ัวเาปิเสธไม่ไ้
แม้แ่ับเฮเรนใน่วแรๆที่เธอเ้าหาเาเา็ไม่ิะไปไหนมาไหนับเธอแม้เาะอบเธอมาั้แ่วันที่เธอมาอพบเาที่บริษัทอเา
เพราะเธอเิอยาะไ้รถสปอร์สันหรูที่เานำเ้ามาในประเทศเพียแ่สอันเพราะเาะว่าะนำมาใ้านเอ
แ่เฮเรนเิอยาะไ้รถสปอร์สันัล่าวึ้นมาเธอึมาอื้อรถาเาหนึ่ันและพยายามิ่อมาหาเาเพราะไ้รับารปิเสธาพนัานายรถว่ารถสปอร์สที่เธอ้อารแ่เฮเรน็ไม่ิะยอมแพ้่ายๆ
เพราะเมื่อเธอไ้รับารปิเสธแบบนั้นเธอ็ยัให้เลาอเธอโทรมาิ่อเพื่ออื้อรถับเาอย่านที่้อารอะไรแล้ว็้อไ้
แม้ะไ้รับารปิเสธาเาหลาย่อหลายรั้ แ่เธอ็ยัให้เลาอเธอเสนอราาเพิ่มมาึ้นเรื่อย
ๆ
นเา้อแ้เลาอเธอไปว่าไม่ว่าเธอะให้ราาเาเป็นพันล้านหรือหมื่นล้านเา็ไม่ายแล้ววัน่อมา
เฮเรนึไ้บุมาหาเาถึที่ทำาน
และวันนั้นเาำไ้ีว่าใเานั้นเ้นแรแทบะทะลุออมา้านนอเลยทีเียวเมื่อเาไ้เอเธอที่ามราวับนาพารั้แร
และเา็หลุมรัเธออย่าัในวันนั้นเลย
แ่เา็เลือะปิเสธที่ะายรถให้เธอและเลือที่ะไม่สนใเธอเพราะเาลัวว่าเาะ้อผิหวัและเสียใ
แ่หลัาวันนั้นมาเฮเรนลับมาหาเาทุวันและยั่วเานเาับเธอมีอะไรันนทำให้เาับเธอบันมานถึทุวันนี้นี่แหละ
และเมื่อธามิถึเฮเรนแล้วธาม็ไ้แ่เศร้าใเมื่อเาิถึรายานอนอเาที่เาสั่ให้ามเฮเรนไปเียบ
ๆ ในวันที่เธอเินทาโยที่เธอไม่รู้ัว
ว่าเฮเรนเินทาไปอิาลีพร้อมับู่หมั้นหนุ่มอเธอ
ไม่ไ้ไปับลูน้ออเธอเ่นที่เธอบอเาพร้อมับิว่าำว่าเธอเลือเาและะเลิับู่หมั้นอเธอและะแ่านับเามันะเป็นำโหเาอเธอเ่นที่เธอโหเาว่าู่หมั้นอเธอไม่ไ้ไปับเธอ้วยสินะ
ธามิอย่าเย้ยหยันในวามโ่อัวเอเมื่อเารู้วามริว่าเาโนเฮเรนหลออีแล้ว
“”ุะ””
เนราราเรียธามออมาเสียเบา
เมื่อเธอเห็นเาเอาแ่ยืนนิ่เียบราวับำลัิอะไรอยู่
““ะ รับ””
ธามที่ำลัอยู่ในภวั์พูออมาเมื่อไ้ยินเสียอันหวานหูอเนราราเรียเา
“”ันะไปื้ออาหารปลาแล้วลุะไปับันไหมะ”
เนราราที่อนนี้รู้สึเหาและเ็บปวับารระทำออเล็าโเอ่ยถามธามออมาอย่า้อาระมีเพื่อน
“”ปะไปรับ
“”
ธามที่มีวามรู้สึไม่่าาเนราราอบเนราราออมาทันที
เมื่อเาไ้ยินำถามอเธอ
“”ถ้าั้นเราไปันเลยนะะ”
เนราราที่ไ้ยินำอบรับอธาม็วนธามออมายิ้ม
““รับ””
เมื่อธามอบรับเนราราแล้ว
ธามับเนรารา็พาันเินไปื้ออาหารปลาแล้วพูุยันอย่าถูอ
““เนรมาที่นี่บ่อยไหมรับ””
หลัาให้อาหารปลาเสร็แล้วเนราราับธาม็พาันเินเล่นไปรอบสระน้ำอย่าสนิทสนมันมาึ้น
เมื่อเธอับเาไ้พูุย และทำวามรู้ัันไปไ้สัพัให่ ๆ แล้ว
““นาน ๆทีเนรถึะไ้มาที่นี่
แล้วพี่ธามล่ะะมาที่นี่บ่อยไหม””
เนราราอบธามไปามวามเป็นริเพราะ่วที่อเล็าโอยู่
เธอนั้นไม่่อยะไ้ออไปไหนมาไหนหรอ เพราะไม่อยามีปัหาับเา
“”ไม่บ่อยเหมือนันรับ””
ธามอบเนราราออมา้วยน้ำเสียสุภาพพร้อมับมอใบหน้าที่ามแ่มีรอรอยแห่วามทุ์ใอเนรารา
“”แล้วเราะไ้เอันอีไหมรับ””
เมื่อเินเล่นไปไ้สัพัแล้วธามึเอ่ยถามเนราราออมา
เมื่อเาเห็นเธอเินอยู่้าๆเา โยไม่พูอะไรออมาราวับิอะไรอยู่
“”แล้วพี่ธามอยาเอเนรไหมล่ะะ””
เนราราเอ่ยถามธามออมาเมื่อเธอไ้ยินำถามที่เาถามเธอ
“”อยาเอสิรับ””
“”ถ้าั้นเอาโทรศัพท์พี่ธามมาสิะ”
เนราราหยุเินแล้วหันัวมาหาเา
พร้อมับยื่นมือเรียวเล็อเธอไปหาเาพร้อมับบอเาให้เอาโทรศัพท์อเามาให้เธอเมื่อเธอไ้ยินำอบอธาม
ึ่ธามที่หยุเินามเนราราและหันมามอเธอ็ใ้มือหนาอเาล้วเอาโทรศัพท์เรื่อหรูอเาออมาาระเป๋าาเและยื่นมันให้เธอทันทีอย่าเ็มอเ็มใ
“”ถ้าพี่ธามมาที่นี่หรือว่ามีอะไร
พี่ธาม็โทรมาหาเนรไ้ลอเลยนะะ””
เมื่อเนราราหมายโทรศัพท์อเธอให้ธามแล้ว
เธอ็บอับธามออมา้วยน้ำเสียหวานหูโยที่เธอเอ็ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมเธอถึไ้มีวามรู้สึี
ๆ ให้ธาม
โยที่เธอนั้นไม่ลัวว่าเาะเป็นนไม่ีเลยแม้แ่น้อยแถมเธอยัไม่ิะลัวอเล็าโะโรธเ่นที่ผ่านมาอี้วย
และเมื่อเธอิถึอเล็าโเนรารา็รีบสลัวามิอเธอออทันทีเมื่อเธอิว่าที่เธอเป็นแบบนี้และทำแบบนี้็เพราะอเล็าโทำร้ายเธอทั้ร่าายและิใแล้วทำไมเธอะ้อไม่แวามรู้สึอเา้วย
ในเมื่อเานั้นยัไม่เยิแเธอเลยนอาบัับเธอ
เนราราิอย่ามีทิิับอเล็าโ
************************
""ฮัลโหลธามุอยู่ไหน ทำอะไร
แล้วอยู่ับใรทำไมไม่รับโทรศัพท์ัน""
เฮเรนะอถามธามมาามสาย้วยน้ำเสียร้อนรนและหวาระแวเมื่อธามไม่ยอมรับสายเธอ
""ผมนอน
ุมีอาราย""
ธามที่อนนี้มีอาารมึนเมานิๆอบเฮเรนที่ระหน่ำโทรมาหาเาทั้ืน
เพราะเาไม่ยอมรับสายเธอเพราะเาับเนราวนันไปนั่ื่มที่ร้านใล้ๆับสวนสาธาระ่อเพราะ่าฝ่าย่าไม่มีใรอยาับบ้านนเวลาล่วเลยไปเือบะีสอเาับเธอึไ้แยย้ายออาัน
""วันนี้ันโทรหาุทั้วันแุ่ไม่ิะรับสายันเลย
ุไปไหนมาแล้วุอยู่ับใรทำไมุถึไม่โทรศัพท์ัน""
เฮเรนพูออมาามสายอย่าับผิธามเพราะลัวว่าเาะนอใเธอแม้ลอระยะเวลาที่บันธามะไม่เยมีนิสัยแบบนั้น
แ่้วยอนนี้เธอับเายัมีเรื่อไม่เ้าใันอยู่เธอึลัวว่าะมีใรมาทำให้เาหวั่นไหวและมาทำให้เาเปลี่ยนไป
เพราะนับแ่เธอเินทามาอิาลีรั้นี้ธามนั้น็ไ้เปลี่ยนไปนเธอรู้สึไ้ทั้ที่่อนที่เธอะเินทามาอิาลี
เธอับธามไ้พูุยันรู้เรื่อแล้ว
แ่พอเธอามาธาม็ไม่เยโทรหาเธอเลยแถมเธอโทรหาเาธาม็ไม่่อยะรับสายเธอแถมยัไม่เยโทรลับเธอนเธอ้อเป็นฝ่ายโทรหาเาเือบะลอเวลาที่เธอว่าแ่็ูเหมือนนที่เธอโทรหาะไม่่อยอยาะรับสายเธอเลย
""ผมมม ทามานนนน""
""นีุ่ไปื่มมาหรือธามแล้วุไปับใร
แล้วทำไมไม่บอัน่อนว่าุะไปื่ม
แล้วุอย่าบอนะว่าุพึ่ะลับมาถึห้อนะ""
เฮเรนยิำถามรัวๆถามธามเป็นุอย่าโมโห
เมื่อเธอฟัาน้ำเสียอธามแล้วเหมือนนำลัเมา
""่าย ""
ธามอบำถามเฮเรนสั้นๆอย่าไม่่อยะมีสิในารอบเท่าไรนั
เพราะแม้เาะื่มไม่เยอะแ่เพราะปิเาไม่่อยื่มอมึนเมา
แ่วันนี้เาเห็นเนราราื่มเาึไ้นั่ื่มเป็นเพื่อนเธอ
""แล้วไปื่มทำไม!แล้วไปลับใร บอมาเลยนะ""
เฮเรนะอถามธามออมาอย่าโมโหเมื่อเธอรู้ว่าธามไปทำอะไรมาและไม่ิะบอเธอสัำทั้ที่เธอพยายามโทรหาเาทั้วันทั้ืน
นถึอนนี้ที่อิาลีะ10 โมเ้าอยู่แล้วแ่เธอ็ยัไม่ไ้นอนเพราะมั่วแ่ัวนเรื่ออเา
""ผม่วแ่นี้่อนนะ""
ธามอบเฮเรนออมาอย่าไม่ใส่ใในำถามอเธอ พร้อมับัสายเธอทิ้ แล้วล้มัวลนอนบนที่นอนพร้อมับหลับาลเพราะวามมึนเมาแล้วหลับไปอย่าไม่ิหรือแอะไรทั้นั้น
""ธาม ธาม ธาม ""
เฮเรนร้อเรียื่อธามออมาเสียหลรั้แล้วรั้เล่า เมื่อธามิัสายเธอทิ้
แล้วพยายามโทรหาธามหลาย่อหลายรั้เพื่อพูุยับเาให้รู้เรื่อแ่ธามับไม่ยอมรับสายอเธอเลยนเธอแทบอยาะรีร้อออมา้วยวามโมโห
""สวัสี่ะ ุื่อหมิ ันเฮเรนนะะ""
เมื่อเฮเรนระหน่ำโทรหาธามแ่เาไม่ยอมรับสายเธอ
เฮเรนึเปลี่ยนเบอร์นโทรหาทันที่เพราะวามร้อนใแม้เธอะรู้ว่าอนนี้เป็นยามพัผ่อนที่ประเทศไทย
แ่เธอ็ไม่อาะรอไ้เพราะอนนี้เธอนั้นทั้ร้อนใและัวลใเพราะารระทำอธามนเธอะเป็นบ้าายอยู่แล้วอนนี้
""ะรับุเฮเรน
มีอะไรหรือเปล่ารับ""
ื่อหมิที่ำลัหลับไ้ที่เอ่ยถามเฮเรนออมาามสายอย่าสสัยเมื่อเารู้ว่าใรเป็นผู้โทรมาหาเาในเวลานี้
""ันอยารู้ว่าวันนี้ธามไปทำานไหมหรือไปรวสาาไหน""
เฮเรนถามในสิ่ที่เธออยารู้ร ๆับื่อหมิเลาหนุ่มนสนิทอธาม
""วันนีุ้ธามไม่ไ้เ้าบริษัทแล้ว็ไม่ไ้ไปรวสาาไหน้วยรับุเฮเรน""
ื่อหมิอบเฮเรนออมาามวามเป็นริ้วยไม่รู้ะโห่วยเ้านายอเาอย่าไรเมื่อธามไม่ไ้บอ้อมูลอะไรับเาไว้เลย
เพราะหาเาโหออไปแล้วอบไม่รับผู้เป็นนายอาะเป็นเรื่อึ้นมาไ้ันั้นารพูวามริในเรื่อนี้ีที่สุแล้วเพราะื่อหมิิว่าธาม็ะพูวามริับเฮเรนเหมือนัน
เพราะั้แ่ทัู้่บันมาเา็ไม่เยเห็นเ้านายหนุ่มะมีเรื่อปปิหรือทำอะไรลับหลัแฟนสาวอเ้านายเลยสัรั้ เมื่อื่อหมิิไ้เ่นนั้นื่อหมิ็ล้มัวลนอนทันทีเมื่อเฮเรนวาสายไปแล้ว
หรือะเ้าเว็บไ์้านล่าเพื่อสั่ื้อไ้เลย่ะ
ความคิดเห็น