ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำสาปของรัชทายาทแห่งแดนมังกร
บทที่ 1
คำสาปของรัชทายาทแห่งแดนมังกร
ตูม !
เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วผืนพสุธาอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ส่งผลให้หอคอยที่ตั้งตระหง่านสง่างามอันเป็นบริเวณเขตหวงห้ามที่น้อยคนนักจะสามารถย่างกรายเข้าไปได้ อันเนื่องจากภายในหอคอยแห่งนี้เต็มไปด้วยของวิเศษอันมีค่ามหาศาลชนิดที่ว่าอัญมณีชั้นเยี่ยมราคาแพงยังเทียบชั้นไม่ติด บัดนี้ ได้กลายเป็นเพียงซากปรักหักอันไร้ค่าไปเสียแล้ว !
“ฮ่าๆๆ นี่นะหรือวังมังกรที่ยิ่งใหญ่ ทำไมระบบคุ้มกันพระราชวังมันถึงได้กระจอกอย่างนี้ ! คิดเหรอว่ากับอีแค่ทหารมังกรเพียงไม่กี่ร้อยตัวจะยับยั้งข้าได้ ฮึๆหัวสมองของจ้าวมังกรที่ปกครองอาณาจักรแห่งนี้คงมีแต่ขี้เลื้อยอัดแน่นอยู่เต็มเลยละสิ”
เสียงหัวเราะเย้ยหยันของบุรุษในชุดเสื้อคลุมยาวสีเดียวกับท้องฟ้ายามราตรีที่ตัดกับสีของเปลวเพลิงที่ลุกโชนในบางบริเวณของอาณาจักรซึ่งบางแห่งเปลวเพลิงนรกอันเป็นผลมาจากสงครามที่กำลังเกิดอยู่นี้ ได้ลุกลามเสียจนกลายเป็นเปลวเพลิงขนาดยักษ์ที่เผาผลาญทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าให้เหลือแต่เถ้าถ่าน
เสียงหัวเราะของบุรุษในชุดเสื้อคลุมสีดำเงียบลง สายตาคมกริบกวาดมองบริเวณเบื้องล่างซึ่งเต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของทหารมังกรจำนวนมากที่หนีไม่พ้นจากรัศมีของแรงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัว กลิ่นคาวเลือดที่ฟุ้งตลบไปทั่วสร้างความสะอิดสะเอียนและชวนคลื่นไส้อาเจียนให้กับผู้ติดตามขององค์ราชันที่ยังไม่คุ้นชินกับสมรภูมิรบได้เป็นอย่างดี
“ฮึๆ น่าสงสารทหารมังกรพวกนี้จังเลยนะ ที่มีจ้าวมังกรโง่ๆแบบนั้นปกครองอาณาจักรที่อุดมสมบูรณ์แห่งนี้ ไวทัส สถานการณ์โดยรวมเป็นอย่างไรบ้าง”
“ทูลฝ่าบาท โดยรวมถือว่าราบรื่นมาก เราสามารถยึดของมีค่าและเชลยศึกได้เป็นจำนวนมากพะยะค่ะ”
“ดีมาก ! เจ้าวางแผนการรบครั้งนี้ได้ยอดเยี่ยมมาก เอาไว้หลังจากเสร็จสงครามครั้งนี้เมื่อไหร่ ข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงามทีเดียว ฮ่าๆๆ”
“ขอบพระทัย พระองค์ที่ทรงมีพระเมตตา”
“เอาหละๆ เลิกเล่นกันเสียที พวกเจ้าจงไปนำลูกแก้วมังกรมนตราทั้ง 7 ลูกมาให้ข้าซะ ! แล้วทีนี้ความฝันที่พวกเราจะได้ปกครองทุกสิ่งก็จะได้เป็นจริงเสียที !!! ฮ่าๆๆ”
เมื่อสิ้นประโยคคำสั่งอันทรงพลังอำนาจ เหล่าพ่อมดนับสิบตนก็ขี่ไม้กวาดพุ่งไปยังเป้าหมายที่หล่นเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นดินทันที
แต่ทว่า... โชคชะตามักจะเล่นตลกกับเราเสมอ...
จู่ๆเหล่าพ่อมดนับสิบตนถูกคลื่นพลังลึกลับบางอย่างที่มิอาจมองเห็นได้พัดกระเด็นไปไกล ก่อนที่จะมีเปลวเพลิงสีฟ้าอมเทาคลอกร่างของเหล่าพ่อมดผู้โชคร้ายให้กลายเป็นจุณภายในพริบตาเดียว !
“ใครหน่ะ !”
เสียงตวาดอันทรงพลังของผู้มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักรแห่งเวทดังขึ้น ราวกับอัสนีที่ฟาดลงมาบนพื้นดินอย่างไร้ปรานี ก่อนที่สายตาคมของเจ้าของเสียงตวาดเมื่อครู่จะตวัดไปมองยังร่างสูงใหญ่ของผู้มาเยือนอย่างอาฆาตแค้น
เมื่อองค์ราชันผู้ปกครองอาณาจักรแห่งเวทเห็นว่าบุรุษผู้มาเยือนเป็นจ้าวมังกรที่เขาดูถูกเหยียดหยามว่า ‘โง่’ ปรากฏกายขึ้นด้วยการเปิดฉากแสดงฝีมือที่ไม่เป็นรองใครให้เขาได้ชมเป็นขวัญตา ริมฝีปากบางได้รูปของชายหนุ่มก็เหยียดออกเป็นรอยยิ้มเชิงทักทาย แต่ทว่า... ผู้มาใหม่อย่าง ‘ท่านจ้าวมังกรเดลออส’ กลับส่งสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความอาฆาตแค้น ชิงชัง และรังเกียจมาให้ศัตรูตัวฉกาจแทน !
“ฮึๆนึกไม่ถึงนะเนี่ย ว่ามังกรที่มีปัญญาทึบเช่นเจ้า ! จะปกครองอาณาจักรที่อุดมสมบูรณ์แห่งนี้ แล้วที่ออกมาปรากฏตัวให้ข้าเห็นเนี่ย คิดว่าจะให้ข้าจดจำเจ้าไว้ก่อนที่เจ้าจะหายไปจากโลกนี้หรืออย่างไรกัน”
“ฮึๆ ใครกันแน่ที่โง่…ราชาชาร์ลผู้ปกครองอาณาจักรแห่งเวท ข้านึกไม่ถึงเลยจริงๆ เพียงแค่ลูกไม้ตื้นๆจะหลอกล่อให้ราชันหยิ่งผยองเช่นเจ้า มาตกหลุมพรางได้ แสดงว่าความโลภมันคงเข้าบั่นทอนสติปัญญาของเจ้ามากมายแล้วสิท่า !”
“จะ...เจ้า ไอ้มังกรสารเลว !”
เจอคำพูดตอกกลับแบบเจ็บแสบเข้าหน่อย ราชาชาร์ลถึงกลับโกรธจนตัวสั่น ใบหน้าที่หล่อเหลาแดงก่ำและบิดเบี้ยวจนดูน่ากลัวยิ่งนัก แต่ ‘ตัวต้นเหตุ’ ของความโกรธกลับทำเพียงแค่เหยียดมุมปากออกเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันให้แทน
“ฮึๆ จะบอกให้เอาบุญก่อนที่ข้าจะส่งเจ้าไปยมโลกก็แล้วกัน ลูกแก้วมังกรมนตราที่เจ้าอุตส่าห์กระเสือกกระสนมายังวังมังกรแห่งนี้นะ...เป็นของปลอม !”
“อะ...อะไรนะ !!! ฮึๆ ใครเชื่อเจ้าก็โง่เต็มทนแล้ว ! ทุกคนก็เห็นอยู่ว่าสิ่งนั้นคือ ‘ลูกแก้วมังกรมนตรา’ และ ข้าก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอของพลังลึกลับที่ซ่อนอยู่ในนั้น”
“ฮ่าๆๆๆ”
หลังจากวาจาของราชาชาร์ลจบลง เหล่าทหารมังกรและท่านจ้าวมังกรเดลออสต่างพากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ราวกับเรื่องที่ราชาชาร์ลพูดขึ้นมันเป็นเรื่องที่น่าตลกขบขันเสียเต็มประดา !
“จะ...เจ้า มันมีอะไรน่าขำนักหรือยังไง !”
“ฮ่าๆ ก็วาจาอันไร้เดียงสาของเจ้ามันน่าขำจริงๆนี่นา ฮ่าๆๆๆ ฮึๆ” จ้าวมังกรเดลออสพยายามข่มเสียงหัวเราะไว้ ก่อนจะกล่าวประโยคต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ
“และถ้าเจ้ายังไม่เชื่อว่าลูกแก้วพวกนี้เป็นของปลอม งั้นเจ้าก็จงดูนี่ซะ!”
สิ้นเสียงประกาศของราชันมังกร อัสนีสายหนึ่งก็ฟาดลงมาที่ลูกแก้วมังกรมนตราทั้ง 7 ลูกทันที ! และด้วยพลังของอัสนีที่เปี่ยมไปด้วยโทสะของผู้ใช้เวท ของวิเศษที่องค์ราชาชาร์ลต้องการครอบครองก็พลันแตกละเอียดภายในพริบตา !!!
เพล้ง !!!
เสียงของลูกแก้วที่แตกละเอียดดังก้องไปทั่วบริเวณ และโทสะของราชาชาร์ลที่มีอยู่แล้วก็พุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด ! เมื่อสายตาของผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทเหลือบไปเห็นลำแสงเจ็ดสายที่พุ่งออกมาจากของวิเศษที่ถูกทำลาย ก่อนที่ลำแสงหกสายที่มีสีประจำธาตุทั้งหก อันได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ แสงสว่าง และความมืดจะถูกดูดเข้าไปเก็บไว้ในคนโทแก้วที่ทหารมังกรตนหนึ่งถือไว้ เว้นแต่ลำแสงสีทองที่ถูกราชันมังกรดูดกลับเข้าอัญมณีสีน้ำเงินเข้มรูปมังกรซึ่งห้อยไว้กับสายสร้อย
...นึกไม่ถึงว่ามันจะสร้างลูกแก้วมังกรมนตราขึ้นตามตำนานที่เล่าขานสืบต่อกันมา
และก่อนที่สมองจะสั่งการ เรียวปากบางก็พึมพำเวทบางอย่าง ก่อนที่มวลอากาศรอบๆจะมารวมกันที่ฝ่ามือของผู้ร่ายเวท ฉับพลันก็ก่อเกิดเป็นขุมพลังมนต์ดำยักษ์พร้อมที่จะทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า !
เมื่อร่ายเวทเสร็จองค์ราชันผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทก็ส่งขุมพลังมนต์ดำนั่นไปยังราชันมังกรทันที !
ฟ้าว !
เสียงขุมพลังมนต์ดำขององค์ราชาชาร์ลแหวกอากาศไปยังจ้าวมังกรเดลออส
ฟึ่บ !
เสียงกระโดดหลบขุมพลังมนต์ดำของราชันมังกร และ...
ตูม !!!
ตามมาด้วยเสียงระเบิดที่ดังกึกก้องกัมปนาท !!! และพื้นธรณีที่กลายเป็นหลุมกว้างภายในพริบตา แต่ทว่า...กลับไร้วี่แววของเป้าหมายผู้โชคร้าย !
“ฮ่าๆๆๆ ราชาผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทอย่างเจ้าฝีมือ ‘ฝืด’ ขึ้นเยอะเลยนะ ฮึๆถ้าเจ้าไม่โลภมากและคิดไตร่ตรองให้รอบคอบกว่านี้...เจ้าก็คงไม่ถูกข้าหลอกด้วยลูกไม้ตื้นๆแบบนี้หรอก”
เสียงอันทรงพลังอำนาจที่แฝงไว้ด้วยความสมเพชในศัตรูตัวฉกาจดังขึ้น ก่อนที่ราชันมังกรจะโฉบไปยังราชาชาร์ลและหมายจะใช้กรงเล็บของตนเรียกโลหิตสีแดงฉานจากเป้าหมาย !
เคร้ง !!!
แต่ทว่า... ‘ดาบพิชิตโลกา’ ถูกยกขึ้นมากันกรงเล็บอันแหลมคมและทรงพลังของจ้าวมังกรเดลออส ก่อนที่ผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทจะตะโกนก้องร่ายเวทอย่างรวดเร็ว
“ด้วยพลังอำนาจของข้า ท้องนภาแห่งรัตติกาลจงสดับ ผืนพสุธาจงขานรับ มหาสมุทรจงปฏิบัติ ตามพระบัญชาแห่งราชัน ! กำจัดมันให้สิ้น !!!”
ราวกับทุกสิ่งกำลังตอบรับวาจาของราชาชาร์ล ผืนพสุธาที่สั่นสะเทือนจนทำให้เหล่าทหารมังกรต้องกางปีกแล้วบินขึ้นสู่ท้องนภาที่มืดมิด ฉับพลันอัสนีอันทรงพลังก็ฟาดลงมายังร่างของเหล่าทหารมังกรทันที เสียงร้องของเหล่าผู้โชคร้ายดังระงมไปทั่วบริเวณ
“ฮ่าๆไม่ว่าใครก็ตามที่คิดต่อกรกับข้า มันต้องตาย !!!”
ราชันผู้ปกครองอาณาจักรแห่งเวทกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยไฟโทสะซึ่งคุกรุ่นอยู่ในจิตใจ ก่อนจะกระโดดจากไม้กวาดที่ตนขี่ไปยังคอของหงส์ไฟดำที่บินออกมารับผู้เป็นนายของมันอย่างรู้หน้าที่
“เอาละ เหล่าอสูรผู้ชั่วร้าย เหล่าแมวป่าผู้เจ้าเล่ห์ และเหล่าหมาป่าผู้ทรงพลัง จงสังหารเหล่าทหารมังกรผู้โง่เขลานั่นซะ ทำให้ราตรีที่มืดมิดนี้กลายเป็นราตรีสีโลหิตซะ !!! ฮ่าๆๆ”
ทันทีที่วาจาขององค์ราชันผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทจบลง เหล่าเผ่าพันธุ์สามสายเลือดอันน่าสะพรึงกลัวก็โผล่ออกมาจากบริเวณโดยรอบ แล้วพากันสังหารเหล่าทหารมังกรอย่างเหี้ยมโหด !!! แต่ทว่า... ก่อนที่พวกมันจะลงมือสังหารไปมากกว่านี้ เหล่าเผ่าพันธุ์ผู้มาเยือนก็ถูกคมดาบของ ‘ดาบจักรพรรดิแห่งมังกร’ ปลิดชีพเสียก่อน !!! เหลือเพียงแค่บางส่วนที่โชคดีสามารถหลบคมดาบอันร้ายกาจได้
“อะ...อะไรกัน !”
ความเก่งกาจของบุรุษมังกรเจ้าของดาบสีเงินเล่มสวยเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของราชาชาร์ล ถึงกับทำให้ศัตรูตัวฉกาจเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้เห็น และลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“ฮึๆ ถึงกับอึ้งในฝีมือของลูกชายข้าขนาดนั้นเลยงั้นหรือ?”
“พูดอะไรไร้สาระน่า !!! เซเวียสลูกพ่อ ! จงแสดงฝีมืออันร้ายกาจของเจ้าให้พวกมังกรหน้าโง่มันได้ชมเป็นขวัญตาหน่อยสิ !”
จบวาจาของบิดาบุตรชายผู้ได้รับตำแหน่งรัชทายาทของอาณาจักรแห่งเวทก็ปรากฏกายขึ้นต่อหน้ารัชทายาทของเผ่าพันธุ์มังกร ก่อนจะเรียก ‘ดาบทัณฑ์จากพระเจ้า’ ที่เป็นดาบสีทองเล่มใหญ่ออกมา แล้วฟันไปที่บุตรชายของท่านจ้าวมังกรเดลออสอย่างไม่ยั้งมือ !!!
“โธ่เอ๊ย ! ฝีมือของเจ้ามีแค่นี้งั้นเรอะ !!! รัชทายาทของเผ่าพันธุ์มังกรช่างไร้น้ำยาเสียจริง กับอีแค่กำจัดปีศาจชั้นต่ำได้นะ มันไม่ถือว่าเก่งหรอก และก็...ดาบเล่มเล็กของเจ้าจะมาสู้ดาบเล่มยักษ์ของข้าได้อย่างไรกัน ทางที่ดีเจ้าควรจะเปลี่ยนอาวุธแล้วมาสู้กับข้าใหม่ หรือไม่ก็หนีหัวหดไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ปีกของเจ้าจะทำได้ จะดีกว่านะ ฮ่าๆๆๆ”
“ขอบคุณที่แนะนำ แต่ตัวเลือกที่เจ้าเสนอมา...” เจ้าของดาบราชันแห่งรัตติกาลสีเงินหยุดพูด ก่อนจะใช้ดาบดันรัชทายาทแห่งอาณาจักรเวทออกไป และใช้ความเร็วที่เหนือกว่าศัตรูแทงกรงเล็บมังกรอันแข็งแกร่งของตนไปยังท้องของคู่ประลองดาบ แล้วกระชากมือของตนออก ท่ามกลางความตกตะลึงของเหล่าพ่อมดรวมถึงองค์ราชาชาร์ลด้วย !
“...ข้าแนะนำให้เจ้าไปใช้เองจะดีกว่า”
บุรุษมังกรต่อประโยคที่พูดเมื่อครู่ให้จบ ก่อนจะมองร่างของเซเวียสที่ทรุดลงไปนอนกองกับพื้น ก่อนที่รัชทายาทของอาณาจักรแห่งเวทจะใช้มือกุมบาดแผลฉกรรจ์ที่ตอนนี้โลหิตได้ไหลทะลักออกมาราวกับน้ำพุจนย้อมพื้นพสุธาบริเวณนั้นให้กลายเป็นสีแดงฉาน ด้วยสายตาสมเพช
“ซะ...เซเวียสลูกพ่อ”
ราชาชาร์ลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความตกตะลึง ก่อนที่จะกระโดดลงจากคอของหงส์ไฟดำแล้วรีบเข้ามาประคองร่างลูกชายสุดที่รักทันที
“ฝ่าบาทๆๆ แย่แล้วพะย่ะค่ะ”
จู่ๆพ่อมดตนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหาราชาชาร์ลด้วยท่าทีร้อนรน ก่อนจะอ้าปากเตรียมรายงานข่าวร้ายที่เพิ่งรู้มาจากหน่วยข่าวกรองในอาณาจักรเลซิสของเสือขาวและอาณาจักรคลาดิสของหงส์ไฟ แต่ทว่า...ยังมิมีเสียงใดเล็ดลอดออกจากปากของพ่อมดตนนั้น เขาก็ถูกดาบจักรพรรดิแห่งมังกรแทงทะลุหัวใจเสียก่อน !!! ส่งผลให้พ่อมดตนนั้นเสียชีวิตต่อหน้าต่อตาราชาชาร์ลที่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับการกระทำของบุรุษมังกรตรงหน้า และแพทย์ที่มารับเซเวียสไปรักษาก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ส่วนรัชทายาทเจ้าของการกระทำกลับแสยะยิ้มเย็น ที่ทำให้ผู้ที่มองเห็นเสียวสันหลังวาบ ก่อนจะเปิดปากพูดกับราชาชาร์ลด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบกว่าน้ำแข็งว่า...
“เรื่องที่พ่อมดตนนี้จะบอก ก็คงจะเป็นงานที่พวกมันทำ ‘ล้มเหลว’ ไม่เป็นท่านะสิ อย่างชิงของวิเศษจากอีกสองดินแดนไม่ได้”
“เจ้า...เอาอะไรมาพูด ! อยากตายงั้นรึ !!!” ราชาชาร์ลตวาดใส่บุรุษเจ้าของดาบจักรพรรดิแห่งมังกรอย่างเดือดดาล พร้อมทั้งส่งสายตาอาฆาตแค้นมาให้
ราวกับรู้ว่าศัตรูตรงหน้าคิดอะไร จ้าวมังกรเดลออสจึงเอ่ยปากตอบคำถามให้ด้วยน้ำเสียงและสายตาที่แสดงถึงความสมเพช
“ไม่หรอก...เรื่องที่ลูกชายข้าพูดนะ เป็นความจริง กองกำลังที่เจ้าส่งไปยังสองอาณาจักรถูกพวกเราจัดการเรียบร้อยแล้ว และเจ้า...ก็จะเป็นรายต่อไป !!”
“อะ...อะไรกัน!!!” ราชันผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง
...ไม่จริง ! แผนการอันชาญฉลาดของเราไม่มีทางผิดพลาดเด็ดขาด !!!
“เจ้าคงคิดว่าทหารมังกรในพระราชวังคงน้อยมากเลยสินะ ฮึๆ แต่ข้าขอบอกว่าเจ้าคิดผิดมหันต์เลยละ !” จ้าวมังกรเดลออสพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยชัยชนะ
ราชาชาร์ลทำหน้าครุ่นคิดอยู่สักพัก ใบหน้าหล่อเหลาก็พลันซีดลง ...จริงอย่างที่มันพูด !! ในวังมังกรที่มีของวิเศษอันล้ำค่า !...ไม่น่าจะมีทหารเพียงหยิบมือเดียว ถ้าไม่ใช่ว่านั่นเป็นเพียงกลลวงของศัตรู!...โธ่เว้ย !! ไม่น่าไปหลงกลของมันเลย เพราะความโลภของเราแท้ๆ เลยทำให้แผนการของเราล้มเหลวไม่เป็นท่า!!...
“เจ้าทำอะไรกับทหารของข้า!!!” ราชาชาร์ลคำรามออกมาด้วยความโกรธ สีหน้าแดงก่ำแสดงถึงเพลิงโทสะที่คุกรุ่นอยู่ในจิตใจ
“ฮึ ! เพื่อหลอกล่อให้เจ้าตายใจแล้วเอาชีวิตของเจ้ามาทิ้งที่นี่ ลูกของข้าจึงแบ่งกองกำลังออกเป็นสี่ส่วน โดยส่งกองกำลังสองส่วนแรกไปช่วยยังสองอาณาจักร แล้วส่งกองกำลังอีกหนึ่งกองไปคุ้มครองเหล่าผู้พิทักษ์ให้นำลูกแก้วมังกรมนตราไปไว้ยังที่ปลอดภัย ส่วนกองกำลังอีกกองที่เหลือ ลูกของข้าได้จัดเป็นทัพหน้าต่อกรกับเหล่าทหารพ่อมดของเจ้า และให้กองหนุนจากอีกสองอาณาจักรรอจังหวะที่พอเหมาะ จัดการสังหารทหารโง่ๆของเจ้ายังไงละ ฮ่าๆๆ”
จ้าวมังกรเดลออสเอ่ยขึ้นด้วยความภาคภูมิใจในความเก่งกาจของบุตรชายของตน ก่อนจะมองอริตัวฉกาจด้วยสายตาที่แสดงถึงความสมเพชในตัวของอริตัวฉกาจ ...ใช่แล้ว...ถ้าเจ้าไม่โลภมากและหัดคิดไตร่ตรองให้รอบคอบมากกว่านี้ เจ้าก็คงไม่ต้องพาทหารของเจ้ามาตายอย่างน่าอนาถในสมรภูมิรบแห่งนี้หรอก... ราชันมังกรได้แต่คิดในใจ
“เจ้า...ฮึ่ย! ไอ้มังกรปลิ้นปล้อน !! บังอาจหลอกข้าได้นะ !!!”
จบวาจาอันเกรี้ยวกราด ราชาชาร์ลก็หยิบดาบพิชิตโลกาหมายจะเข้าทำร้ายจ้าวมังกรเดลออส แต่ทว่า...ก่อนที่จะถึงตัวของราชันมังกร บุรุษมังกรเจ้าของดาบจักรพรรดิแห่งมังกรก็เข้ามาขวางคมดาบอันร้ายกาจนั่นไว้ได้ทันท่วงที
“เซฟิรอส...เจ้าถอยออกไปก่อน ตรงนี้...ปล่อยให้ข้าจัดการเอง”
“พะยะค่ะ เสด็จพ่อ”
เจ้าของชื่อรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะดันราชาชาร์ลให้ออกห่างจากตัว แล้วกระโดดหลีกทางให้บิดาของตนในทันที
“ไวทัส ! นำกองกำลังส่วนหนึ่งไปชิงลูกแก้วมังกรมนตรา ส่วนพวกที่เหลือ...ก็ฆ่ารัชทายาทนั่นซะ !!!”
“แล้วคิดเหรอ ว่ามันจะง่ายดั่งที่เจ้าปากของแกลั่นวาจาไว้น่ะ !!!”
เจ้าของตำแหน่งรัชทายาทแห่งแดนมังกรสวนกลับทันควัน ก่อนจะพุ่งเข้าหาลูกสมุนของศัตรู แล้วใช้ดาบสีเงินเล่มสวยปลิดชีพพวกมันอย่างเลือดเย็น !
ส่วนราชันจากสองอาณาจักรก็ซัดขุมพลังอันร้ายกาจเข้าหากันอย่างไม่ยั้ง !!! และตามมาด้วยเสียงดาบประจำตัวของทั้งสองฝ่ายฟันกระทบกันดัง ‘เคร้ง’ เป็นระยะๆ
เมื่อเห็นช่องว่างของอีกฝ่าย บวกกับเพลิงโทสะที่คุกรุ่นอยู่ในจิตใจ ส่งผลให้คมดาบของราชาชาร์ลพุ่งไปยังท้องของจ้าวมังกรเดลออสอย่างรวดเร็ว แต่โชคดีที่ราชันมังกรสามารถเบี่ยงตัวหลบได้ทัน จึงทำให้คมดาบมรณะเฉียดเป้าหมายไปอย่างน่าเสียดาย !
“เซทิสซ่า จัดการซะ !!!”
คำสั่งที่หลุดออกมาจากปากของราชันย์ผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทได้มอบความเจ็บปวดที่มากเกินกว่าจะทนรับได้ ! เมื่อคมดาบอาบยาพิษของนักฆ่าสาวนาม ‘เซทิสซ่า’ แทงทะลุกลางหน้าอกซึ่งใกล้ตำแหน่งหัวใจจนน่าใจหาย !
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของราชันมังกรดังลั่นราวกับเสียงของอสุนีที่ฟาดลงมา ก่อนที่ร่างของจ้าวมังกรเดลออสจะหล่นจากฟากฟ้าที่สูงลิบสู่พื้นพสุธาที่ชุ่มไปด้วยโลหิตของเหล่าทหารผู้โชคร้าย
“เสด็จพ่อ!!!”
เสียงร้องของรัชทายาทแห่งแดนมังกรดังขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายของสมรภูมิรบแห่งนี้ ก่อนที่เจ้าของเสียงจะกำจัดศัตรูที่ขวางทางให้สิ้นซาก แล้วรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างของผู้เป็นบิดาทันที !
“ฮ่าๆๆไอ้มังกรหน้าโง่ ! อย่าคิดว่าข้าไม่ได้เตรียมอะไรรับมือกับแผนการที่ล้มเหลวครั้งนี้สิ ฮึ ! ถึงแม้งานจะล้มเหลวไม่เป็นท่า แต่สิ่งตอบแทนที่ได้มา...เป็นชีวิตอันไร้ค่าของเจ้า มันก็ทำให้ข้าพอใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน”
“คิดหรือว่าทำแบบนี้แล้วมันจะจบง่ายๆนะ”
เสียงตวาดที่แข็งกร้าวของรัชทายาทแห่งแดนมังกรดังขึ้น ส่งผลให้ราชาชาร์ลชะงักฝีเท้าแล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับ...
เคร้ง !!!
ดาบพิชิตโลกาถูกยกขึ้นมากันดาบจักรพรรดิแห่งมังกรได้ทันท่วงที ก่อนที่เจ้าของดาบจักรพรรดิแห่งมังกรจะอาศัยเวลาเพียงครู่เดียวที่ฝ่ายตรงข้ามเผลอ หยิบมีดสั้นอาบยาพิษแทงเข้าที่หัวไหล่ของราชันผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทอย่างรวดเร็ว !
“อั่ก !”
ราชันผู้ครองอาณาจักรแห่งเวทกระอักเลือดออกมา ก่อนที่ร่างกำยำจะทรุดลง
“แกน่ะ ทำอะไรไม่รู้จักคิดเลยจริงๆนะ รู้มั้ย...ว่าสิ่งที่แกทำลงไปนะ...”
ฉึก !
“อั่ก !”
“...มันจะทำให้แก...ไปลงนรกเร็วขึ้นยังไงละ”
เสียงเย็นเอ่ยขึ้น หลังจากที่ผู้ครองตำแหน่งรัชทายาทแห่งแดนมังกรแทงมีดสั้นเข้าที่ท้องของราชันแห่งอาณาจักรเวทจนมิดด้าม !
“อืม...แต่ก่อนหน้านั้น ข้าขอทรมานแกให้สมกับความแค้นของเหล่าทหารมังกรที่ถูกฆ่าก่อนเถอะ !!!”
“ฮ่าๆ...แน่เหรอ...ว่าเจ้า...จะได้...ทรมานข้าสมใจ”
“เจ้าหมายความว่า...”
“ฮึ ! ก็คอยดูต่อไปสิ”
จบวาจา ราชาชาร์ลก็ปักดาบพิชิตโลกาลงบนพื้นดิน ก่อนจะร่ายเวทบทที่ทำให้รัชทายาทแห่งแดนมังกรต้องพยายามใช้ดาบปลิดชีพศัตรูตรงหน้าให้เร็วที่สุด !
“ข้าขอหลั่งโลหิตลงพสุธา ขอสังเวยชีวิตแด่เทพเจ้า ! เพื่อสร้างพันธะแห่งคำสาป !! แก่รัชทายาทแห่งแดนมังกร !!!”
...คิดไว้ไม่ผิด ! ว่ามันต้องใช้คำสาปพันธะสัญญาแห่งพระเจ้า แล้วจุดประสงค์ที่มันใช้ เพื่อต้องการอะไรจากเขากันแน่ !! พลังมังกร หรือว่า...ชีวิตของเขา !!!
ด้วยสัญชาตญาณของเซฟิรอส ดาบในมือจึงถูกเงื้อขึ้นและ...
พลั่ก !
ด้วยพลังอันแข็งแกร่งของบาเรียเวท จึงทำให้ร่างสูงใหญ่ของรัชทายาทแห่งแดนมังกรกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร !!!
“เจ้าโง่ ! บาเรียนี้นะ...จะป้องกัน...อึก...พลังของศัตรูแล้วสะท้อนพลังโจมตี...อึก นั่น...เพื่อป้องกัน...การทำลายการสาปแช่ง...ของข้า !! ...ด้วยอำนาจแห่งเทพเจ้าผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ สิ่งแลกเปลี่ยนด้วยชีวิตของข้า !!! คือ...พลังมังกรของรัชทายาทแห่งแดนมังกร ‘เซฟีรอส เทเลอร์ เอวานอฟ’ !!!”
“บ้าน่า !!! อั่ก”
แผดเสียงได้ไม่เท่าไหร่ เลือดสีแดงสดก็ทะลักออกมาจากเรียวปากของรัชทายาทแห่งแดนมังกร ก่อนที่เซฟิรอสจะพยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นยืน แต่ทว่า...ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ซ้ำร้ายกว่านั้นยังทำให้บุรุษมังกรเจ้าของดาบจักรพรรดิแห่งมังกรกระอักเลือดออกมามากขึ้นอีก !
ส่วนราชาชาร์ล หลังจากร่ายคำสาปเสร็จก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนที่เซเวียสจะเข้ามาประคองร่างของบิดา
“ฮึๆ เซฟิรอส...เทเลอร์...เอวานอฟ...รัชทายาท...แห่งแดนมังกร...เสียดายที่ข้า....มีพลังเวทไม่เพียงพอ...เลยทำได้แค่....เอาพลังมังกรของเจ้าไป....แต่ว่า...มันก็คุ้มค่า....ที่จะทำให้ฐานะการเป็น...จ้าวมังกรของเจ้า...ต้องสั่นคลอน...เอาเถอะ....ความแค้นของข้าที่มี....ต่อเจ้า ! ข้าขอฝากให้ลูกของข้า....เซเวียส ดิโนเวส...รัชทายาทแห่งอาณาจักรแห่งเวท...ชำระให้แทนก็แล้วกัน....ฮึ ! อีกไม่นานเกินรอ....ข้าหวังว่า....เจ้าคงจะได้ไปใช้ชีวิต....อยู่ร่วมกับข้าใน...ยมโลก...”
ก่อนหมดลมหายใจสุดท้าย...สายตาแข็งกร้าวของราชาชาร์ลจับจ้องมายังรัชทายาทแห่งแดนมังกรเป็นพิเศษ ราวกับว่าจะจดจำหน้าตาของอริตัวฉกาจที่ทำให้เขาต้องพบกับความอัปยศครั้งยิ่งใหญ่ก่อนตาย...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น