Fic Akatsuki Family [T_Tแต่งครั้งแรก]

ข้อมูลเบื้องต้น

ย้ายที่...ไปใส่ในไรท์เตอร์เรื่องยาวแล้วค่ะ

และได้แก้ไขเนื้อเรื่องนิดหน่อย

น้อยใจนิดๆ =  = ที่ไม่มีคนเม้น

55555555
V

V

V

V

http://writer.dek-d.com/4outh/writer/view.php?id=621186

เนื้อเรื่อง

เพน = พ่อ โคนัน = แม่

เรียงลำดับจากพี่ใหญ่สุดไปน้องเล็กสุด

อิทาจิ

คิซาเมะ

คาคุซึ

ฮิดัน

เซ็ตซึ

ซาโซริ

เดอิดาระ

โทบิ

 

เช้าตรู่ ในบ้านAkatsuki  โคนันเตรียมหาหารเช้าสำหรับลูกๆอยู่ในครัว

เพนตื่นมาพร้อมกับโคนันและกำลังรออาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร พลางหยิบหนังสือพิมพ์ของเช้านี้มาอ่านข่าวสารเกี่ยวกับแคว้นต่างๆ

เพน : โคนัน กาแฟฉันล่ะ

โคนัน : รอหน่อยสิ ฉันกำลังเตรียมอาหารให้ทั้ง Akatsuki เชียวนะ -*-

เพน : ลูกๆของเรายังไม่ตื่นซะที เดี๋ยวฉันขึ้นไปปลุกก่อนนะ

โคนัน : คุณต้องมีเวลาให้ลูกด้วยนะ ไม่งั้นเดี๋ยวลูกจะนิสัยเสียเอาแบบเจ้าลูกทรพีโอโรจิมารุ

เพน : ไอ้ลูกคนนั้นมันหนีออกจากบ้านไปแล้ว!! แถมเป็นเกย์ หนีไปอยู่กับเจ้าคาบูโตะ

แล้วเพนก็ขึ้นไปปลุกลูกๆ

(ห้องนอนจัดเป็นคู่)

ก๊อก ก๊อก เพนเคาะประตูห้องแรก แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเพนเลยตัดสินใจเปิดเข้าไป

เพน : อิทาจิ คิซาเมะ อาหารเช้าจะเสร็จแล้วนะ ลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแปรงฟันได้แล้ว

ภายในห้องเป็นเตียงแยกกัน2เตียง ห้องที่จัดอย่างมีระเบียบเรียบร้อยซึ่งสมกับเป็นพี่ใหญ่ทั้งสองคน หลังจากทั้งสองได้ยินเสียงของคุณพ่อก็ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย และลุกไปจัดแจงตัวเอง

เพนเดินออกจากห้องแรกแล้วก็ไปที่ห้องถัดไป

เพน : =   =’ เฮ้อ ไม่อยากจะเข้าเลยห้องลูกสองคนนี้

เพนเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะประตู เพราะยังไงมันคงไม่ตอบหรอก

ภายในห้องนี้เหมือนอย่างกับนิทรรศการงานปั้นกับหุ่นละครเวที  ห้องที่แสนจะรกถึงรกที่สุด แบบไม่มีที่จะยืน มีแค่เตียง2เตียงที่ห่างกันเล็กน้อย และมีรูปปั้นนกขั้นกลาง(นี่ท่าแกละเมอว่า “คัทสึ!” หัวแกได้แหลกเละแน่ - -)ไม่ว่าจะเก็บกวาดกี่ครั้งมันก็ต้องกลับมาสู่สภาพแบบนี้

เพน : ตื่นๆ ลงไปกินข้าว  ว่างๆก็ช่วยกันเก็บห้องด้วย - -;

แล้วเพนก็ออกจากห้องไป

เดอิ : อืมมมมมมมมมม์ =O= ฮ้าววววว พี่ซาโซริ ตื่นค้าบบบบ...

ซาโซริยังไม่ขยับ

เดอิขี้เกียจลุกไปปลุก เลยเอาดินเหนียวหัวเตียงปาใส่ ปึก!

เดอิ : ตื่นดิคับโว้ย! อืมม์!

ซาโซ : ถ้านายไม่เลิกปลุกฉันแบบนี้ทุกเช้า ฉันจะเอานายเป็นหุ่นคอลเล็กชั่นของฉันซะ

เดอิ : O.o

ทางด้านเพนก็กำลังไปปลุกห้องถัดไปอยู่และเป็นห้องที่สยองขวัญมาก เป็นเหมือนห้องทำพิธีอะไรสักอย่าง ห้องนี้มืดมนที่สุดในบ้าน

เพน : O_O!!

ฮิดันนอนเอามีดแทงตัวเองจมกองเลือดอยู่บนเตียงอีกละ =  =

เพน : นี่ ตื่นๆ ข้าวเช้าจะเสร็จแล้ว ฮิดัน ถ้าทำแบบนี้อีกพ่อจะไม่ให้นับถือท่าจาชง จาชิน อะไรนั่นแล้วนะ!! มันทำให้ห้องสกปรกแบบนี้เนี่ย คาคุซึก็สอนน้องมั่งสิ

เพนปิดประตูแล้วก็เดินไปปลุกห้องถัดไป

เพน : ไอ้ห้องสุดท้ายเนี่ยปลุกยากสุด - -

เพนเปิดประตูเข้าไปเลย เพราะเคาะประตูก็เสียเวลาเปล่า

ในห้องนั้นมีเตียง2ชั้นอยู่ ในห้องมีพวกหน้ากากต่างๆ โมเดลกันดั้ม หนังสือการ์ตูน พูดกันง่ายๆก็คือห้องเด็กๆเลยก็ว่าได้ แต่...ในห้องๆเดียวกันนั้นมันต่างกันมากใน2ฟาก เหมือนมีอณาเขตแบ่งแยกคนละครึ่งครึ่งนึงก็อย่างที่อธิบายไป อีกครึ่ง มีกระถางใบใหญ่กับต้นไม้นาๆชนิด

เพน : เซ็ตซึ

เพียงแค่เรียกชื่อก็ตื่นได้โดยง่ายดาย เป็นเด็กดีที่เชื่อฟัง แต่ออกจะอึมครึมและเป็นคน2บุคลิก เซ็ตซึโผล่ออกมาจากกระถางใบใหญ่นั้น (เซ็ตซึนอนในกระถาง 55555555555 จะหัวเราะทำไมวะ ตูแต่งเองนิ =   =’) เซ็ตซึไม่ต้องพูดอะไรมาก ก็เดินออกนอกห้องไปเตรียมตัวทานอาหารเช้า

ในห้องเหลือแต่เพนกับโทบิ

เพน : โทบิ!!!!! ตื่นซะที นอนก้นโด่งอยู่ได้

โทบิ : อือออออ....

ขานตอบแค่นั้นแล้วก็เอาหัวมุดใต้หมอนแล้วก็ ZZZzzzZzzZ

เพนต้องปีนไปปลุก (ก็มันเตียง 2 ชั้น แล้วโทบิก็นอนชั้นบน) เพนทั้งดึงผ้าห่มออก เขย่าตัวแรงๆ ไม่ยักกะตื่นซะที -*-

เพนเลยตัดสินใจดึงขาซะเลย ฮ่า ฮ่า เพนออกแรงดึงขาให้ลุกขึ้นจากเตียงซะที เจ้าโทบิก็เกาะหัวเตียงซะแน่น โดนเพนดึงขาไปข้างนึง อีกข้างอยู่ขอบเตียงจะตกแหล่ไม่ตกแหล่ =   =

เพน : ตื่นซะทีเห้ออออออ!!! ถ้าไม่ตื่นพ่อจะเอาเตียง2ชั้นของลูกไปขายซะ

โทบิ : ไม่นะ โทบิเป็นเด็กดี!

เพน : เป็นเด็กดีก็ตื่นซะ

แล้วโทบิก็ลงมาจากเตียงแล้วก็วิ่งไปห้องน้ำ

ไอ้เจ้าลูกคนนี้อ้อนให้ซื้อเตียง2ชั้น ไอ้เราก็นึกว่าอยากจะใกล้ชิดพี่เซ็ตซึเค้า ที่ไหนได้ ก็เพื่อจะให้ฉันปลุกได้ยากขึ้นน่ะแหละฟะ!! ลูกบ้า - -*

เพนลงมาข้างล่างสีหน้าเหนื่อยอ่อนอย่างแรง

โคนันเสิร์ฟอาหารเช้าให้ทุกๆคนบนโต๊ะ (ตอนนี้ทุกคนลงมาพร้อมแล้ว ยกเว้นโทบิ =_=)

อาหารเช้าวันนี้คือ ไข่ดาว ไส้กรอกเล็กๆ 5-6 ชิ้น และแซนวิช คนละ 1 ชุด ส่วนเครื่องดื่มแล้วแต่ว่าใครอยากจะเอาอะไรมาเติมใส่แก้ว

เดอิ : แม่ ทำไมไส้กรอกไม่ทำเป็นรูปปลาหมึกอะ! ไม่Artเลยอะ =O=

โดคัน : จะกินมะ…

โคนันมองด้วยสายตาไม่พอใจ ก็ถ้าชั้นทำให้มันเป็นรูปปลาหมึกทั้งหมดก็ได้กินอาหารเช้าในตอนเที่ยงกันพอดี -*-

ฮิดันกับคาคุซึกินอย่างกับผีดิบ เหมือนไปอดตายมาที่ไหนซักที่ ในตอนนั้น โทบิก็มาพอดี

โทบิ : โอ้ววว หอมข้าวเช้าจังเลย น่ากิ๊นน่ากิน

โคนัน : จ้าๆ งั้นก็กินให้หมดนะ กินผักด้วย

โทบิ : ไม่ยุติธรรมอะ พี่เซ็ตซึไม่เห็นจะกินผัก

ทุกคนที่ได้ยิน : =   =

โคนัน : เออ ว่าแต่ข้าวกลางวันจะทานอะไรดีจ๊ะทุกคน

อิทาจิ : ผมอยากได้อาหารบำรุงสายตาน่ะครับ

เดอิ : โอเด้งงงงงงงง!!!

ฮิดัน : เลือดดดดด!!! (อินี่มันบ้าไปแล้วววว - -‘)

คาคุซึ : แล้วแต่

เซ็ตซึ : ผมขอแค่น้ำก็อยู่ได้ (เป็นพืชนิ โฮะ โฮะ)

โทบิ : หูฉลามค้าบบบบบ

คิซาเมะ : เอาลิ้นโทบิก็แล้วกันครับ -*-

ต่อจ้า

เพน : งั้นเอา อาหารสิ้นคิดและกัน (กระเพาไข่ดาว)

ซาโซริ : ผมเอาไงก็ได้คับ (ซาโซริกินง่ายสุด หมายเหตุ:ไม่มีกระเพาะ -.-)

โคนัน : งั้นตกลงเอากระเพาไข่ดาวนะ

ลูกๆทุกคนทำหน้าตูดแต่ก็ตกลงเพราะเห็นใจคุณแม่สุดสวยที่เลี้ยงดูลูกตั้ง 8 คน

หลังจากอาหารเช้าเสร็จ หน้าที่ล้างจานก็ตกอยู่ที่พี่ใหญ่และคุณแม่

โคนัน อิทาจิ และ คิซาเมะ ล้างจานอยู่ในครัวส่วนน้องๆก็ไปเล่นกันในสวนหลังบ้าน อ่านการ์ตูนอยู่ในห้องบ้าง ฝึกฝนงานศิลปะบ้าง เล่นเป็นซอมบี้บ้าง = =

ในด้านของพี่ใหญ่และคุณแม่

โคนัน : จานใครเนี่ย สะอาดจัง

คิซาเมะ : เดอิแน่เลยครับ ใช้มือเลียจานอีกแล้ว

โคนัน : สกปรกจิงๆเลย ลูกคนนี้ -*-

คิซาเมะ : พี่อิทาจิ!!!!! หยุดดดดดด

คิซาเมะร้องเตือนก่อนที่อิทาจิจะเอามาสตาร์ดบีบใส่สก็อตไบท์ -*-

โคนัน : ตัดแว่นดีมั้ยลูก =   =’

อิทาจิทำหน้าซีดเพราะนึกถึงเรื่องในอดีต

**แปลแบบฉบับของเรานะ**
คิซาเมะ : ผมคิดว่าพี่น่าจะดูแลสายตาหน่อยนะเพราะมันจะมีปัญหาทางด้านปฏิกิริยาโต้ตอบนะครับ
อิทาจิ : ไม่มีปัญหา ฉันมีทางแก้อยู่แล้ว
อิทาจิ : ฉันแค่ต้องใช้แว่น
อิทาจิ : เห็นป่ะ ไม่เป็นไรแล้ว
อิทาจิ : เอาล่ะนายลองถอยไปห่างๆแล้วปาอะไรก็ได้มาใส่ฉัน
อิทาจิ : ฉันจะพิสูตรให้นายดู
อิทาจิ : ฉันจะ...
อิทาจิ : ไอ้XXXXX

โคนัน : เป็นอะไรน่ะอิทาจิ หน้าซีดๆนะ

คิซาเมะ : พี่อิทาจิไปพักดีกว่าครับ เดี๋ยวผมทำต่อให้

อิทาจิเช็ดจานใบสุดท้ายเสร็จก็เอาจานไปเก็บที่ตู้เก็บจาน

โคนัน : เอ่อ อิทาจิจ๊ะ นั่นมันไมโครเวฟลูก = =’

ย้ายไปอยู่เรื่องยาววววแล้วค่ะ

http://writer.dek-d.com/4outh/writer/view.php?id=621186