คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 ความจริงที่อยากรู้
บทที่ 7
ความจริงที่อยากรู้
พอตื่นพี่น้ำหวานก็มาแล้วฉันอยากพูดเรื่องนี้กับพี่น้ำหวานสองคนยังไม่อยากบอกพี่ชายกลัวเขาจะคุมอารมณ์ไม่อยู่เพราะฉันเป็นหนักมาก ถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลขนาดนี้ไนท์ไม่รอดแน่ๆทำไงดี อืมเอางี้แล้วกัน
“พี่ชายค่ะ”
“มีไรคนดี” พี่ยูยะเป็นคนถามพี่ยูกิทำหน้ามีคำถาม
“คือว่าคนดีจะให้พี่ชายไปเก็บข้าวของสำคัญมาไว้ที่บ้านคนดีของทุกเลยได้มั้ยค่ะ”
ฉันทำหน้าเศร้าสุดๆแน่นอนว่าพี่ชายตอบว่า
“ได้สิงั้นคนดีอยู่กับพี่น้ำหวานนะ”
“ค่ะ รีบมานะค่ะ” ^^
“อืม” ^^
พี่น้ำหวานมองฉันงงๆ
พอพี่ชายเดินออกไปจากห้องฉันก็เรียกพี่น้ำหวานมานั่งที่ข้างๆพี่น้ำหวานถามฉันว่า
“จะกินผัดซี้อิ้วหรอ”
“เปล่าค่ะ คนดีอยากคุยกับพี่น้ำหวาน”
“อืมคนดีอยากคุยกับพี่เรื่องอะไรจ๊ะ”
“เรื่องที่ทำให้คนดีเป็นแบบนี้”
สายตาพี่น้ำหวานตกใจแต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว
“พูดมาสิจ๊ะ”
“แต่พี่น้ำหวานห้ามบอกพี่ชายนะคะ”
พี่น้ำหวานท่าทางไม่มันใจฉันเองก็รู้ว่าพวกพี่ไม่เคยมีอะไรปิดบังกัน เพราะนั้นหมายถึงไม่ไว้ใจและมันเป็นสิ่งที่พี่ชายไม่ชอบซึ่งฉันก็รู้ดี
“คนดีไม่ได้หมายถึงว่าไม่ให้บอกเลยแต่ไม่ให้บอกทั้งหมดเพราะว่าคนดีไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงค่ะ”
พี่น้ำหวานยังไม่ค่อยเข้าใจ
“คล้ายๆกับโกหกแต่ก็ไม่เชิงโกหกนะคะ”
“ถึงขนาดโกหกพี่ชายเลยหรอ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นคะ คนดีไม่อยากให้พี่ชายไปทำร้ายเขา”
“แปลว่าคนที่ทำให้คนดีเป็นแบบนี้เป็นคนที่มีความหมายกับคนดีมากเหมือนกัน”
“คะ ดังนั้นสัญญากับคนดีได้มั้ยค่ะไม่งั้นคนดีก็ไม่สามารถบอกพี่น้ำหวานได้จริงๆ”
ฉันต้องใช้ไม้นี้แหละ ฉันกลายเป็นคนไม่ชอบคนผิดสัญญาตั้งแต่คบไนท์แล้วข้อนี้พี่น้ำหวานรู้ดีตั้งแต่ที่ฉันมาเรียนที่นี้
“ให้คนดีแบกรับความทุกข์นี้ไว้คนเดียวก็ได้คะ”
ใช้ไม้นี้เลยเป็นไงล่ะพี่น้ำหวานเริ่มสีหน้าไม่ดี ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่น้ำหวานลำบากใจนะคะและพี่น้ำหวานก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาทันที
“อืมพี่สัญญาเป็นไงเป็นกันพี่เห็นคนดีเป็นทุกข์คนเดียวไม่ได้”
“พี่น้ำหวาน”
เราทั้งคู่กอดกัน
“อืมไม่หน้าถึงให้สองคนนั้นไปเก็บของร้ายนะเรา”
“นิดหน่อยค่ะ” ^^
“เอาพูดมาสิเดียวสองคนนั้นจะมา”
“คะ”
ฉันเริ่มเล่าเกี่ยวกับไนท์ทุกอย่างนั้นทำให้ฉันเริ่มน้ำตาคลอแต่ก็ยังไม่ถึงกับร้องไห้แต่พอเล่ามาถึงว่าเพราะอะไรฉันถึงเป็นขนาดนี้มันทำให้ฉันปล่อยโฮทันทีที่พูดจบ ฉันแน่หน้าอกมากๆเริ่มหายใจไม่ออกอีกแล้ว ไนท์นายทำให้ฉันหายใจไม่ออกหลายครั้งแล้วนะ ไหนนายสัญญาแล้วไงจะไม่ทำให้ฉันไม่สบายใจนายผิดสัญญานี่นายจะทำยังไงฉันอยากรู้จังไนท์!!
และฉันก็หลับไปโดยไม่รับรู้อะไรอีกเลย และพอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นวี่แววใครเลยนอกจากพี่น้ำหวานที่หลับอยู่ข้างๆ แปลว่าพี่ชายยังไม่กลับ คงจัดของอยู่มั้งฉันคิดอะไรเพลินๆและก็มีเสียงหนึ่งถามขึ้นมา
“ตื่นแล้วหรอคนดี”
“ค่ะ พี่น้ำหวานนั้นเอง”
“อืมหิ้วมั้ย”
“ไม่คะคนดียังไม่หิวเลย ว่าแต่พี่ชายยังไม่มาหรอคะ”
“อ๋อเมื่อกี้โทนมาบอกจัดบ้านอยู่นะจ๊ะสักพักจะมา”
“อ๋อคะ”
“คนดีไม่เป็นใช่มั้ย”
“คะ”
“แล้วจะให้พี่บอกพี่ชายว่ายังไงที่เราเป็นถึงขนาดเนี่ย”
“อืมบอกว่าเพื่อนรักของคนดีเขาไปเรียนต่อต่างประเทศโดยไม่ลาและก็เป็นเพื่อนที่คนดีรักมากๆด้วย”
“เอาอย่างนั้นเลยหรอ”
“คะ”
“อืมก็ได้จ๊ะโอเค”
“รักพี่น้ำหวานที่สุดเลย”
“แล้วคนดีจะทำยังไงต่อไปละจ๊ะ”
“ทำใจมั้งค่ะในเมื่อตอนนี้คนดีก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไง”
“คนดีรักเขาใช่มั้ย??”
“คะ”
“แต่บอกไม่ได้เพราะติดที่คำสัญญา”
“คะ”
“เห้อ”
“ใช่คะเห้อ”
“แล้วจะไปโรงเรียนวันไหน”
“ออกจากโรงพยาบาลได้ก็จะไปโรงเรียนเลยคะหยุดหลายวันแล้ว”
“อืม ทำใจได้นะถ้าได้ไปเห็นบรรยากาศเดิมที่ๆเดิมแต่มันไม่เหมือนเดินน่ะ”
“คงได้แหละคะและมันต้องได้ด้วยคะ”
“อืม”
“พรุ่งนี้ก็ได้ไปลองดูแล้วละว่าจะทำได้หรือไม่ได้ใช่มั้ยคนดี??”
“คะ”
“โทรไปบอกยูยะให้รีดเสื้อผ้าให้ดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ไม่รีบ”
“คะ”
พี่น้ำหวานโทรไปหาพี่ยูยะแล้วบอกพี่ยูยะให้รีดเสื้อผ้าให้เพราะฉันจะไปโรงเรียนพรุ่งนี้
ความคิดเห็น