สัญญาคุณชายหรือหัวใจยัยตัวป่วน (ยูมิ)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 วันเหงาของยัยยูมิโกะจัง

       
บทที่ 1 วันเหงาของยัยยูมิโกะจัง

                              เฮ้อ!เป็นอีกวันที่เหงาเหมือนเดิม (แน่ใจนะว่าเหงาจริงๆ)  ก็วันนี้วันหยุดยังไม่ได้ไปไหนเลยเซ็งที่สุดเลยอ่ะโทรไปหาไนท์ดีกว่า น่าจะตื่นแล้วมั้งนี้มันก็จะเที่ยงแล้ว(ไนท์เป็นเพื่อนชายในกลุ่มที่ค่อนข้างสนิทอีกอย่างนะเนื้อหอมสุดๆ)   ตุ๊ด.......

ยูมิ:       [นิไนท์ตื่นยังว่ะ]สนิทจริงๆเลยเนอะ 

ไนท์:    [เออตื่นแล้วมีไร]

ยูมิ:       [ไปข้างนอกกันมั้ยว่างป่ะ] 

ไนท์:    [เออว่างที่ไหนกี่โมง]

ยูมิ:       [ร้านเดิม 13.30 น.]

ไนท์ :   [เออ]       

   พูดนัดกันเสร็จฉันก็แต่งตัวอีกนิดหน่อยเพราะพร้อมที่จะออกนอกบ้านตั้งนานแล้ว อิอิ ก็สำหรับนายไนท์นะฉันชวนไปไหนเคยปฏิเสธที่ไหนกัน 555++   ก็ดีตรงที่ฉันจะได้ไม่เหงา อีกอย่างไนท์ก็ไม่เคยบ่นสักกะคำเลยนี่นา(ได้ใจใหญ่เลยนะยัยยูมิ)  เอ้าลืมเล่านานกี่โมงแล้วเนี่ยบ่ายโมงตายสายแน่ๆเลยยัยยูมิเอ๋ย วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆวิ่งๆๆๆๆๆ เหนื่อยยยยๆๆๆๆ แฮะๆๆๆๆ เฮ้อถึงสักทีนะเรา

             “ช้าตามเคยนะยูมิ”

  พระเจ้านั่นไม่ใช่เสียงใครเสียงนายไนท์ ฉันจะฟ้องแม่นี่มันร้านหน้าปากซอยบ้านฉันนะนายมาก่อนฉันได้ไงนิสัยยยยยฮือนายไนท์ฉันเกียจนายที่สุดเลย

            “มองไรไม่เคยเห็นคนหล่อรึไงยังเต่า” นายไนท์

 เคยเห็นโว้ย!แต่ฉันต้องเสียตังค์อีกแล้วมั้ยเนี่ยคิดถูกรึเปล่าที่ชวนนายมาที่นี่เนี่ยมาให้ฉันเสียตังค์นะฉันไม่ได้บอกว่าจะเลี้ยงนายนะ ”เร็วๆหิวแล้วนะยัยเต่า”  นายไนท์

ไอ้กระต่ายน่าเลือดไอ้หล่อเลือกได้ไม่เลี้ยงว้อย

           “รึว่าจะเบี้ยวไม่เลี้ยงฮะ”  นายไนท์

 ฉันมองน่าแล้วพูดดังๆว่า “อือไม่เลี้ยง”

ไนท์มองน่าฉันอย่างจริงจังมากนี่ฉันไม่ได้ฆ่าแม่นายนะมองแบบนี้ฆ่าฉันเถอะนะไนท์

           “คำสุดท้ายเลี้ยงไม่เลี้ยง”  

หน้าไนท์ที่มองฉันที่บอกเป็นในๆว่าสามารถฆ่าฉันได้ทุกเมื่อถ้ามีคำว่า’ ไม่’ หลุดออกมาฉันยัยยูมิ นึกว่าฉันกลัวละสิรู้จักฉันน้อยไปแล้วนะยังไงฉันก็

            “เออเลี้ยงก็ได้”

ฮือๆๆทุกคนก็เห็นใช่มั้ยว่านายไนท์สามารถฆ่าฉันได้นะเลี้ยงแค่นี้เป็นไรหรอกนะอีกเหตุผลที่ฉันต้องยอมเลี้ยงนายไนท์นะน่ะคือว่านายไนท์เก่งมากเลยและฉันก็ต้องให้นายไนท์สอน และการที่นัดกันทุกครั้งก็จะมีกฎว่าใครมาคนหลังต้องเลี้ยงไอศครีมและทุกครั้งที่นัดกันฉันไม่เคยได้กินไอศครีมฟรีจากนายไนท์เลยสักครั้งนี่สิน่าโมโหชะมัดเลย  ตามจริงไม่ต้องทำตามสัญญาก็ได้ใช่มั้ยอย่างที่บอกถ้าฉันทำนายไนท์ต้องไม่ยอมสอนการบ้านฉันแน่ๆมีหวังไม่มีการบ้านส่งโดนตีแน่ฉันก็เลยต้องทำยังไงล่ะชีวิตฉันน่าส่งสารจังเลยยัยยูมิเอ๋ย

            “นิไนท์นายก็ไม่ได้จนนะทำไมไม่ซื้อติมกินเองอ่ะ”

            “เธอสัญญาเองนี่ฉันไม่ได้บังคับนะ”

            “แต่นายก็ไม่ต้องจริงจังขนาดนี้ก็ได้นี่น่าว่าป่ะ”

            “คำเดียวสั้นๆฉันเกียจคนผิดสัญญากับคนโกหกที่สุดและฉันไม่อยากให้เธอทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ”

และฉันก็ถามเขาต่อตั้งหลายคำถามหลายชั่วโมงแต่คำตอบก็คือเงียบOKก็ได้จบก็จบฉันต้องมาก่อนนายให้ได้สักครั้งค่อยดูก็แล้วกันนายไนท์

             “ด่าฉันหรอยัยเต่า”

             “ อือเห้ยเปล่าฉันชื่อยูมินะเมื่อไรจะเรียกชื่อฉันสักทีเนี่ยฮ่ะ” 

นี้นายจะตอบคำถามที่ฉันอยากรู้บ้างได้มั้ยเนี่ยฮ่ะ   กินดิละลายหมดแล้ว อืม เรานั่งกินกันที่ร้านไอติมนั้นสักพักมันเป็นร้านโปรดของฉันแต่ตอนนี้คงเป็นร้านโปรดของนายไนท์ด้วย(ก็มาทีไรได้กินของฟรีตลอดนี่น่า) ทุกครั้งที่ฉันชวนไนท์ออกมาข้างนอกที่นี้เป็นที่ประจำที่ฉันจะเลือกเพื่อนัดเจอเขาตลอดเรากินไอติมเสร็จประมาณ 14.45 น. จากนั้นนายไนท์ก็ต้องเดินมาส่งฉันที่บ้าน ก่อนจะถึงบ้านจะมีสวนสาธารณะอยู่ นายไนท์กับฉันก็จะนั่งคุยกันก่อสักพักนึ่งนายไนท์ค่อยเดินไปส่งฉันต่อจนถึงที่บ้านฉันพักอยู่ ที่หมู่บ้านหนึ่งคนเดียวนานๆทีที่แม่จะมาเยี่ยมเวลาที่มีวันหยุดมันเลยทำให้ฉันรู้สึกเหงามากเลยแต่เมื่อเดือนที่แล้ววันหยุดของฉันก็ไม่เหงาอีกต่อไปเพราะฉันมีเพื่อนที่ชื่อว่าไนท์มาช่วยฉันให้หายเหงาแล้วขอบใจนายนะ

                “นิเป็นไรทำหน้าซะซึ่งเลยนะ” 

                “ เปล่า ไม่มีไรกลับไปได้แล้ว”

                “ ไรเนี่ย คนอุสาห์มาส่งไหงมาไล่กันงี่อ่ะ”

                “ อือ ฉันถึงบ้านแล้วนายกลับเถอะนะนี่ก็เย็นมากแล้ว”  

                “อืมอยู่คนเดียวได้นะ” 

                “  อือ ได้ไม่ได้ก็ต้องอยู่เพราะฉันต้องเรียนที่นี้อีกตั้ง 3 ปี่นี้นาว่าป่ะ” 

               “ มีไรก็โทรมานะ ”    

               “  อืม ”   

               “ บาย ” นายไนท์

               “ บาย ” ฉัน

วันที่แสนเหงาของยัยยูมิก็ผ่านไปอีกครั้งขอบคุณนายจริงๆนะพอยืนมองจนไม่เห็นนายไนท์แล้วฉันก็เข้าบ้าน(ข้างนอกน่ากลัวจะตายโดนฉุดมาว่าไงยิ่งๆสวยๆอยู่มั่นใจ555++)  อาบน้ำดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าโฮะๆๆ ตื่นสายทุกวันนั้นแหละยัยยูมิไม่ต้องทำมาเป็นพูดหรอก555++

‘ให้ฉันได้ใช้หัวใจบอกใครว่ารักสักทีหากมันต้องช้ำก็ยังดีก็ยังได้มีใครให้หึง’

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครโทรมานายไนท์เพื่อนชายไรซึ่งตัวตนรับก่อนดีกว่าเดี๋ยวโดนด่าอีกอีตานี่ยิ่งขี้วีนจะตายเออรับแล้วคร้าคุณเพื่อน

“ อืม ”

“ นอนยัง ”  ถ้านอนแล้วที่คุยกับนายนี้ก็วิญญาณนะสิถามมาได้นะ

“  กำลังอ่ะพอดีมีคนมากวนอ่ะ  ” 

“ ใครบอกมาดิ  ”  ก็นายนั้นแหละโอ๊ยความรู้สึกช้าจริงๆเลยโว้ย

“อยากให้บอกจริงๆหรอ”  บอกไปก็เท่านั้นนี่นานายก็คงไม่ทำอะไรอยู่ดีว่าแต่ฉันเป็นเต่านี่ฉันด่านายตั้งนานยังไม่รู้เลยไอ้กระตายน่าขาวเอ๋ย

“อืมบอกมาดิ”

“นายจะทำอะไรมัน”   จะชมว่าหล่อรึไงถ้าคนๆนั้นเป็นนายเองอ่ะฮ่ะ

“เออบอกมาดิยัยเต่าเร็วๆฉันจะต่อยมันนะสิ”     ให้มันจริงเถอะนะนายไนท์

“นายนั้นแหละ={}=”

“อ้าว”   

อ้าวทำไมไปต่อยมันสิ  ฉันเรียกร้องอยู่นะได้ยินไหมเนี่ยฮ่ะนายไนท์เฮอะฉันก็รู้อยู่ว่านายจะไปทำอะไรตัวเองล่ะบ้าไปแล้วฉัน

“จะต่อยมันรึป่าวละห่ะ”

“คนหล่อแบบนั้นต่อยไม่ลงอ่ะ”   เฮ้อฉันเบื่อจะคุยกับนายแล้วนะ

“แหวะพูดมาได้”

“ฝันดีนะ” โอ้วค่ำคืนที่สงบสุขมาเยือนแล้ว

“อืมฝันดีเหมือนกัน”  ฉันจะฝันร้ายเพราะนายรึเปล่า =..=

“เจอกันพรุ่งนี้นะ” 

“ อืมก็ได้ ”   เพราะฉันไม่ได้อยากเจอนายเท่าไหร่หรอกนะนายไนท์

“อือ ห่ะ(ก็ได้)หมายความว่าไง” 

“ ป่าวฝันดี  ” 

     ตุ๊ดดดดดดดดดดด.........................!

                 ถามมาได้เฮ้อได้นอนสักที่วันนี้วันที่แสนเหงาหรือสนุกหรือวุ่นวายกันแน่แต่นายก็ทำให้ชีวิตฉันไม่จำเจเหมือนแต่ก่อนแล้วนี่นา.... ตอนนอนก็ไม่วายที่จะฝันถึงไนท์อยู่ดีนายน่ารักจังนะแต่ข้อห้ามสำคัญคือคำสัญญาที่ฉันให้กับเขาตอนเราเป็นเพื่อนกันตอนแรกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันสัญญาด้วยศักดิ์ศรีอย่างที่รู้ว่าไนท์ไม่ชอบคนผิดสัญญาสักเท่าไหร่และที่มากกว่านั้นเขาไม่อยากให้คนนั้นเป็นฉันมากๆเสียด้วย(จะผิดไหมนะถ้าฉันจะรักนายเกินเพื่อนนะไนท์ฝันดีนะ)