คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 แล้วเขาคนนั้นก็กลับมา
บทที่ 13
แล้วเขาคนนั้นก็กลับมา
เวลาผ่านไป 1 เดือน ฉันก็ยังลืมไนท์ไม่ได้และยังคิดเสมอว่า “ทำไม” ว่าทำไมเขาถึงไม่บอกเราว่าเขาไปไหน เฮ้อ! แต่ฉันก็ดีขึ้นมากเพราะมีเนมเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆตลอด^^
“คนดี! ”
“โอ๊ย! อะไรอ่ะเนมเรียกซะตกใจหมดอ่ะ”
“เปล่าหรอก เห็นอาจาร์ยว่าวันนี้จะมีเด็กใหม่อ่ะ”
“ผู้หญิงหรือชายล่ะ”
“ผู้หญิงนะ ที่ได้ยินมาอ่ะ”
“เด็กใหม่จะมาอยู่ห้องเราหรอ”
“อือ”
เด็กใหม่งั้นหรอ ย้ายมาม.6 เทอมสองเนี่ยนะ ถ้าจะบ้านะหรือว่ามีอะไรทำไมย้ายมาตอนนี้ล่ะแปลกๆแหะทำไมล่ะ แล้วทำไมฉันชอบตั้งคำถามกับตัวเองเนี่ยทำไม
“คนดี คนดี คนดี คนดี!!!!=[]= ”
“โว๊ย!ได้ยินแล้วจะเรียกเสียงดังทำไมเนี่ย”
“ก็ฉันเรียกเธอตั้งนานแล้วเนี่ยไม่ตอบสักที”
“อ้าวหรอ!==; โทษทีว่าแต่เรียกไมอ่ะ”
“อาจาร์ยมาแล้วเด็กใหม่กำลังจะมาด้วย”
“อืมๆ”
จะน่ารักมั้ยเนี่ย คงจะน่ารักมั้งผู้ชายห้องเราตั้งใจกันมากๆกว่าจะสอบปลายภาคอีก*-*เฮ้อ! ชาติไทยคงเจริญอ่ะ อนาคตของชาติ
“คนดีๆมาแล้วๆ”
“อือๆ”
แหมนายเนมไม่เท่าไหร่เลยนะ เสียงในห้องดังมากอ่ะ สงสัยจะน่ารักมากมายเลย ว้าว! น่ารักมากเลยอ่ะและอาจาร์ยก็ดุและก็ได้เวลาที่เด็กใหม่จะแนะนำตัว
\สวัสดีเพื่อนๆ/
และเสียงตบมือ เสียงแซวจากหนุ่มๆก็ดังขึ้นตามมา เว้นแต่สายตาสาวๆในห้องดูไม่เป็นมิตรเลยเหอๆ ท่าทางงานจะเข้าเหมือนฉันนะเนี่ย
\เราชื่อ หนูดี ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ/
“ฝากใจด้วยก็ได้จร้า”
เป็นเสียงแซวของเพื่อนผู้ชายในห้อง จากนั้นพวกผู้ชายที่เหลือก็โฮ่กันใหญ่ หนูดีได้แต่ยืนยิ้มเจือนๆ จนอาจาร์ยดุพวกนั้นถึงเงียบได้
อาจาร์ย : หนูดีจ๊ะ ไปหาที่นั่งนะ
หนูดี : คะอาจาร์ย เอ่ออาจาร์ยคะมีที่นั่งคู่มั้ยคะ
อาจาร์ย : มีจ๊ะ อ๋อจะเอาไว้เผื่อไนท์นะหรอ ตรงนั้นไงจ๊ะ
หนูดี : คะ ขอบคุณค่ะอาจาร์ย
แล้วหนูดีก็เดินมานั่งข้างๆฉัน เพราะข้างๆฉันกะเนมมีที่ว่างคู่อยู่ แต่ เอ๊ะ! เมื่อกี้ฉันได้ยิน อาจาร์ยบอกว่าไนท์ ไนท์ไหนอ่ะ ชักอยากจะถามยัยหนูดีแล้วซิ อิอิ ลองทักดูหน่อยดีกว่า
“ดี หนูดีเราชื่อยูมิโกะเรียกเรายูมิก็ได้”
“จ๊ะยูมิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^”
ว้าว!ยัยหนูดีน่ารักมากเลยยิ่งยิ้มนะ ถ้าฉันเป็นผู้หญิงเนี่ยจีบแล้วฮาๆ
“จ๊ะยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน^---^” ยิ้มกว้างๆๆๆๆฮาๆ
^^ หนูดียิ้มให้น่ารักมาก
“ส่วนเราเนมนะ”
“จ๊ะ ยูมิกับเนมเป็นแฟนกันหรอน่ารักจัง”
“ห่ะ! O_o เปล่าจ๊ะหนูดีเราเป็นเพื่อนกัน”
“อ้าวหรอ อิอิ โทษจ๊ะ”
“^^ไม่เป็นไรเนอะๆ เนม”
“อือไม่เป็นไร=_=;;”
ทำไมนายเนมทำน่าแบบนั้นล่ะเดี๋ยวหนูดีก็นึกว่านายโกรธเธอหรอกไอ้บ้านี้
“หนูดีเว้นที่ให้ใครหรอ”
“อ๋อ แฟนหนูดีอ่ะ”
“เด็กใหม่หรอ”
“เปล่าเค้าอยู่ที่นี้ ก่อนหนูดีด้วยซ้ำเค้าไปรับหนูดีมาเรียนด้วยอ่ะ”
“ชื่อไรหรอจ๊ะหนูดี”
“อ๋อ ชื่อไนท์จ๊ะ ^^”
O_o ความรู้สึกตกใจอึ่ง เสียใจ สับสน ไนท์แฟนหนูดีเรียนที่นี้ และไปรับหนูดีมาเรียนด้วย ไนท์ใช่นายหรอ ไม่ใช่ใช่ไหมต้องไม่ใช่นายที่ยัยหนูดีพูดต้องไม่ใช่นาย T-T ฉันอยากจะร้องไห้มากฉันไม่เชื่อหรอกว่าที่ยัยหนูดีพูดจะเป็นไนท์คนเดียวกันกับของฉันไม่จริง
“คนดีๆๆ”
“ห่ะ มีอะไรเนม”
“เป็นไรรึเปล่าทำไมเงียบไปล่ะ”
“อ๋อ เปล่าอ่ะคิดไรเลื่อยเปื่อยอ่ะ หนูดีอ่ะ”
“อ๋อ ออกไปตามแฟนเขาอ่ะ”
“หรอ”
“ไม่เป็นไรใช่ไหมดูน่าซีดๆนะคนดี”
“ไม่เป็นไรๆ”
“ไปล้างน่าหน่อยไหมชั่วโมงนี้อาจาร์ยไม่เข้าอ่ะ”
“อืมก็ดีเหมือนกันงั้นเดี๋ยวฉันมานะ”
ฉันอยากไปล้างน่า ล้างความรู้สึกสับสนแบบนี้ฉันหวาดกลัวว่าสิ่งที่ฉันคิดมันจะเป็นเรื่องจริง และฉันจะทนได้แค่ไหนกันถ้ามันเป็นความจริงขึ้นมา ฉันล้างน่าพร้อมกับร้องไห้ออกมาทั้งที่ฉันไม่อยากร้องเลย เพราะการร้องไห้มันหมายถึงฉันยอมรับว่าแฟนหนูดีกับไนท์เป็นคนเดียวกันฉันเดินกลับมาที่ห้องแต่ยังไม่เข้าฉันก็ได้ยินเสียง
“นั่นไนท์นิ กรี้ดดดดดดดดดด”
เสียงกรี้ดดดแบบนี้ที่สาวๆในห้องชอบกรี้ดให้เขา ไม่ๆ T-T น้ำตาฉันไหลมาไม่รู้ตัว ฉันยืนแถบจะไม่อยู่ๆแล้วฉันไม่มีแรงเลย
“แปลว่าหนูดีเป็นแฟนไนท์งั้นหรอ”
“ค่ะ ไนท์เป็นแฟนหนูดีค่ะ”
T-T ไนท์นาย นายทำให้ฉันร้องไห้อีกแล้วไอ้คนใจร้ายแก้วน้ำที่ฉันถือหล่นลงแตกเพราะฉันหมดแรงแล้ว แล้วทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียวรวมทั้งไนท์ด้วย สายตาเย็นชาแบบนั้น สายตาที่เขาใช้มองผู้หญิงคนอื่นที่ไม่เคยใช้กับฉันตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกัน แต่วันนี้สายตาแบบนั้นฉันได้รับจากเขาหลังจากที่เขาหายไปโดยไม่บอกฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบาสฉันวิ่งออกมาทันทีที่เห็นสายตานั่น
“คนดีๆเธอเป็นอะไรรึเปล่า”
ฉันร้องไห้ในตามองไม่เห็นอะไรเลยพร่ามัวไปหมดT-Tฮือๆทำไมๆ
“คนดีๆ”
ฉันไม่ตอบอะไรเพราะฉันเอาแต่ร้องไห้ๆ ถึงฉันพูดไปมันคงฟังไม่รู้เรื่อง ฉันอ่อนแอมาก มากเหลือเกินเจ็บปวดอะไรแบบนี้นะเจ็บมากเหลือเกิน เจ็บยิ่งกว่ารู้ว่าไนท์หายไปซะอีก
“ คนดีร้องเถอะนะร้องไห้หมดวันนี้แล้วพรุ่งนี้อย่าร้องอีกนะ”
เนมก่อนฉันไว้มันยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าอีก เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกอ่อนแอมาก เนมฉันจะร้องแต่พรุ่งนี้ฉันไม่สัญญาว่าฉันจะหยุดร้องได้ ผ่านไป1ชั่วโมงฉันไม่อยากเข้าห้องเรียนฉันไม่อยากอยู่ที่นี้ต่อฉันไม่อยากเห็นภาพนั้นภาพของสองคนนั้นฉันโทรหาพี่ยูกิ
|| พี่ยูกิคะ ||
|| มีไรจ๊ะคนดี ||
|| พี่ยูกิมารับคนดีกลับบ้านด้วยคะคนดีอยากกลับบ้าน ||
|| ทำไมล่ะ ไม่สบายหรอ ||
|| อือคะคนดีรู้สึกไม่สบาย ||
ฉันไม่อยากพูดไรต่อแล้วพอคิดถึงฉันก็ร้องไห้ออกมาอีกแล้วมันทำให้ฉ้นพูดไม่รู้เรื่อง พี่ยูกิก็ถามว่าเป็นไรให้ไปรับเลยรึเปล่าหรือจะรอพักกลางวันเสร็จ ฉันตอบไม่ได้เนมหยิบโทรศัพท์ฉันไปตอบพี่ยูกิแทน เนมรอพี่ยูกิเป็นเพื่อนฉันไม่นานพี่ยูกิก็มา ฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่ยูกิทั้งน้ำตาและเสียงสะอื้นอย่างหนัก
“คนดีๆเป็นอะไรร้องไห้ทำไมใครทำอะไร”
ฉันสายหัวทั้งที่น่ายังอยู่ที่น่าอกของพี่ยูกิ ไม่มีใครทำฉันฉันทำตัวฉันเอง ฉันทำตัวเอง พี่ยูกิยังอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ฉันอยากจะไปจากที่นี้มากแต่ก็บอกไม่ได้
“พี่ยูกิรับรีบพาคนดีกลับบ้านเถอะครับ เธอไม่อยากอยู่ที่นี้สักเท่าไหร่”
“นายเนม มันเกิดอะไรขึ้นกับคนดี ”
พี่ยูกิอยากจะกระชากคอเสื้อนายเนมแต่ติดฉันอยู่
“เรื่องนี้รอให้คนดีอธิบายเองเถอะครับ ผมก็ไม่รู้อะไรมากเท่าไหร่”
พี่ยูกิถึงยอมพาฉันกลับบ้านแต่โดยเร็ว ….
ความคิดเห็น