คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 11 ความสัมพันธ์ที่พัฒนา
บทที่ 11
ความสัมพันธ์ที่พัฒนา
ส่งข้อความรักซ้ำๆ ไปบอกเธอ ว่าฉันรักเธอเหลือเกิน ส่งข้อความรักซ้ำๆ จนหมดเงิน
เติมเงินจนเพลินคำว่ารักก็ไม่ตอบกลับมา
พอกำลังจะเข้านอนเสียงข้อความฉันก็ดังขึ้นใครส่งข้อความมาหว่าฉันหยิบและก็ตกใจนิดๆนี่มันเบอร์เนมนี่หว่า
[โทรไปได้ไหม]
ฉันเลยส่งกลับไปว่า
[ได้มีไรรึป่าว]
เนมเขาเป็นอะไรมากไหมเนี่ยฮ่ะจะโทรก็ไม่โทรมีการถามก่อนด้วยแปลกคนแต่ก็ดีมีมารยาทดีนะเราอ่ะ
‘ให้ฉันได้ใช้หัวใจบอกใครว่ารักสักหากมันต้องช้ำก็ยังดีก็ยังได้มีใครให้หึง’
เสียงโทรศัพท์ฉันดังแล้วอ่ะ เนมจริงๆด้วยรับดีกว่า
“มีอะไรรึป่าวเนม??”
“เธอว่างคุยใช่มั้ย”
“อือว่างไม่ว่าง ฉันจะบอกนายว่าโทรมาได้หรอ??” นายนี่แปลกๆนะ ><
“กวน??”
“จะวางก็โอเคนะ”
“เสียดายเงินอ่ะ”
“ว่าแต่มีไรรึป่าว”
ใจสั่นแปลกๆแหะรู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้อ่ะ
“ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากได้ยินเสียงอ่ะ”
“เป็นเอามากป่ะเนี่ย”
“นิดนึงอ่ะ”
“ไม่นิดแล้วมั้งแบบนี้อ่ะ”
“ถามไรหน่อยดิ”
“อือ”
“ดีขึ้นรึยัง”
“อะไรหรอที่ว่าดีขึ้นรึยังอ่ะ”
เนมนายหมายถึงอะไรที่ว่าฉันดีขึ้นรึยังอ่ะ?? ฉันไม่เข้าใจจริงๆนะหรือเรื่องเมื่อเช้าอ่ะหรอฉันดีขึ้นแล้วละหรืออาจจะไม่ใช่
“เรื่องหมอนั้นอ่ะที่ชื่อไนท์?”
ฉันตกใจมากเลยเนมรู้จักไนท์ได้ไงอ่ะเขามาหลังจากที่ไนท์จากไปนิแล้วเขาต้องถาม
“นายรู้เรื่องไนท์ไงอ่ะ”
“ข้าวหอมบอกฉันอ่ะ”
“ยัยนั่นเองหรอ”
ฉันรู้สึกโกรธ แต่ว่าทำไมยัยนั่นต้องบอกเรื่องไนท์ให้เนมฟังด้วยยัยบ้า
“อย่าว่าข้าวหอมเลยเราเป็นคนถามข้าวหอมเองว่าไนท์คือใคร?”
“แล้วนายรู้จักไนท์ได้ไงอ่ะ”
“ก็ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเธอก็เรียกฉันว่าไนท์”
ฉันเงียบไม่ได้มีอะไรแต่ว่าฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่างหากอ่ะ
“โกรธเราหรอเราขอโทษ”
“ป่าวไม่ได้โกรธสักหน่อย”
“แล้วเงียบไมอ่ะ”
“ก็แค่ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ ไม่เป็นไรแล้วแหละ”
“เธอเสียใจมากเลยหรอที่เขาจากไปอ่ะ”
“ฉันจะไม่โกรธเขาเลยถ้าเขาจะลาฉันสักคำให้รู้ว่าเขาไปดี”
พอฉันพูดถึงไนท์เสียงฉันเริ่มสั่น น้ำตาฉันก็เริ่มไหลเพราะถึงตอนนี้ฉันติดต่อเขาไม่ได้และก็ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไงกันแน่ ฉันเลือกที่จะอธิบายกับเนมต่อเพราะว่ามันเหมือนฉันได้ระบายให้ใครคนนึงได้รู้ว่าฉันรู้สึกยังไง
“เขาทำแบบนี้มันถูกแล้วหรอไม่เห็นใจกันบ้างเลย ฮึกฮืกฮึกฮึก”
“ไม่เป็นไรนะยูมิ”
“ฮือ ToT”
“บางที่ไนท์เขาอาจจะมีเหตุผลของเขาก็ได้นะ”
“ฉันรู้แต่มันก็อดน้อยใจ คิดมากไม่ได้นี่นาก็ฉันเป็นเพื่อนเขานะ”
“อย่าคิดมากเลยถ้าเธอได้เจอเขาอีกครั้งเขาคงจะบอกเหตุผลเธอเองว่าทำไมเขาถึงจากเธอไป”
“อือ ฉันก็หวังว่าจะได้รับคำตอบจากเขาอีกครั้ง”
“ว่าแต่เขาลาออกจากที่นี่แล้วหรอ”
“ยังเลยเขาแค่ลาเฉยๆอ่ะ”
“แปลว่าเขาก็ต้องกลับมาอีก”
“ไม่รู้สิ” แต่ฉันอยากให้เขากลับมา กลับมาอธิบาย หรือถ้าไม่ ก็แค่อย่าหายไปจากสายตาฉันอีกก็พอ :(
“อืม ว่าแต่เธอเหนื่อยมั้ยอ่ะ”
“ที่สุดอ่ะแต่พออาบน้ำแล้วก็สบายมากเลย”
“ฉันยังไม่ได้อาบเลย”
“เหม็นตาย”
“คงตายหน้าบ้านเธออ่ะแหละ…”
“แล้วจะตายหน้าบ้านฉันมั้ยอ่ะ” บ้านตัวเองไม่มีตายหรอห่ะ!!
“ก็ฉันอยู่หน้าบ้านเธออ่ะ”
“จริงดิ!!! O.o ”
“ไม่เชื่อก็มายืนที่ระเบียงดิ”
ฉันรีบลุกเดินไปที่ระเบียงตรงห้องนอนฉันและฉันก็เห็นขายืนอยู่หน้าประตูรั่ว แม้มันจะไม่ชัดแต่ก็พอมองออกว่านั่นอ่ะเนม
“นายมาทำอะไรหน้าบ้านฉันเนี่ย”
“มาส่งเจ้าหญิงฉันเข้านอนไง”
“เจ้าหญิงนายมาจีบสาวบ้านไหนอ่ะชี้ให้ดูหน่อยดิ”
แล้วเนมก็ชี้มาที่ห้องของฉันเจ้าหญิงที่เขาพูดนั่นหมายถึงฉันหรอโอ๊ยทำอะไรไม่ถูกอ่ะนายทำแบบนี้ฉันก็เขินอ่ะดิ >//< ทำไงดีงั้นก็ตลกๆไปทำเป็นไม่รู้ละกัน
“แล้วจีบติดยังอ่ะ”
“ยังเลยอ่ะยังเป็นเพื่อนกันอยู่”
ไอ้บ้าเอ๋ยเขินนะเนี่ยพูดมาได้ว่าเป็นเพื่อนกันอยู่ก็ฉันบอกนายเพื่อนบ่ายว่าให้เป็นเพื่อนกันไปก่อนอ่ะ นายทำฉันเขินนะ
“หรอ”
“อือไม่รู้เมื่อไหร่เจ้าหญิงที่ฉันจีบจะยอมคบกับฉันอ่ะเธอรู้ป่ะ”
ไอ้บ้าแบบนี้มันหลอกถามกันชัดๆอ่ะไม่รู้โว๊ย
“ไม่รู้ดิอยากรู้นายก็ไปถามเจ้าหญิงนายเองดิ”
เห้ยพูดไปได้ไงว่ะเดี่ยวเนมมาถามเราก็แย่สิไอ้บ้าเอ้ยยัยคนดีบ้า
“อืมก็ดีเหมือนกันนะความคิดดี พรุ่งนี้ฉันจะไปถามเจ้าหญิงของฉันดูนะ”
โอ๊ยขืนพูดต่อฉันได้ฆ่าตัวเองต่อไปแน่ๆเลยอ่ะจบๆดีกว่าตัดบทเลยว่าฉันจะนอนอ่ะ
“เออนิไม่มีไรแล้วใช่มั้ยงั้นฉันจะนอนแล้วนะ”
“อืมไม่มีแล้ว”
“เออถามคำและเมื่อไหร่นายจะกลับบ้านอ่ะ”
“ก็ต่อเมื่อเจ้าหญิงของฉันเข้านอนปิดไฟเรียบร้อยแล้วนั้นแหละ”
“อืม งั้นฉันนอนและบาย”
“ฝันหวานนะ”
“อืมฝันหวานเช่นกัน”
ฉันวางสายแต่ฉันก็ยังแอบมองเนมอยู่ว่าเขาไปรึยังยังไม่ไปอ่ะ ทำไมไม่ไปละก็ฉันบอกว่าฉันจะนอนแล้วอ่ะ=_=เอ๊ะ “ก็ต่อเมื่อเจ้าหญิงของฉันเข้านอนปิดไฟเรียบร้อยแล้วนั้นแหละ” อือฉันยังไม่ปิดไฟนี่นางั้นเดินไปปิดไฟดีกว่า พอปิดไฟเสร็จฉันก็เดินออกมาดูว่าเนมไปรึยัง อ้าเขากำลังเดินห่างจากบ้านฉันไปทุกๆ จนฉันไม่เห็นเขาฉันเลยมานอนที่เตียงและยิ้มให้ตัวเอง เวลาที่คิดถึงหน้าเนมทีไรทำให้ฉันอยากยิ้มและก็อยากปะทะฝีปากกับเขามากๆเลย กัดกับหมอนั่นสนุกที่สุดเลยอ่ะ
....เช้าที่สดใส.....
“วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะคนดี”
“คะพี่น้ำหวาน”
ยิ้ม ทั้งคู่
“ว่าแต่พี่น้ำหวานมีอะไรให้คนดีช่วยมั้ยคะ”
“อือ ดูก่อนนะ อืมนี่จ๊ะปลอกแอปเปิลให้หน่อยจ๊ะ”
“คะ”
ฉันไปนั่งที่โต๊ะและก็ปลอดแอปเปิลที่พี่น้ำหวานมอบให้ช่วยปลอกในชุดนักเรียนสีขาวสะอาดตาพร้อมกับความสดใสของฉันอิอิ
“อืมพี่น้ำหวานคะพี่ชายไปไหนอ่ะคะ”
“อ๋อทางค่ายเพลงเรียกตัวนะจ๊ะ”
“แต่เช้าเลยหรอคะ”
“จ๊ะ”
“อ้าววันนี้คนดีก็ต้องไปโรงเรียนเองซิคะ”
“ไม่แน่จ๊ะ พี่ชายเราบอกว่าจะกลับมาให้ทันมารับเราจ๊ะ”
“แล้วถ้าไม่ทันละคะคนดีก็ไปโรงเรียนสายอ่ะสิคะ”
“คงงั้น”
“อ้าว”
“อิอิ ไม่หรอกจ๊ะ”
ฉันทำหน้างง
“พี่ชายเราบอกว่าถ้ามาไม่ทันจริงๆจะโทรมาบอกให้เธอไปก่อนเลยจร้า”
“อ๋อค่ะ ^_^”
ฉันก็ปลอกแอปเปิลต่อ และฉันก็คิดว่าฉันมีพี่ชายเป็นนักร้องนี้ดีหรือไม่ดีกันแน่นะ พี่ชายต้องทำงานหนักทุกวันแต่ก็ยังทำหน้าที่พี่ชายไม่เคยตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อยพี่ชายไม่เคยบอกหรือแสดงออกให้ฉันรู้ว่าเขาเหนื่อย พี่ชายจะมีรอยยิ้มให้ฉันเสมอแม้ว่าสายตาเขาจะดูเหนื่อยก็ตาม
“คิดอะไรอยู่จ๊ะคนดี”
“ป่าวคะ”
^_^
“เสร็จแล้วค่ะ”
“จ๊ะเอามาให้พี่แช่ตู้เย็นไว้”
“กินเย็นๆจะได้ชื่นใจใช่มั้ยคะ”
“จ๊ะ^_^”
“^_^”
แต่มันก็เป็นสิ่งที่พี่ชายของฉันชอบนิมันเป็นความฝันของพี่ชายยังไงมันก็คงเป็นสิ่งที่ดี
....กริ้งๆๆๆๆๆ.....
“สวัสดีค่ะ”
“คนดี”
“คะพี่ชายหรอ”
“อืม”
“พี่ชายจะมารับคนดีมั้ยคะ”
“พี่คงไปไม่ทันอ่ะยังประชุมไม่เสร็จเลย”
“คะ งั้นคนดีไปเองได้คะ ^^ ”
“โทษทีนะคนดี”
“ไม่เป็นไรคะไม่ต้องเป็นห่วงคนดีหรอกนะคะ”
“จร้า”
“ตั้งใจทำงานนะคะแล้วเย็นนี้เราค่อยเจอกันนะคะ”
“อืมตั้งใจเรียนนะ”
“คะ”
…ตู๊ดดดดด…
“พี่ชายมาไม่ได้ใช่มั้ยคนดี”
“คะพี่น้ำหวานคนดีไปเอง”
“หรอจ๊ะ”
“คะงั้นคนดีไปแล้วนะคะ”
ความคิดเห็น