‘ ยัยเปิ่นขี้งอน กับ หนุ่มไอดอลขี้วีน!! ‘

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1

‘ ยัยเปิ่นขี้งอน กับ หนุ่มไอดอลขี้วีน!! ‘

บทที่ 1

                นามิเด็กสาวที่มีภาระที่ต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัย ฉันทำงานพาสทามที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แล้ว

วันนั้นก็เกิดเรื่องที่แสนจะซวยสุดๆ :(ฉันดันทำกาแฟหกใส่ลูกค้ารายหนึ่ง ให้ตายเหอะ ><  รู้ไหมว่าชุดที่เขาใส่น่ะมันราคา

เท่าไหร่?? เป็นหมื่น!!! บ้า!! คนบ้าอะไรใส่เสื้อผ้าแพงแบบนี้ห่ะ =[]=!!

ค่าเสื้อผ้านายชุดเดียว ฉันซื้อใส่ยันฉันตายได้เลยนะ!!!!         
  

‘ นี่!!! เธอทำอะไรของเธอเนี่ย!!! ’

‘ ขอโทษคะๆๆๆๆ TT ’ ฮือออออออ แขกคนนี้น่ากลัวจังดุไปละนะ =[]=

‘ ไปเรียกผู้จัดการมาเลยนะ!! ’

ห่ะ!!! เรียกผู้จัดการเลยหรอ โอ๊ย!!! ตายๆๆๆๆ ซวยแล้วไง

‘อย่าเรียกผู้จัดการเลยนะคะคุณ เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะคะ ><! ’

‘ยัยบ้า!!! คิดว่าแค่เช็ดมันจะหายรึไง!! ’

‘ห่ะ!!! นาย!!’

‘ไปเรียกผู้จัดการมา!!! ’   ยัยบ้านิ น่าหงุดหงิดชะมัด!!

โอ๊ยยยยยยยยย ใจเย็นไว้ๆนามิ หายใจเข้า หายใจออก
‘อย่าเลยนะคะคุณ ฉันรับผิดชอบเอง เดี๋ยวฉันจะเอาชุดคุณไปซักให้นะคะ นะคะ’

‘เหอะ!!! เปอะแบบนี้มีคราบกาแฟแบบนี้ฉันไม่ใส่อีกหรอกนะ!!!’

ห่ะ นี่มันแค่เปราะนะฉันไม่ได้ทำชุดนายขาดนะไอ้บ้า!!!

‘แล้วๆ คุณจะให้ฉันทำยังไงละคะ ให้ฉันจ่ายค่าชุดนี้ให้ก็ได้นะคะ ><! ’ อย่างน้อยฉันก็มีเงินเก็บอยู่มั้งละน่า

‘ เธอมีปัญญาหรอ?? ’  ยัยนี้กล้าดียังไง!!

โหะ!! มันไม่มากไปหรอ กับอีแค่เสื้อตัวเดียวทำไมฉันจะไม่มีปัญญาห่ะไอ้หน้า!! O.o หล่อ เฮ้ย!! หล่อจริงๆนะ ก็ตั้งแต่มีเรื่องฉันเพิ่งเห็นน่าเขาจังๆ คุ้นๆแหะ?? นี่มันท๊อปไอดอลสุดเย็นชานิ

‘มองอะไร ไม่เคยเห็นหรอ แล้วเรื่องเสื้อน่ะว่าไง เธอมีปัญญาใช่มั้ย!!!??’ ยัยนี้กวนประสาทไปแล้วนะพวกบ้าไอดอลสินะ!!

‘มีสิ เท่าไหร่ว่ามาเลยคะ เลิกงานฉันจะกลับไปเอาเงินมาให้คุณ แต่คุณห้ามเรียกผู้จัดการร้านนะคะ!! ’ หยิ่ง ยโส เย็นชา ผู้ชายบ้าๆแบบนี้ฉันไม่อยากอยู่ใกล้หรอกนะถึงจะหล่อบาดใจมากก็เถอะ!! >//<

‘ 50,000 !!! ’

‘O.o ห่ะ!!! บ้าหรือเปล่า เสื้อหรือมอไซค์หะ ทำไมมันแพงงี้ละ!! =[]= ’   บ้าหรือเปล่าเนี่ยนายน่ากิน เอ้ยน่าโหด!!!

‘ฉันกะแล้วว่าเธอไม่มีปัญญาหรอก งั้นไปเรียก ผู้จัดการเธอมาเลยยัยเบอะ!!!’ มาทำน่ามึนอยู่ได้ -..-

‘ให้ฉันผ่อนจ่ายได้ไหม ขอร้องละนะอย่าเรียกผู้จัดการเลย ถ้านายเรียกผู้จัดการฉันอาจโดนไล่ออก นายเองก็ไม่ได้เงินค่าเสื้อคืนนะ >< ’  ฉันไม่อยากออกจากงานนะฮืออออออออออ

‘ ก็ถูกของเธอนะ แล้วเธอจะชดใช้ฉันยังไง ’  ผมก็ไม่ได้อยากได้เงินค่าเสื้อจากเธอนักหรอกนะ

‘ให้ฉันทำอะไรก็ได้ เพื่อชดใช้ค่าเสื้อนาย ’ ฉันไม่มีทางเลือกนะแต่ฉันก็โดนไล่ออกจากงานไม่ได้ไม่งั้นฉันไม่มีค่าเทอมแน่ๆ

‘ งั้นเธอต้องไปเป็นคนใช้ส่วนตัวของฉัน!! ’

‘ ห่ะ!! ’ คนใช้ส่วนตัว แต่ฉันต้องทำงานที่นี้นะ!!!

‘ อะไร เธอบอกเองนะว่าอะไรก็ได้ ’ ชักสนุกละสิ

‘ ก็ใช่ แต่คนใช้นายมันไม่เกินไปหรอ?? อีกอย่างฉันก็ทำงานที่นี้อยู่ด้วย?? ’ ฉันไม่ได้แยกร่างได้นะ!!

‘ นั่นมันปัญหาของเธอ!!! ’  ดูยัยนี้ทำน่า เธอทำน่างอนงั้นหรอ? เห้ยผมไม่ได้เป็นไรกับเธอนะ??

‘ พูดเห็นแก่ตัวนิ!! :( ’ ไอ้น่าโหดใจร้าย ใจดำ

‘ อ้าว งั้นก็เรียกผู้จัดการเธอมา!!! ’

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อยากจะบีบคอนายนักไอ้!!! จอมบงการหึ้ย!!!

‘ ก็ได้แต่ฉันไปรับใช้นายตลอดเวลาไม่ได้หรอกนะเพราะงานที่นี้ฉันก็ต้องทำ!!!’

‘ นั้นมันปัญหาเธอ!! ถ้าเธอมารับใช้ฉันน้อย เธอก็ต้องรับใช้ฉันนาน เพราะค่าเสื้อมันแพง’

ทีหลังก็หัดใส่ให้มันถูกๆมั้งเซ่!!!!

‘ฉันไปหานาย ได้ตอนเช้าถึงบ่ายสาม เพราะฉันต้องเข้างานตอนสี่โมง!!!’

‘ บางทีฉันมีงานคอนฯ ดึกเธอก็ต้องมาทำงานมั้งนะ!!! ’

‘ห่ะ นี่!!’

‘ หรือเธออยากจะอยู่รับใช้ฉันนานๆ เลยท่วงเวลาห่ะ??’

เข้าข้างตัวเองถึงนายจะหน้าหล่อมากจนไม่อยากละสายตาแต่นิสัยแบบนี้ฉันไม่อยากอยู่ใกล้สักนาทีเลยต่างหาก!!!

‘ ก็ได้ แต่ฉันเลิกงานที่นี้สี่ทุ่ม!! ฉันไปหานายได้หลังจากนี้เท่านั้น’

‘ OK เอาเบอร์เธอมา’  ผมรู้สึกดีแหะ เอ๊ะ?? ก็แค่ได้คนใช้มาฟรีๆเท่านั้นเองใครไม่ชอบมั้งละ

‘ แล้วฉันจะโทรเมื่อเธอต้องมารับใช้ฉัน ไปละ!!’

‘ เฮ้ ค่ากาแฟละ??’

‘ เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันอยู่หรอ?? ’ ผมก็ไม่ได้อะไรนะ แค่เห็นเธอทำหน้างอนแล้วผมสบายใจ :)

‘ :O ’ ปีศาจชัดๆ ไอ้บ้า!!! =[]=!! 

น่าโมโหชะมัดฮือออออออออ สรุปวันนี้ฉันได้ค่าแรงครึ่งเดียว ก็กาแฟรวมทั้งขนมที่นายนั้นสั่ง เล่นเอา

ค่าแรงฉันเกือบหมด T^T ทำไมฉันต้องเจอนายด้วยนะ นามิทำไมเธอโชคร้ายแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าไปทำบุญสัก

หน่อยล้างซวย!!! :(