คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1
Chapter1
“โอ๊ย” วันนี้ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ยทำไมต้องเดินชน หรือไม่ก็ตกบันไดอะไรซักอย่าง วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของฉันเลยก็ว่าได้ สวัสดีค่ะฉันชื่อเมย์ค่ะ ฉันเรียนอยู่ ม.3ห้อง C ค่ะ มีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อตาลค่ะ เราอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่อยู่ ม.1 ค่ะ
“นี่ยัยเมย์แกหันเดินระวังๆหน่อยสิ ชนโน่น ชนนี่อยู่เรื่อยเลย”
“รู้แล้วๆ ฉันจะเดินระวังๆนะ”
ฉันรีบเดินเข้าห้องเรียนพยายามตั้งใจเรียนให้มากที่สุด นี่ก็เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวดีกว่านะเนี่ย
“ตาลๆ ไปกินข้าวกัน”
“อื้ม”
แล้วเราก็เดินไปโรงอาหารกัน เราไปซื้อข้าวผัดมากินกัน ตอนที่ฉันกำลังเดินไปหาตาล ฉันรู้สึกเหมือนมีคนมาขัดขาฉันแล้วก็กำลังจะล้ม จานข้าวผัดหลุดออกจากมือไปโดนหัวใครซักคน
“อุ๊ย”
ฉันล้มลงกับพื้น เมื่อเงยหน้าขึ้นมาฉันก็เจอผู้ชายคนนึงยืนมองหน้าฉันอย่างอาฆาตแค้นสุดๆ ฉันต้องตายแน่เลย
“ขอโทษนะค่ะ”
“ยัยบ้าเอ๊ย เธอขอโทษไปแล้วกลิ่นข้าวผัดเน่าๆนี่มันจะหายไปจากตัวฉันไหม”
“ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันมองไม่เห็นอ่ะค่ะ”
“นี่เธอ แค่มองไม่เห็นก็เป็นเหตุผลของคนผิดแล้วรึไง ไม่มีตารึไง”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ก็ฉันขอโทษแล้วนี่ค่ะ”
ตาลรีบวิ่งมาหาฉัน
“เมย์มีอะไรหรอ”
“นี่เธอเป็นเพื่อนของยัยซุ่มซ่ามนี่หรอ”
“เอ่อ! ค่ะ”
“หัดบอกเพื่อนเธอให้ระวังหน่อยดูสิทำตัวฉันสกปรกหมดเลยนี่”
“นี่ฉันก็ขอโทษนายไปแล้วไง นายจะเอาอะไรจากฉันอีก” ฉันรีบตะโกนออกมา
“ยัยบ้านี่ เธอเป็นคนผิดนิ”
“แต่ฉันก็ขอโทษแล้วนิ”
“เธอนี่จริงๆเลย”
“เอ่อ ต้องขอโทษแทนเพื่อนฉันจริงๆนะค่ะจะไม่มีคราวหน้าอีกแล้วค่ะ” ตาลพูดตัดบทก่อนที่จะเป็นเรื่องใหญ่ไปกว่านี้
“ตาลแกจะไปขอโทษเค้าทำไม ยังไงเค้าก็ไม่รับคำขอโทษของเราหรอก”
“นี่เธอ หัดรู้ซะบ้างนะว่าใครผิดใครถูก ยัยบ้า”
“นายนั่นแหละบ้า”
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ” ตาลลากฉันออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
“ตาลแกจะลากฉันออกมาทำไม ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ”
“โอ๊ย แกอย่าไปมีเรื่องกะคนอื่นเค้าเลย ฉันไม่อยากซวยไปด้วยนะ”
“นี่แกเป็นเพื่อนฉันจริงๆหรอเนี่ย โอ๊ย!” ฉันดันไปเตอะโต๊ะเข้า
“แกนี่ซุ่มซ่ามจริงเลยนะ มานี่ๆ เป็นไงแกเจ็บไหม”
“เจ็บดิ มากด้วย”
“ก็บอกแล้วไงว่าให้ระวังๆหน่อย ไปๆกลับบ้านกัน”
“อืม โรงเรียนนี้ดีจริงๆ เรียนแค่ครึ่งวัน”
“อืม ไปๆกลับๆ”
ความคิดเห็น