4เพลย์บอยปะทะ4สาวสุดซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : การนัดพบของทั้ง2โรงเรียน

"นี่พวกแกถามจริงเหอะแกจะพาฉันมาทำเบื๊อกอะไรว่ะรอตั้งนานแล้วน่ะเว้ยไม่เห็นมาซักทีฉันเบื่อจะตายอยู่แล้วน่ะ" แรนบ่นพร้อมกับทำหน้าบูดๆบึ้งๆ


"งั้นเอางี้ถ้าพวกนั้นมาเมื่อไหร่แกก็ด่ามันเลยสิ" พัดกล่าวพลางยิ้มอย่างเจ้าเลห์


"ไม่บอกฉันก็ทำอยู่แล้วเว้ย...อะไรกันเป็นคนนัดพบแท้แต่มาสายอย่างงี้มันต้องสั่งสอน" แรนกล่าวสีหน้าจริงจังพอดีกับที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเธอ


"ว่างไงจ๊ะมาแล้วหรอมาเร็วดีนี่" หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มนั้นแต่ก่อนที่เขาจะกล่าวอะไรต่อแรนก็พูดตัดหน้า


"นี่หล่อนหัดรักษาเวลาบ้างเซ่ปล่อยให้พวกฉันมารอตั้งนานเสียเวลาหมดฉันไม่น่ามาเสียเวลากับคนอย่างพวกหล่อนเล้ยคิดแล้วมันน่านัก...แล้วถ้าเรื่องที่เธอพวกเธอนัดพวกฉันมามันไร้สาระละก็เจอดีแน่" แรนกล่าวเป็นชุดๆก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้หิน


"กรี๊ด...หล่อนเป็นใครย่ะกล้าดียังไงมาพูดกับพวกฉันอยากโดนดีรึไง" หญิงสาวคนเก่ากรี๊ดลั่นทำท่าทางโกรธสุดๆพลางเงื้อมือขึ้นแต่เธอก็ทำได้แค่นั้นเพราะมีชายหนุ่มรูปงามมาจับแขนเธอไว้


"เธอจะทำอะไร?" ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบแต่ท่าทางและหน้าตาออกจะขี้เล่น


"เปล่าฉันไม่ได้จะทำอะไร...ก็ยัยนี่อ่ะสิอยู่ดีๆก็มาด่าฉันฉอดๆๆจะให้ฉันทนได้ยังไงละ" หญิงสาวคนเดิมกล่าวขึ้นอีกครั้งพลางทำท่าออดอ้อนชายหนุ่มเต็มที่


"เธอมาด่าปูเป้ทำไม" ชายหนุ่มถามขณะที่โอบไหล่หญิงสาวที่ชื่อปูเป้นั่น


"แล้วนายอ่ะเป็นใคร?" แรนถามหน้าตาเฉยทำให้ปูเป้ทำสีหน้างงนิดๆกับท่าทางของแรนที่ดูจะไม่เกรงกลัวอำนาจชายหนุ่มเลยซักนิด


"แล้วเธอละเป็นใคร?" ชายหนุ่มถามกลับ


"ฉันถามนายก่อนนายก็ตอบก่อนเซ่..." แรนกล่าวสีหน้าเซ็งสุดขีด


"ฉันเป็นแฟนของปูเป้ชื่อไอซ์" ชายหนุ่มตอบอย่างภาคภูมิใจ


"แล้วเธอละเป็นใคร" ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง


"ไม่จำเป็นต้องตอบ" แรนกล่าวหน้าตาเฉยทำให้ชายหนุ่มมีสีหน้าโมโหนิดๆ


"เธอ!!!..." ชายหนุ่มกล่าวได้เพียงแค่นั้นเพราะแรนได้พูดขึ้นแทรก


"เธอมีไรกับพวกฉันรีบๆว่ามาฉันไม่มีเวลามาไร้สาระกับพวกเธอมาก" แรนพูดพลางท้าวเอวสีหน้าเธฮในตอนนี้บ่งบอกว่าเซ็งสุดขีดก็ว่าได้


"ฉันมีเรื่องกับเพื่อนของหล่อนไม่ใช่หล่อนย่ะ"
แล้วไคว่าฉันอยากมีเรื่องกับหล่อนละถ้าไอ้เพื่อนบ้าไม่ลากฉันมาฉันก็ไม่มาให้เสียเวลาหรอกย่ะ...น่ารำคาญจริงๆโว้ยยยย..


ฉันไม่อยากมีเรื่องกับพวกเธอให้เสียเวลาหรอกน่ะ จะเอาไงก็ว่ามา" แรนกล่าวสีหน้าเริ่มหงุดหงิดซะแล้วปกติเธอไม่ค่อยชอบหาเรื่องใครแต่โดยมากจะมีคนมาหาเรื่องเธอซะมากกว่า


"ก็ไม่มีไรมากแค่ขอโทษฉันวิงวอนร้องขอชีวิตก็แค่นั้น" หล่อนกล่าวด้วยนำเสียงอย่างผู้มีชัยชนะ
ฮืม..ยัย..ยัยด่าไม่ออกจริงๆโว้ยแกรู้มั้ยว่าแกพูดอยู่กับใคร

"แกรู้มั้ยว่าแกพูดอยู่กับใคร...ฉันลูกสาวมาเฟียน่ะเฟ้ยไม่เคยยอมเสียศักดิ์ศรีให้ใครมาตั้งต่เกิดจะให้มาเสียกับเธอคงไม่ไหว" แรนกล่าวเสียงกลั้นขำเพราะคนอย่างเธอเนี่ยน่ะจะเสียสละให้กับคนอย่างพวกนี้ไม่มีทางเป็นไปได้100%


"ละ...ลูกสาว..มะ..มาเฟียทะ..ที่ชื่อ รวิวรรณ อ่ะหรอ"คนในกลุ่มนั้นอีกคนพูดเสียงสั่นชื่อเสียงของเธอดังไปทั่วกระฉ่อนไม่ว่าใครๆก็รูจักเธอทั้งนั้นถ้าพวกที่ไม่รู้จักเธอแสดงว่าคนผู้นั้นเชยสุดๆโดยมากจะเป็นพวกเด็กเรียนใส่แว่นหนาเตอะซะส่วนใหญ่


"เออ...มีปัญหาเรอะ"แรนเปลี่ยสีหน้าจากที่หงุดหงิดมาเป็ฯกวนประสาทแทนเธอรูว่าพวกนี้คงจะกลัวเธอขึ้นมาแล้ว


"นี่ปูเป้ฉันว่าเราอย่าไปมีเรื่องกับพวกเค้าเลยน่ะกลับไปชมรมกันเถอะ" คนที่พูดเสียงสั่นเมื่อครู่พูดขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เธอทำหน้าซีดสุดขีดคงจะกลัวเธอสุดชีวิตเลยมั้งเนี่ย


"ยะ..อย่าพึ่งกลับสิเรายังมีไอซ์อยู่ทั้งคนจะกลัวอะไรมินนี่"คนที่ชื่อมินนี่ถึงจะได้รับคำปลอบใจจากเพื่อนที่ชื่อปูเป้แล้วก็ตามแต่มันไม่ได้ทำให้เธอหายหน้าซีดได้เลย

อีตานี่มันจะจ้องหน้าฉันไปถึงไหนกันฟะ   แรนคิดในใจเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ชื่อไอซ์จ้องเธอมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว


"นี่นาย...มองหน้าหาเรื่องหรอ"ในที่สุดคำถามที่คาใจก็ได้ถูกถามออกไปแล้วชายหนุ่มมองหน้าเธออีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมา

ยิ้มอะไรของมันฟะ...แต่เวลาหมอนี่ยิ้มแล้วดูหล่อดีน่ะ


"ทำไมฉันจะจ้องหน้าเธอไม่ได้มันผิดกฏหมายเรอะ...ฮะๆๆ" ไอซ์พูดขึ้นพลางหัวเราะออกมาซึ่งการกระทำนี้ทำความไม่พอใจให้กับแรนมากจนเธอจะต้องสวนกับไป


"แล้วจะจ้องทำแพะอะไรเล่า...กวนชะมัดเลยน่ะนาย" แรนสวนกลับปทำให้ชายหนุ่มอดที่จะยิ้มไม่ได้


"ไม่อยากเสียเวลากับคนอย่างนายและ....ว่าแต่เธฮเถอะใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ยว่าจะให้ฉันขอโทษอ้อนวอนขอชีวิตมันยังเร็วไป10ชาติเฟ้ย" แรนกล่าวหน้ากวนบาทาทำให้อีกฝ่ายเต้นแร้งเต้นกาอยู่กับที่

อย่างว่าแหละน้าเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ รวิวรรณคนนี้
แรนคิดในใจพลางแสยะยิ้มออก




"