เจ้าหน้าที่เก็บเสี้ยววิญญาณ [Yaoi]

ตอนที่ 2 : สัตว์ร้ายที่ถูกทอดทิ้ง 01

สัตว์ร้ายที่ถูกทอดทิ้ง (01)

     อา ‘ร่างใหม่’ นี่ช่างเคลื่อนไหวลำบากเสียจริง เด็กชายในชุดซอมซ่อเริ่มบิดร่างกายคลายความเมื่อยล้า ก่อนที่เปลือกตาคู่สวยจะปิดสนิทเพื่อเรียบเรียงเนื้อเรื่องตั้งแต่ที่ได้เข้ามาในร่างของ เจแจ็ค หนุ่มน้อยน่ารักที่เป็นภาชนะบรรจุวิญญาณในโลกนี้

     เจแจ็คเป็นลูกชายของคนตัดฝืนที่ในเนื้อเรื่องเดิมนั้น บ้านหลังเล็กที่เขาอยู่ยังมีบทบาทกว่าเจ้าของเสียอีก ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมถึงไม่เป็นที่จดจำ เพราะว่าตัวละครตัวนี้นั้นโผล่มาตอนท้ายเรื่องแล้วก็โดนฆ่าในทันทีด้วยกรงเล็บของสัตว์ร้ายที่คลุ้มคลั่ง 

     พอระบบส่งข้อมูลที่ควรรู้ให้กับออทัมก็ได้หายไปในทันที ไม่มีมนุษยสัมพันธ์เอาซะเลย หัวที่ได้รับข้อมูลอย่างรวดเร็วเกิดปวดขึ้นมาอีกก่อนจะค่อยๆจางหายไป

     ‘เฮ้อ..ร่างนี้ดูเด็กชะมัด ทำอะไรลำบากเสียจริง’ ออทัมได้แต่บ่นอยู่ในใจก่อนที่จะลุกจากเตียงเดินเข้าครัวหุงหาอาหารให้กับผู้เป็นพ่อตามกิจวัตรประจำวันของร่างใหม่

     เดิมทีเจแจ็คนั้นอยู่กับพ่อและแม่ แต่แม่ได้เสียชีวิตไปแล้วด้วยโรคที่เป็นมาทั้งแต่เด็กๆ ส่วนพ่อนั้นก็พยายามดูแลอย่างดีในฐานะชาวบ้านธรรมดา อะไรที่อยากได้ก็หามาให้ ส่วนอะไรที่ไม่ชอบก็หลีกเลี่ยง

     ครอบครัวเจแจ็คทำการเกษตรอยู่หลังกระท่อม เป็นสวนเล็กๆปลูกไว้เก็บเกี่ยวกินเองจะได้ประหยัดในส่วนอาหารการกิน หน้าที่จะแบ่งกันทำกับลูกชายวัย 8 ขวบปี คือ งานบ้านและการหุงหาอาหารให้ลูกชาย ความเป็นอยู่ไม่อดอยากแต่ก็ไม่ร่ำรวย

     เนื่องด้วยเจแจ็คมีร่างกายอ่อนแอที่ได้รับการถ่านทอดมาจากมารดาทำให้ออกแรงมากไม่ได้ เลยได้แต่ทำงานเล็กๆน้อยๆช่วยพ่อ ส่วนตัวของผู้เป็นพ่อนั้นจะออกหาฟืนมาขายกับทางหมู่บ้าน อืม..นอกจากส่วนสูงแล้วเจ้าเด็กเจแจ็คนี่มีร่างกายไม่สมกับอายุ 8 ขวบเลยซักนิด

     นิสัยเดิมของเจแจ็คไม่ค่อยต่างอะไรกับออทัมมากนัก นั่นคือพูดน้อย และเรียบร้อยตามประสาเด็กที่อยากแบ่งเบาภาระของผู้เป็นพ่อ แต่ก็เป็นเด็กที่ค่อนข้างพูดจาไม่ถนอมน้ำใจผู้ฟังซักเท่าไหร่

     ยังดีที่ยังคงหลงเหลือความรู้สึกนึกคิดของเจแจ็คอยู่บ้าง ไม่งั้นเขาคงสวมรอยเป็นเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้แน่ๆ 

     แน่สิ ถ้าภารกิจแรกยากกว่านี้ออทัมคงได้แหวกสมองระบบแน่ๆว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ถึงส่งเจ้าหน้าที่ฝึกหัดมาทำงานหินตั้งแต่เริ่ม

     “วันนี้ตื่นเช้าจังนะแจ็ค ฝันร้ายหรือไอ้ลูกชาย” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมเจ้าของร่างที่เดินออกมายืนซ้อนด้านหลังทำให้ความคิดของออทัมสะดุด ไออุ่นที่แผ่ออกมาทำให้อุ่นขึ้นเล็กน้อย นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รับความอบอุ่นแบบนี้ 

     เจรัล พ่อของแจ็คนั้นดูยังหนุ่มยังแน่น มีแค่หนวดเคราเขียวครึ้มเท่านั้นที่บดบังความหล่อเหลาของเจ้าตัว ผิวสีแทนจากการทำงานหนัก ผมที่ยาวระเกะระกะสีดำเข้มและดวงตาสีน้ำตาลอ่อนช่างดูเข้ากันกับร่างกายอันสูงใหญ่แข็งแรง

     “ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่สะดุ้งตื่นเมื่อเช้ามืด แต่ข้าลืมไปแล้วว่าฝันถึงอะไร” แล้วนั่นอีก ไอ้ก้อนแข็งๆหกลูกตรงหน้าท้องนั่น บาดตาบาดใจยิ่งนัก..

     “มองแบบนี้ ข้าก็เขินเป็นนะ ไหน มีอะไรกินบ้างเช้านี้ ข้าหิวมากเลย” เจรัลเอ่ยล้อลูกชายก่อนจะกลั้นขำกับสายตาเชือดเฉือน อา นับวันเด็กคนนี้ยิ่งน่ารักขึ้นเป็นกอง ความหวงกำเริบเมื่อคิดได้ว่าในอนาคตเจแจ็คจะต้องมีคู่ครอง 

     ออทัมเหลือบตามองผู้เป็นพ่อที่เปลี่ยนสีหน้าเร็วยิ่งกว่ากิ่งก่าเปลี่ยนสีก่อนจะชี้ไปทางโต๊ะกินข้าว

     อาหารในแต่ล่ะมื้อนั้นจะทำจากปลาและเนื้อตากแห้งเป็นส่วนมาก ผักผลไม้ที่ปลูกไว้หลังบ้าน แบ่งออกมาส่วนหนึ่งเป็นข้าวมื้อกลางวันให้เจรัล และผลไม้เป็นของเจ้าตัว

     “วันนี้เจ้าจะเข้าหมู่บ้านไปหาชาลีหรือไม่ ฟ้ามืดครึ้มเช่นนี้พกร่มติดตัวไปด้วยสิ” เจรัลเอ่ยไปขณะที่กำลังเคี้ยวข้าวพร้อมมือหนาที่จ้วงปลาทอดเข้าปาก

     หน้าตาช่างสวนทางกับการกระทำอะไรอย่างนี้นะ.. 

     “ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าพูดหากข้าวเต็มปาก แล้วก็วันนี้อาจจะกลับค่ำนะ จะไปถามหาหนังสือที่เคยบอกชาลีไว้”

     สายตาเอือมระอานั่นมันอะไรกัน เจรัลทำหน้าจะร้องไห้ ทำไมลูกข้าไม่อ่อนโยนเลย จิตใจของข้าบางมากนะ!

     ร่างเล็กๆของเด็กน้อยเดินหนีคนแก่ขี้น้อยใจ มือเล็กเอื้อมหยิบย่ามใส่ของก่อนจะออกจากบ้าน แต่ก็ไม่วายหันมากำชับกับเจรัลว่า

     “อย่าลืมปิดบ้านให้สนิทนะ แล้วก็อย่าเอารองเท้าเน่าๆที่เปื้อนดินเข้ามาในบ้านล่ะ มัน..สกปรกน่ะ”

ฉึก!

     เจรัลตายอย่างสงบบนโต๊ะกินข้าว..

     แต่ รองเท้านั่นเป็นคู่เก่งของข้าเลยนะ

[บันทึกของระบบ]

     วันนี้เป็นวันแรกที่ได้ทำงานกับเจ้าหน้าที่ฝึกหัด ความคิดของเจ้าหน้าที่คนนี้ช่างน่าปวดหัดจริงๆ ระบบไม่ได้คอยควบคุมทุกอย่างนะเฟ้ย ถ้ามีอะไรจะขึ้นเตือนในหัวแกเองแหละน่า เวลางานน่ะรู้จักมั้ย!  แต้ม +15 ภารกิจย่อยคือสวมรอยเป็นเจแจ็ค

---------------------

ระบบน่าตีมากกกก

อาจจะสั้นไปบ้างแต่จะพยายามอัพบ่อยๆนะคะ

ความปากร้ายของน้องนั้นไม่แน่ใจว่าเป็นตัวของตัวเองหรือเจน้อยเลยค่ะ ฮา