คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 :
/>
ตอนที่ 4 : กระต่ายเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นไสหัวไปซะ!!
“โว้ยยยยยยย!!! ทำไมมันต้องมานอนห้องเราด้วยวะซองมิน!? TOT”
อึนฮยอกโวยลั่นหลังจากขนหมอนและผ้าห่มมานอนที่ห้องโถง
“เอ้า เราต้องให้เกียรติเขาสิ >_<”
“ให้เกียรติแล้วเราลำบากเนี่ยนะ!! T^T”
“เจ้าชายมาทั้งที เราต้องทนลำบากหน่อย ^^” ซองมินบอกแล้วเดินไปเคาะประตูที่ห้องตัวเองที่คยูฮยอนนอนอยู่ ส่วนอึนฮยอกได้แต่ยืนแยกเขี้ยวอยู่ข้างหลัง
“เอ่อ...เจ้าชายครับ ถะ...ถ้าไม่รังเกียจ ขอซองมินนอนด้วยคนได้ป่ะ >O<///”
“=[]=!!” <<< อึนฮยอก
อะไรนะ!? อะไรน๊า!!!!!!? ม่ายยย!? ทำอย่างนี้กับย๊อกแย๊กได้ง๊ายย!!? TOT โฮฮฮฮ! เจ็บนี้อีกนาน~
“ไม่นะซองมิน!! T^T”
“ขอนอนด้วยคนนะครับ : ))” <<< ไม่ได้ฟัง
“อ้อ ได้สิ ^^”
แล้วซองมินก็รีบวิ่งมาเอาผ้าห่มและหมอนตามเข้าไปในห้องโดยมีมือหนาแปะป้าบที่ก้นนุ่มๆ โอ้อิกี้ ออกลายแต่ตอนนี้เลยรึ? -.,-
ส่วนอึนฮยอกถึงกับอ้าปากค้าง น้ำลายน้ำมูกน้ำตาไหลออกมานองพื้นก่อนจะทรุดลงร้องไห้อย่างเสียใจและเจ็บใจ
“ฮืออ! T^T ทำไมซองมินทำกับเค้าเยี่ยงนี้! แงงง~!! ไอ้เจ้าชายปัญญาอ่อนขี้เก๊กบ้าบอคอแตกนั่นมันมีดีอะร๊ายยย!? กระต่ายเป็นของไก่น๊า~”
อึนฮยอกร้องไห้ฟูมฟายอย่างน่าสงสาร โอ๋ๆ อย่าร้องนะคับเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ^^ (อะไรของแก!! : คนอ่าน)
“เฮ้!! ย๊อกแย๊ก! >O< มีไรกินเปล่า!?”
“มีตีนให้กิน เอาปะละ T^T”
“โหอาหารชาวโลก *0* ไม่น่าเชื่อว่านายกินตีนด้วย!”
“ได้ข่าวกรูล้อเล่น!!”
หึยยย! ไอ้เจ้าชายบ้านั่นแย่งกระต่ายอวบแสนน่ารักไปไม่พอ มีไอ้บ้านี่มากวนอีก T^T อยากจับมันไปโยนใส่บ่อจระเข้!!!
“ว่าแต่มีอะไรให้กินมั้ย”
“มีไข่ต้ม น้ำเปล่า ช็อกโกแลต บะหมี่อะ กินปะ -_-^”
“ฉันกินของพวกนี้ไม่ได้อะ =v=”
“แล้วกินอะไรวะ”
เรื่องมากน่าตบจริงๆ พวกเอเลี่ยน มนุษย์ต่างดาวพวกนี้ -_-*
“ก็...สเต็กไง”
“=O=”
โห...สเต็กเชียว (_ _) เกินไปมั้ยคับไอ้คุณคนบ้า!! TOT
“ไม่มีเหรอ =_=; ว้า...แย่จัง ดูสภาพบ้านก็รู้แล้ว”
“อะ..ไอ้!! T^T นี่นายดูถูกเรอะ!? ปากเสีย!! ไปไหนก็ไป!”
“สงสัยจะไปไม่ได้อะ ^^”
ดงแฮพูดพร้อมกับค่อยๆ เดินมาหาอึนฮยอกที่กำลังปาดน้ำทั้งหลายที่ไหลนองพื้นอยู่ เอ่อ...จะทำอะร๊ายยย!? >////<
“ทะ...ทำไมไปไม่ได้ TOT”
“เพราะฉันกับเจ้าชายมาตามหารักแท้ เพราะฉะนั้นย๊อกแย๊กต้องเป็นรักแท้ให้ฉันนะ”
“กุชื่ออึนฮยอกว้อย! >O<”
“เออใช่ ลืม -*-“
เอ่อ...ตามหารักแท้งั้นเหรอ? งั้นอึนฮยอกก็จะเป็นรักแท้ของดงแฮสินะ? ป๊าดดด!! แล้วทำไมเป็นรักแท้ง่ายจังวะ =_=
“ตามหาเจอแล้วก็กลับไปดิ!!”
“อ้อ...ยังอะ ^^ เพราะเราต้องการลูกไปเป็นพยานด้วย”
“O[]O”
ลูก? ลูก? ละ...ละ...ละ...ลูกกกกกกกกกกกก!!!!? =[]=
“ผู้ชายที่ไหนมีลูกได้วะ!? =O=”
“ก็นายไง เพราะฉันมียาที่ทำให้นายท้องได้ ^^”
“ไปหาคนอื่นป๊ายยย!! TOT”
“=_= จากที่เราตรวจดู คนที่สามารถท้องด้วยยานี้ได้นั้นมีที่เกาหลี อิรัก เปรู บรูไนเท่านั้น”
“โห แต่ล่ะประเทศ =O=”
นี่คือสาเหตุที่พวกนายเลือกเกาหลีสินะ T^T ไม่น่าเล้ยย!!
“แต่...ฉันไม่ยอมมีลูกกับนายแน่ๆ!! เพราะเจ้าชายนายแย่งซองมินของฉันไป! ฉันจะไล่พวกนายออกไปให้หมด!! >O<”
“ทำอย่างนี้กับเจ้าชายไม่ได้นะ!!”
“กุจะทำ! >O<”
“ได้!! งั้นต้องรับโทษ!”
“O_O”
อึนฮยอกเบิกตากว้างเมื่อเห็นดงแฮวิ่งหายเข้าไปในห้องแล้ววิ่งกลับมาพร้อมยาสีเขียวน่าขยะแขยง อี๋~~~~
“อะไรน่ะ!? =[]=”
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เพราะยานี้จะทำให้พรุ่งนี้ นายท้องเสียทั้งวันเลย!! ^^”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~!!!!”
แล้วอึนฮยอกก็ถูกดงแฮจับกรอกยาสีเขียวขมปี๋นั่น ร่างเล็กดิ้นไปมาแต่สุดท้ายก็กลืนยาบ้านี่ลงไปหมด ได้แต่กรีดร้องและทำใจกับการท้องเสียในวันพรุ่งนี้
“ฉันจะฆ่านายไอ้ดงแฮ๊!!!!!!!!!!! TOT”
ตัดมายังคยูมินของหมู่เฮา~
ซองมินนั่งบิดตัวเขินไปมาหลังจากหย่อนก้นบนเตียงสีชมพูของตัวเอง อ๊างงง! เขินโฮกกก!! >////<
“เอ่อ...เจ้าชายฮะ มาตามหารักแท้ทำไมเหรอ >////<”
ถามเองเขินเอง อะอ๊างงงง~
“ฉันอยากได้รักแท้น่ะ แล้วก็ต้องมีลูกเป็นพยานรักด้วย ^^”
“=O=!!!”
ละ ละ ลูกกกกกกกกกกกกกกกก!!!? =[]= (มาแนวเดียวกับย๊อกเลยวุ้ย)
“ผมมีลูกไม่ได้ T^T”
“ไม่เป็นไร เพราะฉันมียาที่ทำให้นายมีลูกได้ ^^”
“=O=!! เอ่อ...”
ถึงจะชอบเจ้าชายมาก!! แต่การที่จะมีลูกมันจะต้องอะบาล่ะเฮ๊และมันเจ็บโฮกกกเวลาคลอดลูก T^T ซองมินกลั๊ววว!!
“ซะ ซะ ซองมินไม่อยากมีลูก T-T”
“ไม่ต้องกลัววหรอกนะ ฉันยังไม่ทำลูกตอนนี้ ไว้นายพร้อมก่อน ^^”
“ไม่มีวันพร้อม!! TOT”
“มีสิ ไม่ต้องกลัวนะ ^O^”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~!!!!”
และคืนนี้ก็เป็นคืนที่สองสาว (?) อึนฮยอกและซองมินประสานเสียงร้องม่ายยยยย!! โฮกก! T^T จะมีลูกจริงๆ เร้อออ!?
ความคิดเห็น