คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 :
ตอนที่ 3 : ผมขอลายเซ็นมนุษย์ต่างดาวหน่อยฮะ ^O^
“ถ้าจะพูดว่าแบบนั้น ก็อาจจะใช่นะ ^O^”
มนุษย์ประหลาดนอกโลก นายลีดงแฮยิ้มร่า ความจริงเขาไม่ได้หน้าตาประหลาดหรอก เขาหล่อด้วยซ้ำไป!! เพียงแต่มันมาจากนอกโลกเท่านั้น
“นะ..นายเป็นมนุษย์ต่างดาวจริงๆ เหรอ O_O”
ตอนนี้ซองมินกระจิต กระใจไม่อยู่กับตัวแล้ว จิตหลุดบินไปไกลแสนไกลที่ดาวผู้โต มือและปากและก็ขา -_-^ สั่นพับๆๆ เหมือนปีกเฮลิคอปเตอร์ ฉะ..ฉันเจอมะนาวต่างดุ๊ด มนุษย์ต่างดาว (ผวนเพื่อ?)
“ตอแหลชัดๆ -_-“
อึนฮยอคพึมพำพร้อมกับเสหน้าไปทางอื่น ให้ตายเถอะ! นอกจากจะต้องมารำใส่ชุดไก่ขาย KFC แล้วยังจะต้องมาคุยกับคนบ้าสติไม่เต็มเต็งด้วยเหรอฟะ
“นี่นาย กล้าดูถูกเจ้าชายคยูฮยอนต่อหน้าฉันเรอะ!!!”
“ไอ้พวกบ้า –O-“
“อ้ากกกก นายหน้าไก่ TOT”
“พอเถอะสหาย! -.,- แน่ใจนะว่าคนนี้จริงๆ ดงแฮ..นายลองแสกนเครื่องสโกอินฟาเรตดูอีกทีสิว่าคนนี้ใช่จริงๆ น่ะ”
คนที่ดงแฮเรียกว่าเจ้าชายพูดขึ้นพร้อมกับไล่สายตามองซองมินตั้งแต่หัวยันส้นตรีน -_-^ ซองมินเมื่อเห็นมนุษย์ต่างดาวมองแบบนั้นก็อยากจะเป็นลมตายซะตรงนั้น อรั๊ย เขินๆๆๆๆ >////<
“ได้ขอรับครับผม - -“
ดงแฮตัดสินใจหยิบเครื่องมือบางอย่างขึ้นมาพร้อมกับทำการสแกนร่างกายของอึนฮยอคและลีซองมินทันที อึนฮยอคตกใจเลยกระโดดถอยห่างทันที ส่วนซองมินชีแก (?) ก็เอาแต่กัดผ้าบิดไปบิดมาด้วยความขวยเขิน
“เจ้าชายครับ 2 คนนี้แหละครับ!!”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะลีซองมินและอึนฮยอค ^^”
เจ้าชายนอกโลกยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ซองมินยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีกกับรอยยิ้มหื่นๆ =W= ของเจ้าชายคนนี้ เว้นแต่เพียงฮยอคแจ
“นี่พวกนายเป็นอะไรกันมากมั้ย -_-;;;;”
“ยอกแยก! ทำไมนายต้องทำหน้าสงสัยพวกเราตลอดเวลา”
“ชื่อฉันอึนฮยอคโฟร้ยยย!!”
“อะไรนั่นแหละ -_-^ นายกำลังสงสัยอะไรอย่างงั้นเหรอ”
“พวกนาย มาจากโรงพยาบาลไหนหรอ”
“ห้ะ =O=”
“หลุดมาจากโรงพยาบาลไหน!?”
“พวกเราไม่ได้เป็นคนบ้านะ >O< พวกเรามาจากดาวไอไลค์ฟริช!! และที่พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อตามหารักแท้ให้กับเจ้าชายคยูฮยอนต่างหาก”
“หารักแท้กระเทียมดองอะไรกันล่ะ ถ้าอยากได้เมียก็พูดมาตรงๆ สิทำไมต้องขี้ตู่ว่าเป็นเอเลี่ยนด้วย -_-“
“พวกเราไม่ได้สตอแหลนะ >O<”
“ตอแหล..ตอแหล แบ่ๆๆๆ”
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
ในขณะที่อันฮยอคและลีดองแฮเถียงกันว่าใครตอแหลนั้น คยูฮยอนก็ได้เดินจูงมือซองมินไปอีกฝั่งของตึกร้างนี่แล้ว ซองมินยังคงทำตาเป็นประกายแวววาววิบวับวอบแวบ *OO*
“นายน่ารักจังเลย ^^”
“เจ้าชายคยูไข่ย้อยฮะ >O<”
“เอิ่ม..คยูฮยอน -_-^^”
“ผม..ผมขอลายเซ็นหน่อยเซ่!!!!”
ว่าแล้วซองมินก็วิ่งตะแล๊ดแต๊ดแต๋ไปเอาหนังสือ ‘108 วิธีการเรียกเอเรียล’ ที่ซุกอยู่แถวถังขยะมาให้คยูฮยอนเซ็นทันที
“เซ็นตรงนี้นะฮะ ตรงนี้นะฮะๆๆๆ >O<”
“อ่าๆ =[]=”
เจ้าชายคยูฮยอนรับหนังสือนั้นมานั้นมาอย่างงงๆ พร้อมกับเซ็นลายเซ็นตัวเองที่คุณแม่นมสอนมานมนานนับ 3 ปี -_-^
“โอ๊ย! เราได้ลายเซ็นมนุษย์ต่างดาวแล้ว ^O^”
ซองมินดีใจมากพร้อมกับกระโดดหยองแหยง จากนั้นก็วิ่งไปที่ยานอวกาศที่มีขนาดทับคนตายได้ 50 คน -_-^^ ซองมินคุกเข้าลงกับพื้นและเอาแก้มนัวๆ เนียๆ ไอ้เศษเหล็กอันใหญ่นั่น ปลื้มครับ T^T
“นายทำอะไรน่ะซองมิน =O=”
“ไอ้นี่มันบินได้จริงๆ เหรอ T_T”
“ก็ได้น่ะสิ นี่มันพาหนะตัวเก่งของฉันเลยนะ >O<”
“ขอลองบินหน่อยสิ T^T”
“มันพังอยู่น่ะ ต้องซ่อมเป็นเดือนเลย”
“TOT”
“ซองมิน นายอย่าไปฟังมันนะ ไอ้พวกนี้มันจุ๊บุ จุ๊บุ!!!!!!!!”
เสียงอึนฮยอคตะโกนลั่นขณะที่มือกำลังจิกหัวดงแฮอยู่ เจ้าชายคยูฮยอนขมวดคิ้วอย่างงุนงง -*-
“อะไรคือจุ๊บุ จุ๊บุ -*-“
“อ๋อ มันแปลว่าตอแหลฮะ ^O^//”
“ภาษาชาวโลกช่างแปลกยิ่งนัก =O=”
ณ บ้านยาจกของซองมินและอึนฮยอค! ไม่สิ -_-^ ไอ้ที่อยู่สัปรังเคนี่ไม่น่าเรียกได้ว่าเป็นบ้านด้วยซ้ำไป ดงเฮมองบ้านนี้อย่างอึ้ง ทึ่งและเสียว
“โอ้โห!!! นี่บ้านคนเหรอ O[]O”
“ทำไม..บ้านพวกฉันมันเป็นยังไงห๊ะ!!”
อึนฮยอคกับดงแฮก็ยังคงกัดกันไม่เลือกที่ ซองมินทำท่าเชื้อเชิญองค์ชายเข้าบ้านบ้านอย่างไม่รังเกียจ นี่แก! เป็นผู้หญิงยิงเรือทำตัวให้มันรักนวลสงวนตัวหน่อยสิ เสียภาพพจน์นางเอกหมดเลยอิซองมิน
“เดี๋ยวเจ้าชายกับคนใช้นอนห้องซองมินกับฮยอคแจนะ เดี๋ยวพวกผมสองคนจะนอนห้องโถงบ้านเองฮะ”
“ฉันไม่ใช้คนใช้นะเว้ย”
ดงแฮแทรกขึ้นอย่างหัวเสีย แกเลิกแทรกบ้างเหอะ T_T
“นายใจดีจังแฮะ ^O^”
ซองมินได้แต่เกาหัวแกรกๆ อั๊งเขิน >///< ในขณะที่ทั้งตู่ตาจ้องตาสบไปสบมานั้น อึนฮยอคเริ่มเห็นลางไม่ดี เหมือนความรักกำลังจะก่อนตัวเลยรีบวิ่งไปกั้นกลางทันที
“ซองมิน!! นายทำแบบนี้ได้ยังไงกันจะให้พวกบ้านี่ไปนอนห้องเราไม่ได้นะ >O<”
“จุ๊ๆ ให้เกียติรพวกเขาหน่อยสิอึนฮยอค”
อึนฮยอคเลยต้องยอมเงียบปากทันที T-T ฮือ..ห้องนอนของพวกฉันกลับต้องกลายเป็นชองคนบ้าที่หลุดมาจากหลังคาแดงจริงๆ เหรอ
“เจ้าชายฮะ ผมว่าอย่าไปนอนเลยไอ้ที่แบบนี้ อยู่ที่นี่ไปนอนในถังขยะจะดีกว่า -*-“
“เห้ย!! แกมีปัญหาอะไรมากป่ะ”
“ก็มันจริงนี่หว่า!!”
แล้วดงแฮกับยอกแยกก็ทะเลาะกันต่อจนคนอ่านชักจะรำคาญ เลยจัดการอ่านข้ามบรรทัดไปอ่านคู่ของคยูมินทันที
“บ้านของนายมีเสน่ห์ที่แปลกมากเลยรบกวนด้วยนะ ^^”
“โอเคฮะ ^^”
“ว่าแต่..นายช่วยอะไรฉันอีกอย่างได้มั้ย”
“ว่ามาเลยฮะคุณมนุษย์ต่างดาว -..-“
“ช่วยเป็นรักแท้ของฉันทีสิ!!”
“ถ้าอย่างงั้นซองมินจะเปนรักแร้ เอ๊ย! รักแท้ให้กับเจ้าชายเองเพครับ ^O^//”
อีกแล้ว..อีกแล้ว!! ฉากน้ำเน่าเงาจันทร์เริ่มเข้ามาบทบังเรื่องนี้ ไม่ได้!! นี่ไม่ใช่คอนเสปของฟิคเรื่องนี้ ดังนั้นเราต้องมีตัวนร้ายออกมาเพื่อขัดขวางความรัก บลาๆๆๆ
“อ้ากกกกก ไอ้หื่น! ปล่อยมือเพื่อนฉันนะเฟ้ย”
“อย่ามาว่าเจ้าชายต่อหน้าฉันนะยอกแยก >O<”
“ได้!! ฉันจะว่าลับหลัง”
“ลับหลังก็ไม่ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
คอยดูนะ!! ไอ้อึนฮยอคคนนี้จะขับไล่คนบ้า 2 คนออกจากบ้านให้ได้เลย จ้าก!! >O<~~~
PANYO ,,i am primadonna • หญิงแก้มป่อง
ตอนนี้พวกเรามีตุนแค่ 7 ตอนค่ะฮ่าๆๆ ^O^//
เป็นอะไรที่สุดยอดมากจริงๆ เพราะงานของพวกเรากำลังถล่มหัว (_ _ ;;)
แถมจะเปิดเทอมด้วย ไรเตอร์เปิดพฤหัส TOT!! มันพรุ่งนี้นี่หว่า?
ให้ตายเถอะอยากจะบ้าตายจริงๆ ยังไงก็ขอบคุณมากเลยนะคะที่
ติดตามพวกเราสองคนโดยตลอด ไปดีกว่า
ฝากนิยายกับฟิคเราด้วยนะ บั๊ยบาย >___<
ความคิดเห็น