คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 :
ถ้าฉันไม่ได้เป็นแบบนี้นายจะยังรักฉันมั้ย..ถ้าฉัน
เป็นเพียงมนุษย์เดินดินปกติ นายจะยังอยู่เคียงข้างฉันต่อไปรึเปล่า
กึก!! กึก!!
“วอ.1 เรียกวอ.2 ฮยอคแจกุ๊กไก่ ทางด้านนั้นเป็นยังไงบ้าง ขาก..ขาก”
“วอ.2 ตอบ! ทางด้านนี้โอเคมาก ฝนตกแรงแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคอะไรมาก ขาก..ขาก”
ในราตรีอันมืดมิด ประชาชนส่วนใหญ่ล้วนแต่เข้านอนไปเฝ้าพระอินทร์กันหมดแล้ว เพราะในค่ำคืนที่พายุไซโคลนเข้ามาในเกาหลีขณะนี้ คงไม่มีใครอยากออกมาจูงหมาเดินเล่นเป็นแน่ เว้นเพียงแต่เด็กหนุ่มตัวเล็ก ร่างเคะ -_- 2 คนเท่านั้นซึ่งกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่บนตึกร้างแห่งหนึ่ง
“วอ.2 ไอ้นี่มันต้องเอียงแบบนี้สิ ทราบแล้วเปลี่ยนขาก!!”
“ได้เลยวอ.1 ขาก..ขาก!”
อยากแปลกใจไป พวกเขาไม่ได้ฝืดคอขากเสลตกันแต่อย่างใด เพียงแต่พวกเขาแค่กำลังทำเสียงเอ็คเฟรคสมจริงในการใช้วิทยุสื่อสารเหมอืนของคุณตำรวจนั่นเอง
“วอ2. วอ.2 ติดติดต่อด่วน!!”
“เอ่อ ซองมินฉันมีอะไรจะถามนายหน่อย -____-^”
“ว่าไงวอ.2?”
“เราอยู่ใกล้กันขนาดนี้ แกจะใช้วิทยุสื่อสารทำไมฟะ -*-“
“ให้มันสมจริงไงอึนฮยอค >O<”
อึนฮยอคไล่สายตามองเพื่อนสาว (?) อย่าง ‘ลีซองมิน’ ด้วยความพินิจพิจราณา ไอ้นี่มันบ้ารึเปล่าวะ ยืนหันหน้าเข้าหากันอยู่เนี่ย!!
เปรี้ยง!!
เสียงฟ้าแลบทำให้หนุ่มน้อยทั้งสองต้องหันขึ้นไปมองบนท้องฟ้าทันที ริมฝีปากบางเริ่มฉีกยิ้มนี่แหละที่พวกเขาต้องการ ทั้งคู่หันไปจัดการกับเครื่องอะไรบางอย่างที่รูปร่างหน้าตาคล้ายกับจาน UBC บ้านเรา
“วอ2. จับตรงนั้นสิ”
“เรียกชื่อฉันเถอะ T_T”
“ทำไมล่ะวอ.2”
“นะๆ กราบล่ะ T^T”
“โอเค อึนฮยอค -_- จับเสาอากาศด้านซ้ายเอาไว้นะ”
เขาพยายามจะหันเสาอากาศเข้าหันทิศทางที่มีฟ้าแลบเมื่อครู่นี้ หวังจะใช้เป็นสายล่อฟ้าให้ฟ้าผ่าลงมา นี่พวกแก! จะบ้าเหรอยะตายเลยนะเว้ยยย >O<
“นายแน่ใจนะว่าทำแบบนี้มนุษย์ต่างดาวจะโผล่ออกมา”
“จากหนังสือ ‘108 วิธีการเรียกเอเรียล’ บทที่ 13 เขาบอกว่านี่คือการเรียกมนุษย์ต่างดาวที่ดีที่สุดนะ T_T”
“เอ่อ หวังว่ามันจะโผล่มา -_-“
“นี่นายไม่เชื่อใจฉันเหรอ บอกว่าโผล่ก็โผล่เซ่ >O<”
“อ่าๆ โผล่ก็โผล่ = =”
อึนฮยอคพยักหน้าเนือยๆ พร้อมกับจับจ้องไปที่ใบหน้าของหนุ่ใน้อยเพื่อนสนิทของตัวเองที่ประสานมือไว้ที่หน้าอกแน่น รอวันที่มนุษย์ต่างดาวนอกโลกจะโผล่มา และนั่น! ฟ้าแลบอีกแล้ว...
เปรี้ยงงง!!!!
ในที่สุดความผันของพวกเขาก็เป็นจริง สายฟ้าฟาดลงมาที่สายล่อฟ้าของพวกเขา อึนฮยอคและซองมินกระโดดกอดกันตัวกลมดิ๊ก พร้อมกับลั้นลาลำซิ่งไปมาโดยหารู้ไม่ว่า
ฟู่...ฟู่ว!!
“อ้ากกก ซองมินซุปเปอร์ยูเอฟโอเราไหม้แล้ว >O<”
“แว้กกกก ซะ..ซุปเปอร์ยูเอฟโอของช้านนนนน”
ทั้งสองคนเลยช่วยกันเป่าลงไปที่ไฟที่ลุกอยู่ที่จานดาวเทียม UBC นั่นทันทีและหวังว่ามันจะดับ แต่มันก็ยังไม่ดับเลย จนเครื่องประหลาดนั่นเริ่มละลายกลายเป็นเศษเหล็กในที่สุด -___-;;
ณ ต๊ะติ๊งโหน่งไฮลสคูล
โรงเรียนชื่อดังติดอันดับของประเทศ มีแต่ลูกคนรวยเท่านั้นที่จะสามารถเข้าเรียนในโรงเรียนนี้ได้! แค่ชื่อโรงเรียนก็ไฮโซมากแล้ว ถ้าไม่มีตังค์ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้เข้าเรียนน่ะ (สาบานสิว่าชื่อไฮโซน่ะ –O-)
“ต๊าย! ดูสิคนจน 2 คนมาแล้ว = =”
“สวัสดีทุกคน ^O^//”
เด็กหนุ่มสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยรอยยิ้มแจ่มใส แม้ว่าข้างในลึกๆ จะเจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานก็ตาม T_T
“อี๋ พวกคนจนพวกเราถอยเหอะ”
“สบายดีกันมั้ยครับ ^O^&”
นักเรียนหลายคนที่อยู่ในโรงเรียนต่างพากันเดินหนีเด็กนักเรียนสองคนนี้นั่นก็คือ ‘อึนฮยอคและลีซองมิน’ นั่นเอง -_-^^ ความจริงแล้วอึนฮยอคเป็นนักเรียนเพียงคนเดียวที่สอบเข้ามาในโรงเรียนได้!! ส่วนลีซองมินเขาเป็นเด็กที่โง่มากขนาดควายยังฉลาดกว่า แต่ด้วยความที่อึนฮยอคทิ้งเพื่อนไม่ได้เลยใช้เส้น ยัดซองมินเข้าโรงเรียน
“อย่ามาใกล้ฉันนะยะ เหม็นสาบคนจน =..=”
“นายเป็นตุ๊ดหรอ ^O^”
“ย่ะ ฉันกระเทย ทำไมยะ..จะหาเรื่องกระเทยเหรอ!!!”
“กระเทยตัวใหญ่จังฮะ ^-^”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อีกระต่ายปากเสีย”
และที่สำคัญเด็กชายทั้งสองคนนิสัยดีกันมาก ไม่มีใครคบเลย!!! เพราะว่าฐานะทางบ้านและนิสัยที่ประหลาดของพวกเขานั่นเอง!
ห้องเรียน 9 – F
เพราะอึนฮยอคฉลาดมากเลยต้องย้ายไปเรียนห้อง 1 – A แต่ซองมินโง่เกินไปที่จะเรียนห้องเดียวกันได้เลยต้องมาเรียนห้องสุดท้ายของระดับ
“อรุณสวัสดิ์เพื่อนๆ ^O^”
ซองมินกล่าวอรุณสวัสดิ์แบบที่ตัวเองชอบทำ แต่ทุกคนกลับถอยหนีซองมินทันทีแล้วมองว่าไอ้นี่คือตัวประหลาด ตัวประหลาดมาแล้วทุกคนหลบลงหลุมด่วน!! ซองมินเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนของตัวเองและหยิบหนังสือโปรดที่อ่านไปแล้ว 2,220 ครั้ง -_-
‘108 วิธีการเรียกเอเรียล’
ซองมินอ่านมันทุกวันจนจำได้ทุกหน้า ทุกแผ่น! เรียลอุคเพื่อนร่วมห้องที่ขี้ขลาดตาขาวอันดับ 1 เดินเข้ามาถามอย่างตะกุกตะกัก
“ซะ..ซองมินอ่านไอ้นี่อีกแล้วหรอ”
“อื้ม ฉันชอบน่ะ ^^”
“แต่มันไม่มีจริงนะ T_T”
“อย่าพูดแบบนี้ได้ป่ะ ไม่ชอบ - -“
ซองมินไม่ชอบเลยไอ้การที่ใครมาดูถูกว่าเอเรียลไม่มีจริงเนี่ย
“ฮือ..ขะ..ขะโทษ TOT”
“ไม่เป็นไรแต่นายสนใจจะอยู่ชมรมเดียวกับฉันมั้ย ^O^”
“มะ..ไม่ดีกว่า TTOTT กลัว! กลัว! อ้ากกกกก!!!!”
และเรียวอุคก็รีบวิ่งแจ้นกลับโต๊ะตัวเองพลางเอากระเป๋าคลุมหัวทันที กลัวหรอ...กลัวอะไรฟะไม่เข้าใจ เรียวอุคเหมอืนเด็กที่อ่อนต่อโลกเลยแฮะ กลางวันนี้ต้องไปชมรมนี่นา ^O^///
และแล้วก็ตอนกลางวันที่ห้องดนตรีล้าง~
เป็นสถานที่ตั้งของชมรม ‘ผู้พิทักษ์มนุษย์ต่างดาว’ ก่อต้องโดยลีซองมิน และมีประธานชมรมคือลีซองมิน -_- มีรองประธานชมรมคืออึนฮยอค และสมาชิกในชมรมคืออึนฮยอคและลีซองมินนั่นเอง!!!!
“นายว่าฉันจะซ่อมเครื่องซุปเปอร์ยูเอฟโอดีมั้ยอ่ะ T^T”
“ฉันว่าทิ้งไปเหอะ กลายเป็นเศษแบบนี้อ่ะ”
“แต่มัเนป็นความภูมิใจของฉันเลยนะอึนฮยอค TTOTT”
“น่านะ..เดี๋ยวเราลองหาวิธีอื่นดีกว่า^^”
อึนฮยอคลูบหัวซองมินเบาๆ อย่างปลอบโยนแต่คนตัวเล็กจะรู้มั้ยนะว่าเขาแอบชอบตัวเองอยู่ ฉันแอบชอบนายมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันยอมทำทุกอย่างได้เพื่อนายและจะปกป้องนายตลอดไปนะ..ลีซองมิน
PANYO ,,i am primadonna • หญิงแก้มป่อง
ในที่สุดเรื่องนี้ก็ได้ลงสักที .O<// ตื่นเต้นนะเนี่ย
พระเอกเรายังไม่ออกเลยฮ่าๆๆ แต่ว่าเรื่องนี้ปัญญาอ่อนไปปะคะ
-____-;; มันติงต๊องใช่ป่ะ เหอๆๆ ทำใจซะเพราะมันจะเป็น
แบบนี้ไปเรื่อย ที่สำคัญ! แววแท้งสูงมาก
ก๊ากกกกกกกกกกกก เม้นท์ด้วยนะตะเอง
จุ๊ฟๆ ^3^
ความคิดเห็น