ขอบคุณมากนะ "ก้อนเมฆ"

ข้อมูลเบื้องต้น

ในหมู่บ้านเงียบสงบแห่งหนึ่ง มีเด็กชายชื่อว่า "ธาร" ที่เกิดมาพร้อมความบกพร่องทางสายตา เขาไม่เคยเห็นแสงสว่างของโลกนี้ตั้งแต่เกิด พ่อและแม่ของเขาพยายามหาทางรักษาทุกวิถีทาง พาไปหาหมอ ไปตามหมอแผนโบราณ และแม้กระทั่งลองวิธีทางจิตวิญญาณ แต่ก็ไม่มีอะไรช่วยให้เขามองเห็นได้

เมื่อธารอายุได้ 7 ขวบ พ่อแม่ของเขาตัดสินใจซื้อลูกสุนัขตัวเล็กจากตลาดมาเป็นเพื่อนหวังว่าจะช่วยให้ธารผ่อนคลายจากความเศร้าในชีวิตที่ไม่สามารถมองเห็นได้ สุนัขตัวนั้นมีขนสีขาวฟูฟ่อง ธารตั้งชื่อมันว่า "เจ้าเมฆ" เพราะถึงแม้เขาจะไม่เห็นสีของมัน แต่เขาบอกว่ารู้สึกว่ามันเบาเหมือนก้อนเมฆ เจ้าเมฆกลายเป็นเพื่อนแท้ของธาร พวกเขาใช้เวลาทั้งวันด้วยกัน เจ้าเมฆช่วยนำทาง คอยอยู่เคียงข้างไม่ห่าง ธารไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป

เวลาผ่านไป ธารเติบโตขึ้นเป็นวัยรุ่น และเจ้าเมฆก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา แม้จะมองไม่เห็น ธารสามารถรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวและความรู้สึกของเจ้าเมฆ พวกเขามักเล่นกันที่หน้าบ้านทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น วันหนึ่งขณะที่เจ้าเมฆกำลังเล่นอยู่หน้าบ้าน รถคันหนึ่งเสียหลักพุ่งเข้ามาชนเจ้าเมฆจนบาดเจ็บสาหัส ธารไม่สามารถมองเห็นเหตุการณ์ได้ แต่เสียงกรีดร้องและเสียงชนดังทำให้เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เจ้าเมฆเสียชีวิตในคืนนั้น ธารร้องไห้เสียใจอย่างมาก เขารู้สึกเหมือนโลกของเขาพังทลาย เจ้าเมฆไม่เพียงเป็นสุนัข แต่เป็นดวงตาและเพื่อนแท้ของเขา

คืนหนึ่งหลังจากที่เจ้าเมฆจากไป ธารฝันว่าเขาเห็นเจ้าเมฆเดินมาหาเขาด้วยความดีใจ มันกระโดดโลดเต้นและหยอกล้อกับเขาอย่างสนุกสนาน ธารรู้สึกได้ถึงความสุขในฝันนั้น แต่เมื่อเขามองดูเจ้าเมฆใกล้ๆ เขาสังเกตเห็นว่าดวงตาของมันเต็มไปด้วยความเศร้าและความคิดถึงที่ปะปนกันไป ในขณะที่ธารยื่นมือไปหามัน เจ้าเมฆก็เริ่มสลายหายไปต่อหน้าต่อตา

ธารตื่นขึ้นจากความฝันพร้อมความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ แต่ทันใดนั้นเองเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่เปลี่ยนไป เขาลองหลับตาและลืมตาอีกครั้ง เขาค่อยๆ เห็นภาพเบื้องหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด เขามองเห็นโลกเป็นครั้งแรกในชีวิต

พ่อและแม่ของเขาต่างดีใจมากที่ธารกลับมามองเห็นอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น วันหนึ่งธารเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติในร่างกายของเขา หางเล็กๆ งอกออกมาจากบั้นท้าย หูของเขาก็เริ่มยาวออกมาคล้ายหูของสุนัข เขาพยายามซ่อนสิ่งเหล่านี้จากคนอื่น และพ่อแม่ของเขาก็ทำทุกวิถีทางเพื่อปิดบังความจริงจากชาวบ้าน

แต่การเปลี่ยนแปลงในตัวธารไม่ได้เพียงแต่ทำให้รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไป เขายังได้รับความสามารถพิเศษเพิ่มเติม เขาสามารถมองเห็นได้ชัดในเวลากลางคืน และรับรู้สิ่งต่างๆ รอบตัวเหมือนกับสุนัข เขาสามารถได้ยินเสียงที่อยู่ไกล หรือแม้แต่สัมผัสถึงอารมณ์ของผู้คนได้

แม้ชีวิตของธารจะเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด เขาก็พยายามปรับตัวและเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เขาไม่แน่ใจว่าการกลับมามองเห็นของเขาเกิดขึ้นจากอะไร บางทีอาจเป็นเพราะเจ้าเมฆเพื่อนรักของเขาที่ได้มอบบางสิ่งบางอย่างให้กับเขาก่อนจะจากไป

ธารใช้ชีวิตเงียบสงบในหมู่บ้านต่อไป พยายามปิดบังความจริง และใช้ความสามารถพิเศษที่เขาได้รับอย่างระมัดระวัง แต่เด็กหนุ่มหารู้ไม่ว่าเรื่องราวที่แปลกประหลาดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเขาเพียงคนเดียว เรื่องราวที่แปลกประหลาด และลี้ลับต่อจากนี้ กำลังจะเกิดขึ้น เด็กหนุ่มต้องใช้ความสามารถของตนเองในการแก้ไขปัญหาและผ่านมันไปให้ได้  ติดตามตอนต่อไป…