ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตีตรา
สายลมที่ว้าวุ่นพัดพาใบไม้ที่ชื้นแฉะปลิวว่อนอย่างกับพายุหมุนขนาดเล็กทั่วเมือง
เสียงคำรามของท้องฟ้ายามนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวและดุดัน เม็ดฝนที่สาดกระหน่ำราวกับ
เข็มที่พร้อมจะทิ่มแทงผุ้คนได้ตลอดเมื่อก้าวเท้าออกจากบ้าน ค่ำคืนที่แสนเลวร้ายแบบ
นี้ทำให้ผู้คนต่างหลับไม่ลงหรือฝันร้ายไปทั้งคืนเว้นแต่... พวกเขาที่กำลงสนุกสนานปรีดีย์
กับข่าวที่แสนจะหฤหรรษ์ เสียงคำรามของภายนอกอาจจะเป็นเสียงอวยพรจากสวรรค์
ของพวกเขาก็เป็นได้
คฤหาสาน์อันเก่าแกอายุร่วมนับหลายร้อยปีกำลังมีงานเลี้ยงรื่นเริงสำหรับเจ้าบ้านและ
แขกผู้ที่มาร่วมงาน รั๊วหนามดอกกุหลาบสีแดงที่พันคดโค้งราวกลับจะกลืนกินเหล็กกล้า
ที่กั้นระหว่างมิติความเป็นกับความตาย ดอกลาเซนทัชกำลังบานสะพรั่งปลายดอกแต้ม
ด้วยทีแดงฉานราวกับเลือดเข้มข้นผิดจากธรรมชาติของมัน สวนสวยถูกจัดตกแต่งอย่าง
หรูหรๅบ่งบอกฐานะของเจ้าบ้านผู้มั่งคั่ง แสงไฟสลัวเล็ดรอดออกมาจากกระจกบานใหญ่
ที่กั้นด้วยม่านกัมมะหยี่สีแดงเพลิง
หญิงสาวในชุดราตรีกับเครื่องประดับล้ำค่าช่างดูเข้ากันและเหมาะสมกับบุรุษที่ควรค่า
แก่การออกงานสังคมชั้นสูง เสียงดนตรีปะปนกับเสียงหัวเราะพูดคุยกันอย่างมีความสุข
น้ำสีแดงข้นราวกับทับทิมถูกเสริฟท์ให้แก่แขกผู้มาร่วมงานรสชาติที่ไม่อาจจะต้านทาน
ความกระหายถูกบรรเทาด้วยกลิ่นหอมเย้ายวนจากแก้วค็อกเทลเหล่านี้ ใครเล่าจะปฎิเส
ธลง ..ดูเหมือนงานเลี้ยงรื่นเริงครั้งนี้เจ้าบ้านจะต้อนรับแขกผู้มาเยือนได้ถูกใจดีเดียว
บุรุษรูปงามในชุดสูทสีดำประดับเครื่องหมายยศชั้นสูงสุดดูมีเสน่ห์ยิ่งเคียงคู่กับนาย
หญิงที่มีความงามสุดจะบรรยายต้องตาต้องใจแขกให้ต้องหันมาเหลียวมองรอยยิ้มหวาน
ของนางเย้ายวนให้ผู้เป็นสามีอดกระหายไม่ได้โดยการระบายด้วยการตอบสนองด้วยการ
จุ่มพิษที่แสนจะดูดดื่ม ใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อของเธอแลดูน่ารักอะไรเช่นนี้
"ขอบคุณมากคุณทำให้ผมมีความสุขได้ทุกวันจริงๆโรส" เขาสวมกอดเธอหลวมทำให้
แขกที่มาร่วมงานต่างอิจฉาและยินดีเป็นอย่างยิ่ง หญิงสาวก็ได้แต่ยิ้มแก้มปริ
"น่าอิจฉาจริงๆเสียนะท่านอเล็กซานเดอร์" เสียงของบุรุษผู้มาเยือนคนหนึ่งแทรกขึ้น
ชายสูงวัยในชุดกำมะหยี่สีเขียวเข้มให้ชุดคลุมสีดำที่ยาวระพื้นก้มคำนับเจ้าบ้านผู้สูงส่ง
"อ้าวท่าน คาเรน ข้านึกว่าท่านจะมางานนี้มิได้เสียแล้ว" อเล็กยิ้มอย่างมีความสุข
"ข้าพลาดงานที่สำคัญของเผ่าพันธุ์เราไม่ได้หรอก" ชายชรากล่าวพลางหัวไปมอง
หญิงสาวที่อยู่ข้างกายนายเหนือ "ท่านโรส วันนี้ท่านช่างงดงามดังเพรชที่ถูกเจียรนัย
อย่างดีทีเดียว" เขาพูดจบก็จุ่มพิษเบาที่หลังมือของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
"ท่านอเล็ก วันนี้ข้าพาคนสำคัญที่ท่านอยากพบมากที่สุดมาด้วยคนหนึ่ง" คาเรนพูด
นิ่งๆดูเหมือนจะเรียกความสนใจจากอเล็กได้มากเลยทีเดียว
"ข้ารู้คาเรน ท่านทำดีมากจริงๆขอบคุณนะ"
เสียงซุบซิบดังขึ้นจากเหล่าหญิงสาวโสดที่มาร่วมงานรวามกับมีเรื่องน่าประหลาดใจ ผู้
คนในงานต่างค่อยๆหลีกทางได้บุรุษผู้หนึ่งเดินตรงมาทางเจ้าบ้านได้อย่างสะดวก ใบ
หน้าที่หล่อเหลากับนัยต์ตาสีแดงเพลิงเป็นเสน่ห์ที่มัดใจสตรีให้เป็นลมล้มพับไปหลายคน
"คาลิออส ยูสเธีย เอ็ดเวิร์ด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านอเล็กซานเดอร์"
"บุตรชายของตระกูลคาลิออสสินะ เจ้ามาหาข้าเพราะรู้ข่าวนี้แล้วใช่ไหม?"
" ข้าทราบจากท่านคาเรน ยินดีด้วยครับนับเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง"
"แต่ข้าว่ามันเป็นข่าวที่ดีมากของเจ้ามากกว่านะ ยูสเธีย" อเล็กพูดแล้วส่งสายตาไปที่
ชั้นสองเป็นสัณญาณบอกทาง
"ท่านกำลังหมายถึง..." ชายหนุ่มพึ่งจะเข้าใจในความหมายของชายผู้นี้
ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยอาการตกตลึก สิ่งที่เขารอคอยมาตลอดกว่าสองร้อยปี
ได้เกิดขึ้นตามคำทำนายของชนเผ่า สตรีที่สูงส่งและมีค่าหายากยิ่งควรคู่กับราชาผู้ทรง
อำนาจไร้ซึ่งศัตตรูใดจะเทียมทาน การดำรงและความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ขึ้นอยู่กับสอง
สัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น ความหมายของคำทำนายจากผู้เป็นโหราไม่มีผิดเพี้ยน
ประตูไม้สักที่ถูกแกะสลักเป็นลวดลายงดงามวิจิตรถูกผละออกโดยไร้ซึ่งสัมผัสใดๆ
เสียงบรรเลงจากล่องดนตรีตุ๊กตาหนุ่มสาวเต้นระบำขับกล่อมเด็กสาวทารกให้หลับไหล
อย่าหฤหรรษ์ ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดูถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือเรียวหนาอย่างอ่อนโยน
เด็กน้อยลืมตาตื่นทันทีที่ได้รับสัมผัสนั้นดวงตากลมจับจ้องมองคนผู้นี้อย่างน่าไม่กระพริบ
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของยูสเธียเขาคิดว่าเธอคงจะสนใจเขาตั้งแต่แรกพบ ทารกน้อย
ยิ้มตามอย่างกับเป็นการเลียนแบบปะปนไปกับเสียงหัวเราะแห่งความสุข ถ้าหากนางเติม
โตมากว่านี้ย่อมที่จะมีศัตรูจากทั่งทุกสารทิศแย่งชิงความบริสุทธิ์จากนาง หญิงสาวเมื่อ
เติมใหญ่ก็คล้ายกับดอกไม้แห่งฤดูแรกแย้มที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลเย้ายวลสิ่งมีชีวิตให้ลิ้ม
ลอง ความงดงามของนางก็เหมือนเป็นประตูเชื้อเชิญศัตรูให้เข้ามาย่ำกลาย เขาหยุดคิด
ถึงเหตุการณ์ต่างๆที่จะตามมาในอนาคตข้างหน้า ความเลวร้ายที่กำลังจะบังเกิดขึ้น
ความอ่อนแอที่อยู่ในตัวเขาตอนนี้จะต้องกำหราบมันให้อยู่ ต้องฝึกตัวเองให้แข็งแกร่ง
และทรงอำนาจ สิ่งที่ยูสเธียคิดในตอนนี้เป็นแรงผลักดันให้เขาต้องทำอะไำรสักอย่างเพื่อ
ปกป้องเด็กน้อยผู้นี้ได้
"ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะโตกว่านี้ลาเซนทัช เจ้าเกิดมาเพื่อเป็นของข้าสาวน้อย" เขาจุ่ม
พิษที่หน้าผากของเธอเบาๆ ชายหนุ่มปลดสร้อยคอเส้นเล็กแล้วถอดแหวนประจำตระกูล
คล้องใส่ไว้ก่อนจะสวมให้เธอ "เจ้าเป็นของข้านับแต่บัดนี้ไปตลอดแม้แต่จิตวิญญาณของ
เจ้าก็เช่นกันและ...ข้าก็จะเป็นของเจ้ารวมถึงจิตวิญญาณของข้าด้วย"
เขาจุ่มพิษที่กลางอกของเธอ แสงสว่างสีเขียวปรากฏออกมาพร้อมกับสัญลักษณ์เป็น
รูปกุหลาบสีแดงบนผิวหนังของเธอ เขากัดที่ริมฝีปากของตัวเองเลือดสีดำเข้มถูกป้ายลง
ที่ปานลายกุหลาบนั่น หยดเลือดซึมซับลงสู่ตัวดอกราวกับว่ามันมีชีวิต
ลาเซนทัชหลับลงอีกครั้งเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสาในตอนนี้ช่างดูไร้พิษภัยใดๆเสียจริง
เธอจะรู้อะไรบ้างไหม? อีกไม่นานโลกที่แสนสุขของเธออาจจะเปลี่ยนไปความทุกข์ร้อน
ของใครบางคนจะแทรกซึมเข้าสู่ตัวเธอการเสียสละที่ต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อปะปนไป
กับหยาดน้ำตาที่แสนทุกข์ทรมาน ความชั่วร้ายกำลังคืบคลานเข้าสู่ตัวเธออย่างช้าๆ หวัง
ว่าช่วงนี้ขอให้เธอหลับฝันดีนะเจ้าหญิงเลือดบริสุทธิ์...
เสียงคำรามของท้องฟ้ายามนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวและดุดัน เม็ดฝนที่สาดกระหน่ำราวกับ
เข็มที่พร้อมจะทิ่มแทงผุ้คนได้ตลอดเมื่อก้าวเท้าออกจากบ้าน ค่ำคืนที่แสนเลวร้ายแบบ
นี้ทำให้ผู้คนต่างหลับไม่ลงหรือฝันร้ายไปทั้งคืนเว้นแต่... พวกเขาที่กำลงสนุกสนานปรีดีย์
กับข่าวที่แสนจะหฤหรรษ์ เสียงคำรามของภายนอกอาจจะเป็นเสียงอวยพรจากสวรรค์
ของพวกเขาก็เป็นได้
คฤหาสาน์อันเก่าแกอายุร่วมนับหลายร้อยปีกำลังมีงานเลี้ยงรื่นเริงสำหรับเจ้าบ้านและ
แขกผู้ที่มาร่วมงาน รั๊วหนามดอกกุหลาบสีแดงที่พันคดโค้งราวกลับจะกลืนกินเหล็กกล้า
ที่กั้นระหว่างมิติความเป็นกับความตาย ดอกลาเซนทัชกำลังบานสะพรั่งปลายดอกแต้ม
ด้วยทีแดงฉานราวกับเลือดเข้มข้นผิดจากธรรมชาติของมัน สวนสวยถูกจัดตกแต่งอย่าง
หรูหรๅบ่งบอกฐานะของเจ้าบ้านผู้มั่งคั่ง แสงไฟสลัวเล็ดรอดออกมาจากกระจกบานใหญ่
ที่กั้นด้วยม่านกัมมะหยี่สีแดงเพลิง
หญิงสาวในชุดราตรีกับเครื่องประดับล้ำค่าช่างดูเข้ากันและเหมาะสมกับบุรุษที่ควรค่า
แก่การออกงานสังคมชั้นสูง เสียงดนตรีปะปนกับเสียงหัวเราะพูดคุยกันอย่างมีความสุข
น้ำสีแดงข้นราวกับทับทิมถูกเสริฟท์ให้แก่แขกผู้มาร่วมงานรสชาติที่ไม่อาจจะต้านทาน
ความกระหายถูกบรรเทาด้วยกลิ่นหอมเย้ายวนจากแก้วค็อกเทลเหล่านี้ ใครเล่าจะปฎิเส
ธลง ..ดูเหมือนงานเลี้ยงรื่นเริงครั้งนี้เจ้าบ้านจะต้อนรับแขกผู้มาเยือนได้ถูกใจดีเดียว
บุรุษรูปงามในชุดสูทสีดำประดับเครื่องหมายยศชั้นสูงสุดดูมีเสน่ห์ยิ่งเคียงคู่กับนาย
หญิงที่มีความงามสุดจะบรรยายต้องตาต้องใจแขกให้ต้องหันมาเหลียวมองรอยยิ้มหวาน
ของนางเย้ายวนให้ผู้เป็นสามีอดกระหายไม่ได้โดยการระบายด้วยการตอบสนองด้วยการ
จุ่มพิษที่แสนจะดูดดื่ม ใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อของเธอแลดูน่ารักอะไรเช่นนี้
"ขอบคุณมากคุณทำให้ผมมีความสุขได้ทุกวันจริงๆโรส" เขาสวมกอดเธอหลวมทำให้
แขกที่มาร่วมงานต่างอิจฉาและยินดีเป็นอย่างยิ่ง หญิงสาวก็ได้แต่ยิ้มแก้มปริ
"น่าอิจฉาจริงๆเสียนะท่านอเล็กซานเดอร์" เสียงของบุรุษผู้มาเยือนคนหนึ่งแทรกขึ้น
ชายสูงวัยในชุดกำมะหยี่สีเขียวเข้มให้ชุดคลุมสีดำที่ยาวระพื้นก้มคำนับเจ้าบ้านผู้สูงส่ง
"อ้าวท่าน คาเรน ข้านึกว่าท่านจะมางานนี้มิได้เสียแล้ว" อเล็กยิ้มอย่างมีความสุข
"ข้าพลาดงานที่สำคัญของเผ่าพันธุ์เราไม่ได้หรอก" ชายชรากล่าวพลางหัวไปมอง
หญิงสาวที่อยู่ข้างกายนายเหนือ "ท่านโรส วันนี้ท่านช่างงดงามดังเพรชที่ถูกเจียรนัย
อย่างดีทีเดียว" เขาพูดจบก็จุ่มพิษเบาที่หลังมือของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
"ท่านอเล็ก วันนี้ข้าพาคนสำคัญที่ท่านอยากพบมากที่สุดมาด้วยคนหนึ่ง" คาเรนพูด
นิ่งๆดูเหมือนจะเรียกความสนใจจากอเล็กได้มากเลยทีเดียว
"ข้ารู้คาเรน ท่านทำดีมากจริงๆขอบคุณนะ"
เสียงซุบซิบดังขึ้นจากเหล่าหญิงสาวโสดที่มาร่วมงานรวามกับมีเรื่องน่าประหลาดใจ ผู้
คนในงานต่างค่อยๆหลีกทางได้บุรุษผู้หนึ่งเดินตรงมาทางเจ้าบ้านได้อย่างสะดวก ใบ
หน้าที่หล่อเหลากับนัยต์ตาสีแดงเพลิงเป็นเสน่ห์ที่มัดใจสตรีให้เป็นลมล้มพับไปหลายคน
"คาลิออส ยูสเธีย เอ็ดเวิร์ด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านอเล็กซานเดอร์"
"บุตรชายของตระกูลคาลิออสสินะ เจ้ามาหาข้าเพราะรู้ข่าวนี้แล้วใช่ไหม?"
" ข้าทราบจากท่านคาเรน ยินดีด้วยครับนับเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง"
"แต่ข้าว่ามันเป็นข่าวที่ดีมากของเจ้ามากกว่านะ ยูสเธีย" อเล็กพูดแล้วส่งสายตาไปที่
ชั้นสองเป็นสัณญาณบอกทาง
"ท่านกำลังหมายถึง..." ชายหนุ่มพึ่งจะเข้าใจในความหมายของชายผู้นี้
ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยอาการตกตลึก สิ่งที่เขารอคอยมาตลอดกว่าสองร้อยปี
ได้เกิดขึ้นตามคำทำนายของชนเผ่า สตรีที่สูงส่งและมีค่าหายากยิ่งควรคู่กับราชาผู้ทรง
อำนาจไร้ซึ่งศัตตรูใดจะเทียมทาน การดำรงและความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ขึ้นอยู่กับสอง
สัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น ความหมายของคำทำนายจากผู้เป็นโหราไม่มีผิดเพี้ยน
ประตูไม้สักที่ถูกแกะสลักเป็นลวดลายงดงามวิจิตรถูกผละออกโดยไร้ซึ่งสัมผัสใดๆ
เสียงบรรเลงจากล่องดนตรีตุ๊กตาหนุ่มสาวเต้นระบำขับกล่อมเด็กสาวทารกให้หลับไหล
อย่าหฤหรรษ์ ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดูถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือเรียวหนาอย่างอ่อนโยน
เด็กน้อยลืมตาตื่นทันทีที่ได้รับสัมผัสนั้นดวงตากลมจับจ้องมองคนผู้นี้อย่างน่าไม่กระพริบ
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของยูสเธียเขาคิดว่าเธอคงจะสนใจเขาตั้งแต่แรกพบ ทารกน้อย
ยิ้มตามอย่างกับเป็นการเลียนแบบปะปนไปกับเสียงหัวเราะแห่งความสุข ถ้าหากนางเติม
โตมากว่านี้ย่อมที่จะมีศัตรูจากทั่งทุกสารทิศแย่งชิงความบริสุทธิ์จากนาง หญิงสาวเมื่อ
เติมใหญ่ก็คล้ายกับดอกไม้แห่งฤดูแรกแย้มที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลเย้ายวลสิ่งมีชีวิตให้ลิ้ม
ลอง ความงดงามของนางก็เหมือนเป็นประตูเชื้อเชิญศัตรูให้เข้ามาย่ำกลาย เขาหยุดคิด
ถึงเหตุการณ์ต่างๆที่จะตามมาในอนาคตข้างหน้า ความเลวร้ายที่กำลังจะบังเกิดขึ้น
ความอ่อนแอที่อยู่ในตัวเขาตอนนี้จะต้องกำหราบมันให้อยู่ ต้องฝึกตัวเองให้แข็งแกร่ง
และทรงอำนาจ สิ่งที่ยูสเธียคิดในตอนนี้เป็นแรงผลักดันให้เขาต้องทำอะไำรสักอย่างเพื่อ
ปกป้องเด็กน้อยผู้นี้ได้
"ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะโตกว่านี้ลาเซนทัช เจ้าเกิดมาเพื่อเป็นของข้าสาวน้อย" เขาจุ่ม
พิษที่หน้าผากของเธอเบาๆ ชายหนุ่มปลดสร้อยคอเส้นเล็กแล้วถอดแหวนประจำตระกูล
คล้องใส่ไว้ก่อนจะสวมให้เธอ "เจ้าเป็นของข้านับแต่บัดนี้ไปตลอดแม้แต่จิตวิญญาณของ
เจ้าก็เช่นกันและ...ข้าก็จะเป็นของเจ้ารวมถึงจิตวิญญาณของข้าด้วย"
เขาจุ่มพิษที่กลางอกของเธอ แสงสว่างสีเขียวปรากฏออกมาพร้อมกับสัญลักษณ์เป็น
รูปกุหลาบสีแดงบนผิวหนังของเธอ เขากัดที่ริมฝีปากของตัวเองเลือดสีดำเข้มถูกป้ายลง
ที่ปานลายกุหลาบนั่น หยดเลือดซึมซับลงสู่ตัวดอกราวกับว่ามันมีชีวิต
ลาเซนทัชหลับลงอีกครั้งเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสาในตอนนี้ช่างดูไร้พิษภัยใดๆเสียจริง
เธอจะรู้อะไรบ้างไหม? อีกไม่นานโลกที่แสนสุขของเธออาจจะเปลี่ยนไปความทุกข์ร้อน
ของใครบางคนจะแทรกซึมเข้าสู่ตัวเธอการเสียสละที่ต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อปะปนไป
กับหยาดน้ำตาที่แสนทุกข์ทรมาน ความชั่วร้ายกำลังคืบคลานเข้าสู่ตัวเธออย่างช้าๆ หวัง
ว่าช่วงนี้ขอให้เธอหลับฝันดีนะเจ้าหญิงเลือดบริสุทธิ์...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น