ราชบุตรเขย (โง่) อันดับหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : 2 - เข้าเฝ้าในท้องพระโรง

2 - เข้าเฝ้าในท้องพระโรง

ขณะเดินบนถนน ผู้คนก็เดินขวักไขว่ไปมา ทุกคนสวมใส่ชุดโบราณ

แม้กระทั่งในเมืองถ่ายทำภาพยนตร์ ก็ไม่น่าจะมีคนมากขนาดนี้!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เห็นทีมผู้กำกับหรืออุปกรณ์ถ่ายทำเลยสักนิด

เมื่อคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ฉินโม่รู้สึกสะท้านใจขึ้นมา "หรือข้า...ข้าเดินทางข้ามมิติแล้ว?"

เมื่อวานเขาเพิ่งร่วมงานเลี้ยงจบการศึกษากับเพื่อนๆ แล้วดื่มจนเมา เมื่อตื่นขึ้นมาก็ควรจะอยู่ในโรงแรม ไม่ใช่ที่นี่!

เขารู้สึกวิตกกังวล "เฮ้ เฒ่าบ้า นี่คือยุคสมัยอะไร?"

เขาเป็นนักศึกษาประวัติศาสตร์ หากเขาข้ามมิติมาจริงๆ อย่างน้อยก็มีความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ที่อาจนำมาสร้างประโยชน์ให้กับตัวเองได้

แค่ตามหาผู้ที่มีชะตาลิขิตและเกาะขาเขาไว้ ชีวิตก็จะราบรื่นเอง

"ราชวงศ์ต้าเฉียน!"

ต้าเฉียน?

เขาข้ามมิติมาแน่นอน!

เขารีบค้นหาในสมอง แต่ก็พบว่าในประวัติศาสตร์ไม่มีราชวงศ์ใดที่ชื่อว่าต้าเฉียนเลย!

"แล้วตอนนี้ฮ่องเต้ชื่ออะไร?"

"เจ้าโง่ อย่ากวนข้าอีก!"

"บอกมาเร็ว!"

ฉินโม่กระวนกระวายใจ

ฉินเซียงหรูถอนหายใจ รู้สึกกลัวว่าฉินโม่จะก่อเรื่องกลางถนน จึงกระซิบเบาๆ "หลี่ซื่อหลง!"

บ้าเอ๊ย!

ข้ามมิติมาอยู่ในโลกคู่ขนานแล้วแน่ๆ!

เขามั่นใจว่าในประวัติศาสตร์จีนไม่มีฮ่องเต้ที่ชื่อหลี่ซื่อหลงเลย

ฮ่องเต้ที่มาจากตระกูลหลี่เพียงราชวงศ์เดียวเท่านั้น คือราชวงศ์ถัง!

ดูเหมือนว่าชายชราคนนี้จะเป็นพ่อของเขาจริงๆ!

เดี๋ยวก่อน ทำไมเขาถึงถูกตีจนตาย?

ดูเหมือนว่าเขาจะรังแกองค์หญิง!

โธ่เอ๊ย เจ้าของร่างเดิมนี่มันโง่จริงๆ

รังแกองค์หญิงที่ยังไม่แต่งเข้าบ้าน เจ้ามีกี่หัวให้ตัดกันแน่? ต่อให้นางแต่งเข้าบ้านแล้วแต่หากนางไม่ยินยอมเจ้าก็ไม่สามารถแตะต้องนางได้อยู่ดี!

"ท่านพ่อ ท่านกำลังพาข้าไปวังหลวงใช่ไหม?"

ตอนแรกเขาคิดจะเรียกตาเฒ่า แต่เมื่อคิดได้ว่าชายชราคนนี้คือพ่อของเจ้าของร่างเดิม เขาก็ควรจะให้ความเคารพบ้าง

นอกจากนี้ชายชราคนนี้ยังเป็นถึงกว๋อกง ควรค่าแก่การพึ่งพาได้ไม่น้อยเลย

"เจ้าโง่ ในที่สุดเจ้าก็เลิกแกล้งทำเป็นโง่เสียที!"

ฉินเซียงหรูตบศีรษะของฉินโม่อีกครั้ง "เมื่อเข้าไปในวัง เจ้าต้องร้องไห้ต่อหน้าฝ่าบาท พอเจอองค์หญิงก็ต้องขอโทษทั้งน้ำตา เข้าใจไหม?"

"ต้องร้องไห้โวยวาย แล้วขู่จะแขวนคอตายด้วยใช่ไหม?" ฉินโม่ถาม

"ถูกต้อง! ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะฉลาดขนาดนี้!" ฉินเซียงหรูกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกระซิบเบาๆ ว่า "แต่จากที่ข้ารู้จักฝ่าบาทดี แม้ท่านจะไว้หน้าข้าและไม่สั่งฆ่าเจ้า แต่จะต้องหักขาเจ้าอย่างแน่นอน!"

"บ้าเอ๊ย! ต้องโหดขนาดนี้เลยหรือ?"

ฉินโม่กัดฟัน

ไม่ได้การแล้ว! เขาต้องรักษาขาทั้งสองข้างของตัวเองไว้ให้ได้!

อีกอย่าง ร่างเดิมนั้นเป็นคนโง่เขลา หากเขาทำตัวเปลี่ยนไปมากเกินไปย่อมถูกคนอื่นสงสัยแน่ๆ

การทำตัวโง่ก็มีข้อดีอยู่บ้าง คนทั่วไปย่อมไม่ถือสาคนโง่

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงพระราชวังต้าเฉียน

พระราชวังอันยิ่งใหญ่นี้มีความโอฬารยิ่งกว่า 'กู้กง' (วังต้องห้าม) ของโลกก่อนเสียอีก

ทันทีที่ก้าวเข้าประตูวัง ฉินโม่ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันเคร่งขรึมและสง่างาม

ทหารจากจวนฉินกว๋อกงไม่สามารถเข้าไปในวังได้ ฉินเซียงหรูจึงจูงฉินโม่เดินไปยังตำหนักไท่จี๋ซึ่งเป็นท้องพระโรงที่ฮ่องเต้ใช้ประชุมกับเหล่าขุนนาง

"ฝ่าบาท ฉินกว๋อกงขอเข้าเฝ้า!"

ขันทีชราที่อยู่ใกล้ชิดกระซิบข้างหูหลี่ซื่อหลง

"โอ้ มาได้ถูกเวลาจริงๆ ข้ากำลังส่งคนไปเรียกเขามาที่นี่พอดี"

ขณะนั้นหลี่ซื่อหลงกำลังประชุมหารือกับเหล่าขุนนาง องค์หญิงจิ่นหยางก็ขอเข้าเฝ้าเช่นกัน แต่เขายังไม่ได้อนุญาตให้นางเข้าพบ

"ฝ่าบาท ผู้สืบทอดตระกูลฉิน ฉินโม่ ก็มาด้วย"

ได้ยินเช่นนั้นหลี่ซื่อหลงก็ขมวดคิ้ว "เจ้าคนโง่นั่นมาทำอะไร?"

"บ่าวไม่ทราบ!"

"ก็ได้ ให้พวกเขาสองคนเข้ามาเถอะ" หลี่ซื่อหลงกล่าว

ฉินเซียงหรูพาฉินโม่เข้าไปในวัง เมื่อเห็นขุนนางใกล้ชิดฝ่าบาท เขาถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคุกเข่าร้องไห้โฮ "ฝ่าบาท กระหม่อมพาบุตรชั่วมาขอรับโทษจากฝ่าบาท!"

ฉินโม่ก็คุกเข่าตาม

"ฝ่าบาทกระหม่อมผิดไปแล้ว อย่าฆ่ากระหม่อมเลย กระหม่อมผิดไปแล้ว!"

หลี่ซื่อหลงรู้สึกแปลกใจ พ่อลูกคู่นี้กำลังเล่นอะไรอยู่?

เหล่าขุนนางใกล้ชิดก็มองหน้ากันด้วยความงุนงง

……..