Battle of the worlds season 1

ครับผมชื่อปิงปิง อยู่ชั้น ม.2 วันนี้จะมาเล่าเรื่องการทดลองอันโหดเหี้ยมที่เปลี่ยนมนุษย์เป็นเครื่องจักรสังหาร....บ่ายวันหนึ่งในขณะที่ผมนั่งเล่นคอมอยู๋ที่บ้าน สำหรับผมมันควรจะเป็นวันปกติทั่วไป เเต่ทันใดนั้นเองก็มีคนมากดกริ่งหน้าบ้านผม แม่ผมเลยเดินออกไปดูตามมารยาท..แต่แม่ก็ต้องหน้าซีดเเละเรียกผมออกไปข้างนองบ้านเพือไปเจอกับคนที่มากดกริ่งหน้าบ้าน...เเต่ตอนเเรกผมก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของผมในหมู่บ้านที่มาชวนผม..เเตผมเริ่มเอะใจว่าตอนนี้ยังบ่ายอยู่เลย เมื่อออกมาดูก็ปรากฏว่าเป็นกลุมคนใส่ชุดสูทเเละเค้าบอกว่าผมได้เข้าร่วมโครงการ"Academy Extrem"เขาอธิบายรายระเอียดไปเรื่อยๆ ผมจับใจความได้สั้นๆว่าผมจะได้ทุนไปเรียนต่างประเทศ เขายังบอกอีกว่าเป็นประเทศแถบทวีปยุโรป ในใจผมตอนนี้ผมดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะเพราะว่ามันเป็นความฝันที่ผมอยากจะทำหลังเรียนจบแต่ตอนนี้ผมยังเรียนอยู่ชั้น ม.ต้น ก็ได้ไปแล้ว เมื่อผมแสดงสีหน้าดีใจออกมาแม่ก็สั่งให้ผมเข้าบ้าน พร้อมบอกว่านี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่...พวกเขาคุยกันอยู่พักใหญ่ก็นั่งรถกลับออกไป ทั้งยังให้เอกสารกองโตกับแม่อีก ในคืนนั้นผมได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเรื่องนี้ ตอนแรกแม่ผมจะไม่ให้ไปเพราะกลัวว่าเป็นการหลอกลวงลักพาตัวเด็ก ในทางกลับกันคำตอบที่ออกมาจากปากพ่อของผมทำให้เริ่มมีความหวัง...แม่ได้พูดอีกว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาหาและได้บอกให้พ่อรีบกลับด้วย วันถัดมา... เป็นเวลาดึกของทุกครั้งเมื่อผมออกกำลังกายเสร็จ แม่สั่งให้ผมไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวดีๆ หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนมากดกริ่งเหมือนเมื่อวาน แม่ผมจึงออกไปดูแต่เมื่อแม่เห็นคนที่มาก็อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกพร้อมเรียกผมให้มาโดยเร็ว...ผมไม่รู้ว่าแม่เจอกับใครถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ เมื่อผมออกไปหาผมก็เข้าใจทันที คนนั้นก็คือ... "นายกรัฐมนตรี"ในชีวิตผมไม่คิดว่าจะมีคนใหญ่คนโตมาที่บ้านผม ซึ่งในเวลานั้นพ่อของผมก็กลับมา พ่อผมก็ตกใจไม่แพ้กันพร้อมเชิญท่านเข้าไปคุยข้างใน...ทันทีที่คุยจบพ่อกับแม่ก็เห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าอนุญาตให้ผมไปได้และรีบไปเก็บกระเป๋าแล้วไปในทันที เมื่อผมเก็บเสร็จพ่อได้เปิดตู้เซฟยืนเงินจำนวน 50,000 บาท ไว้ติดตัว ผมกอดพ่อแม่ชองผมก่อนจะขึ้นรถไปพร้อมกับท่านนายกฯออกเดินทาง...ขณะที่นั่งอยู่ในรถผมก็ถามท่านว่า "ทำไมถึงเลือกผม"ท่านบอกว่า"ตอนตรวจเลือดหมู่บ้าน"ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเลือกจากตรงนั้นเพราะแค่ตรวจเลือดเท่านั้น ผมเก็บความสงสัยไว้ในใจและเงียบไปตลอดทาง...ผมอยู่บนทางหลวงกำลังมุ่งหน้าไปสนามบิน ผมก็คิดได้คำถามหนึ่ง"ผมจะได้ไปประเทศไหนครับ?"ท่านตอบว่า"สวีเดน แต่จะไปรวมตัวกันที่อเมริกาก่อนเพราะมีคนที่ถูกคัดเลือกเหมือนเธออยู่เยอะ"ผมดีใจสุดๆแต่ได้เก็บอาการเอาไว้ แม้ผมจะไม่ได้เลือกประเทศเองก็ดีใจมาก จู่ๆเลขาฯของท่านก็ยื่นนํ้าให้ผมดื่ม ผมดื่มจนหมดทันใดนั้นเองก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาจึงเผลอหลับไปzzz... เมื่อผมสะดุ่งตื่นขึ้นผมก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงเเละมีสายระโยงระยางเต็มตัวผมไปหมด ครับก็จบไปกับตอนเเรกนะครับอย่าลืมคอมเม้นไลค์เเละเเชร์ด้วยนะครับบ