คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Preluge : First Calamity at The Beginning
---------- ณ ทุ่งดอกไม้ ยามค่ำคืน ที่ ดอกไม้สะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ ----------
" ให้มาที่มืดๆอย่างนี้ข้าไม่ชอบเลยจริงๆ " ชายหนุ่มในชุดนินจาสีดำสนิทกับผ้าคล้องคอสีแดงเพลิง หันซ้ายหันขวา
" เอาน่าอย่าบ่นที่ลับๆ ก็เหมาะจะทำอะไรลับๆแบบนี้แหละนะ " เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก นัยน์ตาสีแดงสด ผมขาวซอยยาวถึงกลางหลัง ในชุดขุนนางยุโรปยุคกลางสีขาวคลิบทองทั้งชุด กล่าว
" แก2คนจะบ่นทำซากอะไร แล้วใครนัดให้มาที่นี่ล่ะไม่ทราบ " ชายผิวขาวซีด หน้าตาบอกอารมณ์ไม่ถูก ผมดำสนิทซอยไว้รากไทร นัยน์ตาเยือกเย็นราวน้ำแข็ง ในชุดคลุมสีดำสนิท พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
" ตัดเรื่องน่ารำคาญออกไปแล้ว จิกิคิริของที่ให้ไปเอามาได้รึเปล่า " เด็กหนุ่มในชุดยุโรปมองไปทางชายในชุดนินจาแล้วพูด
" ที่บอกว่าให้ไปเอาต้องบอกว่า ไปขโมยมาถึงจะถูกละมั้ง Alucard<อา-ลู-คาร์ด> " ชายในชุดนินจาดีดนิ้ว1ครั้งก็มีกล่องสีเหลี่ยมสีดำสนิทขนาดเท่าสำรับไพ่ออกมา
" เห็นแล้วยังรู้สึกกลัวเลยนะเนี่ย ไอ้Keeper of Deva - เทวะจำแลง - เนี่ย " ชายในเสื้อคลุมเอ่ยขึ้นมา
" Vermillion <เวอ-มิ-ลิ-อ้อน> 1ใน4ขุนพลปีศาจอย่างแกกลัวอะไรว่ะ กับของแค่นี้ " จิกิคิริแซวขึ้นมาทันที
" ไม่เอาน่าอย่ามัวทะเลาะกัน ก่อนอื่นคงต้องจัดการกับพวกสอดรู้สอดเห็นก่อน " เพียงAlucardเอ่ยปาก ทั้งจิกิคิริ และVermillionก็ตั้งท่าพร้อมสู้ทันที
สักครู่ก็มีเหล่าแวมไพร์หลายสิบตน ตีกรอบล้อมเขาทั้ง3เอาไว้
" Alucardพวกมันตามแกมาแน่ะ " Vermillionปลายตาไปมอง Alucardทันที
" ท่านAlucard ท่านมาแอบมาทำลับๆล่อๆอะไรแถวนี้ครับ แถมยังสมคบกับคนต่างเผ่าอีก ท่านRomanez<โร-มา-เนซ>คงจะไม่ชอบแน่ๆ " 1ในเหล่าแวมไพร์นั้นพูดออกมา
" อืมก็เข้าใจความหวังดีของพวกเจ้านะแต่ก็ขอรับไว้ด้วยใจ แต่ก็ไม่แปลกใจหรอกนะที่พวกนายทั้งหมดตามมาถึงที่นี่ " Alucardทำหน้าเซ็งๆ
" ไงAlucardเพื่อนยากโดนลูบคมเข้าจังๆเลยน้า จะเอายังไง " นินจาหนุ่มเอ่ยปากแซวAlucardทันที
" จะเอายังไง ก็ฆ่ามันให้หมดก็เท่านั้นแหละน่ะ " Vermillionพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นเดิม
" เฮ้ยแรงไปรึเปล่ายังไงพวกเขาก็เป็นคนของข้าน่ะ " แวมไพร์หนุ่มกล่าว
" สวะใจอ่อนชิพหาย ใครว่ะที่เป็นคนเริ่มเรื่องนี้ " VermillionพูดเตือนสติAlucardทันที
" เออจริงของแกว่ะ Alucardถ้าแกใจอ่อนอย่างว่ากลับบ้านไปดูดนมแม่ไป ... " เสียงของจิกิคิริเริ่มมีความโมโหแกมเข้ามา
" ขอโทษจริงๆนะ ข้าคงให้พวกเจ้ากลับไปฟ้องท่านพ่อไม่ได้แล้วล่ะพี่น้องของข้า " Alucardมองไปรอบๆแล้วพูด
" เจ้าไม่ต้องขอโทษขอโพยหรอก ในเมื่อเจ้าก็ต้องสลายไปที่นี่แหละ Alucard น้องรัก " มีชายที่หน้าตาเหมือนAlucardอย่างกับแกะแต่ต่างกันที่ ชายคนนั้นใส่ชุดยุโรปกลางสีดำสนิทขลิบเงินทั้งตัว
" เฮ้ยAlucard พี่แกมาว่ะ " จิกิคิริมองไปทางชายคนนั้นแล้วพูด
" Alguz<อัล-กัซ>พี่จะบอกว่า พี่จะฆ่าข้ามาว่างั้น " แวมไพร์หนุ่มจ้องหน้าคนที่หน้าตาเหมือนตัวเองเขม็ง
" ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าจะบอกกับท่านพ่อว่า เป็นอุบัติเหตุ แล้วกัน " Alguzก็จ้องกลับ
" จะเสียเวลาหาคำแก้ตัวทำไม ก็ไม่กะให้พวกแกมีชีวิตกลับไปอยู่แล้ว " คำพูดอันแสนเยือกเย็นออกมาจากปากVermillion
" ไม่คิดจะประกาศสงครามหรอกนะแต่คงต้องจำใจทำซะแล้วล่ะ " นินจาหนุ่มผิวปากแล้วก็พูด
" Alucardเพื่อนแกแต่ละคนนี่ปากดีจริงๆนะ " Alguzทำท่ายิ้มที่มุมปาก
" ก็ตามสภาพแหละนะ แต่ฝีมือนี่ก็ไม่ย่อยไปกว่าปากหรอกนะ พี่ชาย " Alucardได้ทีเกทับทันที
" เอาก็เอา จัดการมันเหล่าแวมไพร์ทั้งหลาย " เพียงAlguzสั่งเหล่าแวมไพร์ก็เข้าไปรุมคนทั้ง3ทันที
" เหอะ กระจอก " เสียงอันเยือกเย็นนั้นได้ออกมาพ้นริมฝีปากของชายชุดดำเพียงเสี้ยววินาที ก็มีแท่งน้ำแข็งเรียวยาวงอกออกมาจากหลังมือทั้ง2ข้างของเขา
เพียงเท่านั้นVermiilionก็พุ่งเข้าไปตะลุมบอนกับกลุ่มแวมไพร์ทันที เขากวัดแกว่งแท่งน้ำแข็งได้ดุดันและดูมีพลัง สิ่งที่ปลายแท่งน้ำแข็งกรีดผ่านนั้นก็เกิดการแข็งตัวของน้ำแข็งทันที
" มันเด่นไปแล้วนะVermillion ขอข้าเด่นบ้างซิ " สิ้นคำของนินจาหนุ่มเขาก็หยิบเอาชูริเคนในเสื้อนินจาออกมา2อัน แล้วก็เข้าไปช่วย Vermillion ทันที
" อย่าเล่นกัน2คนเซ่ " และแล้วAlucardก็กระโดดเข้าไปร่วมวงวิวาททันที เขาใช้แค่มือเปล่าสู้ ทั้งต่อยแต่เตะสลับกันไป แต่เป็นท่วงท่าที่สวยงามมาก
ศพแล้วศพเล่าเริ่มนอนเกลื่อนกลาดทั่วจนทุ่งดอกไม้อันสวยงามโดนย้อมด้วยสีเลือดอันแดงฉาน จนก็ทั่งศพสุดท้ายกระเด็นไปประทบแทบเท้าของแวมไพร์ผู้พี่
" เอาไงต่อAlguz " เสียงอันเรียบๆของVermillionลอยเข้ามากระทบหูของAlguz
" ถึงจะหนีพวกแกคงไม่ให้ข้าหนีซินะ " Alguzยกมือขวามาจับหน้าผากแล้วก้มหน้า
" คงให้พี่กลับไปบอกท่านพ่อไม่ได้หรอก " แวมไพร์ผู้น้องหันหน้าไปทางผู้เป็นพี่ทันทีที่ได้ยินเสียงพูด
" จะมัวแต่พูดทำไมก็ฆ่าเลยเซ่ " จิกิคิริพูดไม่ทันจบก็กระโดดใส่Alguzทันทีหมายปลิดชีวิต
" โง่ " เสียงของAlguzแผ่วๆออกมาจากริมฝีปาก พร้อมกับเอามือขวาที่จับหน้าผากนั้นยื่นไปข้างหน้า ก็มีความมืดมารวมตัวกันเป็นก้อนกลมๆขนาดใหญ่จนระเบิดออก ทำให้นินจาหนุ่มถึงกลับกระเด็นไถลกับพื้นไปไกลทีเดียว
" Alucard พี่แกนี่ฝีมือไม่เลวเลยนี่ " Vermillionใช้สายตาอันเยือกเย็นจ้องเขม็งไปที่Alguzแล้วพูดสวนใส่Alucard
" ก็นะ ยังไงเรา2คนก็เป็นแฝดกันนี่ ถึงขั้วพลังจะไม่เหมือนกันก็เถอะ จริงไหมพี่ชาย " Alucardพูดแกมยิ้ม
" อย่างแกต้องเรียกว่าผ่าเหล่ามากกว่า " Alguzเริ่มลดมือลงหลังจากปล่อยพลังใส่จิกิคิริ
" ถือว่านั่นเป็นคำชมแล้วกันนะพี่ชาย " แวมไพร์ผู้น้องเริ่มชักสีหน้าใส่ผู้เป็นพี่
" Alucardมัวแต่ชักแม่น้ำอยู่ได้ ฆ่ามันแล้วจะได้จบๆเรื่องสักที " Vermillionเข้าไปพยุงตัวจิกิคิริให้ลุกขึ้น
" อืมก็ว่างั้น งั้นจิกิคิริแกโยนของที่ให้ไปขโมยมาให้ที"
สิ้นคำAlucard จิกิคิริก็หยิบกล่องสีดำในเสื้อออกมาแล้วโยนให้
" สงสารคนเจ็บหน่อยเซ่ " นินจาหนุ่มพูดทั้งๆที่โดนVermillionพยุงอยู่
" แล้วพวกแกก็พักไปนะ " Alucardเอามือขวารับกล่องเสร็จก็ใช้นิ้วโป้งซ้ายดีดอัญมณีสีขาวใส่เพื่อนทั้ง2 แล้วอัญมณีก็เปล่งแสงสีขาวคลุมตัวเขาทั้ง2เอาไว้
" พลังแบบนี้แหละที่แวมไพร์อย่างเราถึงเรียกว่านอกคอก " Alguzสบัดมือทั้งความมืดก็มารวมที่มือทั้ง2ข้างกลายเป็นดาบสีดำสนิท
" เฮ้ยAlucardแกจำทำอะไรของแก " จิกิคิริตะโกนถาม
แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากของแวมไพร์หนุ่ม แต่สิ่งที่ออกจากปากของแวมไพร์หนุ่มกลับเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่าที่จะหาสิ่งใดจะมาทานเทียบได้
" ข้าAlucard บุตรแห่ง Romanez<โร-มา-เนซ> ขอพันธนาการและปลดปล่อย หายนะทั้งหมดจงนำพาทุกสิ่งกลับมาพร้อมจุดมุ่งหมายของกาลวิบัติทั้งมวล " เพียงสิ้นประโยค กล่องสีดำก็แตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วของในกล่องทั้งหมดก็กระจายไปยังที่ต่างๆ
" เจ้าAlucard แกทำอะไรลงไป " Alguzตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงอันแข็งกร้าวแกมตกใจ
" เอตอนนี้ดีไม่ดี Under The Moon กำลังเริ่มก้าวสู่หายนะเป็นที่แรกล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ " แวมไพร์หนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
" หายนะของUnder The Moonจะเริ่มมาจากใต้ดินอันมืดมิด " Vermillionพูดขึ้นมาลอยๆด้วยเสียงอันเยือกเย็น
" พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่ " Alguzขึนเสียงด้วยความโกรธ
" จิกิคิริ Vermillion แกหายดีแล้วใช่ม่ะ งั้นพวกแกไปที่ Under The Moon ช่วยเจ้าเด็ก Half Moon ก่อหายนะแล้วกัน "
" นึกไม่ถึงว่าต้องลงมือเร็วกว่ากำหนดการ " สิ้นคำของจิกิคิริแสงสีขาวจากอัญมณีที่ล้อมตัวเขา2คนก็หายไป พร้อมๆกับร่างของเขาทั้ง2เช่นกัน
" เอาล่ะ จัดการกับท่านพี่แล้ว จะได้กลับไปที่ Under The Moon ช่วยพวกมัน " แวมไพร์ผู้น้องเริ่มจ้องเขม็งที่ผู้เป็นพี่
" Alucard แก แกคิดจะทำอะไรกับ Under the Moon " Alguzผู้พี่ เกร็งดาบในมือไว้แน่น สายตาจับจ้องไปที่Alucardผู้น้อง
" พี่ไม่เรู้สึกเบื่อ บ้างหรอ ข้าสุดแทนจะเบื่อที่ต้องทนอยู่ใน ปราสาทที่มืดๆแบบนั้น " Alucardเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้ง2ข้าง
" เพราะแกสว่างเกินไปต่างหาก " สิ้นประโยคAlguzผู้พี่ก็กระโดดเข้าใส่Alucardผู้น้องทันที พร้อมกับง้างดาบในมือทั้ง2ข้างฟาดฟันหวังปลิดชีวิตน้องร่วมอุทรณ์
แต่ทันใดนั้นก็เกิดสางสว่างจ้าขึ้นมา จนทุกอย่างรอบข้างกลายเป็นสีขาวโพลน
- แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก - เสียงหายใจอันเหนื่อยอ่อน ของเด็กหนุ่มที่ตื่นมากลางดึกในห้องนอนของเขา ดังมาเป็นระยะๆ
" ฝันแบบเดิมอีกแล้วหรอ " เด็กหนุ่มผมซอยสั้นดำสนิทติดหนังหัว นัยน์ตาสีน้ำตาล หน้าตาน่ารัก แต่มีรอยแผลเป็นยาวเฉียงที่ท้ายทอย สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก บ่นพึมพำกับตัวเอง
-------- เช้าวันต่อมา 07.00AM -------
" แม่ครับผมไปเรียนนะครับ " เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนแขนยาวและขายาวสีขาวขลิบสีฟ้าที่ตะเข็บทั่วตัว ตะโกนจากบริเวณหน้าบ้าน ขณะเขากำลังใส่รองเท้าผ้าใบสีขาว
" จ้า ไปดีมาดีนะจ๊ะ " เสียงหญิงวัยกลางคนตะโกนกลับมา จากในครัวของบ้าน
" ครับ เดี๋ยววันนี้ผมจะไปหาหมอนะครับตอนเย็น ผมรู้สึกเจ็บรอยแผลเป็นที่ท้ายทอย " เพียงสิ้นคำพูดเด็กหนุ่มก็หยิบเป้สีแดงที่อยู่ข้างตัวแล้วรีบออกจากบ้านทันที
เขาเดินไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบริเวณสวนสาธารณะของเมือง เขาก็ต้องตกใจเมื่อเขาเดินผ่าน เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก นัยน์ตาสีแดงสด ผมขาวซอยยาวถึงกลางหลัง ในชุดนักเรียนเดียวกับโรงเรียนเขา ที่ยืนอยู่ตรงนั้น
" สวัสดี ซากุระบะ ยูอิจิ " เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าสวนสาธารณะกล่าว
" Alucard " เสียงแผ่วๆออกมาจากปากของยูอิจิ แสดงถึงความตกใจเป็นอย่างยิ่ง
แต่ชื่อที่เขาเอ่ยนั้นเป็นเพียงสิ่งที่เขาเคยเห็นในความฝันเท่านั้น สักพักหนึ่งพอเขาหันกลับไป เด็กหนุ่มกันนั้นก็ไม่อยู่บริเวณนั้นแล้ว ....
>>>>>>> -------------- <<<<<<<<<
ถ้ามันตัวเล็กหรืออ่านยากยังไงบอกกันนะครับ
ความคิดเห็น