The crazy plane

เนื้อเรื่อง

ตัวละคร

มิง  = แอร์ฮอสเตส จะมีความสัมพันธ์ที่ดีเป็นพิเศษกับผู้ชายที่หน้าตาดี

ดรีม = คนท้องแก่ มีนิสัยรักความสะอาดมากๆ เกลียดคนจน ต่ำกว่าตัวเอง  ไม่ถูกชะตากับมด

โย = สามีของดรีม ขี้หึงมากๆ รักดรีมมาก ยอมทำได้ทุกอย่าง

กล้วย = คนท้องแก่มาจากจังหวัดสุพรรณบุรี มีนิสัยคุยสนุก เปิดเผย อยากรู้อยากเห็น แต่ถ้าทำให้โกรธแล้วด่าเปิง

อ้น = สามีของมด เจ้าชู้นิดๆ เป็นคนแขกจึงมีผู้คนสงสัยว่า อาจจะเป็น ผู้ก่อการร้าย แต่ความเป็นจริงเป็นคนใจดีมากๆ ดีถึงขนาดแม้แต่ยุงหรือแมลงสาบยังอยากจะนำไปเลี้ยง

ท็อป = ทำอาชีพหมอ แต่นิสัยหยาบกระด้าง กินเหล้าตลอดเวลา แต่เวลาถึงคราวคับขัน(และไม่เมา) ก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ดี

วุด = นักธุรกิจ ไม่สนใจอะไรนอกจากงานและเงิน ทำอาชีพขายแอมเวย์จึงสามารถคุยได้แต่เรื่องเดียวคือ สินค้าในแอมเวย์

ฮุย = ชายที่หลงรักแอร์ฮอสเตส

ธี = เพื่อนสนิทของฮุยคอยให้คำปรึกษาทุกอย่างรวมทั้งวิธีเอาชนะใจสาว เกลียดวุดที่ชอบหลอกให้เพื่อนสนิทซื้อยาลดความอ้วน แต่ท้ายที่สุดแอร์ฮอสเตสกับชอบธี

นิเทศก์ = ชายที่ชอบปล่อยมุขเสี่ยว หลงรักแอร์ฮอสเตสและมีปัญหาบางอย่างที่ไม่อยากบอกใคร

                โย : เมียจ้า หิวหรือยังจ้ะ

                ดรีม : ยังหรอก แต่ไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กมันจะหิวไหม

                โย : งั้นขอปะป้าดูหน่อยนะ

โยกำลังจะเอามือไปลูบท้องของดรีม ทันใดนั้นดรีมก็ตีมือโยดังเผียะ

                ดรีม : (น้ำเสียงเกรียวกราด) มือคุณสกปรก อย่ามาลูบท้อง เดี๋ยวเชื้อโรคมันจะซึมผ่านทะลุท้องเข้าไปหาลูกของเราหรอก ดาลิ่งใส่ถุงมือก่อนดีกว่านะจ้ะ แล้วค่อยทักทายลูกของเรา

                โย : ได้จ้ะ ได้ (โย ยิ้มด้วยความเอ็นดูเมีย ยอมใส่ถุงมือตามที่เมียบอก แต่ทว่าโยอยากที่จะแสดงความรักต่อเมียจึงได้พยายามนอนตัก ทันใดนั้น ดรีมก็ถึงกับกรี้ดลั่น)

                ดรีม : กรี้ด!!! ไม่ได้นะคะ ผมของคุณมีเชื้อโรคจะมานอนตักอย่างงี้ไม่ได้ คุณไม่ห่วงลูกของคุณหรือ

                โย : ได้จ้ะ ได้ที่รัก (โยทำท่างอนเล็กน้อย) และทีคืนนั้นล่ะ?

                ดรีม : ทะลึ่ง!!!(ดรีมตบโยดังเผียะ)

ฉากที่ 2 เก้าอี้ 2 ตัวเหมือนเดิม ท้องฟ้าสดใส

                กล้วย :    นี่คุณ ฉันนั่งข้างคุณ ฉันกลัวว่าเค้าจะหาว่าฉ้านเป็นเมียบินละเดน(เสียงเหน่อๆ)

                อ้น :  เอาเถอะน่า... ถ้าคุณไม่ท้องแก่ขนาดนี้ผมไม่พาคุณนั่งเครื่องบินหรอก คุณก็รู้ว่ามันแพง

                กล้วย: แล้วทำไมไม่คลอดที่บ้านล่ะ บ้านเราก็มีโรงพยาบาลดีๆ คุณพาฉ้านมาคลอดที่โรงพยาบาลที่คุณเกิดทำไมเนี้ย... เอาเถอะถ้าไม่รักคุณ ฉ้านไม่มาหรอก

                อ้น: อย่างงี้สิถึงจะเป็นเมียพี่

                ทันใดนั้นก็ได้มียุงมาเกาะที่แขน เมียได้ตบแขนดังตัวเผียะ

                อ้น : คุณจะตบมันทำไม คุณก็รู้ว่าผมเลี้ยงยุง

                กล้วย : ก็เพราะรู้ว่าคุณเลี้ยงน่ะสิ ฉันเลยต้องรีบตบ (มดหยิบขวดที่ใส่แมงสาบ 2 ตัวมาถือ) ดูสิ ลาล่า ลูลู่ คุณก็ยังเอามา แถมยังให้ฉ้านถืออีกต่างหาก เอาเถอะ ถ้าลูกคุณหน้าเหมือน อีลาล่า ลูลู่ คุณตายแน่)

                อ้น : (ยิ้มเล็กน้อย) แต่ถึงอย่างไร ผมก็รักคุณมากกว่า อีลาล่า ลูลู่ แน่นอน เมียจ้า...

ฉากที่ 3 มี ท็อป วุด ธี ฮุย นิเทศ แอร์ฮอสเตส

ฉาก = แอร์ฮอสเตสกำลังถือน้ำมาบริการผู้โดยสาร/เป็นฉากภายในเครื่องบิน

ฮุยกับนิเทศมองตามแอร์ฮอสเตสที่กำลังเดินเข้ามาเสริฟน้ำ ส่วนสุธีนั่งฟังเพลงเหม่อมองท้องฟ้าข้างนอก

แอร์ฮอสเตส : กาแฟหรือชา คะ

นิเทศ : คุณสวยจังเลยครับ

แอร์ฮอสเตส : กาแฟหรือชาคะ(ถามย้ำด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม)

นิเทศ : เออ ...ชาเย็นครับ แต่น้องเย็นชากับพี่จัง

แอร์ฮอสเตสถามวุดต่อ

แอร์ : กาแฟหรือชาคะ

วุด : อืมม...ผมว่าผิวของคุณซีดขนาดนี้ ไม่ทราบว่าที่บ้านคุณดื่มน้ำอะไรครับ

แอร์ : กาแฟหรือชาคะ

วุด :  คุณน่าจะใช้เครื่องกรองน้ำของแองจี้นะครับ เออ แล้วก็ถ้าคุณซื้อตอนนี้ผมจะแถมฟรีผงคลอโรฟิลล์ มันสามารถช่วยชะลอรอยเหี่ยวย่น และผิวที่แห้งกร้านของคุณได้นะครับ

แอร์ : คะ ขอบคุณคะ ...(น้ำเสียงไม่พอใจ)

                แอร์โกรธมาก เธอเดินหัวฟัดหัวเวียง ไปที่ ท็อปซึ่งเป็นผู้โดยสารนั่งอยู่คนเดียว

แอร์ : ชาหรือกาแฟคะ

ท็อป : เหล้า!!! เอาเหล้ามา(เสียงคนเมาออแอ๋)

แอร์ : อืมมม... คุณน่าจะเออ...นอนเถอะคะ

ท็อป : รู้ไหม ผมเป็นหมอที่เก่งที่สู้ดในโลก (เอือก... เรออออ) ดังนั้นคุณต้องไปเอาเหล้ามาซะ

แอร์ : คะ นอนเถอะคะ คุณคงเมาแล้วล่ะ

ท็อป : ไม่เมา...ไม่เมา เอาเหล้า กรูไม่ได้ทำอะไรผิด เอาเหล้ามาเดี่ยวนี้!!!

แอร์ : ถ้าทำตัวดีๆ ก็จะเอามาให้คะ

ท็อป : (จากที่โวยวายก็นิ่งเงียบทันที)

แอร์ : ดีมากคะ

                แอร์ได้เดินเสริฟน้ำไปเรื่อยจนกระทั้งถึง ธีกับฮุย

แอร์ : ชาหรือกาแฟคะ

ฮุย : เออ...คือว่า...คือ... เอา.... เอา....

แอร์ : ชาหรือกาแฟคะ เฮอ...ทำไมวันนี้เจออะไรก็ไม่รู้เนี้ย

ฮุย : เออ...คือ...เออ...

ธี :  ส่วนผมกาแฟนะครับ

แอร์ : ใส่น้ำตาลกี่ช้อนคะ

ฮุย : ทีผมไม่เห็น จะถามแบบนี้เลย

ธี : 2 ช้อนครับ

แอร์ : มีอะไรเรียกใช้ได้ทุกเมื่อนะคะ

ธี : ครับ

                ทันทีที่แอร์ได้เดินจากไป ฮุยก็โกรธธีอย่างมาก

ฮุย : นี่ มึงกรูชอบแอร์คนนี้นะโว้ย มึงเข้าใจไหม รักแรกพบเนี้ย รักแรกพบ

ธี : แล้วไงล่ะ

ฮุย : แต่กรูดูแล้ว เค้าจะชอบมึงวะ ดังนั้นมึงต้องช่วยกรู

ธี : เออ... เออ รักแรกพบไปทั่วนะมึง เออ ช่วยไง

ฮุย : มึงต้องหมั่นเรียกเค้ามาบ่อยๆ ทีเหลือกูจัดการเอง มึงห้ามพูดอะไรทั้งนั้น

ธี : เออ... 1000 หนึ่ง

ฮุย : บักห่านนี่ 100 หนึ่งพอ

ธี : ปากกรูมันใหญ่ แบงค์ 100 ปิดไม่มิดหรอก

ฮุย : มึงจำไว้ ....

นิเทศ : รู้สึกว่าเราจะมีคู่แข่งซะแล้วสิ

วุด : ยาลดความอ้วน น้ำยาดับกลิ่นปาก โอว้ ...รู้สึกว่ากรูจะเห็นกำไรซะแล้วสิ

ไฟมืดลง

ฉากที่ 4 ดรีม+โย/อ้น+มด

                มดและอ้นเห็นดรีมซึ่งตั้งท้องเหมือนกันจึงได้เข้าไปทักทาย

อ้น : อินี่ เมียคุณท้องได้กี่เดือนแล้ว

โย : ก็ 8 เดือน (โยทำท่าหงุดหงิดฉุนเฉียว เหมือนไม่อยากจะคุย)

ดรีม : แล้วแฟนคุณละคะ

โย : (โยตวาดดังลั่น) เราไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมาคุยกับเมียเรา

กล้วย : กะแค่คุยแค่นี้ แฟนคุณไม่ตั้งครรภ์ซ้ำหรอกคะ

ดรีม : กรี้ด!!! นี่ กล้าดียังไงมาว่าสามีฉ้าน ดูสิแค่พูดจา กลิ่นสาบโคลนโชยหึงมาเชียว...

กล้วย : เคยได้ยินไหมคะ ก้านบัวบอกตื้นลึกสายชลธาร กิริยาส่อสันดานชาติเชื้อ

ดรีม : ที่รักเค้าว่าดาริ่งคะ ตบสั่งสอนเลยคะ

โย : (ทำท่าจะกอดเมีย) ได้...

ดรีม  : มือคุณสกปรก...ปล่อยคะ

อ้น : อินี่ เมียจ้า อย่าไปว่าเค้าอย่างนั่นสิจ้ะ ไม่ดีจ้ะ อินี่กระเทือนถึงเด็กนะ

ดรีม : ก็ยังดี อย่างน้อยสามีเธอค่อยน่ารักหน่อย

โย : เราไม่ชอบให้เมียชมผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เรา

                และแล้ว มดและดรีมก็เกิดปวดท้องขึ้นมา ทำให้ทั้งคู่ต้องกลับไปนั่งประจำที่

โย/อ้น : เป็นอะไรไหมจ้ะที่รัก /อินี่เมียเราเป็นอะไรจ้ะ

เมียทั้งคู่ : ลูกมันดิ้นอะจ้ะไม่เป็นไรหรอก

และไฟก็มืดลง

ฉากที่ 5

แอร์+นิเทศ+ฮุย+วุด+ท็อป

                แอร์ฮอสเตสกำลังถือขวดเหล้าเพื่อที่จะเดินไปให้กับท็อปทันใดนั้นนิเทศก็ได้เรียกแอร์

แอร์ : มีอะไรให้รับใช้คะ

นิเทศ : อืมม เสื้อคุณเป็นรูนะครับ

แอร์ : จริงหรือคะ ตรงไหนคะ

นิเทศ : รูเยิบ เลิฟยูไงครับ

แอร์ : อืมม ฉันมีแฟนแล้วคะ มีอะไรให้รับใช้คะ ถ้าไม่มีดิฉันจะได้ไป

นิเทศ : อย่าพึ่งไป อยู่เป็นเพื่อนกับผมแป้บหนึ่งจะได้ไหม ผมมีเรื่องอยากจะคุย

                ฮุยเมื่อเห็นดังนั้นจึงได้พยายามกดออดเรียกแอร์ทันที

แอร์ : สักครู่นะคะ พอดีมีคนเรียก เดี่ยวกลับมานะคะ

นิเทศ : ตอนนี้ผมก็เรียกคุณอยู่นะ

แอร์ : แต่คุณพึ่งเรียกไปมิกี้นี่คะ

นิเทศ : เสียงหัวใจผมมันเรียกหาคุณอยู่ไงครับ

แอร์ : ถ้าคุณเรียกดิฉันมาเพื่อเล่นแค่มุขเสี่ยว ...ไร้สาระคะ

ฮุยทำท่าสะใจ อย่างเห็นได้ชัด ส่วนแอร์นั้นได้เดินหนีมาจากนิเทศอย่างรวดเร็ว

วุด : คุณรู้ไหม เพราะอะไรแอร์ถึงไม่ชอบคุณ

นิเทศ : ทำไมหรือ

วุด : เพราะคุณปากเหม็นครับ ผมมีผลิตภัณท์ตัวใหม่ของแองจี้  มันสกัดจากใยฝ้าย สามารถดักจับละอองกลิ่นเหม็นจากปากของคุณได้ดีเชียวละ

นิเทศ : หุบตูดของคุณแป้บหนึ่งนะครับผม

                แอร์ได้เดินไปหา ฮุย เนื่องจากฮุยได้กดออดถี่มาก

แอร์ : มีอะไรให้รับใช้คะ

ฮุย : คือว่า...ผมอยากจะขอน้ำเปล่าสักขวดครับ

แอร์ : แล้วคนข้างๆละคะอยากได้อะไรไหม(ทำเสียงหวาน)

ธี : คือ...

ฮุย : อะแฮ้มๆๆๆ (ไอเสแสร้งอย่างเห็นได้ชัด)

ธี : ไม่เอาดีกว่าครับ แฮะๆ

ฮุย : อยู่คุยกับผมก่อนไม่ได้หรือครับ

นิเทศก์มองเหตุการณ์ก็รู้ได้ทันทีว่า ฮุยกำลังจีบสาวแอร์จึงกดออนเรียกพนักงานทันที ฮุยเมื่อเห็นนิเทศก์เรียกแอร์เพื่อขัดขวางจึงได้ฉุนกึก

ฮุย : นี่คุณ...จะเรียกอะไรมากมาย เห็นๆอยู่คนเค้ากำลังคุยกัน

นิเทศก์ : สงสารอนาคตน้องเค้า เลยเรียกน้องมาสร้างอนาคตร่วมกับพี่...ดีไหมจ้ะ

แอร์ : พวกคุณทั้งคู่เป็นอะไร คนหนึ่งก็เสี่ยว อีกคนก็อ้วน... เออ คุณแน่ใจนะคะว่าไม่เอาอะไร

ฮุย : ถามผมหรือครับ

แอร์เอาหัวเข้าไปใกล้ธีอย่างเห็นได้ชัด

ฮุย : อ้าวไม่ได้ถามเรานี้หว่า

ธี : เออ...คือผมขอน้ำ

ฮุย : อะแฮ้ม

ธี : น้ำเปล่าแล้วกันครับ

ฮุย : น้ำใต้ศอกกูมีเยอะแบ่งให้มึงก็ได้

นิเทศก์ : ส่วนผมไม่ขออะไรนะครับ ขออยู่ใกล้กันก็พอครับ

ฮุย : แหวะ ...

และแอร์ก็ได้เดินไปหาท็อปเพื่อที่จะได้เอาเหล้ามาให้ ส่วนวุธเมื่อเห็นดังนั้นจึงได้ไปโฆษณายาลดความอ้วนแก่ฮุย

แต่ทว่าเมื่อแอร์ฮอสเตสเอาเหล้าไปให้ท็อปก็พบว่าท็อปหลับไปแล้ว จึงได้วางเหล้าไว้ใกล้ๆ

แอร์ : คุณหมอคะ ฉันวางไว้ตรงนี้นะคะ

นิเทศ : เออขอโทษครับสำหรับมุขเสี่ยว แต่เออคุณแอร์ครับ พอจะคุยกับผมสักแป้บได้ไหมครับ

แอร์ : อาจจะไม่ว่างคะ โทดทีนะคะ

เมื่อแอร์เดินจากไป นิเทศจึงเริ่มรำพึงเบา

นิเทศ : กูไม่อยากทำแบบนี้เลย นึกว่าจะหนีพ้นแล้ว ทำไงดีวะกู

..............................................

(ไฟมืดลง)

ฉากที่ 6

โย : หายปวดท้องหรือยัง

ดรีม : พ่อก็ห่วงเกินไป ก็บอกว่าเด็กมันดิ้นนะจ้ะ

โย : ดีแล้ว

...................................................

อ้น : อีนี้เป็นไงบ้างจ้ะ

กล้วย : ยังปวดอยู่เลย

อ้น : มาม่ะอีนี่ เดี่ยวพ่อจะร้องเพลงแล้วอีนี่ลูกก็หยุดดิ้นนะ

อ้นได้ลูบพุงเมียแล้วเริ่มร้องเพลง

 (นกน้อยจากท้องนาราคาถูก เธอเป็นลูกที่ถูกพ่อ.....)

ดรีม : นี่คุณ...!!! คุณร้องเพลงอะไรให้ลูกฟังเนี้ย

อ้น : อีนี่ ก็บ้านผมฟังแต่เพียงเพื่อชีวิต หรือ อี่นี่คุณอยากจะให้ผมร้องเพลงอะไรพิเศษเพื่อคุณละ (อ้นส่งสายตาหวาน)

โย : นี่เมีย...ผมบอกคุณหลายครั้งแล้ว ผมไม่อนุญาติให้คุณคุยกับผู้ชายคนอื่นถ้าผมยังไม่อนุญาติ

ดรีม : คุณจะหึงฉันไปถึงไหนคะ ฉันไม่นอกใจคุณหรอก

โย : ผมยอมคุณทุกอย่าง ยอมสะอาดเพื่อคุณ คุณก็ต้องยอมผมบ้างสิ

ดรีม :  ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะคุยกับพวกนี้หรอก กลัวกลิ่นโคลนจะโชยมาโดนเสื้อฉ้านหมด ...ได้จ้ะที่รัก

กล้วย : อีนี้... ตัวแกดีนะนี้...(ทำเสียงสูงปรี้ด) ตบเป็นตบวะคราวนี้

กล้วยเดินพลุนพลันทำท่าจะไปตบแต่ทันใดนั้นกล้วยก็ปวดท้องอย่างแรง

อ้น : อีนี่ อีนี่ เป็นอะไรๆ

กล้วย : รู้สึกว่าน้ำเดินแล้วคะพี่

อ้น: วิ่งดีกว่ามั้งไวดี

กล้วย: พี่ อย่าพึ่งมาตลก โอ้ย!!!

          ทันใดนั้น ดรีมก็ปวดท้องอย่างแรง

โย : จะคลอดแล้วหรือ

ดรีม : จะคลอดแล้ว

โย : แล้วจะให้พี่ทำอย่างไรดี พี่ไม่เคยทำคลอด

 (โยมองไปที่อ้น)

โย  : คุณทำคลอดเป็นไหม

อ้น : อีนี่ เคยแต่คลอดแมวที่บ้าน

เมียทั้งสองคนร้องเสียงดังมากขึ้น จนสามีทั้งสองพาภรรยานอนราบที่พื้นก่อน ทันใดนั้นแอร์ฮอสเตสก็เดินมาถึงพอดี

โย+อ้น : พี่แอร์ครับ ทำคลอดเป็นไหมครับ

แอร์ : นี่พวกคุณ ตายแล้ว!!! โอ้ย จะเป็นลม พวกคุณรออยู่ที่นี่นะคะเดี่ยวฉันจะไปตามหมอมา (ไฟมืดลง)

ฉากที่ 7 (ท็อป+แอร์+นิเทศ+ฮุย+ธี+วุด)

แอร์รีบวิ่งอย่างรีบร้อนไปที่หมอ โดยที่ไม่สนใจ ฮุยกับนิเทศ แต่สำหรับนิเทศแล้วตอนนี้นิเทศกำลังกระสับกระส่าย และดูเวลาบ่อยขึ้น

แอร์ : หมอคะ ตื่นคะหมอ

แต่ทว่าหมอกำลังสลบเพราะฤทธิ์เหล้าจึงกรนเสียงดังลั่น

แอร์ : หมอคะ ตื่นๆหมอ ตื่นมีคนจะคลอดแล้วนะคะหมอ ตื่นหมอ ตื่น...

หมอกรนดังกว่าเดิม ทำให้แอร์กระวนกระวายกว่าเดิม

แอร์ : นี่พวกเธอทั้ง 4 คนมาช่วยปลุกหมอหน่อยเถอะ

ทั้ง 4 คน ต่างมายืนล้อมรอบหมอ

ฮุย : ลองเป่าลมใส่หูสิผมเคยตื่นเพราะวิธีนี่มาแล้ว

แอร์ : งั้นคุณก็ทำสิ

ฮุย : เออ..คือมันจะไม่งามนะครับผมว่าคุณทำดีกว่า

แอร์ : เออ คะ...

แอร์เป่าหูของท็อป 3-4 ครั้ง แต่ท็อปก็ยังไม่ยอมตื่น

ฮุย: วิธีเบสิคไงครับ น้ำครับพี่น้อง น้ำครับ

ฮุยหยิบน้ำขึ้นมาสาดไปที่ ท็อป ได้ผล ท็อปเริ่มรู้สึกตัวแต่ทว่ากำลังจะหลับต่อ

ฮุย : ถ้าหมอไม่ตื่นผมจะผายปอดหมอนะครับ

ได้ผล หมอตกใจตื่นขึ้นมาราวกับถูกไฟสปากซ์

ท็อป : อย่ามาผายปอดผม

แอร์ : รีบหน่อยเถอะหมอ มีคนจะคลอด 2 คน คุณช่วยไปทำคลอดให้หน่อยสิคะ

ท็อป : ผมไม่ทำ พวกคุณไปหาคนอื่นเถอะ

ฮุย : โอ้โห้ หมอ...เลวได้ใจผมจิงๆ

แอร์ : หมอคะ เบ่งขี้กับคลอดลูกเหมือนกันไหมหมอ

ท็อป : ถามออกมาได้ ขี้มันก้อนเล็ก คนมันก้อนเบอเร่อ

แอร์ : หมอก็รู้นิ ว่าคนไม่เหมือนขี้

ท็อป เมื่อได้ฟังดังนั้นก็โกรธจัด จึงตวาดกลับ

ท็อป : คุณจะรู้อะไร...!!!

แอร์ : ใช่...ฉ้านไม่ใช่หมอ แต่ถึงยังไรดิฉันก็ยังมีมนุษยธรรมพอ เอาเถอะในเมื่อหมอไม่ช่วย เดี่ยวฉันจะทำคลอดเอง

นิเทศ ฮุย ธี วุด: ฮ่า!!!

ฮุย : คุณทำเป็นอ่ะ เคยมีประสบการณ์หรือเออผ่านประสบการณ์มาหรือยังเนี้ย

แอร์ : ไม่เคยยย(ตอบเสียงอ่อยๆ)

นิเทศ : คุณแอร์อยากผ่านประสบการณ์กับผมไหมครับ

แอร์ : ทะลึ่ง!!! เราไปกันเถอะ หมอคะ อย่าอยู่บนโลกใบนี้เลยคะ รกแผ่นดินเปล่าๆ

ท็อป :  ผมทำคลอดให้เมียผม แล้วตายทั้งเมียทั้งลูก แล้วผม... ผมจะกล้าไปทำคลอดให้ใคร !!!

แอร์เมื่อได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปตบหน้าหมอ 1 ฉาดใหญ่

แอร์ : ข้ออ้างของคนขี้ขลาดคะหมอ เมียคุณคงดีใจแย่ที่แต่งงานกับคุณ นอกจากจะทำให้เมียคุณตาย คุณยังจะทำให้อีก 4 ชีวิตตายไปพร้อมกับเมียคุณ ดีคะ

                และทั้งหมดก็เดินจากหมอไป เหลือไว้แต่วุดและนิเทศที่ยืน

วุด : หมอครับ

ท็อป : จะว่าผมอะไรอีกล่ะ

วุด : คุณจะซื้อเครื่องกรองน้ำผมไหมครับ

ท็อป : ………………..

วุด : ดูท่าจะไม่ เออ...

แล้ววุดก็ได้เห็นนิเทด

วุด : คุณจะ

นิเทศ : ไม่

วุด : ดูท่าจะไม่ เออ...ผมไปดีกว่า

นิเทศมองนาลิกาซ้ำไปซ้ำมา

นิเทศ : ทำไงดีวะ ทำไงดี .... และนิเทศก็เดินตามพวกเค้าไป

ฉากที่ 8 (ทุกคนยกเว้นท็อป)

                เมื่อทุกคนเดินมาถึง ก็พบว่า ภรรยาของทั้งสองกำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ส่วนสามีของทั้งคู่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ

ดรีม +กล้วย : โอ้ย!!!

โย : ผมจะช่วยอะไรได้บ้างที่รัก จะให้ผมช่วยอะไรได้บ้าง

โยกำลังจะเอามือลูบผมเมียสุดที่รัก แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าเมียเป็นคนรักความสะอาดมากๆ

โย : ผมลืมไป ผมต้องใส่ถุงยาง เดี่ยวเชื้อโรคของผมจะไปโดนคุณ

ดรีม : ถุงยางเอาไว้ถึงบ้านเราจ้ะ จับมือฉันเอาไว้ได้ไหมคะ (แล้วดรีมก็ร้องเสียงครวญคราง)

โยทำท่าจะใส่ถุงมือ แต่ดรีมเห็นดังนั้นจึงได้จับมือโยไว้แน่น

ดรีม : อย่าใส่ถุงมือเลยคะ จับมือฉันไว้แบบนี้แหละ

โย เมือ่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มด้วยความดีใจเป็นที่สุด

โย : ต่อให้ผมตาย ผมก็จะไม่ปล่อยมือคุณแน่นอน ที่รัก

ส่วนเมียของอ้นก็ร้องครวญครางไม่น้อยไปกว่าดรีมเลย

อ้น : อีนี่เจ็บมากไหม

กล้วย : เจ็บสิวะ ถามได้โอ้ยยย

อ้น : มีอะไรให้อีนี่ช่วยไหม

กล้วย : ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ

อ้น : อินี่ก็รู้ ว่าเค้าฟังแต่เพลงเพื่อชีวิตความหมายมีแต่หดหู่ทั้งนั้นเลย

กล้วย  : ไม่เป็นไร ร้องไปเถอะ ฟังเสียงเธอแล้วมันสบายใจดี

อ้น : จ้า...ได้จ้า "อุทาหอนของคนรุ่นเก่า มีชายชราเป็นคนขี้เมา งานการไม่ทำ วันๆดื่มแต่เหล้า"

                ทันใดนั้น กลุ่มของแอร์ก็ได้มาถึง

อ้น/โย : หมออยู่ไหน/อีนี่หมออยู่ไหน

แต่ทว่าทุกคนกลับไม่มีใครตอบ

แอร์ : เดี่ยวดิฉํนจะทำคลอดให้เองคะ

อ้น/โย :  อะไรนะ/อะไรนะ อีนี่

แอร์ : เอาเถอะคะ อย่างน้อยฉํนก็เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ฉํนก็พอจะรู้อะไรบ้างเหมือนกันแหละคะ

อ้น/โย : แล้วหมอล่ะ หมออยู่ไหน(อี่นี่)

ทุกคนเงียบกันไปอีกพักหนึ่ง

ธี : คือหมอเค้า เออ... เค้าลงป้ายที่แล้วไปแล้วครับ

อ้น : อย่ามาทำตลก(อีนี่) เครื่องบินนะเว้ยไม่ใช่รถเมล์

แอร์ : เอาล่ะคะ อย่างน้อยฉํนเคยดูหนังไทยมาบ้าง ก็พอจะรู้แหละ มามา...เดี่ยวขอพื้นที่นิดหนึ่ง นี่ๆเธอไปหยิบน้ำร้อนมาด้วยสิ

ฮุยเห็นแอร์ชี้มาทีตัวเองก็ดีใจจึงรีบตอบทันใด

ฮุย : เรียกผมหรือครับ

แอร์ : เออ... คุณเดินไปตรงริมเครื่องบินจะมีห้องครัวอยู่ ไปเอาน้ำร้อนมาให้หน่อย

ฮูย : ครับๆ

แอร์ : ส่วนเธอคนที่มาเป็นเพื่อนอ้วนนั้น(น้ำเสียงปรับให้หวานโดยอัตโนมัติ)มาอยู่เป็นเพื่อนคอยให้กำลังใจหน่อยนะค้า

ธี : ครับ...

ฮุย : อะแฮ้มๆๆ

ธี : งั้นเดี่ยวผมไปหยิบน้ำร้อนมาดีกว่า ว่าแต่คุณหยิบน้ำร้อนมาเพื่ออะไรล่ะครับ

แอร์ : เออ...ก็เห็นหนังไทยมันใช้นะ เออเอามาเถอะน่า

ธี : ครับๆ

วุด : ว่าแต่น้ำที่คุณเอามามันจะสะอาดไหม อ่ะ ผมว่าคุณติดตั้งเครื่องกรองน้ำแองจี้ก่อนไม่ดีกว่าหรือครับ

ทุกคนเมื่อได้ยินวุดพูดดังนั้นจึงถอนหายใจพร้อมกัน

อ้น : เอาอี้นี้ไปไกลๆที

ส่วนนิเทศเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด เขาเริ่มมองดูนาฬิกาบ่อยขึ้น

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงหัวหน้ากัปตันดังขึ้น

( เหลือเวลาอีก 30 นาทีจะถึงท่าอากาศยานดอนเมืองกรุณารัดเข็มขัดให้เรียบร้อย ขอบคุณ)

นิเทศ : ผมขอโทษนะครับ แต่ว่าผมไม่มีทางเลือกจิงๆครับ

นิเทศจึงตัดสินใจหยิบมีดและคว้าตัวแอร์ฮอสเตสไว้เป็นตัวประกัน

นิเทศ : ถ้าไม่อยากให้อีนังนี้ตาย ไปบอกกัปตันให้ขับเครื่องไปลงที่สิงคโปร์

โย : ทำไงดี ขาเด็กเริ่มโผล่มาแล้วทำไงดี

วุด : ดึงเลยสิครับ ดึงเลย

ท็อป : อย่าทำอย่างนั้น!!! (หมอได้รีบวิ่งกระหืดกระหอบมา)

นิเทศ : กรูเตือนพวกมึงเป็นครั้งสุดท้าย  ถ้าไม่มีใครไปบอกกัปตันอีนังนี้ คอขาดแน่

นิเทศค่อยๆใช้มีดจี่ไปที่บริเวณคอจนเห็นเป็นเลือดแดงเห็นได้ชัด

                ทันใดนั้น ธีก็ได้รีบวิ่งเข้ามาพอดีพร้อมกับน้ำร้อนเต็มขัน

ธี : น้ำร้อนมาแล้วครับ อุ้ยเกิดอะไรขึ้นเนี้ย

โย : คุณช่วยไปบอกกัปตันที บอกให้ไปลงที่สิงคโปร์ ไปเร็วๆสิ

ธี : เออ....ครับๆๆ แล้วน้ำร้อนละครับ

โย : วางไว้นี้แหละ

ธีได้รีบวิ่งไปยังห้องกัปตันทันที

อ้น : อีนี่ ลูกฉัน ลูกฉํน หัวมันออกมาแล้ว ทำไงดี

ฮุย : หมอครับ เดี่ยวผมจะถ่วงเวลาคุยกับไอ้บินละเดนไว้ก่อน หมอไปช่วยพวกเค้าเถอะครับ

ท็อป : ได้ๆ

หมอได้ตรงดิ่งไปที่คนไข้ทั้งสอง พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่สงบนิ่ง

ท็อป : ตอนนี้ผมจะต้องทำการผ่า ซีซ่าเลี่ยนคนหนึ่ง ส่วนอีกคนมีโอกาสคลอดได้ตามธรรมชาติ มันอาจจะเจ็บนิดหน่อยเพราะที่นี่ไม่มียาชาให้ใช้

วุด : แล้วหมอจะใช้อะไรผ่าล่ะครับ หมอไมได้พกมีดมานี่น่า แองจี้เราไม่มีมีดขายซะด้วยสิ เรามีแต่เครื่องกรองน้ำ

ท็อปเมื่อได้ยินดังนั้นจึงได้หยิบขวดเหล้ามาฟาด แล้วเอาแอลกอฮอล์ราดใส่เศษแก้วที่แตก

ท็อป : เอาล่ะผมได้มีดแล้วว่าแต่คุณมีอะไรที่จะหนีบเส้นเลือดได้บ้างครับ

เออ....

กล้วย : โอ้ยยย!! ใช้ที่หนีบไก่ได้ไหมคะ พอดีสามีชอบกินไก่เลยพกมากะจะย่างให้กิน โอ้ยย !!!

ท็อป : เออ...คงได้ล่ะครับ

โย : หมอครับผมมีถุงมือ หมอจะเอาไหมครับ

ท็อป : เอ๋แล้วทำไม คุณถึงมีถุงมือล่ะ

โย : พอดีเมียผม เออเค้ารักความสะอาดอ่ะครับ

                หมอพยายามทำคลอดเมียของทั้งคู่ซึ่งต่างก็ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

ฮุย : คุณครับ ผมมาดีนะ ผมไม่ได้จะมาทำร้ายคุณ

(ฮุยได้ยกมือขึ้นสูงเพื่อแสดงเจตนาว่าคนไมได้พกอาวุธใดมา)

นิเทศ : กรูไม่ต้องการคุยกับมึง เอาไว้กรูถึงสิงคโปร์ก่อนค่อยว่ากันต่อไป

ฮุย : มีอะไรอยากจะระบายให้ผมฟังไหมครับ

นิเทศ : กรูไม่ได้ปวดขี้

ฮุย :  ไม่ปวดขี้ก็ดีแล้วครับ เอาเป็นว่าคุณต้องการอะไรก็บอกผมได้นะ ถ้าช่วยได้จะช่วย แต่ผมว่าคุณปล่อยแอร์ก่อนเถอะครับ

นิเทศ : ไม่ได้ แอร์ต้องไปกับผม

ฮุย : ครับๆ เออ ผมชื่อฮุยนะครับ

นิเทศ : กรูไม่ได้อยากรู้จักชื่อมึง ว่าแต่คุณชื่ออะไรจ้ะ

นิเทศเอามีดค่อยๆไล่ไปตามผิวคอของแอร์อย่างช้าๆ

แอร์ : พอลล่า เทเลอร์

ฮุย : งั้นผม แฮรรี่ พอตเตอร์

นิเทศ : ถุย...

นิเทศ : รู้ไหม พอลล่า ผมหาโอกาสคุยกับคุณหลายครั้งแต่คุณก็ไม่ยอมคุยกับผม เมียและลูกของผมถูกจับตัวไป แต่ที่จริงผมก็หย่ากับเธอมาแล้วล่ะ ถ้ามันจับแค่เมียคงง่ายกว่านี้

แอร์ :แล้วไงคะ มันสั่งให้คุณปล้นเครื่องบินหรือคะ

นิเทศ : ใช่

แอร์ : มันสั่งให้คุณวิดพื้น ตบแปะหรือละเลงเนยถั่วคุณก็ทำใช่ไหมคะ

นิเทศ : ผมไม่ตลกนะครับ เอาล่ะ ผมจะจับเวลาอีก 2 นาทีถ้ายังไม่ไปสิงคโปร์ผมจะฆ่าคุณซะ ถึงแม้ว่าผมจะรักคุณมากก็เถอะ รู้ไหมผมรักคุณตั้งแต่แรกพบเชียวนะ

ฮุย : ใจเย็นไว้นะครับๆ

                (ฉากบนจอเป็นรูปเครื่องบินกำลังตกหลุมอากาศ)

(กรุณารัดเข็มขัดเครื่องบินเรากำลังตกหลุมอากาศและอาจจะต้องเดินทางออกนอกเส้นทาง)

ทันใดนั้นเครื่องบินก็ได้เกิดตกหลุมอากาศทำให้เกิดการเสียหลักของโจร แอร์ฮอสเตสจึงสามารถหนีออกจากโจร และก็เป็นเวลาพอดีที่ฮุยกับโจรต่อสู้กัน โจรพยายามเอามีดจ่อคอไปที่ฮุยแต่ทว่าฮุยใช้ร่างกายที่อ้วนกว่าทับไปที่โจรไว้ไม่ให้หนีไปไหน

ฮุย : ปัดมีดมันออกไปจากมือ

แอร์ได้ใช้เท้าเตะมีดออกไปจากมือทันที

ฮุย : ทำให้มันสลบซะ เราจะได้ไม่วุ่นวาย

แอร์ : พอลล่าไม่กล้า กลัวมันตาย

ฮุย : นี่คุณชื่อ พอลล่าจิงหรือ

แอร์ : ก็เหมือนคุณชื่อแฮรรี่จิงหรือเปล่าละ

ฮุย : งั้นจับมันดื่มเหล้า มันจะได้เมาๆสลบไป

                ทันใดนั้นเสียงอุ้แว้ก็ดังขึ้น

แอร์ : พวกเค้าคลอดลูกออกมาแล้ว นี่แก รีบๆเมาได้แล้วเร็วๆ              

ฉากก็ได้มืดลง

Final Chapter

กล้วย: ดูสิ ลูกเราหน้าเหมือนเพื่อนข้างบ้านเราเลย

อ้น : อีนี้นิ เพ้อเจ้อ ดูก็รู้ ตาของผม จมูกก็ของผม แก้มก็ของผม

กล้วย : สรุปลูกฉันเหมือนคุณหมดไม่มีอะไรมาจากฉันเลย

อ้น : ก็ใช่ อ้อ...อีนี้เจอแหละมีอย่างหนึ่งที่เหมือนคุณ

กล้วย : อะไรหรือ

อ้น : มี (กระซิบ)

กล้วย : ทะลึ่ง!!!

……………………………..

โย : ผมว่าเราตั้งชื่อลูกให้เลยดีไหม

ดรีม : ลูกเราเป็นผู้ชาย ฉะนั้นต้องชื่อ ไบโอ

โย : และถ้าสมมุติ ลูกเราเป็นผู้หญิงล่ะ

ดรีม : อ้อเค้าคิดให้ชื่อ ไบเทค

โย : และถ้าลูกเราเป็นกระเทยล่ะ

ดรีม : อีตาบ้านิก็

                และทั้งคู่ก็ต่างหัวเราะอย่างมีความสุข ส่วนหมอนั้นหลังจากที่ผ่าตัดเสร็จก็สลบไสลไป

ครอบครัว ทั้งหมด จึงพากันกระซิบเบาๆ

(ขอบคุณคะ/ครับหมอ)

แอร์และฮุยต่างเดินมาทีคู่สามีภรรยาทั้งสอง

                (ตอนนี้เครื่องบินของเราน้ำมันหมด เหลือเวลาประมาณ10 นาทีก่อนถึงมหาสมุทรแปซิฟิดขอให้นั่งประจำที่รัดเข็มขัด)

ทุกคนต่างพากันตกใจ ยกเว้นฮุยที่รวบรวมความกล้าและตะโกนออกไปดังๆ

ฮุย : พอลล่าครับ แต่งงานกับผมนะครับ

แอร์ : อะไรนะ แฮรรี่พูดใหม่สิ

ฮุย : แต่งงานกับผมนะครับ ผมไม่รู้ว่าจะต้องตายหรือเปล่า

โย : แล้วไม่มีแหวนหมั่นหรอกรึ

ฮุย : ถ้าผมรอดตายไปได้ ผมจะซื้อแหวนให้เธอ แต่ตอนนี้ผมขอใช้ผ้าเช็ดหน้าผูกเป็นแหวนให้เธอก่อน แต่ถ้าผมตายผมก็จะขอซื้อแหวนให้เธอในชาติต่อไปครับ

ว่าไงพอลล่า ว่าไงครับ คุณจะแต่งงานกับผมไหม

แอร์ : แต่มันไม่เร็วไปหน่อยหรือคะ คุณมั่นใจแล้วหรือคะ (พอลล่าหน้าเขินอย่างเห็นได้ชัด)

ฮุย : ผมรู้ว่าหัวใจตัวเองต้องการอะไรครับ

(เงียบไปสักพัก)

แอร์ : งั้นฉันก็ต้องเปลี่ยนไปใช้ ชื่อ พอลล่า พอตเตอร์ แล้วล่ะสิคะ

ฮุย : ขอบคุณครับ ขอบคุณ เออพวกคุณทั้งคู่ช่วยมาสมมุติเป็น พ่อแม่ผมกับพอลล่าหน่อยนะครับ

ทุกคนหัวเราะพร้อมกันหมด

(และทุกคนก็จัดเป็นพิธีแต่งงานแบบจีน)

อ้น : อีนี้เอ็นดูกันและกันนะ

กล้วย : เอาล่ะในเมื่อพวกเธอรักกัน ก็ขอให้สมหวังในความรักล่ะ

ดรีม : ถ่อยทีถอยอาศัยนะ

ธี : เอาตังค์ 1000 บาทมาให้กรูได้แล้ว

ฮุย : เออ ... (ฮุยเตรียมที่จะควักเงิน แต่สุธีจับมือฮุยไว้)

ธี : ไม่ต้องหรอก เห็นมึงดีใจ กูก็ดีใจด้วยวะ

วุด : ถ้าพวกเรารอดตายไปได้ คุณต้องซื้อเครื่องกรองน้ำจากผมนะครับ

ทุกคนพูดพร้อมกัน "เออ" ...

ท็อปกรนคร้อกเสียงดัง ......

ธี : ปลุกหมอดีไหม มาดูพวกเค้าแต่งงานกัน

แอร์ : อย่าเลย ปล่อยหมอไปแบบนี้แหละ ตอนนี้หมอคงกำลังฝันถึงเมียของเค้าอยู่แน่ๆเลยดูสิยิ้มหวานใหญ่เลย

นิเทศ : มึงปล่อยกรู บอกให้ปล่อยกรู

ฮุย : มึงง่ะอยู่อย่างงั้นแหละดีแล้ว

ธี : เป็นเจ้าบ่าวไม่หอมแก้ม เจ้าสาวหรือไงวะ

วุด : ใช่ๆๆ

(ทุกคนตะโกนพร้อมกัน)

หอมแก้ม ๆ ๆ ๆ ๆ

ทั้งฮุยและแอร์ต่างไม่กล้าที่จะหอม จนกระทั้งธีได้พลักเพื่อนทำให้จมูกไปดุ้นแก้มของแอร์เบาๆเท่านั้น ทำให้ทุกคนหัวเราะรวน

และทุกอย่างก็กลับมาเงียบอีกครั้ง ...

……………………………

อ้น : อีนี้...พวกคุณกลัวตายกันไหม

ดรีม : ไม่เลยคะ เพราะอยู่ใกล้กับคนที่รัก จะกลัวไปทำไม

แอร์ : กลัวสิคะ แต่ตอนนี้รู้สึกมันว่างๆ เหมือนกับปล่อยวางได้แล้วมั้งคะ

โย : ใครสั่งให้คุณพูดกับผู้ชายอื่น (โยยิ้ม) แต่ครั้งนี้จะให้อภัยละกัน ว่าแต่ถ้าผมได้มีโอกาสกลับไปเล่าให้คนอื่น ใครจะเชื่อเรื่องที่ผมเล่าเนี้ย

ทุกคนพูดพร้อมกัน ช่ายยยย

อ้น : เออว่าแต่ใครเห็น ล่าล่า ลู่ลู่ ของผมบ้าง

แอร์ : อะไรคือ ล่าล่า ลู่ลู่ คะ

อ้น : อ้ออีนี่ผมเห็นแหละอยู่ข้างๆคุณนะแหละ คุณแอร์

แอร์ : กรี้ด !!!! แมลงสาบ

ทุกคนหัวเราะรวน

และไฟก็ดับลง ...........

จบการแสดง