คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ถึงบ้าน
บทที่ 27 ถึงบ้าน!
พอผ่านชุมชนที่พลุกพล่านเต็มไปด้วยผู้คนมากมายหลายหลากโดยเวลานี้สองมือของสามีดีเด่นก็จำเป็นจะต้องหอบหิ้วน้ำปั่นให้เหล่าภรรยาที่ไม่ดูสถานการณ์บ้างเลย.....ซื้อน้ำปั่นพร้อมเกล็ดน้ำแข็งมากินตอนฝนตก
เหมือนคาริและหลินจะตื่นเต้นมากแม้หลินจะเคยมาเที่ยวเมืองไทยหลายครั้งได้ไปเที่ยวสถานที่ขึ้นชื่อของประเทศแห่งความงามตามมรดกและธรรมชาติหลายรอบแต่เธอกลับมีความสุขไม่เท่าในครั้งนี้ที่มีคนที่ส่งยิ้มให้และเดินตามมาตลอดโดยไม่บ่นแม้แต่คำเดียว
แม้คาริจะลองเชิงชายหนุ่มไปหลายรอบแต่พอถูกแกล้งด้วยสายตาหวานเชื่อมก็ทำให้สาวน้อยรีบวิ่งหนีออกห่างปีศาจน้ำตาลเชื่อมอย่างผู้ชายข้างหลังเสียไกล
ทั้งสี่เก้าขึ้นสู่สะพานข้ามลำน้ำใหญ่สามสาวก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นกับกลุ่มชายวัยรุ่นที่มายืนขวางถนนแล้วทำท่ากลืนน้ำลายติดตามกันเอื้อกๆ
ท่านประธานซันจำได้ว่าเป็นโจนน้ำครั้งก่อนแต่เจ้าพวกนั้นคงจำไม่ได้ว่าเขาและชายชราผอมแห้งเมื่อครั้งก่อนคือคนคนเดียวกัน
“วี๊ดๆ ว้าวสาวสวยและไอ้หนุ่มหน้าหล่อหวะ” เสียงเป่าปากทักทายทำให้สามสาวหยุดเท้าและถอยหลังมาจนชนกับ
แขนกว้างของชายหนุ่มที่รวบทั้งสามเข้าไว้ในวงแขนด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา
ดวงตาของเหล่าโจรเล็กโจรน้อยเบิกโพลง
“โอ้พระเจ้ากล้วยทอด มันมีเมียคราวเดียวสามคนเลยเหรอว้ะ ไอ้หน้าหล่อแกมีอะไรดีว้ะ บอกพวกพี่บ้างเดะ?” แม้โจรเกือบยี่สิบคนจะร้องด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แต่พอเห็นผู้ชายคนเดียวตัวสั่นก็ทำให้พวกเขาหัวเราะด้วยความสุขใจ
โฮ่ๆ กระจอกขนาดนี้เมียแกเสร็จพวกข้าแน่
เหล่าโจรคิด
ความสวยของแต่ละคนนั้นช่างไร้ความปรานีต่อทุกสายตาที่จ้องมอง แถมทรวดทรงสัดส่วนของแต่ละคนนั้นก็สามารถหลอกล่อจระเข้ได้เป็นร้อย
“น้องสาวคนสวย...ไปกับพวกเราดีกว่าน้ะ ไอ้หน้าหล่อนั้นมันลีลาไม่ดีเท่าพวกเราหรอก”
สามสาวแอบยิ้มถ้าเรียกปีศาจภัยนารีที่โอบกอดพวกเธอว่าลีลาไม่ได้เรื่องแล้วใครจะสามารถสั่งสอนท่าทางกายกรรมสุดสวาทได้เลิศถึงขั้นปรมาจารย์ยังอาย
“ไม่ดีกว่าค่ะ....พวกพี่ไม่กลัวติดคุกเหรอค้ะ?” น้ำค้างใสไม่ใช่คุณหนูตัวน้อยแสนใสซื่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไรและยิ่งมาอยู่กับคนมืดมัวเป็นมนตร์ดำอย่างชายหนุ่มที่แกล้งตัวสั่นงกๆ แต่มือปลาหมึกกำลังทำร้ายพวกเธออีกแล้ว
เธอยิ่งไม่สามารถใสได้อีกต่อไป
“คุกบ้าอะไรพี่ไม่กลัว.....เจ็บใจไอ้แก่คราวก่อน ถ้าเจออีกพ่อจะเตะให้ร่วงน้ำจับมันมาทะลวงทวารด้วยความเหี้ยมโหดแน่ๆ”
เหล่าโจรน้ำอาฆาต ทำเอาชายหนุ่มใจหายแวบในใจและรู้สึกตัวเองโชคดีที่รีบเปลี่ยนร่างได้ในขั้นปราณเทวดาแค่คิดว่าร่างแก่หงำเหงือกของปู่ดวงเฮ็งจะถูกจับไปสวนทวารเขายิ่งจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
ยิ่งมองเห็นว่าแพะอ้วนที่ดูท่าว่าจะมีเงินตราในกระเป๋าไม่น้อยตัวสั่นเทา พวกเขายิ่งหัวเราะครื้นเครงเข้าไปใหญ่
“มีตำรวจมาด้านหลังเขาอะทำไงดี” หลินเอียงหน้ามากระซิบกับใบหูเขาจนหญิงสาวถูกริมฝีปากนุ่มทำลายคำพูดต่อไปจนหมด
“นี่พวกนาย มีตำรวจมา” คาริหัดพูดภาษาไทยได้บ้างเล็กน้อยเธอจึงพูดภาษาไทยสำเนียงชาวต่างชาติจนทำให้แววตาของเหล่าโจรน้ำลุกวาวด้วยความหื่นกระหาย
“พวกเราไม่เชื่อแล้ว คราวก่อน ไอ้แก่นั่นมันก็หลอกพวกข้าหนาวกันแทบตายสุดท้ายไม่มีห่าอะไรเลย” โจรวัยรุ่นสบถแล้วถ่มน้ำลายลงน้ำ
“ใช่ๆ รอบก่อนมาจับไม่ทัน” น้ำเสียงเยือกเย็นที่ดังขึ้นทำให้เหล่าโจรขนคอลุกตั้งแทบพร้อมกัน แต่ลูกพี่ยังคงความรู้สึกช้า
“อย่ามาคุย อย่างพวกข้าถูกเรียกฉายาว่าผีน้ำแล้วโว้ยจะกลัวอะไร” เหล่าลูกน้องไม่รอพี่พูดจบรีบกระโดดลงน้ำกันเป็นพรวนจนลูกพี่อ้าปากค้าง
ไม่ทันที่เขาจะได้ร้องโวยวายมือก็ถูกกุญแจมือล็อกและถูกคุมตัวไปทันที ส่วนเหล่าลูกน้องก็ถูกรวบตัวขึ้นมาด้วยแหปากกว้างทำเอาคนอยู่ด้านในร้องโวยวายเหมือนปลาโชคร้าย
“ต้องขออภัยพวกคุณมากนะครับ แต่ทางเราขอขอบคุณจริงๆ ครับที่แจ้งไปทางสน.และพวกเรามารวบตัวโจรวัยรุ่นกลุ่มนี้ทัน ไม่โดนพวกมันหนีรอดได้อีก” นายตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาขอบคุณทั้งสี่แล้วสายตาเหล่าตำรวจก็จ้องชายหนุ่มร่างสูงอย่างไม่กะพริบแล้วพากันกลืนน้ำลายและร้องโหยหวนไปคนละหลายๆ รอบ
โอ้....เมียทีเดียวสามคนพี่ผมขอซูฮกเลย~
“ครับงั้นผมขอพาเมียกลับบ้านก่อนนะครับ” ชายหนุ่มพยักหน้าแสดงอาการตอบรับว่าไม่เป็นไรแล้วเน้นประโยคคำว่าเมียอย่างชัดเจน
เหล่าตำรวจได้แต่มองตามหลังทั้งสี่ไปด้วยแววตาอึ้งๆ
ท่านประธานซันพาเมียสาวทั้งสามมาถึงคฤหาสน์หรืออาจจะเรียกว่าปราสาทหลังงามแล้วสามสาวก็ออกอาการเหมือนเขาครั้งแรกไม่มีผิด....เพราะความยิ่งใหญ่อลังการมันทำให้พวกเธอสงสัยมากว่าใครเป็นคนออกแบบแล้วอนุมัติสร้างไปได้ยังไง สุดยอดของสุดยอดขนาดนี้แม้แต่ราชวังของบางประเทศยังเทียบมูลค่าไม่ได้เลย
“นี่ถามจริงน้ะ ใครเป็นคนออกแบบบ้านนายเนี่ย?” คาริไม่ยอมเก็บความสงสัย สายตาของหลินและน้ำค้างใสก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน
ชายหนุ่มแหงนหน้ามองจนคอตั้งบ่าแล้วยิ้มเจื่อนๆ
“แสงดาวนะ....ส่วนงบประมาณก็พันล้าน!” อย่าว่าแต่สามสาวที่อึ้งทึ่งและตลึงแม้แต่ท่านประธานซันที่ได้รับรู้มูลค่าของคฤหาสน์ปราสาทงามทั้งหลังนี้ยังออกอาการเหวอไปหลายรอบ
“โห....บ้านฉันที่ญี่ปุ่นว่าแพงมากแล้วน้ะ...แต่บ้านนายนี่สุดยอดมากเลย” เขาไม่เคยถามคาริมาก่อนว่าคาริอยู่ที่เมืองไหน ครอบครัวที่อยู่และการทำงานของเธอคืออะไร เพราะปกติเขากับคาริถ้าไม่เถียงเล่นกันจนเหนื่อยก็ทำสงครามรักกันอย่างไม่หยุดหย่อน
“กริ๊งงง!”
น้ำค้างใสแตะนิ้วลงบนเลเซอร์กริ่งบ้านเพียงรอไม่นานก็มีคนวิ่งตัดสนามหญ้าและทางโรยมรกตมาปลดล็อกประตู
ด้วยชุดเดรสฟูฟ่องเหมือนเจ้าหญิง...ทำให้แสงดาวในชุดสีขาวบริสุทธิ์แลดูงดงามสะเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยในปราสาทหลังใหญ่ไม่มีผิด
ไม่เพียงชายหนุ่มที่อึ้ง ทั้งสามสาวยังจ้องคนที่เปิดประตูค้างเหมือนกัน
ไม่ใช่เพียงแขกแต่เจ้าของบ้านยังออกอาการเหวอและดวงตาคมที่ใกล้เคียงกับท่านประธานซันยังออกแววสงสัยว่าใครมายืนอยู่หน้าบ้าน
“เอ่อ....ไม่ทราบว่าต้องการพบใครค้ะ?” ท่านประธานซันแววตาเจ้าเล่ห์สว่างวาบ เขารีบชิงพูดก่อนน้ำค้างใสเพียงพริบตาเดียว
“นี่เธอ....เป็นคนรับใช้ใช่ไหม๊ ฉันอยากพบเจ้าแก่ดวงเฮ็งรีบไปตามมันมาจ่ายหนี้งวดสุดท้ายได้แล้วไม่งั้นฉัน…….
จะยึดบ้านหลังนี้แล้วน้ะ” สามสาวมองเขาด้วยแววตาตกตลึง
ยิ่งกว่านั้นแสงดาวยังคงตกตลึงมากกว่าจนใบหน้าเนียนเหมือนตุ๊กตาแก้วแข็งค้างจนเขาอยากหัวเราะ
แต่ก็ยังจำเป็นต้องเดินเบียดหญิงสาวในชุดตุ๊กตาแขนทรงกระบอกผ่านเข้าบ้านผ่านหน้าแสงดาวที่รีบยกมือขึ้นกางขวางเขาจนเท้าต้องชะงัก
“อะไรสาวน้อย?” ชายหนุ่มส่งสัญญาณให้สามสาวตามเข้ามาและปิดล็อกประตูโดยที่แสงดาวไม่ทันสังเกต
เมื่อเห็นยัยหลานตัวแสบเวลาถูกแกล้งมีสีหน้าแทบตกตลึง....ตกตลึงแล้วเม้มปากแน่น....แล้วเปลี่ยนเป็นสีหน้าซีดเผือด
ยิ่งทำให้ชายหนุ่มหลงใหลไปกับมนตราจากดวงเนตรที่ใกล้เคียงเขาอย่างน่าประหลาด.....หรือมันจะเป็นทฤษฎีแม่เหล็กขั้วบวกขั้วลบหนุ่มสาวได้มาพบแล้วก็สบตากัน!
ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากกระชากใจและเป้าหมายอย่างแสงดาวก็แทบเข่าอ่อนเมื่อมุมปากรูปกระจับทรงเสน่ห์บิดโค้งขึ้นเสริมให้วงหน้าหล่อเหลาปานประติมากรรมชั้นเอกของโลกเปร่งประกายชวนหลงไหลจนเธออยากจะกรี๊ดเหมือนครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าดาราเกาหลีในดวงใจ
แต่ผู้ชายตรงหน้ามันทำให้จิตใจแกว่งไกวจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่างลอยขึ้นสวรรค์แล้ว!
“หนูครับ หนูครับ หนู” ชายหนุ่มหยุดยิ้มทรงเสน่ห์เพราะแววตาสามคู่เริ่มเอนลงเตรียมขวางแล้ว
“ค่ะ...ค้ะ...ค้ะๆ” แสงดาวเลิกเหม่อลอยแล้วเด็กสาวจากคณะสัตวแพทย์มือหนึ่งของจุฬาหายจากอาการตลึงอึ้งค้าง
แล้วหน้าเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ
“จะช่วยนำทางผมกับ.....ภรรยาเข้าบ้านก่อนได้ไหมครับ?” คำถามแสนนุ่มนวลและรอยยิ้มอบอุ่นยิ่งกว่าแสงตะวันทอง
ทำให้แสงดาวไม่ทันฟังประโยคให้ครบท่วน
“ค่ะๆ ได้ค่ะ” รีบหมุนตัวเดินนำไปด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นและแสนจะประหม่ากับดวงตาคมที่คล้ายเธอมากจนน่าแปลกใจ
“ซันอะ แกล้งหลานอยู่ได้!” หลินเดินเข้ามาชนไหล่กับเขา ส่วนคาริและน้ำค้างใสเอาแต่ปิดปากขำ
โอ้คาริกับน้ำค้างใสพวกเธอนี่แสบใช่ย่อยเราต้องระวังตัวและควรใช้หลินๆ ที่รักเป็นเกราะแสนใสแล้ว
แต่ชายหนุ่มอาจจะลืมไปว่าหลินของเขาก็ได้รับฉายาว่าสาวน้อยร้อยล้านนักธุรกิจสาวผู้สร้างเม็ดเงินให้ตนด้วยอายุ
สิบหกปี
สี่หนุ่มสาวเดินตามร่างเล็กในชุดตุ๊กตาด้วยฝีเท้านุ่มนวลเข้าสู่ห้องรับรองแขกพิเศษของบ้านที่ชายหนุ่มแสนจะคุ้นตาแล้วเขาก็ต้องตะโกนตัดบทแสงดาวไปอีกคำหนึ่ง
“อ้าวภพ อามารับเงินค้างชำระงวดสุดท้ายแล้วน้ะ.....เจ้าดวงเฮ็งไม่อยู่เหรอ?” ภิภพทำหน้าอึ้งและพ่นชาในปากพลวดจนฟ้าใสแทบกระโดดหลบไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคทักทายของพ่อบุญธรรมทำเอาคนทั้งบ้านและเหล่าคนรับใช้ที่อยู่ห่างออกไปอ้าปากค้าง…….
เสริมบท
ภิภพ: อ๊ากก เล่นอะไรอีกวะเนี่ย
ท่านประธานซัน: ก็เรื่องเล็กน้อยนะสิ!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป บทที่ 28 ใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อ!
…………..***
ความคิดเห็น