สร้างฮาเร็มในต่างโลก 1

ลำดับตอนที่ #24 : เมียสาวที่รัก รีไรต์แล้ว

บทที่ 24 เมียสาวที่รัก!

   หลังวางร่างงามทั้งเนื้อทั้งตัวของน้ำค้างใสบนเตียงกว้างสายตาเจ้าเล่ห์จึงหันไปมองสองสาว

ซึ่งพากันกลิ้งหนีไปอีกฟากของเตียงกว้าง

“มองอะไร นอนได้แล้วนะนายน่ะ” คาริชี้หน้าและแหวเสียงแหลม

ชายหนุ่มจึงนึกอยากแกล้งเมียสาวทั้งคู่ขึ้นมาปัจจุบัน

            “ผมรู้สึกหน่วงๆ เหมือนไม่สบาย คาริ หลินหลิน อยากทำอะไรก็ทำนะ ผมของีบสักพัก”

ชายหนุ่มพูดตาเชื่อม จบคำก็โคจรกำลังภายในจนเหงื่อแตกพลั่ก

ก่อนทิ้งตัวนอนระหว่างสองสาวและน้ำค้างใสที่หลับสนิทปิดเปลือกตาพริ้ม....เธอช่างงดงาม

แม้ยามหลับไหล

            “ซัน...เป็นอะไรมากรึเปล่า?” แม้คาริยังกอดอกเม้มปากเชิดแต่นัยน์ตาคู่งามกลับสลดลง

“ไม่เป็นไรมากครับหลิน พักผ่อนคงดีขึ้น” ชายหนุ่มตอบเสียงแหบพร่าแล้วแกล้งหลับตา

หายใจหอบระรัว คล้ายคนป่วยด้วยพิษไข้

 “คาริ ซันไม่สบาย เห็นมั้ย?” อวิ๋นหงหลินเอียงคอกระซิบกับเพื่อนสาวซึ่งหน้าเสีย

แม้เบาแสนเบาเพียงใด แต่คนตั้งใจแอบฟังก็ยังได้ยิน

“เชอะ ใครเชื่อ หมอนี่มารยาเก่งจะตาย!” เมียสาวจอมแก่นพูดเสียงขึ้นจมูก

ทว่าหลินกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทำไมเธอจะไม่ทราบว่าสามีตัวดีแกล้งสำออยเรียกคะแนนสงสาร

คาริร้องฮึละม้ายจะรำคาญคนเหงื่อแตกซิกกระสับกระส่าย ทว่าร่างบางก็คลานกลับขึ้นเตียง

และจัดท่านอนให้คนแกล้งป่วยได้เหยียดกายสบายที่สุด

ตามด้วยการยกผ้าห่มบางขึ้นคลุมร่างสูงถึงหน้าท้องด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

ดวงเนตรดำขลับสลดลงทุกขณะ ดั่งพร้อมมีน้ำตารินไหล

            “งั้นหลินไปทำโจ๊กไว้รอซันกับน้ำค้างตื่นนะ” หลินอาสาอย่างแข็งขัน

ก่อนรีบก้าวผละไปยังครัวที่อยู่ห่างออกไปจากห้องนอนค่อนข้างไกล

ดวงตาหงส์คู่เรียวเบิกกว้าง ครั้นมองเห็นร่างใครคนหนึ่งกำลังลุกลี้ลุกลนหน้าตู้เย็นวัตถุดิบ

“ขโมย!” ร่างแบบบางพลิ้ววูบเข้าหาผู้บุกรุก

คนไม่คาดว่าจะมีใครพบตื่นตระหนกชั่วขณะก่อนพลิกตัวกลับสาดดาวกระจาย

เข้าหาหลินที่มีเพียงมือเปล่า

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!!

            แม้อหวินหงหลินไร้ซึ่งกระบี่คู่มือแต่ดรรชนีเรียวเสลาก็สามารถดีดดาวกระจายทุกชิ้นร่วงกระเด็นไปทั่วพื้น

ร่างบางเคลื่อนเท้าเข้าหาคู่ต่อสู้พร้อมปลดปล่อยพลังเย็นยะเยือกแทรกซึมไปทุกอณูบริเวณ

บีบอัดอากาศทั่วทั้งห้องเยือกแข็งชั่วพริบตา

คู่ต่อสู้ในชุดนินจาปกปิดมิดชิดเบิกตากว้าง

ร่างเล็กทะยานหลบหลีกพร้อมหมุนข้อมือซ้ายขวาสรรค์สร้างพลังสายลมสีทับทิมก่อนตบฝ่ามือผ่านอากาศนำพาคลื่นสายลมกระโชกม้วนทะยานเข้าหาสาวน้อยร้อยล้าน

คลื่นลมปราณขยายตัวขึ้นกลายเป็นมังกรทับทิมกระโจนเข้าหาหญิงสาวด้วยคมเขี้ยวและกรงเล็บ

เปรี้ยง!

            แม้หลินสามารถยิงหมัดเข้าสลายมังกรทับทิมขนาดสองเมตรได้ แต่คนในนินจาสูท

ก็สาบสูญไร้ร่องรอย

หลินตรวจสอบทั่วครัวและใช้วิชาอ่านกระแสพลังยุทธ์

จึงเห็นเส้นสายลมปราณตกค้างเพียงเล็กน้อย เมื่อเคลื่อนร่างติดตามไปสายใยกำลังภายใน

ก็ขาดสะบั้นเสียกลางคัน

            “คงไม่ใช่ขโมยธรรมดาล่ะสิ” หลินสลายเคล็ดเหมันต์ปรโลกและนิ่งใช้ความคิด

ก่อนตัดสินใจทำอาหารตามตั้งใจในคราแรก

แม้หลินหลินสามารถปลดปล่อยสนามพลังในชั่วพริบตา แต่เธอก็ยังไม่สามารถควบคุมพลังนั้นได้ดีเท่าที่ควร จึงไม่สามารถจับสังเกตร่างเงาแว่บขึ้นเหนือเพดานแล้วกระโจนผ่านประตูห้องครัวหายวับไป หลินทำอาหารและเปิดเครื่องเล่นเพลงอย่างมีความสุข

แต่ในห้องนอนกลับเปลี่ยนเป็นสนามรักอีกครั้ง

…

            หลังจากหลินคล้อยหลังไป ชายหนุ่มที่แกล้งตัวร้อนผ่าวไข้ขึ้นสูงจึงปรับพลังร้อนเย็น

ในร่างให้สมดุล คนที่เดินกลับจากห้องน้ำพร้อมผ้าชุบน้ำเย็นที่บิดหมาดชะงักก่อนเม้มปากแน่นอย่างหมั่นไส้

“ขอบคุณนะคาริ ผมรักเธอมากนะ”

แม้ชายหนุ่มจะทราบ เรื่องเมื่อคืนคาริจัดฉากให้เขาบอกความรู้สึกผ่านน้ำค้างใส

แต่เขายังปรารถนากล่าวต่อหน้าคนที่อยากได้ยินคำนั้นที่สุด

รัก

            หญิงสาวปล่อยผมยาวดำขลับดั่งไหมนิลทิ้งตัวลงคลุมลาดไหล่บอบบาง

คนในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนเม้มปากขุ่นเคือง

และยิ่งได้ยินคำรักและประจักษ์รอยยิ้มอบอุ่นดั่งแสงตะวันจากผู้ชายที่ลุกขึ้นยืน

แล้วก้าวเข้าสวมกอดเธอด้วยร่างกายเปลือยเปล่า

คาริร้องวี้ดเบาๆ กับอกกว้าง หล่อนตื่นตระหนกขึ้นทันที

ยามหัตถ์ปีศาจจอมหื่นทั้งลูบไล้ปลดเปลื้องเพียงพริบตาเดียวยอดภูเขาหิมะและร่างบางผ่องใส

ไร้ไฝฟ่าราคีก็ปรากฏสู่สายเนตรสีดำจรัสฟ้าน้ำเงินทอแววกระหายหิว

            ริมฝีปากหยักฉกลงชิมยอดภูเขาเชอร์รี่สีหวานจนคนในอ้อมแขนอ่อนแรงลงอย่างลืมอาย

แม้แก้มขึ้นสีเป็นแดงก่ำ

“ไอ้ผัวบ้า นายหลอกหลินไปทำอาหารนะยะ” แม้ริมฝีปากคนร่างสูงก้มลงครอบครอง

ยอดเขาหิมะและเมล็ดเชอร์รี่สีชมพูจัดอย่างตะกละตะกลามจนร่างบางแอ่นซ่านครางไม่เป็นคำ

แต่คาริยังพยายามหยุดคนพาเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่และเบียดร่างเข้าแยก

เรียวขานวลเนียนอ้าออกกว้าง ทั้งที่คนเป็นภรรยาครางร้องห้ามเสียงหลง

แทนที่ท่านประธานซันจะฟังเขากลับถลกกระโปรงภรรยาสาวขึ้นและเกี่ยวขอบชั้นในตัวน้อยแต่ไม่ยอมปลด

คนตัวเล็กครางเร่าและดิ้นพล่านครั้นเรียวนิ้วแข็งแรงนาบไล้สะกิดก๊อกจนหยาดธารสาวพรากไหล

คาริหวีดร้องกับอกกว้างขณะชายหนุ่มกระแทกดรรชนียาวบิดคว้านสุมเพลิงสวาทจนเอวสาวร่อนเร่าเขย่าเสียว

            “ผมบอกรักแล้ว คาริบอกบ้างสิ แล้วเราค่อยต่อกัน” ชายหนุ่มถอนริมฝีปาก

จากยอดจุกงดงามอย่างไม่หายหิว ดวงตาคมเลื่อนลงไปประชิดสาวน้อยจากดินแดนดวงอาทิตย์ด้วยแววตาหวานแฝงเว้าวอนและเพลิงปรารถนาที่ลุกโชนจนแทบคลั่ง

คาริเม้มปากแน่นกลั้นเสียงครางเพ้อ ทั้งที่ตัวเธอแดงแจ๋ไปทั้งกายชายหนุ่มยังปรารถนา

จะเอาคำนั้นให้ได้

            “ไม่ . .. . อ๊าาา” คนปากแข็งผวาตัวเกร็งแน่นเมื่อเรียวลิ้นชุ่มตวัดรัวผ่านสองเต้าขาวเนียนลงสู่สะดือบุ๋มและตวัดชิวหาล่าวิญญาณอีกหลายครั้งก่อนบุกรุกเข้าสู่พื้นที่สีชมพู

“อ๊าาา อ๊า ฮือ  กรี๊ดดด!” แม้เธอจะกรีดร้องลั่นเพียงใดทว่าห้องทำงานเป็นห้องเก็บเสียงได้มิดชิด ไม่มีทางที่หลินหรือน้ำค้างใสจะได้ยิน

เมื่อดื่มด่ำกับน้ำหวานจากเกสรอันงดงามแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาถามอีกครั้ง

            “จะรักหรือไม่รัก?” คนถามด้วยแววตาเอาแต่ใจโอบอุ้มร่างเล็กลอยขึ้นสูง

จนสองขาต้องเกี่ยวรัดรอบลำคอแกร่ง ท่านประธานซันซุกใบหน้ามุดเข้าควานหาความลึกลับ

ในช่องแคบมหัศจรรย์

ทั้งไรเคราโกนใหม่ ชิวหาล่าวิญญาณ และเรือนผมยาวที่เสียดสีโลมไล้ทั่วจุดอ่อนไหว

ทำคาริครางหวีดไม่เป็นภาษา

หญิงสาวจิกผมนุ่มสลวยของชายผู้ได้ชื่อว่าสามีทางพฤตินัยไว้แน่นจนคนต้องการคำว่ารักอมยิ้ม

“ฉัน.....” ชายหนุ่มรอฟังใจจดจ่อ แต่ก็ต้องลงลิ้นกับคนตัวเล็กจนได้เห็นน้ำพุ

อันสดใสอีกคำรบ

            “คา.....ริ....เมะ....อยากบอกรักผมรึยัง?”

คนเป็นสามีวางร่างบางไร้อาภรณ์ครึ่งนั่งครึ่งนอนบนโต๊ะทำงาน สองขาเรียวถูกแยกกว้าง

ใบหน้านวลแดงก่ำครั้นเห็นความคัดแข็งกำยำผงาดพุ่งตรงของหัวจรวดยักษ์

ชายหนุ่มแทรกตัวเข้าประชิดก้มหน้าลงถามร่างบางที่น้ำตาซึมเพราะความเสียวสะท้าน

 “รัก . . . กรี๊ดด”

            ร่างแน่งน้อยสั่นระริกเกร็งแน่น เปลือกตาใสปิดปี๋เกรงความรวดร้าวดั่งค่ำคืนที่ผ่านมาจะถั่งโถมกระแทกเข้าหาอีกครั้ง

ร่างสาวสั่นยะเยือกครั้นหัวบานโร่จ่อประชิดติดพูสาวจนย่นยู่ เสียงทุ้มละมุนกระซิบหวานหลังใบหู พร้อมริมฝีปากเลื่อนไล้ขบติ่งหูเล็กๆ จนกายบางผวาเฮือก

ท่านประธานซันโยกกายเบาๆ เร่งเร้าให้ช่อเสียวทางน้อยเบิกกลีบรองรับความกำยำล่ำสัน

ส่วนหัวแหวกผ่านประตูรักอย่างยากลำบาก สองหนุ่มสาวต่างหอบครางฟืดฟาด อุ้งมือใหญ่นวดเน้นลงน้ำหนักเหนือทรวงงามจนคาริครางกระเส่า เสียงหวานครวญระงมเร่งจังหวะโหมจังหวะโยกกระแทกรวดแรงขึ้นทีละน้อย

            ชายหนุ่มช้อนใต้บั้นท้ายอวบลอยค้างกลางอากาศขณะเอวปั้นจังหวะส่งท่อนรักเข้าไปคึกคะนองในร่างแบบบางบิดเร่า

สาวสวยผวาเข้ากอดก่ายชายหนุ่มและครางกระเส่าจนเสียงแหบแห้งครั้นร่างบางถูกช้อนอุ้มกระแทกไปตามมุมต่างๆ ทั่วห้องทำงาน ท่านประธานซันกวาดข้าวของหลายชิ้นให้พ้นไปอย่างไม่ใยดี ก่อนบรรเลงเพลงสวาทกระแทกกระทั้นกับภรรยาซึ่งกระดอนเด้งเหนือเอวสอบของสามี ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างร่อนทะยานสู่วิมานเมฆด้วยลีลาล่ารักจนน้ำรักผสมน้ำนมสาดกระเซ็นเปื้อนทั่วห้องทำงาน

            ชายหนุ่มวนเวียนจัดการกับเมียสาวแสนรักแล้วจึงมอบความรักให้เธออย่างนุ่มนวล....

ความรักที่อ่อนหวานทราบซึ้งจนคาริน้ำตารินไหล

“คาริ ร้องไห้ทำไม?” ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นแล้วถามร้อนรน

“ฮือ ฉันนึกว่านาย...จะเหมือนครั้งแรก......ฮือ....” คาริหวาดกลัวจนกล่าวไม่เป็นคำ

หล่อนกลัวชายหนุ่มจะเสพรับความสุขระหว่างทั้งสองด้วยความรุนแรงตลอดไป

“โธ่ ยัยปีศาจแมว ผมขอโทษ ผมจะรักคุณแบบนี้ ครั้งแรกผม ผม ผมขอโทษ คาริ”

ยัยปีศาจแมวกัดต้นแขนอุดมมัดกล้ามพองามอย่างมันเขี้ยว ก่อนหัวเราะทั้งน้ำตา

ประหนึ่งนกน้อยได้เห็นท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง

            ชายหนุ่มมอบความรักแสนเร่าร้อนและอ่อนหวานให้คาริจนยัยปีศาจแมวเผลอซบหลับไปกับอกเขาอย่างไร้กังวล

ท่านประธานซันปาดน้ำตา แล้วก้มลงขยี่จมูกที่แดงขึ้นเพราะแรงร้องไห้

“ผมต่างหาก ที่กลัวว่าเธอจะเกลียดผมไปตลอด คาริ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงพร่าสั่นข้างพวงแก้มคนซบไหล่หลับไหลไปเมื่อไม่กี่นาที

            ชายหนุ่มอุ้มร่างบางอย่างทะนุถนอมกลับไปนอนในห้อง

ก่อนปิดเครื่องปรับอากาศ เปลี่ยนเป็นหยดน้ำมันหอมระเหยปล่อยกลิ่นดอกไม้หอมสดชื่น

ซึ่งมีคุณสมบัติทำให้หลับสนิทและผ่อนคลาย

ชายหนุ่มคลี่ยิ้มหลังห่มผ้าให้สองสาว ก่อนก้าวไปห้องครัวด้วยแววตานุ่มนวล

…

            หลินยังคิดไม่ตกเรื่องคนลึกลับในชุดนินจา

จึงไม่ได้ระวังผู้บุกรุกทั้งร่างกายและหัวใจทางเบื้องหลัง

“หลิน ทำอะไรอยู่?” หลินผ่อนหายใจเมื่อพลังสายลมหิมะรอบตัวจางหายไป

เพราะไออุ่นจนร้อนที่แนบลงมาข้างซอกคอขาวซึ่งไล่สีเป็นชมพูสด

“ซัน ไม่ได้ป่วยหรอคะ งั้นคาริโดนกินแล้วแน่เลย” ท่านประธานซันกลั้วหัวเราะเบาๆ

ความฉลาดของสาวน้อยร้อยล้านทำให้เขายิ้มและขบใบหูเล็กขาวอย่างพึงใจ

ดวงตาไล่สำรวจเสี้ยวแก้มขาวใสและขนตาหนาเป็นแพรของสาวน้อยสายเลือดแดนมังกร

มือเจ้ากรรมก็ไม่หยุดนิ่งทั้งล้วง บีบ นวดสลับหนักเบาให้แม่ครัวจำเป็นต้องตัวสั่นแข้งขาอ่อน “หลินฉลาดแบบนี้ งั้นเรามาเล่นกันบ้างดีไหม ให้ผมช่วยทำอาหารนะ” หลินหน้าแดงก่ำ

แม้เธอไม่ยี่หระเวลาอยู่กับคาริหรือน้ำค้างใส

แต่ในยามอยู่สองต่อสองความกล้าที่เคยมีกลับเลือนหายจนมือไม้อ่อนแรง

มือสากคุกคามเข้ามาครอบครองยอดเขาในค่ำคืนแสงจันทร์สาดลูบไล้ทั้งนุ่มนวลทั้งอ่อนโยน

ริมฝีปากวนเวียนชิมความหวานโดยไม่ต้องปรุงรสจากซอกคอชมพูและหัวไหล่มน

ชุดกระโปรงกลีบลิลลี่หลุดลงไปกองบนพื้น ชายหนุ่มเลื่อนตัวเข้าเบื้องหลัง

แผ่นอกแกร่งร้อนแนบแผ่นหลังเล็กเย็นชายหนุ่มยกร่างเล็กของสาวหมวยขึ้นเล็กน้อย

ให้พวกเขาได้หลอมรวมเป็นร่างเดียว

            ท่านประธานซันกัดฟันกรอดครั้นความรักครั้งนี้ทำให้เขาแทบระเบิดความรักกระฉูด

สู่หลืบเล็กบีบรัดแน่น ไม่ต่างจากหลิน

หญิงสาวรีบเท้าแขนเหนือซิ้งล้างจานด้วยสองแขนสั่นเทา

ชายหนุ่มเริ่มขยับโยกเอวกระทุ้งเนิบๆ จนหน้าขาบดบี้กับบั้นท้ายอวบอิ่ม

พร้อมโอบแขนรอบเอวบางสำหรับคนตัวเล็กเป็นหลักยึดให้ภรรยาพอทำครัวได้

กลิ่นอาหารหอมหวานผสานเสียงครางรัญจวนดังแว่วกังวานอยู่ในห้องครัวดั่งสำเนียงพิศวาสจะดำเนินไปไร้ที่สิ้นสุด

            ท่านประธานซัน รวบร่างน้อยของสาวหวานที่ครางรัญจวนเสียงกระเส่า ภาพสะท้อนจากกระจกบานยักษ์เบื้องหน้าฉายชัดใบหน้าแดงซ่านของภรรยา ทรวงอกถูกกอบกำขยำแน่นร่างน้อยโยกกระแทกบนหน้าขาจนเสียงกระทบระหว่างหน้าขาแน่นตึงและหนั่นเนื้อสะโพก

ดังรับเป็นจังหวะ ชายหนุ่มช้อนขยำแก้มก้นหนั่นแน่นจนเขาแทบคลั่ง ศีรษะมุดผ่านวงแขนเล็ก

ไล่ไล้เลียจากซอกคอขึ้นปื้นแดงแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แผ่นหลังแบบบางแอ่นเกร็งเริ่ด ส่งให้ทรวงอกชูผงาด ท้าทายเรียวลิ้นและริมฝีปาก

ที่ไล้ไล่เลียและขบขย้ำแต่หัวไหล่มน ใต้วงแขนเล็กถึงฐานภูเขาหยกอร้าอร่าม

ยั่วยวลความหิวกระหายของสามีหนุ่มจนเร่งเร้าเพลิงสวาทใต้ร่องรักรัวกระหน่ำ

ต่อเนื่องและยาวนาน

            หลินวางทัพพีลงพร้อมหมุนตัวกลับมารับรางวัลเป็นจูบแสนหวาน

แล้วอ้าขาขึ้นคล่อมร่างสูงเหนือเก้าอี้มีเท้าแขน สอดรับความรักของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ

“ผมรักหลินนะ” หลินเลิกคิ้วประหลาดใจ เธอไม่กล่าวสิ่งใดเพียงเขย่งตัวขึ้นจูบเขา รุกเร้าให้เปลวเพลิงพิศวาสคลุโชนอีกครั้ง....อีกครั้ง....และอีกครั้ง

จนหลินหลับไปกับอกแกร่งที่ต้องกลายเป็นที่นอนให้หญิงสาวถึงสามคน

            “ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ หรือหนึ่งปีข้างหน้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมขอสัญญา

สุดความสามารถที่ผมมีทั้งชีวิตใหม่นี้ ผมมอบให้พวกเธอ”

ชายหนุ่มจูบหลินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวทั้งสามได้พักผ่อนอย่างสมบูรณ์

เขาโหมทำรักกับพวกเธอมานานเกือบหนึ่งวัน

            ภายใต้มุมมืด ดวงเนตรคู่หนึ่งจับจ้องชายที่กล้าพาเมียมาทำอะไรไม่อายฟ้าดิน

แล้วใบหน้าบิดเบี้ยว

.....น่ารังเกียจ!

เสริมบท

ท่านประธานซัน: เจ้าหนูน้อย

สายตาปริศนา: ไอ้บ้ากาม

โปรดติดตามตอนต่อไป บทที่ 25 หนูน้อยชุดดำ

………………***