คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ลากขึ้นเตียง รีไรต์แล้ว
บทที่ 23 ลากขึ้นเตียง!
หลังจากเหล่าเทพๆ ขององค์กรโลกนี้ต้องสวยสลายวงเล่าขวัญผู้หญิงแล้ว
แต่ละคนจึงลากลับโดยทำเป็นมองไม่เห็นอาการคิดจะอ้าปากพูดของสามสาว
“คุณหนูตัวน้อย มาตรวจสอบกันหน่อยดีกว่ามีพลังลมปราณถึงขั้นไหนแล้ว?”
ท่านประธานซันยอมปล่อยคาริและหลินหลินไปอาบน้ำก่อน
ระหว่างนั้นจึงหันมาสนใจหญิงสาวที่นั่งนิ่งแก้มแดงก่ำ
“เป็นอะไร แค่นี้แก้มแดงเชียว?” ท่านประธานซันเย้าอย่างอดขำไม่ได้
“เค้าเปล่า....คุณลุงทำอะไรคุณรึเปล่า?” ชายหนุ่มไม่ชอบใจสรรพนามแทนตัวแสนเหินห่างนักจึงทิ้งตัวนั่งเบียดกับคนร่างบางแล้วโอบเอวเธอด้วยสองแขนพร้อมเอียงตัวลงซบไหล่
“เรียกผมว่า ซันขา พี่ซัน สามีดีเด่น หรือผัวขา อะไรก็ว่ากันไป!” น้ำค้างใสหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
ชายหนุ่มอดไม่ได้ต้องขโมยหอมแก้มสีเดียวกับมะเขือเทศอีกครั้ง
“ค่ะ ค้ะ ค่ะ เค้าจะเรียกว่า...พี่ซัน” ชายหนุ่มพอใจกับคำเรียกที่แสนอ่อนหวาน
จึงเขย่าจมูกเล็กเบาๆ แล้วยอมถอยเพื่อไถ่ถามผลการรักษา
ในแววตาส่วนลึกของเขายังเคลือบความหวาดกลัวจางๆ
“คุณหนูตัวน้อย ผลการรักษาเป็นไงบ้าง ตาลุงสมโชคก็อยากรู้ใจแทบขาด” น้ำค้างใสมองตา
ชายหนุ่มตรงหน้าชั่วขณะ
“แล้ว...คุณ...พี่ซันกลัวรึเปล่า?” ชายหนุ่มยืดอกแล้วตอบรับอย่างไม่อาย
“กลัวสิ กลัวมากด้วย” น้ำค้างใสเอียงคอคิดแล้วซักไซ้
“ถ้าสมมติไม่หาย......” ก่อนหญิงสาวจะกล่าวจบประโยค
ดวงหน้าชายหนุ่มที่อยู่ห่างไปก็มาอยู่ตรงหน้าพร้อมจูมพิตแสนนุ่มนวล...
ผนึกทุกคำพูดที่จะทำร้ายจิตใจเขาไปเสียสิ้น
น้ำค้างใสตัวชาวาบดั่งถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆแล่นพล่านไปทั้งกาย หัวลั่นวิ้งๆ
โลกเบื้องหน้าเชื่องช้าลง รสจูบครั้งที่สองกับคนที่พึ่งเจอกันไม่ถึงสัปดาห์....
มันกลับทำให้ความหวามไหวแล่นไปทั่วกายอย่างประหลาด
“นี่เป็นบทเรียน” ชายหนุ่มหยุดรังแกคนตัวบางยามเธอยกแขนเล็กขึ้นโอบรอบคอเขา
“ว้าย!” ชายหนุ่มหัวเราะขำ ก่อนส่ายหน้าระงับไฟปรารถนา
ยิ่งในยามเธอทำท่าตื่นตระหนกเหมือนกระต่ายน้อยหูตั้งเช่นนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
“ถ้ายังไม่หายก็จะลากขึ้นเตียง” ท่าทียกมือขึ้นปิดปากอย่างตื่นกลัวของหญิงสาวตรงหน้ายิ่งทำให้เธอน่าแกล้งมากขึ้น
“พะ...พี่ซันเค้า...เค้าหายแล้ว เดินได้ปกติด้วย “ ชายหนุ่มไม่ได้แสดงอาการตอบรับดีใจ
ผ่านทางสีหน้าทั้งที่ในใจฟูแทบลอยล่อง
ดวงตาคมทอดมองผืนฟ้าไกลสุดสายตาที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นสีทองรำไร
น้ำค้างใสมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
“แล้วมีพลังลมปราณกี่ปี?” ชายหนุ่มเอ่ยขณะเอารัดเอาเปรียบด้วยการเบียดร่างนุ่มนิ่มจนสัมผัสไออุ่นจากผิวกายบาง
“ไม่รู้ค่ะ” ท่านประธานซันเลิกคิ้วกับน้ำเสียงและสีหน้าที่แสดงความไม่รู้ของคนตัวบางจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก...แค่คุณหนูตัวน้อยหายป่วยผมก็พอใจแล้ว”
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วคว้ามือคนตัวเล็กที่กะพริบตางุนงง
เสียงเพลงสากลคลอเบาๆ ดังไปทั่วห้องจากเครื่องเล่นเพลงตัวใหญ่
พร้อมน้ำมันหอมกลิ่นดอกไม้กลางคืนที่อบอวนละเมียดละไมในห้องพักยูนีคหรูหรา
สายลมค่อนข้างเย็นยามใกล้รุ่งพัดลอดผ้าม่านบางสีขาวเข้ามาเบาๆ หอบกลิ่นหอมสดชื่น
กระจายไปทั่วห้องทุกซอกมุม
เพราะน้ำค้างใสหลงมองรอบข้างเพลิน รู้ตัวอีกครั้งชายหนุ่มที่จับมือเล็กมาตลอด
ก็ปล่อยมือบางและหันไปง่วนกับการถอดสูทและเชิ้ตทำงาน
“พี่ซัน....จะทำอะไร?” แม้น้ำเสียงใสไม่ใช่ตะโกนแต่ก็ใกล้เคียงมากแล้ว
“อาบน้ำไง หรือเธอจะไม่อาบน้ำก่อนนอน คุณหนูตัวน้อย?”
ประโยคไม่ใช่คำถาม เมื่อเจ้าของคำพูดหมุนตัวกลับมาจับมือเล็ก
อีกมือเริ่มเปลื้องสูทสุภาพสตรีของคนตัวเล็กที่ตาโตและหน้าแดงก่ำ
”อย่าทำแบบนี้กับเค้า!” ไร้ผล ไม่ว่าจะพยายามขัดขืนแค่ไหนแต่มีหรือที่เรี่ยวแรงน้อยนิด
ของคนตาใสจะสู้จอมหื่นและเจ้าเล่ห์ได้
“กรี๊ดด!” น้ำค้างใสหวีดร้องเมื่อเสื้อและกระโปรงหลุดไปกองกับพื้นห้อง
ชายหนุ่มช้อนอุ้มร่างบางที่ดิ้นสุดฤทธิ์ขึ้นในวงแขน
และพาร่างที่เหลือเพียงกางเกงขาสั้นของตนเข้าสู่ห้องอาบน้ำขนาดใหญ่
คนภายในแกล้งถอนหายใจดังๆ เพื่อเรียกเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอของคนร่างสูงดังกังวาน
หลังจากโยนน้ำค้างใสลงอ่างอาบน้ำแล้วจึงหันไปจัดการปิดประตูและเตรียมชุดเปลี่ยน
ให้สามสาว....ซึ่งมีคนหนึ่งกำลังร้องกรี๊ดและสาดน้ำใส่เขาไม่หยุด
ไม่รู้ว่าคาริและหลินหลินนึกสนุกอย่างไรจึงมารวมหัวสาดน้ำอุ่นในอ่างใส่ชายหนุ่ม
จนเปียกปอน ความกว้างขนาดพิเศษแม้พวกเขาสี่คนจะลงไปอยู่ก็ยังไม่เต็มพื้นที่ทั้งหมด
ตู้ม~~
ท่านประธานซันแปลงร่างเป็นปลาปีศาจเลื้อยมือปลาหมึกไปไล่จับสามสาวที่รีบว่ายน้ำหนีคนละทิศคนละทางจนเขาส่ายหน้าขำ
“มา มะ เมียทั้งหลายมาให้สามีชื่นใจก่อน” คาริและหลินหลินเอาแต่หัวเราะ
แต่น้ำค้างใสไม่ชินและไม่เคยเรื่องแบบนี้จึงหนีไปสุดขอบอ่างแล้วรีบปิดส่วนสงวน
จนสองสาวอดขำไม่ได้
บ้าจัง คาริกับหลินทำไมเปลือยไม่อายตาหื่นชีกอนี่เลยนะ!
คิดไม่จบตาหื่นชีกอก็ปรากฏตัวอยู่เบื้องหลังด้วยร่างที่เปลือยเปล่าเช่นเดียวกับสองสาว
“ว้าย!” ชุดชั้นในเปียกน้ำและกางเกงในที่ขาดไม่เหลือชิ้นดีถูกโยนขึ้นสู่ขอบอ่างทีละชิ้น
ชายหนุ่มเฝ้ามองว่าที่เมียดีเด่นที่กำลังจะกลายเป็นเมียดีเด่นด้วยแววตาลุ่มหลงและหวามไหว
น้ำค้างใสยิ่งแล้วไปใหญ่ ดวงตาใสเต็มไปด้วยอารมณ์สารพันอันหลายหลาก
เขาโน้มหน้าลงประกบจูบแล้วทำการรุกรานพื้นที่สงวนในจุดต่างๆ
เสียงครางของหญิงสาวไร้ประสบการณ์ดังระงมไปทั้งห้วงวารีพิศวาส
คาริและหลินหลินรีบหนีหยิบชุดตนได้ก็เตลิดเข้าห้องนอนไปด้วยหน้าตาแดงก่ำ....
แม้ทั้งสองจะทำเป็นไม่ใส่ใจ เล่นน้ำในอ่างกว้างกับสามีตัวดีแต่....ถึงขั้นนี้พวกเธอก็ขอเผ่น
“คุณหนูตัวน้อย....ผมจะไม่บังคับเธอน้ะ” น้ำค้างใสถอนหายใจและร่างสั่นสะท้าน
ตามแรงลูบไล้สัมผัสของชายหนุ่มที่หนึ่งครอบครองทั้งหัวใจจนหมดดวงของเธอ
“ถ้าเค้าบอกว่าหึงหลินกับคาริ เกลียดเค้ามั้ย?”
ชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นวางบนเตียงผ้าใบข้างสระน้ำอุ่น
“ไม่เลย เป็นเรื่องธรรมดาของยุคสมัยมากๆ ที่ต้องการยึดธรรมเนียมผัวเดียวเมียเดียว
ถ้าถามผมว่าจะโกรธไหมหากคาริ หลิน หรือคุณหนูตัวน้อยไปมีใคร ผมก็คงโกรธ แต่จะทำไงได้ในเมื่อรักของผมมอบให้ใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นอกจากทำใจและยอมรับผมก็คงไม่ทำอะไรอีก เพราะศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงทั้งสามคนโดนผมพรากมาก่อน”
ชายหนุ่มก้มลงตอบกับคนตัวเล็กที่เรือนผมยุ่งเหยิงไม่เข้าทรง
สีระเรื่อจัดระบายระบัดทั่วกายบางแดงเถือก
“แล้วทำไมหลินกับคาริถึง......?” ชายหนุ่มก้มลงจดริมฝีปากกับหน้าผากมน
ก่อนให้คำตอบ
“ผมไม่เข้าใจผู้หญิงหรอก....ถ้าให้เดาเข้าข้างตัวเอง พวกเธอคงรักผมมั้ง”
น้ำค้างใสเลิกคิ้วขึ้น
“ที่เค้ารู้มา...คาริกับหลินหลินมีอะไรกับพี่ซันเพราะความผิดพลาด ถึงยุคนี้จะไม่ให้ความสำคัญกับพรหมจรรย์แล้ว แต่พี่ซันไม่คิดถึงใจพวกเธอบ้างหรอคะ
พวกเธออาจอยู่กับพี่ซันไม่ใช่เพราะความรัก?”
ชายหนุ่มจับจ้องมองลึกเข้าไปนัยน์เนตรงามดั่งดาราพร่างแสงสกาว เขาคลี่ยิ้มบางๆ
ก่อนเอ่ยนุ่มนวล
“ทั้งคาริและหลินหลินต่างเป็นผู้หญิงที่คนรอจีบต้องต่อสายเครื่องบินหลายประเทศโน่นมั้ง
ต่อให้ผมมั่นหน้ามั่นโหนกแค่ไหน คงไม่กล้ายืดอกบอก ว่าหลินกับคาริมาหลงรักหัวปักหัวปำ และผมก็ไม่กล้าคาดหวังขนาดนั้นด้วย
อย่างที่คุณหนูตัวน้อยว่า น้อยมากนะ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นแย่ๆ จะพัฒนาไปในทางที่ดีได้”
น้ำค้างใสยื่นริมฝีปากมาปิดริมฝีปากของชายหนุ่มซึ่งคลื่นความร้อนประหลาดแล่นพล่านไป
ทั่วกายจนเขาไม่คิดจะอดใจอีก
สองมือจัดการบีบนวดฟอนเฟ้นสองภูเขาตรงหน้าสลับกับเชยชิมยอดทับทิมสีชมพูอ่อน
ริมฝีปากไล่จัดการไปทั่วร่างบอบบางที่ผวาเฮือกเป็นระยะก่อนสายฝนแห่งรักจะไหลริน
พร้อมชิวหาล่าวิญญาณที่ถูกร่ายรำเข้าจัดการกับปากทางสวรรค์จนเรียกน้ำค้างใสๆ หลั่งไหล
ไม่ขาดสาย
ชายหนุ่มนิ่งไปนิดก่อนเงยหน้าขึ้นจูบริมฝีปากบางนุ่มสีชมพูอ่อน
แล้วบรรจงมอบความฝันอันเพลิดแพล้วให้คนตัวเล็กที่จิกเล็บลงกับแผ่นหลังเขาหลายครั้ง
ก่อนมังกรร้ายจะกลับสู่วิมารพักกาย พายุเพลิงพิศวาสที่โหมไหม้อยู่ในห้องอาบน้ำดำเนินผ่านไปนานเกือบชั่วโมงพร้อมเสียงหวีดร้องครางกระเส่าของทั้งสองฝ่ายที่ต่างปลดปล่อยความรักและเพลิงปรารถนาถาโถมเข้าหาอีกฝ่ายจนสุดตัว
น้ำค้างใสถูกสอนทุกท่วงท่าลีลารักจนหญิงสาวไร้เดียงสาในวันวานต้องถูกกระทำในท่วงท่าตั้งแต่พื้นราบถึงท่วงท่าล่ารักกลางอากาศ
ร่างบางหย่อนตัวลงใช้กรีบสวรรค์กลืนกินความเป็นเอกแห่งบุรุษเพศของเจ้าของมือมารที่ลูบไล้และริมฝีปากแสนชั่วร้ายที่บรรจงมอบเสียงร้องครางอย่างสุขสมให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า
ชายหนุ่มจูบไล้เหงื่อเม็ดเล็กๆ ให้คนตัวบาง ที่หลังจากสำเร็จความสุขก็ฟุบลง
หอบโรยรินกับแผ่นอกกว้าง กล้ามเนื้อทุกมัดเป็นประกายกับแสงตะวันแรกอรุณ
“พี่ซันขา....เค้าไม่ได้หึงนะ แต่คาริบอกให้พูดอ่ะค่ะ” ชายหนุ่มผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และยกร่างเล็กขึ้นมาจัดการความหื่นอีกหลายรอบจนน้ำค้างใสปล่อยให้ร่างของเธอที่กลายเป็นแค่ตุ๊กตาตัวน้อยคอยรับกับพลังมหาศาลที่ไม่รู้จักหมดจักสิ้น
“กรี๊ด” น้ำค้างใสกรีดร้องสุดเสียงเมื่อสวรรค์ครั้งสุดท้ายในสติเลือนรางเดินทางมาถึงเธอ
ก่อนสิ้นสติไปเธอยังได้ยินเสียงพี่ซันและสองสาวพูดอะไรกันบางอย่าง
“เมียจ๋าทั้งสอง คงนอนหลับเต็มอิ่มกันแล้ว . . . . . !” นั่นคือประโยคสุดท้ายของชายหนุ่ม
ที่จูบหน้าผากเธอก่อนจะได้ยินเสียงตึงตังและเสียงกรีดร้องของสองภรรยา
เสริมบท
ท่านประธานซัน: ที่แท้เมียสาวของข้าต้องการ.....
คาริ&หลินๆ: กรี๊ดๆ!
โปรดติดตามตอนต่อไป บทที่ 24 เมียสาวที่รัก
………………..***
ความคิดเห็น