ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สร้างฮาเร็มในต่างโลก 1

    ลำดับตอนที่ #18 : เมียนะ! ไม่ใช่แมว

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ค. 64


    บทที่ 18  เมียน้ะ ไม่ใช่แมว!

     

     

       ท่านประธานยังมีน้ำใจเดินกลับมาช่วยยกเก้าอี้ขึ้นโดยทำเมินสายตาอึ้งสนิทปนนับถือสุดใจขาดดิ้นจากผู้บริหารหนุ่มๆ

    ที่มองท่านประธานปากอ้าตาโต

    น้ำค้างใสก็ตาค้างไป จนในที่สุดหญิงสาวยังอดหัวเราะคิกไม่ได้ กับปฏิกิริยาขั้นเลวร้าย

    ของชาวบริษัท world haunt

     

    งั้น สะ แสดง วะ ว่า...ที่แกบอกขอลาเมียป่วยวันนี้.....? หญิงชราหน้าปลาบู่เสียงแหบแห้ง

    ท่ามกลางอาการอ้าปากค้างของภิภพและเกษมเพื่อนซี้

    อ่าว....ก็เมียป่วยจริงๆ นะซี แต่ตอนนี้หายดีแล้ว ฉันถึงมาทำงานได้ไง ท่านประธานตอบกลับอย่างงงๆ

    พวกนี้คิดว่าเขาล้อเล่นหรืออย่างไร?

    หลายคนที่ยังไม่รู้ถึงใบลาของท่านประธานก็ซักถามกันให้วุ่น ส่วนคนที่รู้ก็กระซิบกระซาบคุยกันจนเสียงดังระงมอื้ออึง

    แต่แล้ว ทุกเสียงก็เงียบงันลงราวถูกสับสวิตช์ เมื่อท่านประธานซันเหลียวมองหน้าประตูห้องประชุมซึ่งเป็นระบบเปิดปิดอัตโนมัติ ชายหนุ่มจึงคลี่ยิ้มมุมปาก

     

    เพราะคาริฟื้นไข้บ้างแล้วหลินหลินจึงชวนแต่งตัวและออกมาหาสามีที่เบื้องนอก ระหว่างทางที่ผ่านมา

    ทั้งสองไม่พบแม้แต่พนักงานทำความสะอาด จึงแวะไปดูบอร์ดการทำงาน

    ได้รับรู้ ว่าในยามนี้เกิดการประชุม ณ ห้องประชุมกลางของบริษัท

    สองสาวไม่ลืมคำกำชับของชายหนุ่ม หากพวกเธอตื่นแล้วให้ออกไปตามหาเขา

    เมื่อมาถึง จึงตัดสินใจเดินเข้าห้องประชุมมา

     

    คาริอยู่ในชุดเสื้อกระโปรงเข้าชุดสีฟ้าน้ำทะเลขับผิวขาวจัดและแก้มอมชมพูของเธอให้แลงดงาม

    หลินหลินเปลี่ยนมาสวมชุดเสื้อกระโปรงสีขาวอ่อนและเอี๊ยมเข้ารูปสีเหลืองสดใสทำให้สองสาวผู้มาใหม่ตกเป็นเป้าสายตาของคนหลายร้อยที่ส่วนใหญ่อยู่ในจอสามมิติเพราะการประชุมทางไกล

    ซัน ยังประชุมไม่เสร็จเหรอ พวกเราไปนั่งเล่นที่ห้องรอนะ คาริเมะเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจ

    ชายผู้ยืนนิ่งอยู่ใจกลางโถงประชุมส่งยิ้มอ่อนหวานให้สองสาวที่ยังไม่ชินกับอีกมุมน่ารักๆ ของผู้ชายตรงหน้า

    เสร็จพอดี คาริกับหลินหลินเอาข้าวมากินในนี้ได้เลยนะ จะได้อ่านแผนงานการประชุมครั้งนี้ไปด้วย

    เฮ้ย! ทุกคนระลึกถึงคำสั่งเด็ดขาดของท่านประธานว่า นอกจากของว่างแล้วห้ามนำอะไรมากินในนี้

    ไหนมันเป็นแบบนี้.....เฮือก!

     

    ทุกคนถอนหายใจพรืดอย่างไม่ต้องนัดหมาย จึงได้รับสายตาอำมหิตจากท่านประธานที่

    รีบก้าวเข้าหาสองสาวแล้วเบียดตัวเข้าไปโอบไหล่บางของทั้งคู่ที่สะดุ้งอย่างไม่ทันตั้งตัว

    และนี่ก็ต่อหน้าคนเป็นร้อยเกือบพัน

    ทุกคนออกอาการเหวอหนักหน่วง ยิ่งชายชราสูตรขาวที่อ้าปากค้างมาเกือบสิบนาทีแล้ว.....

    หลินหลินพ่อเราถามแล้วนะว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้าน แล้วเมื่อคืนหนู.....โดนไอ้บ้านี่ย่ำยีใช่มั้ย?

    หนูคาริ พ่อหนูมาตามถึงเมืองไทยแล้วนะ!”

    สองสาวสะดุ้งเมื่อเดินมาสังเกตรอบห้องประชุมที่ทุกคนได้แต่อึ้งกับความบ้าระห่ำของท่านประธานซันที่มีเมียทั้งที

    ก็เล่นควบสอง

     

    ตาทวด....เอ่อคือ....หนู หลินหลินยิ้มเจื่อนและรีบหลบหลังท่านประธานซันและยื่นหน้ามาตอบด้วยรอยยิ้ม

    ซุกซน

    ใช่ค่ะ...หรือไม่ใช่ดีนะ พี่ซันขา ตอบตาทวดหน่อย!” ทุกคนออกอาการตลึงงัน เพราะไม่เคยเห็นคุณหนูอวิ๋น ผู้เป็นหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงสุดของ lucky moon

    มีมุมน่ารักสดใสเช่นนี้มาก่อน

     

    ทุกสายตาได้แต่มองท่านประธานซันอย่างอิจฉาตาร้อน

    คาริ โอเคขึ้นไหมครับ? ชายหนุ่มอังหน้าผากนวลเบามือแล้วจึงพยักหน้าพอใจ

    พวกเราทำอาหารมาเยอะเลยนะ หลินหลินพูดในขณะที่คาริยังคงเขินจัด เพราะไม่เคยชิน

    ไหนครับ? ชายหนุ่มทำท่าสงสัย หลินพูดคล้ายเยอะมากแต่เท่าที่เห็นคือพวกเธอเดินมาตัวเปล่า

    นี่ไง เด็กสาวจากแดนมังกรยิ้มสดใสแล้วสะบัดมือสร้างรอยขาดเล็กๆ บนอากาศแล้วจึงดึงถาดอาหารหลายชนิดออกมาจัดเรียงบนโต๊ะจนเรียกเสียงกลืนน้ำลายหลายเอื้อกรอบห้องประชุม

    ไม่เพียงท่านประธานซันที่อยากชิม แต่ทั้งห้องประชุมและในจอสามมิติที่กลืนน้ำลายต่อๆ กัน ก็จ้องอาหารมื้อค่ำ

    หน้าตาสวยไม่แพ้แม่ครัวกันตาไม่กะพริบ

     

    พอดีหลินตื่นมาตั้งแต่ห้าโมงแล้ว คาริยังหลับอยู่ เลยไปใช้วัตถุดิบในห้องทำอาหารแล้วซันก็ส่งมาเพิ่ม

    พร้อมเสื้อผ้า เด็กสาวยังคงกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงมีชีวิตชีวา

    อร่อยรึเปล่าน้า....? ท่านประธานซันหัวเราะขำกับแววตาขวางของเมียสาวที่ทำท่าจะยกหมัดขึ้น

    แต่แล้วก็ร่วมหัวเราะขำกับสามี แต่ไม่วายค้อนวงใหญ่

    คาริจัดเรียงอาหารบนโต๊ะแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่แสดงอารมณ์

    น้ำค้าง....เธอมาลองชิมอาหารญี่ปุ่นต้นตำหรับแท้กับอาหารจีนต้นตำหรับดูไหม๊? ท่านประธานสมโชคเหลือบมอง

    ท่านประธานอวิ๋นซึ่งตาเหลือกค้างน้ำลายฟูมปากไปแล้ว

    เพียงไม่นานภาพบนหน้าจอของ lucky moon ก็จางหายไป

    เอ่อ...ไม่ดีกว่าค่ะ  น้ำค้างใสยังตอบไม่จบประโยคดีร่างบางก็ลอยขึ้นและคนร่างใหญ่ก็พูดเสียงนุ่ม

    เธอได้สิทธิพิเศษจากไหนเนี่ย ปรกติคาริต้องชวนฉันก่อนนะ!” สองสาวหัวเราะขบขันกับสีหน้าและแววตาปริบๆ

    ของน้ำค้างใส

     

    เนื่องจากรับรู้ความทรงจำของชายหนุ่มทำให้สองสาวรู้ความคิดของท่านประธานซันเหมือนคนรู้ใจกันมาเนิ่นนาน

    อ๊ากก ปล่อยหลานข้าเร็วๆ ไม่งั้น ไม่งั้นข้าจะบุกไปตึกแกตอนนี้นะเฟิ้ย!” ชายหนุ่มหันไปยกมือขึ้นโบก

    ให้ท่านประธานสมโชคแล้วพึมพำปากเป็นความหมายชวนกระอัก

    นี่ว่าที่เมียดีเด่นของผมนะ จะปล่อยไปได้ไง

    ไม่ทราบว่าเจ้ากรรมหรือนายเวรดลบันดาลให้ชายชราสามารถอ่านริมฝีปากของฝ่ายตรงข้ามได้ เพียงพริบตาเดียว

    ภาพในจอก็วูบดับไป ทุกคนไม่คิดว่าชายชราวัยหกสิบจะถลามา World haunt ในเวลานี้แน่

     

    น้ำค้างใสถูกอุ้มวางลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งรอบโต๊ะใหญ่ของห้องประชุม

    ระหว่างหลินจะเหลียวไปบอกว่าอาหารขนมและผลไม้มีเยอะ กินกันทั้งหมดนี้ก็ไม่หมด

    ชายหนุ่มพลันมายืนซ้อนอยู่เบื้องหลังแล้วตวัดวงแขนกอดร่างบอบบางพลางยกปลายนิ้วจดริมฝีปากหลินๆ อย่างรู้ดี

    ว่าเด็กสาวใจดีและใจกว้างอย่างเธอจะพูดสิ่งใด

    ทุกคนเห็นบนหน้าจอแล้วนะ ต้องฝึกให้สำเร็จก่อน ไม่งั้นอาหารฝีมือหลินอดทุกคน!” ผู้บริหาร

    ห้าสิบเก้าคนและหมาป่าร้องเสียงพิกลฟังดูโหยหวน ก่อนทุกคนจะรีบเผ่นไปหาที่นั่งหลับตาลงและเข้าสู่ภวังค์การฝึกฝน

    ไม่รอช้า การจะได้ชิมอาหารฝีมือของสาวน้อยร้อยล้านอาจยากเข็ญเสียยิ่งกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์

    ท่านประธานซันอมยิ้มและไล่แกล้งสองเมียสาวอย่างมีความสุข ส่วนน้ำค้างใสไม่มีโอกาสจะเอ่ยปากประท้วง

    เพราะเธอกลายเป็นหนูทดลองอาหารสองสัญชาติด้วยความเต็มใจ

     

    อร่อยมากเลย ฝีมือหลินกับคาริสุดยอดไปเลย ท่านประธานซันเอียงคอมองหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

    นี่ ความเกรงใจเมื่อสิบห้านาทีแรกมันหายไปไหนกัน?

    พอก่อนเลยคุณหนูตัวน้อย เดี๋ยวก็อ้วนเกินหรอก เธอก็ต้องฝึกเหมือนกัน ฟังให้ดี เมื่อฝึกจนเข้าขั้นมนุษย์

    ให้เคลือบลมปราณกับขาทุกส่วน เข้าขั้นวิญญาณให้กระจายลมปราณไว้ในชีพจรเสริมกำลังและพลังในกล้ามเนื้อ

     กระดูก และเส้นเอ็นในขา

    ถ้าเข้าขั้นเทวดาค่อยปล่อยพลังไปทั่วตัว หลังจากนั้นกระบวนการรักษาก็จะสมบูรณ์ จำไว้ให้ดีนะครับ รักษาสุขภาพก่อน

    พลังเราสามารถค่อยๆ ฝึกฝนได้ ท่านประธานซันตะหงิดๆ กับคำพูดของตัวเองละม้ายเคยกล่าวออกไปแล้วรอบหนึ่ง

    แต่ด้วยความแก่ชราเขาจึงหลงลืมมันไปอีกครั้ง

     

    คะ ก็นึกว่าต้องรักษา....แบบนั้น!” น้ำค้างใสพูดเสียงเบาและรีบเบือนหน้าไปทางอื่นด้วยแววตาเขินอาย

    ท่านประธานซันอดหัวเราะไม่ได้ เขาไม่คิดว่าน้ำค้างใสจะคิดเป็นจริงเป็นจังอีกแล้ว

    แหมๆ คุยความลับอะไรกัน ไม่บอกพวกเราเลยนะ คาริที่กำลังแลกเปลี่ยนอาหารและขนมกับหลินๆ หันมาค่อนเข้าให้

    ทำให้คนที่กำลังคิดคล้ายๆ กันอดหัวเราะขำไม่ได้

    เรากำลังคิดว่า คืนนี้ควรจัดการคาริกับหลินหลิน กี่รอบดีต่างหาก และแล้วก็เกิดความวุ่นวายเมื่อสองสาวลุกขึ้น

    ไล่ทุบสามีพวกเธอเสียหลายตุ้บ

    หลังจากน้ำค้างใสสู่ห้วงภวังค์การฝึกตนไปแล้ว หลินที่เคี้ยวผลไม้อยู่ก็อมยิ้มและเอนมาซบไหล่ข้างหนึ่งของชายหนุ่ม

    คาริก็เอนตัวเข้าพิงศีรษะกับหัวไหล่กว้างไม่ต่างกัน สองสาวผล็อยหลับไปเหมือนเด็กๆ ท่านประธานซันมองสองสาว

    อย่างอ่อนใจเจือความรักใคร่

    แล้วได้แต่บ่นอยู่คนเดียวทั้งยังยิ้ม

    นี่เมียหรือแมวเนี่ย กินอิ่มก็หลับปุ๋ย ชายหนุ่มจึงจัดท่าทางของเมียสาวทั้งคู่ให้พิงหัวไหล่เขาได้สบายที่สุด

     

    อย่าเปรียบเทียบภรรยาแบบนั้นสิพ่อหนุ่ม......นี่เมียน้ะ ไม่ใช่แมว!”

    ฝุบ!

    คมดาบวาดผ่านร่างของท่านประธานซันที่หายไป แต่เพียงพริบตาเดียวร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นและจ้องมอง

    ชายผู้ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า

    ผู้มาเยือนในห้วงอากาศไร้ที่หยั่งเท้าเป็นชายหนุ่มที่ไม่อาจคเนย์อายุได้ ผมยาวสีดำแซมขาวถูกมัดเรียบร้อย ใบหน้าเรียวหล่อเหลาติดกระด้างและเย็นชา คมดาบวาววับซ่อนเก็บอยู่เบื้องหลัง ดวงตาพิมพ์เดียวกับคาริ

    มองเขาด้วยนัยน์ตาคมกริบของจอมดาบแห่งยุค

    ไอเย็นยะเยือกที่แผ่สยายอยู่รอบตัวเป็นสะเหมือนเกราะกำแพงกีดกั้นคนภายนอกไม่ให้เข้าถึงตัว

     

    ท่านประธานซันแห่ง world haunt ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนอ่อนแอ ผมอยากทดสอบให้แน่ใจว่าคุณจะปกป้อง

    ลูกสาวผมได้จริงๆ โปรดอย่าออมมือ

    ชายหนุ่มชอบความตรงไปตรงมาของชายตรงหน้าอยู่ไม่น้อย พลังลมปราณในร่าง

    แม้ไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้อย่างไรแต่มันกลับทะลุห้าร้อยปีขึ้นไปแล้ว

    หากเป็นโลกเดิมของเขาคงเรียกพลังขั้นนี้ว่าครึ่งก้าวเทวดา

     

    ครับ ท่านจอมดาบริคาสึโมะ!” ชายหนุ่มพอรู้กิตติศัพท์ความโหดและเด็ดเดี่ยวของพ่อลูกจากดินแดนปลาดิบอยู่บ้าง จากริมฝีปากของคาริในช่วงที่เธอได้พูด

    แต่ช่วงเวลาส่วนใหญ่ริมฝีปากของเธอและเขามักจะติดกันจนมีแต่เสียงครางเท่านั้นที่รับรู้ซึ่งกันและกัน

    เด็ดเดี่ยวดีนี่ไอ้หนู ถ้าข้าจะรุมแกคงไม่ว่าใช่ไหม? ยังไงหลานสาวข้าทั้งคน ข้าก็ห่วงว่ะ?!”

    ครานี้ผู้มาถึงทำให้ท่านประธานซันตื่นตระหนกขึ้นจริงๆ

     

    เทพหอก ท่านประธานซันข้อนข้างตื่นตลึง เพราะเขาไม่สามารถสัมผัสพลังลมปราณของคนตรงหน้า

    ผู้ล่องลอยสู่กรอบหน้าต่างบานกว้างและพลิ้วมายืนนิ่งอยู่เบื้องขวาจอมดาบจากแดนอาทิตย์อุทัยได้แม้แต่น้อย

    หอกยาวสีเขียวขจีแนบติดกาย

     

    คำรำพึงของปรมาจารย์แห่งดาบทำให้ท่านประธานซันตื่นตัวขึ้น

    จากท่วงท่าของทั้งคู่แล้ว ทั้งสองต้องตึงมือเขาเป็นที่สุด และยังไม่มีความมั่นใจจะเอาชัยใครคนหนึ่งได้แม่นมั่น

    นั่นสิ เหลนสาวของข้า ก็ไม่อยากได้ไอ้กระจอกมาปกป้องหรอกนะ!” เงาร่างเลือนรางของเซียนในชุดขาวปรากฏกายขึ้น

    พร้อมหยั่งเท้าลงเบื้องซ้ายของท่านริคาสึโมะ

    เทพกระบี่!” สองชายชราตื่นตลึงต่อท่าร่างและวิชายุทธ์เหมันต์ปรโลกถึงขั้นสูงสุดยอดของชายผู้มาใหม่

    แต่คนที่ผวายิ่งกว่าคือคนที่พึมพำและกัดฟันกรอด

     

    ลมปราณห้าร้อยปี ลมปราณสี่พันปี ลมปราณแปดพันปี ช่างเป็นคนแก่ชราที่ร่วมมือร่วมใจกันยิ่งนัก!”

    ชายหนุ่มแดกดันใส่สามเทพที่ยืนแสยะยิ้มแล้วตวัดอาวุธเข้าใส่ก่อนทันที

     

     

    เสริมบท

     

     

    ท่านประธานซัน: เฮ่ออ แต่ละคนหวงกันสุดฤทธิ์

    เสียงลึกลับ: ใช้ร่างปีศาจเลยย จับสามคนนี้มา...เอ๊ยย พูดผิด!

     

     

    โปรดติดตามตอนต่อไป บทที่ 19 สามเทพvsท่านประธานซัน!

     

     

     

    …………***

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×