คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผมคือท่านประธานซัน ไม่ใช่เสือแก่ไร้น้ำยา
บทที่ 6 ผมคือท่านประธานซันไม่ใช่เสือแก่ไร้น้ำยา!
ในห้องทำงานสุดหรูของท่านประธานซัน มีเพียงม่านควันบางๆ จากแก้วชาร้อน
ที่ส่งกลิ่นหอมหวานไปทั้งห้อง
ฝ่ายผู้มาเยือนและฝ่ายเจ้าของห้องยังคงไม่มีใครคิดจะสานต่อบทสนทนา
ท่านประธานซันยกยิ้มบางขึ้นก่อนน้ำเสียงทุ้มของคนชราภาพจะเอ่ยถามขึ้นอย่างเรียบง่าย
“คุณอวิ๋นจะอยู่เมืองไทยนานรึเปล่าครับ?” ท่าทางผ่อนคลายของชายชราเจ้าของห้อง
ที่เอนกายพิงพนักโซฟาอย่างใจเย็นทั้งที่จริงงานของเขามหาศาลเหนือใครในตึกนี้
“คงไม่เกินเดือนหนึ่งค่ะ” เด็กสาวจากแผ่นดินใหญ่ยังคงครองท่าทีของนักธุรกิจ
แห่งแผ่นดินมังกรด้วยรอยยิ้มบางๆ บนดวงหน้าสะสวยชวนมอง
ดวงเนตรหงส์คงหลุบจ้องลงในน้ำชาสีเขียวมรกตสดใสในแก้ว
“สุดสัปดาห์นี้ทางเราจะเดินทางไปทัศนศึกษาในหลายจังหวัด
ถ้าไม่ติดธุระอะไรขอเชิญคุณไปเที่ยวกับเราด้วยสิครับ”
สาวน้อยร้อยล้านนึกแปลกใจ
การพูด...การเจรจาทางธุรกิจดูเปลี่ยนไป...มีอะไรในคำพูดแสนธรรมดา
และเหมือนไม่เป็นทางการนี้หรือไม่
ท่านประธานซันปวดหัว นักธุรกิจน้อยตรงหน้าได้รับฉายานามสาวน้อยร้อยล้าน
ด้วยการเดินทางเยือนแทบรอบโลก รวมไปถึงธุรกิจสนับสนุนมากมายจากสายตระกูลรอง
และย่อย เพียงธุรกิจอาวุธสงครามของตระกูลหลักก็ทำให้เธอร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆ ของทวีปเอเชียและติดหนึ่งในสิบมหาเศรษฐีของโลกได้อย่างง่ายดาย
ชายหนุ่มผู้ไม่เคยเจนจัดต่อกลเกมส์เจรจาจึงเหมือนเดินมาถึงทางตันอันดำมืด
สมองยังคงคิดอยู่ว่าจะพูดอะไรต่อดีวะ....ข้าอาจจะธาตุไฟแตกซ่านอีกรอบก็เป็นได้
หากขืนยังนั่งอยู่บนโต๊ะเจรจา
ท่านประธานซันรู้ว่าเขานั้นเป็นคนฉลาดเพี้ยนๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาประมาณตนเสมอมา
คือเขาไม่ใช่คนเก่งและเขาจะไม่ยอมเป็นคนเก่งเด็ดขาด
เพราะเก่งกาจจึงขึ้นสูง เพราะขึ้นสูงจึงตกต่ำ
ยอดวัจนะของปราชญ์สวรรค์วินซีเรียในทวีปเดิมของเขาเคยกล่าวไว้
“อ่า……สาวน้อยร้อยล้าน เจ้ามีอะไรก็ว่ามา อย่ามัวมานั่งกินเวลาทำงานข้า!!”
ท่านประธานซันเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบหน้าตาย ส่วนสีหน้าก็ทำเป็นไม่สนใจกับแววตาตลึง
อึ้งค้างของฝ่ายตรงข้าม
“คะ....ท่าน..ประธาน!” อวิ๋นหงหลินกะพริบตาอย่างงุนงม ความรู้สึกของเธอไม่พลาดจริงๆ
คู่สนทนาแลดูเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริงๆ
“เรื่องของธุรกิจล่าสุด อาวุธสงครามแห่งสายน้ำ!” ท่านประธานทำหน้าว่าเข้าใจแล้ว
“ต้องการจะลงทุนร่วมรึ อื้มดีๆ แบบนี้ต้องหานักลงทุนเพิ่มอีก
เอาเป็นว่าไปทำสัญญากับหมาได้เลยนะ!” อวิ๋นหงหลินจ้องตลึงกับชายชราฝ่ายตรงข้าม
ซึ่งเพียงซดชาจนหมดแก้วแล้วก็ลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
โดยทำเมินใบหน้านวลเนียนที่กำลังมืดทะมึนลงฉับพลัน
“ท่านประธาน...world haunt นี่เป็นบนโต๊ะเจรจาคุณจะมาทำเป็นเล่นแบบนี้ไม่ได้”
น้ำเสียงเย็นเฉียบชวนหนาวเหน็บของอวิ๋นหงหลินทำให้อากาศแทบทั้งห้อง
เปลี่ยนเป็นเยือกแข็ง
ท่านประธานซันยังคงยักคิ้วหน้าตาย
“ก็ธุรกิจอาวุธสงครามแห่งสายน้ำเนี่ย แล้วเจ้าจะว่าไงหละแม่หนูตัวน้อย?”
ชายหนุ่มชักจะเบื่อเต็มทน ตอนนี้ภาพในสมองเขานึกถึงการทะยานไปสุดขอบฟ้า
เหาะเหินสู่แดนเซียนขี่กระเรียญไปปราบมารเรียบร้อย
“ท่านประธาน!” เด็กสาวลุกขึ้นยืนด้วยเพลิงอารมณ์ที่ติดพรึ่บ
หมาป่าที่นั่งเคลียร์เอกสารอยู่หน้าห้องแทบตกเก้าอี้เมื่อได้ยินเสียงตวาดของนักธุรกิจสาว
จากแดนมังกร
มือไม้แข้งขาชายหนุ่มสั่นพั่บๆ
ทำบอร์ดบริหารหลายคนที่มองผ่านกระจกใสขมวดคิ้วและเริ่มลุกขึ้นเดินมาดูอาการแปลกๆ ของเลขาฯท่านประธาน
ส่วนภายในห้องทำงานหรู
ดวงเนตรหงส์เรียวสง่าเริ่มเปร่งประกายฉาบไล้ด้วยละอองแสงสีฟ้าจางๆ
จนขับดวงตาสีน้ำตาลสวยแลดูหนาวเย็น
ท่านประธานซันถอนหายใจเฮือกแล้วเคาะนิ้วกับโต๊ะกระจก
“สาวน้อยร้อยล้าน เจ้ามีอะไรทำไมไม่บอกมาตรงๆ
พอเราถามเจ้าก็มาเตรียมระเบิดกำลังภายในอีก
เฮอะ แบบนี้ของพังหมดเดี๋ยวเจ้าก็ได้ซื้อซ่อมใหม่ให้เราหรอก”
อวิ๋นหงหลินตื่นตระหนก ร่างบางถอยปราดด้วยความตื่นตกใจ
ดวงตาสีน้ำตาลใสคู่เดิมจ้องชายชราตรงหน้าที่ยังครองใบหน้ายิ้มแย้มหน้าตายได้ตลอดกาล
“ท่านประธาน....” เด็กสาวชี้นิ้วสั่นๆ เข้าหาชายชราแล้วพูดเสียงเย็นยะเยือก
“ใครที่รู้ถึงการมีกำลังภายในของฉันต้องไม่มีชีวิตแม้แต่คนเดียว”
ร่างบางลอยขึ้นเหนือพื้นพร้อมร่างที่เลือนสลายกลายเป็นเงาพุ่งทะยานเข้าหาท่านประธานซัน
ที่ลุกขึ้นยืนอมยิ้มด้วยความแปลกใจ
โอ้...นี่มันกำลังภายในอะไรกัน ข้าไม่เคยรู้จัก?
ไอเย็นหอบหนึ่งพุ่งผ่านร่างท่านประธานซันพร้อมลมเย็นที่ลุกลามแผ่ขยายละอองหิมะครอบคลุมร่างของชายชราที่ทำเพียงยืนค้างอย่างแปลกใจ
เป็นกระบี่ที่รวดเร็วนัก……..แต่สาวน้อยร้อยล้านไม่น่าจะซ่อนมันไว้ใต้กระโปรงนะ……….
ข้าว่า!!
เช๊ง!
มีเพียงเสียงสอดกระบี่สั้นคืนฝักฟังดูเยือกเย็นเท่านั้นที่ดังขึ้น
อวิ๋นหงหลินไม่แม้แต่จะหันกลับมาจ้องผลงานของตน
ร่างบางทะยานออกจากหน้าต่างหายลับไปกับเงาตึกสลับซับซ้อนในกรุงเทพฯชั่วพริบตา
“ท่านประธานเกิดอะไรขึ้น?” คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ
นอกจากความตกใจที่เห็นก้อนน้ำแข็งระยิบระยับหลายสิบก้อนหล่นร่วงรอบตัวท่านประธาน
ที่เพียงอมยิ้มจางๆ
“หมา ส่งจดหมายให้ lucky moon ว่าทางเราจะไม่ส่งอาวุธสงครามชุดต่อไปให้จีน ญี่ปุ่น
เกาหลีใต้ เวียดนาม เมียนมา มองโกเลีย รัสเซีย และ อินเดียถ้าทางนั้น ไม่ยอมชดใช้
ข้าทำเสื้อสูทฉันขาดเป็นมูลค่า หกพันล้านหยวน!”
หมาป่าและบอร์ดบริหารอีกเจ็ดคนอ้าปากค้าง
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่บนโต๊ะเจรจาที่ผ่านมา
แล้วคู่ค้าทางธุรกิจ....หายไปไหน...แล้ว...แล้ว....แล้ว.... มีเพียงคำถามให้กับเหล่าผู้บริหารสูงสุดทั้งหลาย
แต่ท่านประธานซันเพียงพึมพำ
“ผมคือท่านประธานซันไม่ใช่เสือแก่ไร้น้ำยา”
เพียงไม่นานนักเหล่าประเทศที่ถูกระบุรายนามจากริมฝีปากของชายผู้ยืนอยู่
เหนือภาคความมั่นคงของประเทศต่างๆ
ในภูมิภาคเอเชียของโลกก็ระส่ำระสายและส่งคำถามมาหาความรับผิดชอบจาก world haunt
ถึงกรณีที่พวกเขาไม่ได้ก่อความผิด
แต่เหตุใดจึงพลอยรับโทษไปกับ lucky moon
ทว่าทุกคำถามกลับได้รับเพียงคำตอบเดียว
ผมคือท่านประธานซันไม่ใช่เสือแก่ไร้น้ำยา!
นอกจากนี้ยังถูกขู่ด้วยคำพูดธรรมดาแต่แลดูน่ากลัว
“เราไม่รับรองว่าอาวุธชุดก่อนหรือชุดในคลังแสงที่เก็บไว้จะหมดอายุก่อนการใช้งานหรือไม่ หากพวกคุณไม่สงบเสงี่ยม!”
แน่นอนละว่า การทำสัญญากับ world hauntนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดาย แต่ด้วยธุรกิจกึ่งขาวดำ
ทำให้บริษัทใหญ่แนวหน้าของเมืองไทย ต้องมีเขี้ยวเล็บอันน่ากลัวซ่อนไว้ในเงามืด.......
เผื่อสำหรับเหตุการณ์...ไม่คาดฝัน
ผลจากการสร้างกระแสครึกโครมถึงการหาเรื่องของบริษัทใหญ่อย่าง world sky
และ lucky moon ทำให้ world haunt กำลังถูกเพ่งเล็งที่จะฮุบกลืนจากรัฐบาลหลายประเทศ.....และไม่เว้นแม้แต่ประเทศตัวเอง
ในห้องพิเศษของการประชุมภาคกองทัพ
“ท่านประธานดวงเฮ็ง ทำอะไรก็ระมัดระวัง รอบคอบ และประนีประนอมเสมอมา
ตอนนี้ทำไมถึงหาเรื่องสองยักษ์ใหญ่ติดกัน?” นายทหารตำแหน่งนายพลเอ่ยถามด้วยความสงสัยฝ่ายเทคโนโลยีของตน
“ไม่แน่ใจครับ แต่มีข่าววงในแว่วๆ ช่วงนี้ท่านประธานดวงเฮ็งข้อนข้างผิดแปลกไป
หลังลื่นล้มหัวเข่าเดาะชนโต๊ะทำงานและยิ่งแปลกอีก เมื่อลื่นล้มหน้าทางขึ้นรถเหาะ
ของบริษัท พนักงานลือกันเป็นข่าวร้อนว่าท่านประธานอาจกำลังจะเป็นบ้า!”
ท่านนายพลส่ายหัวอย่างงงๆ แต่ก็ยังเอ่ยกำชับนายทหารฝ่ายเทคโนโลยี
“ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยน้ะ ยังไงก็เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เฮอะ ถ้ามันเป็นบ้าไปจริงๆ
ประเทศก็คงถึงเวลาอวสานแน่”
บริษัท lucky moonสาขาประเทศไทย
บริษัทอาวุธสงครามของแผ่นดินมังกรแห่งเมืองไทยถูกปลูกสร้างในพื้นที่เกือบสองร้อยไร่
ในจังหวัดสละบุรี ด้วยอาคารสำนักงานทันสมัยและปลอดภัย บริเวณโดยรอบ
บอดี้การ์ดหลายพันคนกระจายอยู่ในสวนป่าจำลองรอบตึกทำงาน
ของเจ้านายสูงสุดแห่ง lucky moon บอสอวิ๋น
บนชั้นทำงานสูงสุด อวิ๋นหงหลินจ้องมือตัวเองสลับจ้องคนบนจอโทรศัพท์
ที่ยืนฉีกยิ้มและพูดประกอบการชี้นิ้วกับรูชุดสูตรบริเวณอกข้างซ้ายใต้ราวนม
“อ่า......สาวน้อยร้อยล้าน อย่าลืมน้ะ ชดใช้ค่าเสื้อสูทของผมมา หกพันล้านหยวน
ถ้าผ่านไปหนึ่งวันเพิ่มราคาเป็น เจ็ด....แปด.....เก้า....และ หนึ่ง ศูนย์
หมื่นล้าน!!!”
ภาพชายชราที่รอดตายราวปาฏิหาริย์จากการสังหารด้วยกระบี่เหมันต์ปรโลก วิชายุทธ์
สูงสุดแห่งตระกูลอวิ๋น
หายดับวับไปพร้อมดวงเนตรหงส์ที่ขยายกว้างด้วยความไม่เชื่อถือ
“เห็นไหม หลินน้อย บนโลกใบนี้ยังมีคนอีกมากที่เจ้ายังคงไม่ทันในเล่ห์เหลี่ยมกลโกง
เช่นชายคนนี้เป็นต้น”
ร่างโปร่งใสปรากฏจางๆ ภายในห้องพร้อมรอยยิ้มปรานีของชายชราในเรือนผมสีขาวโพลน
ราวหิมะแรก ดวงเนตรสีดำใสกระจ่างจับจ้องเหลนสาวด้วยดวงตาแพรวพราว
“เหล่ากงแต่หนูระเบิดชีพจรหัวใจเขาไปแล้วน้ะ” น้ำเสียงอ่อนแรง ทำให้เซียนชราลอยเข้ามา
ลูบศีรษะเล็กด้วยความอ่อนโยน
“พลังลมปราณร้อยปีของเขา หนูคิดว่าตัวเองสู้ได้เหรอ?”
ดวงเนตรหงส์เบิกกว้างด้วยความตกตลึง
“ระ.....ร้อยปี.....ร้อยเป็นไปไม่ได้หรอก เหล่ากงเขายังอายุไม่ถึงแปดสิบเลย และยาเพิ่มระดับลมปราณก็ไม่มีบนแผ่นดินนี้ด้วย” ชายชราแสดงสีหน้าครุ่นคิดก่อนเอียงคออย่างสงสัย
“เรื่องนี้เหล่ากงก็ไม่รู้เหมือนกัน...คงต้องใช้วิชาอ่านฟ้าบรรจบสวรรค์
ของเทพดาบริคาสึโมะ หนูลองไปเรียนเชิญท่านมาอ่านความทรงจำเขาดู”
ดวงเนตรหงส์เป็นประกาย......เหตการณ์ประหลาดกับชายชราที่ให้ชดใช้สูทตัวละหมื่นล้าน
และสรรพนามสาวน้อยร้อยล้านนั่นอีก
เธออยากจะกรี๊ด!
เสริมบท
อวิ๋นหงหลิน: ท่านประธาน ท่าน...ท่านทำไมไม่ตาย
ท่านประธานซัน: ข้าจะตายบนอกเจ้าเท่านั้น!&#^@($_(#+
โปรดติดตามตอนต่อไป บทที่ 7 ของขวัญชิ้นใหญ่!
…………………..***
ความคิดเห็น